Το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα, μέσω της «ελληνογαλλικής συμφωνίας», βρίσκεται στο επίκεντρο του πολιτικού ενδιαφέροντος αυτές τις μέρες και όχι άδικα. Η κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία έχει αναγορεύσει σε «προστάτιδα» δύναμη τη Γαλλία εδώ και πάνω από ένα χρόνο, ετοιμάζεται να πληρώσει αδρά το τίμημα της ιμπεριαλιστικής προστασίας προχωρώντας σε ένα νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα ύψους 10 δισ. ευρώ(!).

Μπροστά σ’ αυτή τη συμφωνία ο ΣΥΡΙΖΑ λέει «ναι επί της αρχής» αναγνωρίζοντας τη «στρατηγική» της σημασία. Πρόσκαιρα και καιροσκοπικά κρατά ορισμένες επιφυλάξεις που δεν αφορούν όμως το περιεχόμενο και την ουσία της συμφωνίας αλλά μόνο στο οικονομικό κόστος το οποίο θεωρεί πολύ υψηλό. Κλείνει το μάτι στα λαϊκά στρώματα που γνωρίζουν ότι τα νέα βάρη θα φορτωθούν στις πλάτες τους. Την ίδια ώρα βέβαια η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ υποκλίνεται στα ξένα αφεντικά καταθέτοντας τα διαπιστευτήριά της. Επιβεβαιώνει με τη στάση της πως αποτελεί «υπεύθυνη δύναμη» που εγγυάται τη συνέχιση του καθεστώτος της εξάρτησης και της κηδεμονίας, εξωραΐζοντας το ρόλο του γαλλικού ιμπεριαλισμού στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Αυτή ακριβώς την πολιτική επιβεβαίωσε και με την πρόσφατη επιστολή του ο Τσίπρας προς τη Μέρκελ που απέρχεται από την καγκελαρία της Γερμανίας. Θυμίζουμε τα φαιδρά συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ το 2014, όταν καλούσε τη Μέρκελ να φύγει από τη χώρα (το περίφημο «Go Back κα Μέρκελ»), τη φτηνή δημαγωγία για τους ζουρνάδες και τα νταούλια στο ρυθμό των οποίων θα χόρευε τάχα το ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα της ΕΕ. Θυμίζουμε ακόμα πόσο γρήγορα κατέρρευσαν όλα αυτά την επομένη της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, φορτώνοντας στις πλάτες του λαού άλλο ένα δυσβάσταχτο μνημόνιο. Με το ίδιο θράσος που ξέπλυνε και εξωράισε την πολιτική της ΕΕ και του γερμανικού ιμπεριαλισμού, έρχεται τώρα ο Τσίπρας και αναγνωρίζει στο πρόσωπο της Μέρκελ πως οι σχέσεις των δύο χωρών ήταν ειλικρινείς και πως παρά τις διαφορές τους οι πολιτικές συμφωνίες και οι συμβιβασμοί ήταν έντιμοι, εννοώντας φυσικά το μνημόνιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Οι εκβιασμοί και οι απειλές των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών και η επιβολή του τρίτου μνημονίου υποβαθμίζονται προκλητικά, εξωραΐζονται και αναβαπτίζονται ως «διαφορετικές πολιτικές κατευθύνσεις». Όπως και με την ελληνογαλλική συμφωνία ή και ακόμα πιο πίσω με την υπογραφή της αντίστοιχης ανάμεσα στη χώρα και τις ΗΠΑ, έτσι και στην περίπτωση αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ -ως ο ένας από τους δύο βασικούς πυλώνες του αστικού πολιτικού συστήματος- δεν χάνει την ευκαιρία να εγγυηθεί τη συνέχιση του καθεστώτος της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, που μόνο δεινά και περιπέτειες επιφυλάσσει για το λαό και τη χώρα.

Στο εσωτερικό μέτωπο, με την υπόθεση της ΔΕΗ και το κυβερνητικό σχέδιο για την παραπέρα ιδιωτικοποίησή της, αλλά και με το νέο τσουνάμι ακρίβειας που φέρνει αυτή η πολιτική, δεν χάνει την ευκαιρία ο ΣΥΡΙΖΑ να δημαγωγήσει ασύστολα. Να παρουσιαστεί ως -τάχα- δύναμη που μάχεται ενάντια στα σχέδια ιδιωτικοποίησής της. Βέβαια, προ ημερών ο ίδιος ο Τσίπρας μιλούσε όχι για την ανάγκη να μην ξεπουληθεί η ΔΕΗ, αλλά αντίθετα για την ανάγκη να «κάνουν καλά τη δουλειά» τους τα golden boys της εταιρίας, δηλαδή να παζαρέψουν τους όρους του ξεπουλήματος όλου του ενεργειακού πλούτου της χώρας.

Να πούμε όμως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που τώρα -τάχα- αντιμάχεται την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, το 2016 ως κυβέρνηση προχώρησε στην υπαγωγή της ΔΕΗ, όπως και της ΕΥΔΑΠ, της ΕΥΑΘ, της Αττικό Μετρό κλπ στο διαβόητο «υπερταμείο» των ιδιωτικοποιήσεων. Ταυτόχρονα δεσμεύτηκε για τη μείωση της συμμετοχής του Δημοσίου στη ΔΕΗ από το 51% στο 34%, ξεπουλώντας το 17% των μετοχών της. Και όλα αυτά για να αποπληρωθεί το …χρέος των μνημονίων! Αυτά και άλλα πολλά βέβαια για το ΣΥΡΙΖΑ ήταν το τίμημα του «έντιμου συμβιβασμού».

Η ΝΔ εδώ και δύο χρόνια έπιασε δουλειά από το σημείο που σταμάτησε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2019 και ολοκληρώνει τώρα το αντιλαϊκό έργο τής εκποίησης του δημόσιου πλούτου. Βγάζει στο σφυρί ό,τι άφησε απούλητο ο ΣΥΡΙΖΑ. Όση στάχτη κι αν ρίξει, όση θολούρα κι αν προσπαθεί δημιουργήσει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ για να συγκαλύψει την πολιτική του, ο λαός δεν είναι αμνήμονας. Καταλαβαίνει πολύ καλά ότι η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ μοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερό και καμία σχέση δεν έχουν με τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος