Η κυβέρνηση, πιστή στην εφαρμογή μιας οικονομικής πολιτικής που φέρνει φτώχεια – ανεργία σε όλο και περισσότερες κατηγορίες εργαζομένων, κατέθεσε στη Βουλή “ΠΡΟΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΑ Α.Ε.” για την εξυγίανση δήθεν του οργανισμού. Οι άξονες αυτής της τροπολογίας είναι κομμένοι και ραμμένοι πάνω στη φιλοσοφία της σύμπραξης Δημόσιου και Ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), γνωστή εδώ και πολλά χρόνια. Να σημειώσουμε ότι σήμερα οι κάτοχοι των μετοχών του οργανισμού είναι το υπερταμείο κατά 90% και η Eurobank κατά 10%.
Τα βασικά σημεία της τροπολογίας είναι τα εξής:
- Εθελουσία έξοδος με χρηματική δαπάνη που θα εγγράφεται στον Προϋπολογισμό με όρους πλεονάζοντος προσωπικού (2000 σε σύνολο 5500).
- Αλλαγή εργασιακών σχέσεων (παλιοί και νέοι εργαζόμενοι).
- Προσλήψεις προσωπικού αορίστου και ορισμένου χρόνου με ατομικές συμβάσεις εργασίας κατά παρέκκλιση των Επιχειρησιακών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
- Μετακίνηση προσωπικού για κάθε ανάγκη.
- Χρηματοδότηση οφειλόμενων κρατικών υποχρεώσεων παρελθόντων και μετέπειτα ετών με κάλυψη καθολικών υπηρεσιών σε όλη την επικράτεια (νησιά κλπ), απ’ τον ΕΛΤΑ.
- Μείωση του υπάρχοντος αριθμού Ταχυδρομικών Γραφείων σε 380 περίπου σε όλη την επικράτεια και Αναδιάταξη του συνόλου των υπηρεσιακών του λειτουργιών και του Δικτύου Διανομής επίδοσης ταχυδρομικών αντικειμένων σε όλη τη χώρα.
- Μείωση μισθολογικού κόστους.
- Στελέχωση Οργανισμού.
Αυτά είναι τα βασικότερα στοιχεία-πυλώνες μιας πολιτικής απαξίωσης και παράδοσης ενός δημόσιου οργανισμού (έτος ίδρυσης 1828) στην αγκαλιά μιας ιδιωτικής ταχυδρομικής αγοράς, όπου δρουν κολοσσιαίες εταιρείες σε βάρος των εργαζομένων και της ελληνικής κοινωνίας.
Την τροπολογία αυτή, που υπογράφουν 9 υπουργοί, την καταθέτουν για ψήφιση εν μέσω πανδημίας – λοκντάουν και αδυναμίας κινητοποιήσεων από την πλευρά των εργαζομένων. Είναι μία ωμή πράξη κυβερνητικού αυταρχισμού σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας. Όμως η τροπολογία αυτή δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Προετοιμαζόταν αρκετό καιρό τώρα. Και επειδή τα σύννεφα και οι κεραυνοί προηγούνται της καταιγίδας, η συνδικαλιστική ηγεσία της ομοσπονδίας ΠΟΣΤ – ΕΛΤΑ (ΠΑΣΚΕ- ΔΑΚΕ), δεν μπορεί να προβάλει την δικαιολογία ότι αιφνιδιάστηκε απ’ την κυβερνητική πρόταση. Και αυτό γιατί:
- Την 30-11-2020 ο πρόεδρος της ΠΟΣΤ ψήφισε πρόταση μείωσης των μισθών κατά 8% και το θεωρεί αυτό επιτυχία (έτσι έκανε και στα χρόνια των μνημονίων), όπως ομολόγησε ο ίδιος στη διαδικτυακή συνέντευξη τύπου στις 3-12-20. Καμάρωναν και καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια γιατί …«σώζουν θέσεις εργασίας και μεροκάματα». Έχουν συνηθίσει, χωρίς ίχνος ντροπής, να επιμένουν σαν να είναι εκπρόσωποι της εργοδοσίας. Καταψήφισαν την απόφαση της ομοσπονδίας οι παρατάξεις ΠΑΚ (Σύριζα) και δύο άλλες παρατάξεις διασπάσεις της ΔΑΚΕ, για να μην τους πάρει και αυτούς η μπάλα. Όμως η αντιπολίτευση στην ομοσπονδία δεν είναι άμοιρη ευθυνών για τα προηγούμενα χρόνια.
- Την εθελουσία έξοδο -σε μοντέλο ΟΤΕ- η πλειοψηφία της ΠΟΣΤ την προσκυνούσε συλλήβδην εδώ και 15 χρόνια. Ανέμεναν βέβαια ικανοποιητικό χρηματικό αντίτιμο. Το σίγουρο πάντως είναι πως άλλο η εθελουσία έξοδος του ΟΤΕ του 2005 και άλλο των ΕΛΤΑ το 2020.
- Στις προσλήψεις και τις μετακινήσεις εργαζομένων, διεκδικούσε συμμετοχή με γνώμονα την εξυπηρέτηση της γραφειοκρατίας της παράταξής τους και τίποτε άλλο.
- Στην υπογραφή ΣΣΕ και τις «βαπτισμένες κοινές συμφωνίες», συναινούσε για ανταλλάγματα και άνοιγε δρόμους στην επιβολή εσωτερικών μνημονίων (μείωση μισθών, περικοπή δώρων και επιδομάτων) 2 με 4 φορές, με πρόσχημα την βιωσιμότητα των ΕΛΤΑ.
- Για τη στελέχωση του οργανισμού επικρατούσε ένα ατελείωτο παζάρι με στόχο την ικανοποίηση των παραταξιακών τους στελεχών.
- Συναίνεσαν στο ξεθεμελίωμα της διανομής από προσωπικό με αποτέλεσμα να εκτίθεται ο ΕΛΤΑ στην κοινωνία.
- Για το κλείσιμο ταχυδρομικών γραφείων και τη συρρίκνωση του δικτύου διανομής – διαβίβασης μόνο επικοινωνιακές κραυγές ακούγαμε και τίποτε παρά πέρα.
- Τέλος η περιβόητη ανάπτυξη δεν ήταν παρά κενό γράμμα. Αστοχίες και αντιλειτουργικές κινήσεις. Η δημιουργία στην Αττική δύο μεγάλων κομβικών κέντρων (Κρυονέρι και Αεροδρόμιο), σε αυτοματοποιημένη μορφή, καρκινοβατούσε. Η συσσώρευση ταχυδρομικών δεμάτων ακόμα και τώρα -με την καθίζηση του επιστολικού ταχυδρομείου- που καταλαμβάνουν έως και τους προαύλιους χώρους στο Κρυονέρι δεν αποτελεί καθόλου ικανοποιητική εικόνα. Η έλλειψη προσωπικού στις ταχυμεταφορές που υπάγονται στον όμιλο ΕΛΤΑ και η ξεχωριστή διοικητική λειτουργία δυσκολεύουν την απόκτηση μεγαλύτερου μερίδιου στην άκρως ανταγωνιστική αγορά. Η εποχή των ηλεκτρονικών ταχυδρομείων απαιτεί προσωπικό, διαφορετικά δεν αντέχει.
Για όλα αυτά και για άλλα ακόμα περισσότερα θέματα η ηγεσία της ΠΟΣΤ έχει μεγάλες ευθύνες διαχρονικά. Το καθεστώς ελέγχου των συνδικαλιστικών οργάνων απ’ την πλειοψηφία, όπως και οι αυταπάτες και ατολμίες της ηγεσίας του ΠΑΚ, δημιούργησαν ένα ασφυκτικό μίγμα γραφειοκρατικού-κυβερνητικού συνδικαλισμού. Βασικό ενδιαφέρον των κυρίαρχων δυνάμεων ήταν και είναι η διατήρηση της πλειοψηφίας και η εξυπηρέτηση των μικροκομματικών συμφερόντων με όποιο κόστος.
Στον αντίποδα αυτής της γραμμής που χρόνια επικράτησε, η αγωνιστική και θαρραλέα δράση της ταχυδρομικής πραγματικής αριστεράς έδωσε μάχες μαζί με τους εργαζόμενους για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους. Η πάλη για τη δημοκρατική λειτουργία των σωματείων και τον αυτοτελή ρόλο τους, κόντρα στη χειραγώγηση που επιχειρούσαν κάθε φορά οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες, ιδιαίτερα της ΠΑΣΚΕ που εξουσίαζε τα πρωτοβάθμια σωματεία και την ΠΟΣΤ, ήταν και είναι επίκαιρη όσο ποτέ.
Ο αγώνας για αξιοπρέπεια – αλληλεγγύη – μισθούς – θέσεις εργασίας και για την διατήρηση του Δημόσιου χαρακτήρα του Ταχυδρομείου θα είναι μακρύς και δύσκολος.
Το ζήτημα των κινητοποιήσεων που θα φρενάρει τα κυβερνητικά σχέδια δεν μπορεί αφεθεί στις διαθέσεις μιας ανύπαρκτης ΓΣΕΕ. Από κοντά και η προβολή τους από τα ΜΜΕ όπως έκανε και παλιότερα (προσφυγές στο Ν.Σ.Κ.- Συμβούλιο Επικρατείας) ο πρόεδρος της ΠΟΣΤ δεν αποτελούν εγγύηση αγώνα.
Η μόνη εγγύηση είναι η ενότητα, η συσπείρωση και η ταξική κατεύθυνση του αγώνα των εργαζομένων.
Σωτήρης Καλαμπόκας
Συνταξιούχος ταχυδρομικός
e-prologos.gr
