Παρατίθεται ακολούθως μια εκτενέστατη συνέντευξη του γενικού γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ινδίας (Μαοϊκού), Nambala Keshava Rao (Basava Raju ή Gaganna), για τον χαρακτήρα της Ινδίας ως μισοαποικιακής μισοφεουδαρχικής χώρας, για την περιβαλλοντική καταστροφή της από τους ιμπεριαλιστές και τους κομπραδόρους ιθύνοντες, για τον ρεβιζιονισμό, την κατάσταση της επανάστασης, τα δικαιώματα των LGBT και τους πολιτικούς κρατούμενους.

Στη συνέντευξη ο Rao δεν κρύβει τη δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Λαϊκός Πόλεμος στην Ινδία, που υποχρεώνει το κόμμα, το οποίο καθοδηγεί τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Αντάρτικο Στρατό, να αναδιαμορφώσει το κεντρικό καθήκον, στη φάση της στρατηγικής αυτοάμυνας στην οποία βρίσκεται η επανάσταση. Παρ’ όλα αυτά, τεκμηριώνει την αισιοδοξία του για τις προοπτικές της Ινδικής Επανάστασης. Από την ανάγνωση της συνέντευξης γίνεται αντιληπτό ότι καθίσταται επιτακτικότερη όσο ποτέ άλλοτε η πιο συγκροτημένη και σταθερότερη έκφραση αλληλεγγύης με τον Λαϊκό Πόλεμο στην Ινδία.

Ποιος τρόπος παραγωγής επικρατεί στην Ινδία κατά το κόμμα σας; Μισοφεουδαρχικός και μισοαποικιακός ή βιομηχανικός καπιταλιστικός;

Οι επαναστάτες κομουνιστές, υπό την καθοδήγηση του σ. Τσάρου Ματζουμντάρ (σ.parapoda: επικεφαλής της επαναστατικής πτέρυγας του ΚΚΙ(Μαρξιστικού) που το 1967 ηγήθηκε της αγροτικής ένοπλης εξέγερσης στο Ναξαλμπάρι και άλλες περιοχές ενάντια στο συγκυβερνών κόμμα του, και, το 1969, ιδρυτής του ΚΚΙ(Μ-Λ), ο οποίος δολοφονήθηκε κρατούμενος το 1972) και του σ. Κανάι Τσάτερτζι (σ.parapoda: Δεν συμμετείχε στο ΚΚΙ(Μ-Λ) και ίδρυσε το Μαοϊκό Κομμουνιστικό Κέντρο, το οποίο συνίδρυσε το 2004 με το ΚΚΙ(Μ-Λ)(Λαϊκός Πόλεμος) το ΚΚΙ(Μαοϊκό)), ανέλυσαν ενδελεχώς τις υφιστάμενες ταξικές αντιθέσεις, μετά από μια μελέτη των οικονομικών, πολιτικών, πολιτιστικών και γεωγραφικών συνθηκών της Ινδίας, υπό το φως του μαρξισμού-λενινισμού-μαοϊσμού (Μ-Λ-Μ). Συνήγαγαν ότι η Ινδία είναι μια μισοαποικιακή μισοφεουδαρχική κοινωνία, ότι ο δρόμος της επανάστασης θα είναι αυτός του Παρατεταμένου Λαϊκού πολέμου, που πρώτα θα υλοποιήσει τη φάση της Νεοδημοκρατικής Επανάστασης και ακολούθως θα προχωρήσει στη φάση του σοσιαλισμού. Το ενιαίο κόμμα μας, το ΚΚΙ(Μαοϊκό), εφαρμόζει αυτή την πολιτική-στρατιωτική γραμμή.

Με τόσες μεγάλης κλίμακας διαπάλεις ανάμεσα σε μαρξιστές, ρεβιζιονιστές, νεορεβιζιονιστές, αστούς διανοούμενους και ΜΚΟ αναφορικά με το αν η χώρα μας είναι καπιταλιστική ή μισοαποικιακή μισοφεουδαρχική κοινωνία, το κόμμα μας ανέλυσε τις σχέσεις παραγωγής, συνόψισε τις σχετικές μελέτες που εκπονούσε σε διάφορες πολιτείες από το 2011, και η ΚΕ εξέδωσε ένα εκτενές κείμενο για τις «Αλλαγές στις παραγωγικές σχέσεις στην Ινδία – Το πολιτικό πρόγραμμά μας» στην συνεδρίαση-συνέχεια της 6^ης ολομέλειάς της τον Δεκέμβρη του 2020. Στο κείμενο διατυπωνόταν η θέση ότι η χώρα μας είναι ακόμα μισοαποικιακή, μισοφεουδαρχική κοινωνία. Ωστόσο, επεσήμαινε επίσης ότι υπάρχουν σημαντικές αλλαγές υπέρ ενός στρεβλού καπιταλισμού ευνοϊκού προς τους ιμπεριαλιστές και τους κομπραδόρους γραφειοκράτες καπιταλιστές και τους μεγαλοκτηματίες. Υιοθετήσαμε, λοιπόν, αυτό το πολιτικό μας πρόγραμμα ώστε να προσαρμόσουμε αντίστοιχα την τακτική μας.

Πριν από την βρετανική επίθεση, η χώρα μας ήταν μια φεουδαρχική κοινωνία. Αφότου οι Βρετανοί κατέλαβαν την Ινδία, τη μετέτρεψαν σε αποικιακή χώρα. Στην πραγματικότητα, τον καιρό που η Βρετανία καταλάμβανε την Ινδία, ο καπιταλισμός είχε ήδη αναπτυχθεί από τα σπλάχνα της φεουδαρχικής κοινωνίας σε κάποιες περιοχές της χώρας. Εκείνη την περίοδο, οι Πάρσι από τη Βομβάη, οι Μπάνια από το Γκουτζαράτ και οι Μαρουάρι από το Ρατζαστάν εργάζονταν ως πράκτορες των Βρετανών για την κατάληψη της Ινδίας. Η ινδική μεγαλοαστική τάξη, λόγω του χαρακτήρα της, δεν πολέμησε ενάντια στον βρετανικό ιμπεριαλισμό, αλλά του παρείχε πλήρη υποστήριξη τον καιρό του πολέμου και αργότερα. Οι Βρετανοί συνεργάστηκαν με τους φεουδάρχες βασιλιάδες, τους Ζαμιντάρ (σ.parapoda: Στον Ζαμιντάρ δινόταν αρμοδιότητα για την είσπραξη των φόρων σε πολλά χωριά και ετησίως όφειλε να συγκεντρώνει ένα σταθερό ποσό εσόδων. Έτσι, δινόταν στον ίδιο το κίνητρο για αύξηση της παραγωγής, η οποία, μετά τη φορολογία, απέφερε μόνο κέρδος για αυτόν, καθώς η φορολογία δεν ήταν αναλογική. Αυτό, αντίστοιχα, αύξανε απεριόριστα την πίεση στους φορολογούμενους), τους δανειστές και τους μεγαλεμπόρους της Ινδίας και έφραξαν το δρόμο στην ανεξάρτητη ανάπτυξη του αναπτυσσόμενου τότε καπιταλισμού στη χώρα, βασιζόμενοι στην φεουδαρχική κοινωνική βάση της. Εισήγαγαν μια κουλτούρα που υπηρετούσε τον βρετανικό ιμπεριαλισμό. Εισήγαγαν στρεβλές καπιταλιστικές σχέσεις, προς το συμφέρον τους. Πολλοί παλιοί ανεξάρτητοι μεγαλέμποροι και τραπεζίτες της χώρας χρεοκόπησαν. Ομοίως, οι Βρετανοί προέβησαν σε διάφορες αλλαγές στη φεουδαρχία, υπέρ της αποικιακής τους εξουσίας. Ανανέωσαν τις αποδυναμωνόμενες τότε φεουδαρχικές σχέσεις. Κατέστρεψαν την αυτάρκη αγροτική οικονομική τάξη στην Ινδία. Αυτό έκανε τους αγρότες και τους τεχνίτες να χρεοκοπήσουν. Παραγωγικές δυνάμεις καταστράφηκαν σε μεγάλη κλίμακα. Η εσωτερική αγορά παρήκμασε περαιτέρω. Επίσης, οι Βρετανοί εισήγαγαν μόνιμες μεθόδους συλλογής φόρων όπως το Ραϊοτβάρι (σ.parapoda: Σε αντίθεση με το σύστημα Ζαμιντάρι, οι πραγματικοί καλλιεργητές θεωρούνταν ιδιοκτήτες (με αντίστοιχα δικαιώματα πώλησης, υποθήκευσης κ.λπ.) και φορολογούνταν άμεσα οι ίδιοι, σε χρήμα, κάτι που, αφενός, γιγάντωσε το φοροσυλλεκτικό μηχανισμό και, αφετέρου, έφερε στο προσκήνιο τους δανειστές χρημάτων), το Μαχαλβάρι (σ.parapoda: Η απόδοση του φόρου ανατιθόταν από τους Βρετανούς στους «εκπροσώπους του χωριού» Ναμπαρντάρ. Δεν κατέβαλαν το φόρο μεμονωμένα οι χωρικοί. Ωστόσο, σε αντίθεση με το σύστημα Ζαμιντάρι, εδώ υπήρχε ποσοστιαία καταβολή φόρου), το Ζαμιντάρι και μετέτρεψαν τη γη σε εμπόρευμα. Έτσι, οι καλλιεργητές έχασαν τα παραδοσιακά τους δικαιώματα στη γη. Η Ινδία κατέστη κέντρο παραγωγής πρώτων υλών και βιομηχανικών αγαθών απαραίτητων για τη βιομηχανική παραγωγή των Βρετανών. Αυτοί ανέπτυξαν λίγες βιομηχανίες, εμπορικές καλλιέργειες και φυτείες, μεταφορές και επικοινωνίες, μόνο όμως για τις ανάγκες τους. Η κομπραδόρικη μεγαλοαστική τάξη προέκυψε από τους φεουδάρχες βασιλιάδες, τους Ζαμιντάρ, τους Ντιβάν (σ.parapoda: Ανώτατοι πολιτικοί αξιωματούχοι διορισμένοι από τους βασιλιάδες ήδη από εποχής της μουσουλμανικής ινδικής αυτοκρατορίας των Μουγκάλ, όπου ξεκίνησαν ως ιθύνοντες του φορολογικού μηχανισμού), κομπραδόρους εμπόρους και τις τάξεις των δανειστών, και βοήθησε τους Βρετανούς. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στο να επιτραπεί στους Βρετανούς να λεηλατήσουν το φυσικό πλούτο της χώρας. Η νέα φεουδαρχική-ζαμιντάρι τάξη αναπτύχθηκε στη θέση των παλιών Ζαμιντάρ. Η ινδική οικονομία, ευρισκόμενη πια σε επίπεδο αποικιακών και εξαρτημένων χωρών, κατέστη αναπόσπαστο τμήμα του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος. Από τη μια, η ινδική κομπραδόρικη αστική τάξη εξαρτούσε την ύπαρξη και την ανάπτυξή της από τον ιμπεριαλισμό και, από την άλλη, κατέστη εργαλείο για αποικιακή εκμετάλλευση και καταστολή. Έτσι, η ινδική φεουδαρχική κοινωνία κατέστη αποικιακή, μισοφεουδαρχική κοινωνία. Οι Βρετανοί μετέτρεψαν τη χώρα σε αποικία επί δύο αιώνες και συνέχισαν την εκμετάλλευσή τους.

Οι ιμπεριαλιστές αντιμετώπισαν μια δύσκολη κατάσταση με την ήττα των φασιστικών δυνάμεων από τον Κόκκινο Στρατό της Σοβιετικής Ένωσης και τους λαούς του κόσμου υπό την ηγεσία του μεγάλου μαρξιστή δασκάλου Στάλιν, στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς και λόγω της σημαντικής μεταπολεμικής αποδυνάμωσης του ιμπεριαλισμού, της εγκαθίδρυσης λαϊκοδημοκρατικών κρατών στις ανατολικοευρωπαϊκές χώρες, της μεγάλης επιτυχίας της κινεζικής επανάστασης υπό την ηγεσία του Μάο, της εμφάνισης του παγκόσμιου σοσιαλιστικού συστήματος στο 1/3 του κόσμου και της ανάπτυξης των ανεξαρτησιακών-εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων σε όλο τον κόσμο. Έτσι, αντικατέστησαν την άμεση αποικιακή εξουσία και μορφή εκμετάλλευσης με μια νέα μορφή εκμετάλλευσης – τη νεοαποικιακή μορφή, βασιζόμενοι στους εκπαιδευμένους από αυτούς κομπραδόρους, η οποία συνίστατο στην έμμεση εξουσία, την εκμετάλλευση και την ηγεμόνευση με νέο στυλ.

Υπήρχε μια μοναδική επαναστατική κατάσταση στην ινδική υποήπειρο επίσης εκείνη την περίοδο. Υπήρχε ένα ισχυρό κίνημα για την απελευθέρωση των κρατουμένων του Ινδικού Εθνικού Στρατού (σ.parapoda: αντιβρετανικός στρατός επί Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που, ωστόσο, συνεργάστηκε με τους Ιάπωνες στρατοκράτες), σε όλη τη χώρα, δυναμικές αντιιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις των φοιτητών, ισχυρά αντιφεουδαρχικά κινήματα στα πριγκιπικά κρατίδια, τα κινήματα Τεμπάγκα (σ.parapoda: αγροτικό κίνημα το 1946-47 από το αγροτικό μέτωπο του ΚΚΙ, που ξεκίνησε από τη Βεγγάλη, για τη μείωση του ενοικίου των τσιφλικάδων στο 1/3 της παραγωγής των καλλιεργητών) και Μπακάστ (σ.parapoda: αγροτικό κίνημα από τα τέλη της δεκαετίας του ’30, ιδίως στη Μπιχάρ, για τον τερματισμό του συστήματος Ζαμιντάρι), η απεργία των υπαλλήλων των ταχυδρομείων και των τηλεγραφείων, η μεγάλη εξέγερση του Βασιλικού Ινδικού Ναυτικού στη Βομβάη και οι εξεγερσιακές τάσεις στο Στρατό και την Αεροπορία, η εξέγερση της Αστυνομίας της Μπιχάρ, αγώνες σε αλληλεγγύη με το προλεταριάτο, η έναρξη του ιστορικού ένοπλου αγώνα στην Τελανγκάνα: όλα αυτά οδηγούσαν την ιμπεριαλιστική εξουσία στην Ινδία σχεδόν στο τέλος της. Σε μια τέτοια κατάσταση, η ινδική κομπραδόρικη μεγαλοαστική τάξη συνεργάστηκε με τη φεουδαρχική τάξη και πρόδωσε την ινδική δημοκρατική επανάσταση. Οι βρετανοί ιμπεριαλιστές συνωμότησαν  με τους ηγέτες του Κογκρέσου και της Μουσουλμανικής Λίγκας που ήταν αξιόπιστοι πράκτορές τους, τους υποκίνησαν να προβούν σε διαθρησκευτικές σφαγές και δίχασαν τη χώρα στη βάση της θρησκείας.

Σε αυτό το πλαίσιο, συμφωνήθηκε να παραδοθεί η εξουσία στις 15 Αυγούστου 1947. Αυτό συνέβη μόνο μετά από συμφωνίες όπως το Σχέδιο της Βομβάης των ιμπεριαλιστών μονοπωλιακών καπιταλιστών και της ινδικής κομπραδόρικης αστικής τάξης. Με δυο λόγια, οι βρετανοί ιμπεριαλιστές παρέδωσαν την εξουσία στους αξιόπιστους πράκτορές τους, το κόμμα του Κογκρέσου και τη Μουσουλμανική Λίγκα που εκπροσωπούσαν τις τάξεις των κομπραδόρων μεγαλοκαπιταλιστών και των μεγαλοκτηματιών και πέρασαν στο παρασκήνιο. Αυτός είναι ο λόγος που οι κομπραδόρικες άρχουσες τάξεις δεν διέρρηξαν τις μισοφεουδαρικές σχέσεις στη χώρα. Μετά το 1947, η χώρα μας αρχικά τέθηκε υπό τον οικονομικό και πολιτικό έλεγχο της Βρετανίας, αργότερα, της Αμερικής, ακολούθως, του σοβιετικού σοσιαλιμπεριαλισμού και, έπειτα, ξανά της Αμερικής. Συνεπώς, η ινδική κοινωνία μετατράπηκε σε μισοαποικιακή, μισοφεουδαρχική με την έμμεση εξουσία, εκμετάλλευση και ηγεμονία διαφόρων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Για αυτό λέμε ότι η Ινδία δεν απέκτησε πραγματική ανεξαρτησία στις 15 Αυγούστου 1947, ότι αυτή είναι τυπική και, ουσιαστικά, ψεύτικη. Η αποικιακή εκμετάλλευση και καταπίεση άλλαξε μορφή, αλλά η ουσία διατηρήθηκε. Ο στόχος της εθνικής δημοκρατικής επανάστασης και της εθνικής απελευθέρωσης δεν επιτεύχθηκε, λόγω της προδοσίας από το κόμμα του Κογκρέσου και της Μουσουλμανικής Λίγκας. Το ΚΚΙ, όχι μόνο τέθηκε στην ουρά του Κογκρέσου, αλλά και διέκοψε τον μεγάλο ένοπλο αγώνα στην Τελανγκάνα και πρόδωσε την επανάσταση.

Μετά το 1947, οι τάξεις των κομπραδόρων μεγαλοαστών και μεγαλοτσιφλικάδων αξιοποίησαν την κρατική εξουσία και αποκόμισαν δυσθεώρητα κέρδη μέσω ακραίας εκμετάλλευσης και καταπίεσης του λαού. Έτσι, η κομπραδόρικη μεγαλοαστική τάξη μετατράπηκε σε κομπραδόρικη γραφειοκρατική μεγαλοαστική τάξη.

Το Σχέδιο της Βομβάης του 1944 και η μικτή οικονομία που υιοθετήθηκε μετά τη μεταβίβαση της εξουσίας, στην πραγματικότητα, ήταν προς το συμφέρον των ιμπεριαλιστών και των τάξεων των κομπραδόρων γραφειοκρατών αστών και των μεγαλοκτηματιών. Στο σχέδιο αυτό δόθηκε χώρος στον ιδιωτικό αλλά και στο δημόσιο τομέα. Ωστόσο, πραγματική πρόθεση αναφορικά με τις βιομηχανίες του δημοσίου τομέα ήταν να αξιοποιηθούν τα χρήματα του λαού σε μεγάλο βαθμό, να οικοδομηθούν εξορυκτικές και μεταλλουργικές βιομηχανίες, θερμοηλεκτρικά πρότζεκτ, ανθρακωρυχεία, μεταλλωρυχεία και μεγάλα φράγματα, ώστε οι τάξεις των κομπραδόρων αστών και μεγαλοκτηματιών να αναπτυχθούν βασισμένες στους ιμπεριαλιστές, να εξαρτώνται από το ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο και τεχνολογία και να δοθεί δυνατότητα στους ιμπεριαλιστές να τους εκμεταλλεύονται.

Τα τελευταία 75 χρόνια, μετά δηλαδή από το 1947, διάφορες πολιτικές για τη γεωργία, τη βιομηχανία, τον τομέα των υπηρεσιών, διάφορες ψευτομεταρρυθμίσεις, πεντάχρονα πλάνα, Πράσινες Επαναστάσεις κλπ. έχουν εφαρμοστεί προς το συμφέρον των ιμπεριαλιστών και των εκμεταλλευτριών αρχουσών τάξεων. Αργότερα, εφαρμόστηκαν οι πολιτικές LPG (σ.parapoda: Φιλελευθεροποίηση, Ιδιωτικοποίηση, Παγκοσμιοποίηση). Αυτό σήμαινε, μεταξύ άλλων, αποεπένδυση, αποβιομηχάνιση και απορρύθμιση. Στο όνομα της αποεπένδυσης, επιχειρήσεις του δημοσίου τομέα παραδόθηκαν στους ιμπεριαλιστές και τους κομπραδόρους καπιταλιστές σε εξευτελιστικές τιμές. Έτσι, κύρια τάση κατέστη ο ιδιωτικός και ο ανοργάνωτος τομέας. Εντάθηκε περαιτέρω η εκμετάλλευση των εργαζομένων και καταπατήθηκαν τα κεκτημένα με αγώνες δικαιώματά τους. Οι μέθοδοι των συμβάσεων ορισμένου χρόνου και η περιστασιακή εργασία έγινε η κύρια μορφή εργασίας για τους εργάτες. Ο λόγος για αυτά τα δεινά και την εξαθλίωση είναι οι συνεχιζόμενες μισοαποικιακές σχέσεις.

Κατά τη διάρκεια του πρώτου Πενταετούς Πλάνου (1951-1956), παρότι νόμοι για ανώτατο όριο έκτασης στην κατοχή γης πέρασαν σε διάφορες πολιτείες, οι κομπραδόρικες κυβερνήσεις δεν τους εφάρμοσαν κατάλληλα. Οι μεγαλοκτηματίες μπορούσαν να διατηρήσουν γη με αχυρανθρώπους. Από την άλλη, η γη με φυτείες καφέ, τσαγιού, καουτσούκ, φρούτα, η γη για κτηνοτροφία, η γη με ζαχαρότευτλα, και οι εκτάσεις που καλλιεργούνταν με σύγχρονες μεθόδους καθώς και αυτές που ανήκαν σε ναούς, εκκλησίες και τζαμιά εξαιρέθηκαν από την αγροτική μεταρρύθμιση. Έτσι, η τελευταία μετατράπηκε σε φάρσα. Οι μεγαλοκτηματίες είτε έδιωξαν τους ενοικιαστές εκτάσεων, είτε τους άλλαξαν και, σε κάθε περίπτωση, διασφάλισαν ότι τα νόμιμα δικαιώματα των τελευταίων δεν εφαρμόζονται. Καθώς ο ορισμός ορίου στην κατοχή γης εφαρμόστηκε ανά άτομο και όχι ανά οικογένεια, οι οικογένειες των μεγαλοκτηματιών ήταν σε θέση να διατηρήσουν χιλιάδες στρέμματα γης. Ενώ το 1955, σχεδόν 62 εκ. στρέμματα γης ήταν διαθέσιμα για αναδιανομή, ως τα τέλη της δεκαετίας του ’70, η πλεονάζουσα γη διακηρύχτηκε ότι ήταν μόνο 2,4 εκ. στρέμματα. Μάλιστα, μόνο το μισό αυτής διανεμήθηκε. Είναι ξεκάθαρο, επομένως, ότι οι αγροτικές μεταρρυθμίσεις δεν έχουν εφαρμοστεί προς την κατεύθυνση δομικών αλλαγών στην ιδιοκτησία γης.

Παρότι υπήρξε μια μικρή εκβιομηχάνιση στο όνομα των Πεντάχρονων Πλάνων, αυτή έλαβε χώρα μόνο σε μισοφεουδαρχική βάση και προς το συμφέρον των ιμπεριαλιστών και των κομπραδόρικων αρχουσών τάξεων. Επομένως, όλη αυτή η ανάπτυξη ήταν στρεβλή και ανάποδη.

Η στρατηγική της Πράσινης Επανάστασης που εφαρμόστηκε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’60 ήταν, στην πραγματικότητα, πρόγραμμα των Πολυεθνικών των ΗΠΑ. Η Πράσινη Επανάσταση εφαρμόστηκε στην Παντζάμπ, τη Χαρυάνα, σε περιοχές της δυτικής Ουτάρ Πραντές και, αργότερα, στο 1/3 της χώρας, στο όνομα της εξάλειψης του ελλείμματος σε διατροφικά αγαθά, με σκοπό να αποτελέσει εναλλακτική στις ένοπλες αγροτικές εξεγέρσεις που εξαπλώνονταν ως πλημμύρα στο Ναξαλμπάρι, τη Σρικακουλάμ, την Μουσαχάρι, τη Λάκχιμπουρ-Κέρι, τη Ντέμπρα-Γκοπιμπαλάμππουρ, τη Μπίρμπουμ, την Κάνκσα, τη Μπούντμπουντ και διάφορες άλλες αγροτικές περιοχές σε 10 πολιτείες, και να δημιουργήσει μια αγορά-όμηρο προϊόντων όπως αγροτικά μηχανήματα, χημικά λιπάσματα, παρασιτοκτόνα και σπόρους ποικιλιών υψηλής απόδοσης των πολυεθνικών.

Οι κομπραδόρικες κυβερνήσεις κυρίως κατασκεύαζαν αρδευτικά έργα με φράγματα και έδιναν μεγάλες επιδοτήσεις και φτηνά δάνεια στους μεγαλοκτηματίες και τους πλούσιους αγρότες χωρίς να μετασχηματίζουν θεμελιωδώς τις σχέσεις γης, στρεβλώνοντας τις καπιταλιστικές σχέσεις που αναπτύσσονταν στη μισοφεουδαρχική αγροτική οικονομία. Η «Πράσινη Επανάσταση» ευνόησε μόνο τις πολυεθνικές, τους κομπραδόρους καπιταλιστές, τους μεγαλοκτηματίες και τμήμα των πλούσιων αγροτών, ενώ κατέστρεψε τις τάξεις των μεσαίων και φτωχών αγροτών και τη γη. Έτσι, οι καλλιεργητές εγκατέλειψαν τη γη μαζικά. Η ανάπτυξη στην παραγωγικότητα και η μείωση των ποσοστών καλλιέργειας στη γη, έφεραν μεγαλύτερες ανισότητες ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς, αύξηση στην ανεργία, αύξηση των ανισοτήτων μεταξύ περιοχών, αύξηση της περιβαλλοντικής ρύπανσης, μείωση της ευφορίας της γης και κατέστησαν ευάλωτη την παραγωγή σε διάφορες ασθένειες όπου τα φυτοφάρμακα επίσης δεν βοηθούν. Αυτά είναι μόνο κάποια από τα αρνητικά αποτελέσματα της «Πράσινης Επανάστασης». Εντέλει, αυτά τα φυτοφάρμακα βοήθησαν τους αγρότες για να αυτοκτονούν.

Πριν την εφαρμογή των πολιτικών LPG, ο σοβιετικός σοσιαλιμπεριαλισμός, στο όνομα της «βοήθειας», ασκούσε ηγεμονικό ρόλο στην οικονομία του δημοσίου τομέα στην Ινδία από τα τέλη της δεκαετίας του ’60. Αυτός, βαθμιαία, αρχής γενομένης από τη δεκαετία του ’80, μειώθηκε. Με την ανάπτυξη του δημοσίου τομέα τη δεκαετία του ’70, η κομπραδόρικη γραφειοκρατική αστική τάξη επίσης αύξησε την αξιοποίησή του.

Για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των ιμπεριαλιστών και εκείνων των ινδικών κομπραδόρικων άρχουσων τάξεων ως τμήμα των πρώτων, άρχισαν να εφαρμόζονται πολιτικές LPG, σε πρώτη φάση, από το 1985 ως το 1991. Η δεύτερη φάση, η οποία συνεχίζεται, άρχισε το 1991.

Η Σοβιετική Ένωση περιήλθε σε δεινή οικονομική κρίση από το 1985 και μετά και η εξάρτηση της Ινδίας από αυτή άρχισε να μειώνεται. Επομένως, οι ΗΠΑ προώθησαν την εφαρμογή των Νέων Οικονομικών Πολιτικών στην Ινδία. Στην πρώτη φάση της εφαρμογής των πολιτικών LPG, ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας απέκτησε διάφορα φορολογικά προνόμια. Οι περιουσίες των κομπραδόρων μεγαλοαστών πολλαπλασιάστηκαν.

Με την εμπορευματοποίηση της γεωργίας, η παγκοσμιοποίηση, στην πρώτη φάση, άρχισε τη συμβολαιακή καλλιέργεια, προς το συμφέρον των ιμπεριαλιστών, η οποία επεκτάθηκε σε διάφορες περιοχές. Οι επιχειρηματικοί όμιλοι απέκτησαν στις εκτάσεις με συμβολαιακή καλλιέργεια πλήρη έλεγχο.

Στη δεύτερη φάση της παγκοσμιοποιησης επί μισοαποικιακού μισοφεουδαρχικού συστήματος, ο ιμπεριαλισμός δημιούργησε εφτά έντονες κρίσεις που καταστρέφουν τα καταπιεζόμενα έθνη και λαούς που ζουν στον πλανήτη. Πρόκειται για την οικονομική κρίση, την κρίση απασχόλησης, την περιβαλλοντική-οικολογική, την κρίση αναγκαστικής μετανάστευσης, την ενεργειακή κρίση, την κοινωνικοπολιτιστική κρίση και την πολιτικοστρατιωτική κρίση. Ο ιμπεριαλισμός βρήκε καταφύγιο στον φασισμό, καθώς δεν είναι σε θέση να επιλύσει αυτές τις κρίσεις. Ο ρατσισμός γιγαντώθηκε σε όλο τον κόσμο και τα φασιστικά κόμματα ενισχύθηκαν. Αυτά, μάλιστα, έφτασαν σε διάφορες χώρες στην εξουσία. Ως τμήμα αυτής της εξέλιξης, οι ινδουιστικές φασιστικές δυνάμεις ήρθαν στην εξουσία στην Ινδία, υπό την ηγεσία Μόντι. Ως αποτέλεσμα των φιλοϊμπεριαλιστικών και φιλοκομπραδόρικων πολιτικών της κυβέρνησης Μόντι, εντάθηκε στη χώρα μας η εξάρτηση και η νεοαποικικακή εκμετάλλευση. Πέρα από την εργατική τάξη, την αγροτιά και άλλες εργαζόμενες τάξεις, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών και των κομπραδόρων γραφειοκρατών καπιταλιστών και των φεουδαρχών, η εκμετάλλευση εντάθηκε σε βάρος και μικρών και μεσαίων καπιταλιστών και εμπόρων. Ιδίως οι πολιτικές για την οικονομία, τη βιομηχανία, τον εξορυκτικό κλάδο, τη γεωργία και τον τομέα των υπηρεσιών που υιοθετήθηκαν ως τμήμα της εφαρμογής πολιτικών LPG σε διάφορα διαστήματα, κυρίως η πλήρης ξενική ιδιοκτησία σε εγχώριες βιομηχανίες, που επέτρεψαν τον έλεγχο από τις ιμπεριαλιστικές πολυεθνικές και την εξάρτηση από την ξένη τεχνολογία, κατέστησαν την χώρα ακόμα πιο εξαρτώμενη. Οι ντόπιοι και ξένοι επιχειρηματικοί όμιλοι λεηλατούν την εργατική δύναμη, τα προϊόντα, τις υπηρεσίες και ιδίως τις πρώτες ύλες με βιομηχανίες εξαρτώμενες από εισαγωγές-εξαγωγές, ιδίως, βιομηχανίες outsourcing και αγροβιομηχανικές εταιρίες. Οι Συμπράξεις Δημοσίου-Ιδιωτικού Τομέα διευρύνονται.

Εκείνη την περίοδο, η δουλικότητα των κομπραδόρικων κυβερνήσεων προς τους ιμπεριαλιστές έφτασε το ζενίθ της. Αυτές τους δίνουν κάθε δυνατότητα να λεηλατούν τη γη, την εργασία, τις πρώτες ύλες και όλο τον φυσικό πλούτο της χώρας. Παραδίδουν τον οικονομικό, τον πολιτικό, τον στρατιωτικό και τον πολιτιστικό τομέα στον ιμπεριαλισμό. Ο μικρομεσαίος τομέας της οικονομίας συρρικνώνεται καθημερινά. Οι κομπραδόρικες κυβερνήσεις καταστρέφουν την ανεξάρτητη αγορά αυτού του τομέα. Υπάρχει δραστική μείωση στην ανάπτυξη αυτού του τομέα. Η απονομισματοποίηση και η εισαγωγή του Φόρου Αγαθών & Υπηρεσιών (GST) οδήγησε στο κλείσιμο 486.291 πολύ μικρών, μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και βιομηχανιών σε όλη τη χώρα. Εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες καθίστανται άνεργοι.

Λόγω των πολιτικών LPG, η χώρα μας κρατιέται όλο και πιο γερά από τις δαγκάνες του εξωτερικού δανεισμού. Η χρεοκοπημένη διακυβέρνηση Μόντι έφτασε τα ξένα δάνεια, κατά τα τελευταία 8 χρόνια, στα 135 τρις ρουπίες (1,67 τρις ευρώ). Η Ινδία καταλαμβάνει την 5^η θέση στις τάξεις των πλέον δανειζόμενων χωρών. Μειώνεται το μερίδιο του αγροτικού και του βιομηχανικού τομέα που απασχολεί το 70% της οικονομίας και αυτό του τομέα των υπηρεσιών αυξάνεται. Το γεγονός ότι 100 μεγάλες αμερικανικές εταιρίες έχουν αποκτήσει το μισό της οικονομίας της χώρας μας είναι αρκετό για να καταλάβει κανείς την από κοινού σφαγή στην οποία επιδίδονται οι διεθνείς μονοπωλιακές επιχειρήσεις και οι εγχώριοι επιχειρηματικοί όμιλοι των κομπραδόρων γραφειοκρατών αστών. Αυτή την περίοδο, μεγάλοι κομπραδόροι γραφειοκράτες μονοπωλιακοί καπιταλιστές όπως οι Μουκές Αμπάνι, Αντάντι, Μιτάλ, Μπίρλα, ΤΑΤΑ, Ρουιάγια, Τζιντάλ, Βεντάντα, Ινφοσύς, ESSAR, Ανίλ Αμπάνι, TVS Ιγιενγκάρ, Ταπάρ, RPG, Μπατζάτζ, Μαχίντρα και Παταντζαλί Ράμντεβ αναπτύχθηκαν σημαντικά.

Μια νέα τάξη πλουσίων και νέες μορφές εκμετάλλευσης εμφανίστηκαν στη χώρα. Ζωτικοί τομείς όπως η εξορυκτική και η βαριά βιομηχανία και ο τουρισμός, καθώς και οι υπερκερδοφόροι τομείς των τηλεπικοινωνιών, της ενέργειας και ο χρηματοπιστωτικός τομέας ανήκουν στον δημόσιο τομέα. Για αυτό, εφαρμόζονται επιθετικά και ταχύτατα σχέδια για την εξάλειψή τους και την παράδοσή τους σε ξένους επιχειρηματικούς ομίλους. Παρέχονται ειδικά κίνητρα και διευκολύνσεις για την ιδιωτικοποίηση κάθε τομέα με ειδική πολιτική. Οι δημόσιες επιχειρήσεις εξωθούνται σε παραγωγή ζημιών σχεδιασμένα και παραδίδονται στα χέρια επιχειρηματικών ομίλων σε εξευτελιστικές τιμές. Η αύξηση του εξοπλισμού υψηλής τεχνολογίας και το outsourcing στέρησαν σε εκατοντάδες χιλιάδες εργάτες και υπαλλήλους τα μέσα διαβίωσης. Ο οργανωμένος τομέας παρήκμασε και ο ανοργάνωτος τομέας της οικονομίας έγινε ο κανόνας. Ξένοι και ντόπιοι επιχειρηματικοί όμιλοι, μεταξύ 2014-’18, είχαν κέρδη 17,5 τρις ρουπίες. Οι ιμπεριαλιστές απομακρύνουν από τη χώρα ετησίως περίπου 47,09 τρις ρουπίες. Mε τέτοια εντατική εκμετάλλευση, επομένως, δεν είναι εφικτό να αναπτυχθεί μια χώρα.

Λόγω των σημαντικών αλλαγών που έλαβαν χώρα στη μισουφεουδαρχία αυτή την περίοδο, στη θέση των διαφόρων μορφών φεουδαρχικής ηγεμονίας προωθήθηκε μια πλατιά συλλογική μορφή συνεργασίας κυβερνητικών και μη κυβερνητικών συστημάτων (κόμματος-διαφόρων μορφών συνεταιρισμού-παντσάγιατ (σ.parapoda: τοπικών συμβουλίων από λίγα χωριά)-αστυνομίας). Η συνεταιριστική τράπεζα αποτελεί σημαντική, δομική μορφή συνεργασίας του γραφειοκρατικού καπιταλισμού και της μισοφεουδαρχίας. Το συνεταιριστικό κεφάλαιό της είναι το αμάλγαμα του πλεονάσματος επενδύσεων των ιμπεριαλιστών, των κομπραδόρων γραφειοκρατών καπιταλιστών και των ντόπιων μισοφεουδαρχικών στοιχείων. Μέσω αυτής, στη βάση των κυβερνητικών περιουσιακών στοιχείων και χρημάτων, εμφανίστηκε ένα νέο σύστημα τοπικής ηγεμονίας και εκμετάλλευσης.

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της Εθνικής Τράπεζας για τη Γεωργία και την Αγροτική Ανάπτυξη (NABARD) για το 2017, ο αριθμός των μεγαλοκτηματιών στις αγροτικές περιοχές είναι 5,76%. Παρότι ο αριθμός των μεγαλοκτηματιών μειώθηκε, όπως και το εύρος της ιδιοκτησίας μεγάλης γης, η φεουδαρχική ηγεμονία συνεχίζεται στον οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό τομέα. Υπάρχει μια αλλαγή στη μορφή και όχι στην ουσία. Μία σημαντική εξέλιξη την περίοδο της παγκοσμιοποίησης είναι η απόκτηση εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων καλλιεργήσιμης και δασικής έκτασης καλλιεργητών και ιθαγενών. Πολυεθνικές, κομπραδόρικη γραφειοκρατική μεγαλοαστική τάξη, ΜΚΟ, θρησκευτικοί οργανισμοί, χρηματοπιστωτικοί μεσάζοντες και διάφορα είδη μαφιών αρπάζουν τις κυβερνητικές εκτάσεις και τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις των αγροτών. Οι εκτάσεις των αγροτών και οι δασικές εκτάσεις παραχωρούνται για υλοποίηση μη αγροτικών πρότζεκτ. Σχεδόν 40 εκ. στρέμματα γης έχουν αποκτηθεί βιαίως από τις κυβερνήσεις των κομπραδόρων εκμεταλλευτών, εκτοπίζοντας 65 εκατομμύρια ανθρώπους μεταξύ 1951-2010. Η αποζημίωση και η αποκατάσταση των τελευταίων υπάρχουν μόνο κατ’ όνομα. Το πρόβλημα των εκτοπισμένων κατέστη κύριος παράγοντας στο ζήτημα της γης.

Από την άλλη, η ινδική αγορά άνοιξε διάπλατα για εισαγωγές αγροτικών προϊόντων. Οι επενδύσεις στον αγροτικό τομέα έφτασαν το χειρότερο επίπεδο. Η πολιτική διατροφικής ασφάλειας εξαλείφτηκε. Το σύστημα δημόσιας διανομής αγροτικών προϊόντων αποδυναμώθηκε. Η πολιτική κρατικοποίησης έδωσε τη θέση της σε αυτή της ιδιωτικοποίησης. Η Ελάχιστη Τιμή Υποστήριξης δεν είναι ούτε καν δύο φορές οι παραγωγικές δαπάνες. Τα αγροτικά προϊόντα που παράγονται μαζικά και φτηνά με μεγάλες επιδοτήσεις στις ιμπεριαλιστικές χώρες πλημμυρίζουν την εγχώρια αγορά. Λόγω αυτών, καθώς και άλλων παραγόντων, ο αγροτικός τομέας περιήλθε σε σοβαρή κρίση. Με δυο λόγια, λόγω της παγκοσμιοποίησης, οι ανισότητες ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς έφτασαν το υψηλότερο σημείο.

Συγκρινόμενη με τις καπιταλιστικές/ιμπεριαλιστικές χώρες, η αγροτική παραγωγή είναι εξαιρετικά μικρότερη στη χώρα μας. Υπάρχει σταθερή αύξηση στην ιδιοκτησία μικρής γης. Η παραγωγή συνηθών καλλιεργειών συνεχίζει να είναι η κύρια τάση ακόμα και τώρα. Αυτό είναι σημαντικό κριτήριο για τις μισοφεουδαρχικές σχέσεις και τον καθυστερημένο μισοφεουδαρχικό τρόπο παραγωγής. Παρότι υπάρχει αύξηση της μισθωτής εργασίας στη γεωργία και τους γύρω τομείς, καθώς και στον αριθμό των εργατών γης και του μισοπρολεταριάτου, υπάρχει μεγάλη διαφορά στο μισθό μεταξύ αυτών και εκείνους του σύγχρονου βιομηχανικού προλεταριάτου. Αυτή η αλλαγή ούτε στο παραμικρό δεν ελάττωσε τη μισοφεουδαρχική εκμετάλλευση.

Το μεγαλύτερο τμήμα του πλεονάσματος που δημιουργείται στη γεωργία βρίσκεται υπό τη γραφειοκρατική ηγεμονία των τραπεζών/συνεταιριστικών οργανώσεων, των δανειστών, των σαχουκάρ (σ.parapoda: τοκογλύφων) και άλλων χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων. Αυτή η κατάσταση εμποδίζει τη συσσώρευση κεφαλαίου. Δεν υπάρχει πουθενά καπιταλιστική αναπαραγωγή. Οι μισοφεουδαρχικές σχέσεις αποτελούν εμπόδιο στην ανάπτυξη του καπιταλισμού από τα πάνω ως τα κάτω. Ο δανεισμός και το εμπορικό κεφάλαιο αποκτούν τα αγροτικά προϊόντα/αγαθά των αγροτών, όμως όχι την παραγωγική διαδικασία. Αυτή η διαδικασία δεσμεύει τους αγρότες σε μισοφεουδαρχικές σχέσεις. Ελέγχει την εργατική τους δύναμη και δεν τους μετατρέπει σε εργάτες. Ούτε τους αφήνει να εξελιχθούν σε καπιταλιστές.

Η σύμβαση εργασίας ανάμεσα σε έναν μεγαλοκτηματία ηγεμονικής κάστας και έναν Νταλί άκληρο εργαζόμενο είναι από τη φύση της μισοφεουδαρχική. Αποτελεί τη βάση για ταυτόχρονη οικονομική και μη οικονομική εκμετάλλευση και καταπίεση. Η βραχμανική βασισμένη στο σύστημα των καστών φεουδαρχία και η καστική και ταξική καταπίεση είναι ακόμα ζωντανές και κυρίαρχες στις αγροτικές περιοχές. Το καστικό ιεραρχικό σύστημα είναι συστατικό στοιχείο των μισοφεουδαρχικών σχέσεων. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι δεσμευμένοι σε καθυστερημένες σχέσεις παραγωγής και αυτό δρα ως δεσμά για την ανάπτυξη. Αυτό διατηρεί την πλειοψηφία του λαού σε κατάσταση απόλυτης φτώχειας και εξαθλίωσης. Συρρικνώνει την αγοραστική τους δυνατότητα και περιορίζει, έτσι, την ανάπτυξη της εγχώριας αγοράς. Καταστολή, καταπίεση, διακρίσεις, ανέγγιχτο, κοινωνικό μποϊκοτάζ, ωμή βία, σφαγές, πυρπολήσεις ζωντανών ανθρώπων, σεξουαλικές βαρβαρότητες σε βάρος γυναικών, πυρπολήσεις κατοικιών, εκμετάλλευση ιδιοκτησιών, καταστροφές σε βάρος καταπιεζόμενων καστών Νταλίτ και ιθαγενών αποτελούν μία ακόμα συνήθη κατάσταση.

Ως αποτέλεσμα των πολιτικών που οι κομπραδόροι κυβερνώντες εφαρμόζουν από εποχής μεταβίβασης της εξουσίας το 1947 και των πολιτικών παγκοσμιοποίησης που εφαρμόζουν από το 1991 και μετά, ως αποτέλεσμα των αντιφεουδαρχικών ταξικών αγώνων που, υπό την ηγεσία του κόμματός μας, έλαβαν χώρα τις τελευταίες πέντε δεκαετίες και των αντιιμπεριαλιστικών και αντικυβερνητικών κινημάτων, υπάρχουν σημαντικές αλλαγές στις διάφορες πολιτείες και περιοχές που το επαναστατικό κίνημα υπάρχει υπό την ηγεσία του κόμματός μας. Στρεβλές καπιταλιστικές σχέσεις επεκτείνονται στην παραγωγή. Οι πρώην μεγαλοκτηματίες μετέφεραν τα περιουσιακά τους στοιχεία και τις επενδύσεις τους σε αστικές περιοχές. Επαναστατικές Αγροτικές Επιτροπές και Επαναστατικές Λαϊκές Επιτροπές δημιουργούνται και εδραιώνονται και ο ταξικός αγώνας επεκτείνεται. Αυτό οδήγησε σε σημαντικές αλλαγές στην ταξική σύνθεση των χωριών. Έχουν εγκαθιδρυθεί μη γεωργικές ιεραρχίες στο χωριό και η γη έχει συγκεντρωθεί κυρίως στα χέρια τους. Εμφανίστηκαν νέες μέθοδοι εκμετάλλευσης. Εξαιτίας όλων αυτών, οι μισοφεουδαρχικές σχέσεις σχετικά αποδυναμώθηκαν. Στις περιοχές των ιθαγενών, όπου το επαναστατικό κίνημα εμφανίστηκε δυναμικά, οι δασικές εκτάσεις και οι πλεονάζουσες εκτάσεις των μη ιθαγενών μεγαλοκτηματιών και των ευγενών κατελήφθησαν. Μπήκε ένα τέλος στην εκμετάλλευση και την καταπίεση από την κυβέρνηση, τις δασικές και φορολογικές υπηρεσίες, τους δανειστές και τους εμπόρους στις αγορές. Το σύστημα της μισθωτής εργασίας, σε μεγάλο βαθμό, μειώθηκε. Αυξάνονται οι αγώνες ενάντια στους ιμπεριαλιστές, τις επενδύσεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, του κράτους και των κομπραδόρων.

Όσον αφορά τις αλλαγές τις τελευταίες εφτά δεκαετίες, είναι αναμφίβολο ότι η ινδική οικονομία δεν είναι καθόλου καπιταλιστική ή στο δρόμο της μετατροπής της σε καπιταλιστική, δεν υπάρχει αντίστοιχη δημοκρατική τάση στη χώρα και μάλιστα, αντίθετα, οι μισοφεουδαρχικές σχέσεις είναι αδύναμες, αλλά σχετικά. Το πρόβλημα της γης είναι το κύριο πρόβλημα και οι αγροτικές μεταρρυθμίσεις, στη βάση του συνθήματος «η γη σε όποιον την καλλιεργεί», έχουν ακόμα μεγάλη σημασία και παραμένουν επίκαιρες σε μεγάλες αγροτικές περιοχές.

Μισοφεουδαρχία σημαίνει ότι, παρότι οι καπιταλιστικές σχέσεις αναπτύχθηκαν σε διάφορα επίπεδα από τα σπλάχνα του φεουδαρχικού συστήματος, αυτές δεν έχουν ακόμα εξελιχθεί σε θεμελιωδώς ανεξάρτητες καπιταλιστικές σχέσεις σε γενικευμένο επίπεδο. Επομένως, πρόκειται για ένα σύστημα όπου συνεχίζονται οι μισοφεουδαρχικές σχέσεις. Αυτές οι καπιταλιστικές σχέσεις που αναπτύχθηκαν σε διάφορα επίπεδα είναι σημαντικές, όμως είναι ποσοτικές μόνο. Δεν υπάρχει ποιοτική αλλαγή στις σχέσεις παραγωγής. Αντίστοιχα, δεν υπάρχει θεμελιακή αλλαγή στη φύση της Ινδικής επανάστασης ή στις φιλικές και εχθρικές προς την επανάσταση τάξεις. Ωστόσο, πολλές καπιταλιστικές αλλαγές έλαβαν χώρα στην ινδική μισοαποικιακή και μισοφεουδαρχική οικονομία που είναι δέσμια της ιμπεριαλιστικής οικονομίας. Όλες, βέβαια, είναι προς το συμφέρον των ιμπεριαλιστών, των κομπραδόρων μεγαλοαστών και των φεουδαρχικών τάξεων. Έτσι, δεν υπάρχουν δυνατότητες για αλλαγή προς μια ανεξάρτητη καπιταλιστική χώρα.

Όταν, επομένως, παρατηρούμε αυτές τις αλλαγές, καθίσταται ξεκάθαρο ότι αυτές δεν μπορούν να επιδράσουν θεμελιωδώς στην βασική πολιτική μας γραμμή και το δρόμο του Παρατεταμένου Λαϊκού Πολέμου που ακολουθείται για να επιτύχει αυτή η πολιτική γραμμή, που το κόμμα μας έχει υιοθετήσει βάσει των αλλαγών την εποχή του ιμπεριαλισμού σε όλο τον κόσμο και ιδίως στη νεοαποικιακή περίοδο, καθώς και βάσει των κοινωνικών αλλαγών που έλαβαν χώρα μέχρι το μεγάλο επαναστατικό κύμα του Ναξαλμπάρι. Η γραμμή αυτή εμπλουτίστηκε στο Ενωτικό-Ένατο Συνέδριο, βάσει των αλλαγών που απλώς έκαναν πιο σύνθετο το βηματισμό στο δρόμο μας. Συνεπώς, καθίσταται ξεκάθαρο ότι χρειάζεται να εφαρμόζουμε δημιουργικά την πολιτική-στρατιωτική μας γραμμή ανάλογα με τις κοινωνικές αλλαγές που έχουν σημειωθεί στη χώρα μας, να αντλήσουμε διδάγματα από τις εμπειρίες της κοινωνικής επανάστασης και να υιοθετήσουμε τα στρατηγικά μας σχέδια ώστε να εκπληρώσουμε τα καθήκοντά μας στην πολιτική-στρατιωτική τακτική σε αντιστοιχία με αυτές τις αλλαγές. Είναι εφικτό να νικήσουμε τις εχθρικές τάξεις με το να ενώσουμε όλες τις φιλικές τάξεις και να απομονώσουμε τις εχθρικές τάξεις και να στραφούμε ενιαία ενάντιά τους, σε αντιστοιχία με αυτές τις αλλαγές.

Για αυτό το σκοπό, θα μπορέσουμε να καταστρέψουμε τα τρία βουνά, δηλαδή, την εκμετάλλευση, την καταπίεση και την καταστολή του ινδικού λαού από τον ιμπεριαλισμό και τις τάξεις των κομπραδόρων γραφειοκρατών αστών και των φεουδαρχών, με το τσάκισμα του ξεπερασμένου μισοαποικιακού μισοφεουδαρχικού συστήματος στη χώρα και με την εγκαθίδρυση της Νεοδημοκρατικής κοινωνίας, στοχεύοντας στην εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού-κομμουνισμού, και με την υλοποίηση των ανεκπλήρωτων ακόμα καθηκόντων της Εθνικοδημοκρατικής επανάστασης στην Ινδία. Ο μόνος δρόμος για αυτό είναι η Νεοδημοκρατική Επανάσταση, με άξονα την Αγροτική Επανάσταση στη βάση του συνθήματος «η γη σε όποιον την καλλιεργεί». Η Ινδία μπορεί να επιτύχει την απελευθέρωσή της από την εκμετάλλευση του ιμπεριαλισμού, της φεουδαρχίας και του γραφειοκρατικού κομπραδόρικου μεγάλου κεφαλαίου μόνο με αυτή την επανάσταση.

Σε αντιστοιχία με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του επαναστατικού πολέμου στην Ινδία, η στρατιωτική στρατηγική είναι ο Παρατεταμένος Λαϊκός Πόλεμος. Αυτό σημαίνει, όπως ο σ. Μάο είχε πει, εγκαθίδρυση επαναστατικών περιοχών βάσης στις αγροτικές περιοχές, όπου ο εχθρός είναι σχετικά αδύναμος, και, βαθμιαία, περικύκλωση των πόλεων, που είναι οχυρά των εχθρικών δυνάμεων, και, ακολούθως, κατάληψή τους.

Μόνο με την Νεοδημοκρατική Επανάσταση μπορούμε να εκπληρώσουμε την εθνική απελευθέρωση και τα δημοκρατικά επαναστατικά καθήκοντα, όπως η χωρίς αποζημίωση απαλλοτρίωση της γης από τους μεγαλοκτηματίες, στη βάση του συνθήματος «η γη σε όποιον την καλλιεργεί», και η διανομή της γης των μεγαλοκτηματιών στους εργάτες γης, τους φτωχούς και μεσαίους αγρότες, η απαλλοτρίωση των αγροτικών εκτάσεων και φυτειών των ιμπεριαλιστικών πολυεθνικών, των καπιταλιστών μεγαλοκτηματιών, των κομπραδόρων γραφειοκρατών καπιταλιστών και των κυβερνητικών οργανισμών, η εθνικοποίησή τους από τις επαναστατικές λαϊκές κυβερνήσεις, η εκβιομηχάνιηση της χώρας με μια σειρά πολιτικών βασισμένων στην  αρχή «βασιζόμενοι στην αγροτιά και με τη βιομηχανία πάνω από όλα» και «να πατάμε με δύο πόδια», η ενθάρρυνση και ανάπτυξη του συνεταιριστικού αγροτικού κινήματος και των αγροτικών συνεταιριστικών ενώσεων, η εθνικοποίηση των επιχειρήσεων των ιμπεριαλιστών, των κομπραδόρων γραφειοκρατών αστών και των κυβερνητικών εκτάσεων, η απαλλοτρίωση των περιουσιακών τους στοιχείων και των τραπεζών, η ακύρωση των ξένων και ντόπιων δανείων και των άνισων συμφωνιών και η εξάλειψη της ανεργίας.

Πολλές περιοχές στις οποίες το κόμμα σας και ο Λαϊκός Απελευθερωτικός Αντάρτικος Στρατός (ΛΑΑΣ) δρουν βρίσκονται σε περιοχές πλούσιες σε βιοποικιλότητα και σε σπάνια χλωρίδα και άγρια πανίδα. Ποια είναι η στάση του κόμματός σας αναφορικά με την προστασία αυτών των περιοχών και γενικότερα για την καπιταλιστική-ιμπεριαλιστική καταστροφή του περιβάλλοντος;

Οι περιοχές του επαναστατικού κινήματος που δρα υπό την ηγεσία του κόμματός μας είναι όντως πλούσιες σε βιοποικιλότητα. Υπάρχουν άπειρα δέντρα, καταπράσινα δάση και ποταμοί, βότανα χρήσιμα στην ιατρική, δασικά ζώα, διάφορα είδη πουλιών, θηλαστικά, έντομα, αμφίβια ζώα, υδρόβια ζώα, εκατοντάδες είδη ψαριών, μικρή δασική παραγωγή διαθέσιμη από τα δάση, διάφορα είδη ριζών, φρούτων, καρποφόρων θάμνων και δέντρων, διάφορα είδη ρυζιών που καλλιεργούνται με παραδοσιακές μεθόδους, όσπρια και έλαια. Επί μακρό χρονικό διάστημα, υπάρχει τεράστιος κίνδυνος για την πολύτιμη, μεγαλειώδη, μοναδική και ισορροπημένη φυσική βιοποικιλότητα από τους ιμπεριαλιστές και τους κομπραδόρους γραφειοκράτες καπιταλιστές. Λόγω των αντιλαϊκών και υποκινούμενων από τους ιμπεριαλιστές πολιτικών των κυβερνώντων των εκμεταλλευτριών τάξεων, αυτή η βιοποικιλότητα και το περιβάλλον βρίσκονται αντιμέτωπα με την καταστροφή. Η φύση δεν πρέπει να αφεθεί στο έλεος της κερδοφορίας λίγων ντόπιων και ξένων μεγαλοεκμεταλλευτών. Η φυσική ισορροπία πρέπει να διατηρείται, το περιβάλλον πρέπει να προστατεύεται και ο φυσικός πλούτος και πόροι πρέπει να χρησιμοποιούνται με ισορροπημένο τρόπο για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης του ανθρώπου. Η περιβαλλοντική προστασία και η ισορροπία της φύσης, καθώς και η βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης του ανθρώπου είναι αμοιβαία εξαρτώμενες. Πρέπει, λοιπόν, σταθερά να πολεμούμε ενάντια στην καταστροφή των πλουτοπαραγωγικών πηγών από τον καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό. Η Νεοδημοκρατική επανάσταση θα αποτελεί τη θεμελιακή βάση για τη μόνιμη επίλυση αυτού του προβλήματος.

Υπάρχουν μερικά παραδείγματα που δείχνουν πώς οι ιμπεριαλιστικές πολυεθνικές καταστρέφουν τη βιοποικιλότητα της χώρα μας. Ο δρ. Ριτσάρια συνέλεξε πάνω από 22.000 ποικιλίες ρυζιού και πάνω από 1.800 φυλλώδη λαχανικά από χιλιάδες αγρότες από εκατοντάδες χωριά στην Τσατίσγκαρχ και τη Μάντυα Πραντές και διατήρησε το γεννητικό τους πλάσμα στο Εθνικό Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Ίντιρα Γκάντι στη Ράιπουρ, την πρωτεύουσα της σημερινής Τσατίσγκαρχ, τις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Από αυτά, υπάρχουν κάποια που μεγαλώνουν με λιγότερο νερό, άλλα που δίνουν λιγότερο ή περισσότερο χόρτο, που αναδύουν όμορφη μυρωδιά, που είναι μακριά, κοντά, που μεγαλώνουν σε κάθε εποχή κ.ο.κ. Ωστόσο, το γεννητικό πλάσμα αυτών των ποικιλιών ρυζιού κλάπηκε από πολυεθνικές των ΗΠΑ και άλλων τέτοιων χωρών σε συνεργασία με τους κομπραδόρους κυβερνώντες της χώρας μας. Οι πολυεθνικές ισχυρίζονται ότι έχουν αναπτύξει στο Διεθνές Ερευνητικό Ινστιτούτο Ρυζιού (IRRI) στη Μανίλα αυτές τις ποικιλίες και τις πουλάνε με τις ονομασίες IR36 και IR72 στην Ινδία και σε άλλες χώρες. Εξαναγκάζουν, μάλιστα, τους αγρότες να εξαρτώνται από τις πολυεθνικές για τους σπόρους κάθε χρονιά.

Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η πραγματική ιστορία πίσω από την προστασία τόσων χιλιάδων ειδών σπόρων και παρέχει μια μεγάλη ιστορική εμπειρία. Ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει. Η αγροτιά της Τσατίσγκαρχ διεξάγει ένα φεστιβάλ ονόματι Άκτι. Εκείνη την ημέρα, όλη η νεολαία χορεύει Κολάταμ (σ.parapoda: παραδοσιακός χορός) και ζητά ρύζι από κάθε σπίτι. Σπέρνουν τους σπόρους που έχει συλλέξει από όλο το χωριό σε μια κοινής ιδιοκτησίας έκταση. Φυσιολογικά, νέο είδος σπόρων δημιουργείται κατά τη διαδικασία της ωρίμανσης της σοδειάς. Οι νέοι συνέλεγαν αυτούς τους σπόρους ξεχωριστά και τους έσπερναν. Έτσι, κάθε χρονιά, σπόροι με νέα χαρακτηριστικά προέκυπταν σε κάθε χωριό. Κατ’ αυτό τον τρόπο, κάθε χωριό εξελισσόταν σε ένα αγροτικό εργαστήριο και κάθε καλλιεργητής σε αγροτικό επιστήμονα και αναπτύχθηκαν χιλιάδες είδη σπόρων ρυζιού. Παρότι αναπτύχθηκαν στη χώρα και έχουν μια τέτοια ποικιλότητα, κλάπηκαν με την υποστήριξη των κομπραδόρικων κυβερνήσεων από τις πολυεθνικές, που τις κατέχουν πια. Εκατοντάδες χιλιάδες τοπικές ποικιλίες ρυζιού, όσπρια, ρίζες, φυλλώδη και άλλα λαχανικά, φρούτα κ.ά. είναι ακόμα διαθέσιμα στις ενδότερες ιθαγενικές περιοχές. Υπάρχει, επομένως, μεγάλη ανάγκη για την προστασία και διατήρησή τους, ώστε να μην πέσουν στα χέρια των επιχειρηματικών ομίλων.

Το 1990, επίσης, η πολυεθνική Syngenta αποπειράθηκε να κλέψει το γεννητικό πλάσμα διαφόρων ειδών σπόρων σε συνεργασία με τη διοίκηση, μέχρι που ένας πατριώτης καθηγητής πήρε την πρωτοβουλία και αποκάλυψε την υπόθεση. Δημοκράτες, μαζικές οργανώσεις και συνδικάτα ξεκίνησαν αγώνες και οι απόπειρες αυτές σταμάτησαν.

Με την ασταμάτητη εκμετάλλευση των φυσικών πόρων από τους ιμπεριαλιστές και τους πράκτορές τους, τους κομπραδόρους γραφειοκράτες καπιταλιστές, για τα κέρδη τους, εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δασών, δασικών εκτάσεων και παραποτάμιων περιοχών καταστρέφονται για βαριά εξορυκτικά και βιομηχανικά πρότζεκτ και μεγάλα φράγματα. Δέντρα, μικροοργανισμοί και ζώα εξαφανίζονται. Εντείνονται η ηχορύπανση καθώς και η μόλυνση των υπόγειων και επιφανειακών υδάτων και του αέρα. Συνεχίζεται σε μεγάλη κλίμακα η περιβαλλοντική καταστροφή. Εξαφανίζεται η πλούσια βιοποικιλότητα.

Λόγω της εξόρυξης στη χώρα, πέρα από τους μεγάλους ποταμούς, μολύνονται πολλά μικρά ποτάμια και ρεύματα. Τα νερά αυτών των ποταμών και των ρευμάτων δεν μπορούν να χρησιμεύσουν για καλλιέργεια. Το νερό μολύνεται σε τέτοιο βαθμό που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ούτε για πλύσιμο, πολλώ δε μάλλον για να το πιει κανείς. Σχεδόν όλα τα ποτάμια που ρέουν κοντά σε ορυχεία μολύνονται. Εξαφανίζονται υδρόβιοι οργανισμοί και είδη πουλιών. Ο λαός, πέρα από διάφορα είδη ασθενειών του δέρματος, υποφέρει από σοβαρές ασθένειες.

Οι γεωτρήσεις, οι εκρήξεις, τα μεταφορικά τραίνα, τα φορτηγά και οι μηχανές για τη μεταφορά του ορυκτού πλούτου από βαριές εξορυκτικές επιχειρήσεις και οι δυνατοί ήχοι των μηχανημάτων προκαλούν έντονη ηχορύπανση. Σύμφωνα με μια εκτίμηση, για 5.000 τόνους σιδήρου, χρειάζεται να χρησιμοποιηθεί ένας τόνος εκρηκτικού υλικού. Σε κάποια μέρη, ο ήχος των εκρήξεων από τα ορυχεία ακούγεται σε απόσταση 150 χιλιομέτρων. Αυτό προκαλεί ρωγμές στους τοίχους των λαϊκών κατοικιών σε πόλεις και χωριά κοντά σε ανθρακωρυχεία και ορυχεία σιδηρομεταλλευμάτων και βωξίτη. Τα πυρά από όπλα και πυροβόλα από τις επίγειες ένοπλες κυβερνητικές δυνάμεις προκαλούν βλάβη στην ακοή των ανθρώπων. Η ηχορύπανση και οι εκρήξεις οδηγούν σε καρδιακές παθήσεις, πίεση, κώφωση και πρώιμες αποβολές.

Τα πυρά του στρατού εξαπολύονται κοντά σε κατοικημένες περιοχές. Άνθρωποι τραυματίζονται από αυτά. Οι ιδιοκτησίες τους καταστρέφονται. Στη Τζάρκχαντ, ο λαός πάλεψε και σταμάτησε τέτοια πεδία βολής. Αντίστοιχα κινήματα υπάρχουν σε πολλές πολιτείες.

Τα αέρια από τις εκρήξεις στην εξόρυξη, τα δηλητηριώδη αέρια από τις βαριές βιομηχανίες και η μόλυνση από τις υψικαμίνους συνολικά εντείνουν τη μόλυνση του αέρα καθημερινά.

Ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός μόνο απομυζά όλο και περισσότερα κέρδη από τις βιομηχανίες του, όμως δεν κινείται ώστε να μην προκαλούνται ατυχήματα. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν χάσει τις ζωές τους σε διάφορα βιομηχανικά ατυχήματα και σε ανθρακωρυχεία λόγω ξεκάθαρης αδιαφορίας. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι υποφέρουν από σοβαρές σωματικές και ψυχικές ασθένειες. Το παράδειγμα του ατυχήματος στη Union Carbide, μια πολυεθνική των ΗΠΑ στη Μποπάλ το 1984, αποκαλύπτει την κατάσταση αυτή. Πάνω από 2.500 άνθρωποι έχασαν της ζωές τους λόγω διαρροής Ισοκυανικού Μεθυλίου. Χιλιάδες αρρώστησαν. Ο Ουόρεν Άντερσον, διευθυντής του εργοστασίου και υπεύθυνος για αυτό το σοβαρό ατύχημα, στάλθηκε με κάθε σεβασμό και με ύψιστη ασφάλεια από τους κυβερνητικούς αξιωματούχους με πτήση στις ΗΠΑ. Να ποιο είναι το μοντέλο δουλικότητας των αρχουσών τάξεων προς τον ιμπεριαλισμό.

Το Μάη του 2020, 12 άνθρωποι πέθαναν από διαρροή αερίου στην LG Polymers, μια νοτιοκορεατική πολυεθνική στη Βισακαπατνάμ στην Άντρα Πραντές. Εκατοντάδες αρρώστησαν. Χιλιάδες πτηνά εξαφανίστηκαν. Υπάρχουν πολλά παρόμοια παραδείγματα.

Οι ινδικές κυβερνήσεις των εκμεταλλευτών που με τα ίδια τους τα μάτια είδαν τα σοβαρά ατυχήματα που συνέβησαν στα πυρηνικά εργοστάσια στη Ρωσία και την Ιαπωνία, αγοράζουν τέτοια παρωχημένης τεχνολογίας σχέδια από τους ιμπεριαλιστές, οδηγώντας το λαό στο θάνατο.

Κανένας δεν μπορεί να ξεχάσει την τραγική ιστορία των χωριών που βυθίστηκαν λόγω του φράγματος στον ποταμό Ναρμάντα. Η κατασκευή του φράγματος Πολαβάραμ στον ποταμό Γκονταβάρι βυθίζει 250 χωριά και εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δασικών και αγροτικών εκτάσεων σε 4 πολιτείες. Αυτή είναι η κατάσταση σε κάθε μεγάλο φράγμα. Η οικολογία, η βιοποικιλότητα, ο φυσικός πλούτος και πόροι, η γη και οι υδάτινοι πόροι, το περιβάλλον και το βιός των ανθρώπων καταστρέφονται λόγω των βαριών εξορυκτικών πρότζεκτ, και της κατασκευής μεγάλων φραγμάτων και βιομηχανιών. Το βρόχινο νερό αποθηκεύεται στα στρώματα των ορυκτών πόρων, ιδίως αυτών του βωξίτη, και χύνεται στα ρεύματα και τους ποταμούς, σιγά-σιγά, όλο το χρόνο. Αυτά τα ρεύματα και οι ποταμοί αποτελούν τη πηγή ζωής για τους ιθαγενικούς και μη ιθαγενικούς λαούς που κατοικούν στις δασικές περιοχές. Η εξερεύνηση αυτών των ορυκτών οδηγεί σε δραστική μείωση του επιπέδου του νερού σε αυτά τα ποτάμια και υπογείως. Το μολυσμένο νερό από αυτά τα ορυχεία και τις βιομηχανίες και το νερό από τα λουτρά και τα αποχωρητήρια αυτών των περιοχών που χύνονται στα ποτάμια μολύνουν το νερό των ποταμών.

Σύμφωνα με μια εκτίμηση, η παραγωγή ενός τόνου σιδήρου απαιτεί 44 τόνους νερού και ενός τόνου αλουμινίου 1.378 τόνους. Εύκολα, λοιπόν, μπορούμε να καταλάβουμε πόσο νερό σπαταλιέται για εξορύξεις και προϊόντα εξόρυξης, καθώς και το εύρος της μόλυνσης. Βουνά, ιδίως οι μεγάλες οροσειρές, και τα αχανή πυκνά δάση αποτελούν σημαντικό παράγοντα για τους μουσώνες. Για παράδειγμα, οι λόφοι Ράογκατ στη Μπαστάρ είναι πολύ ευνοϊκοί για τις βροχές του μουσώνα. Λόγω της εξόρυξης στην περιοχή, ο μουσώνας επηρεάζεται αρνητικά και οι περιβαλλοντολόγοι λένε ότι αυτό θα προκαλέσει μείωση στις βροχοπτώσεις όχι μόνο στη Μπαστάρ, αλλά και στη νότια Τσατίσγκαρχ, και ότι αυτοί οι λόφοι είναι πολύ σημαντικοί για την περιβαλλοντική ισορροπία στη χώρα. Εντούτοις, οι ΤΑΤΑ, Αντάνι και οι όμοιοί τους έχουν έφεση στην εκμετάλλευση αυτών των ορυχείων και η κεντρική και οι πολιτειακές κυβερνήσεις προετοιμάζουν παντοιοτρόπως το έδαφος για να τους διευκολύνουν. Η υπερθέρμανση του πλανήτη προκαλεί ακραία ζέστη επί μακρό χρονικό διάστημα, λιμούς και απρόσμενες βροχές που προκαλούν φυσικές καταστροφές. Εκτιμάται ότι το επίπεδο της θάλασσας θα ανέβει κατά 27 εκατοστά λόγω της υπερθέρμανσης. Τα ηλεκτρονικά αγαθά που παράγονται όλο και περισσότερο εκπέμπουν ακτινοβολία περισσότερο από το επίπεδο που επιτρέπεται. Αυτό οδηγεί σε αφάνταστα σοβαρές παθήσεις. Διαταράσσεται εξαιρετικά η λαϊκή υγεία. Οι πολυεθνικές αξιοποιούν αυτή την κατάσταση για να απομυζούν κέρδη. Απλώνονται και στον τομέα της Υγείας και με υπερεξειδικευμένα νοσοκομεία εκμεταλλεύονται το λαό. Λεηλατούν τα χρήματα του λαού στο όνομα διαφόρων προγραμμάτων λαϊκής υγείας, με την υποστήριξη των κυβερνήσεων των εκμεταλλευτών.

Επιπροσθέτως, οι κυβερνήσεις δημιουργούν τουριστικά κέντρα στα ενδότερα των δασικών περιοχών. Αυτά είναι κέντρα πολυτελείας για τις πλούσιες τάξεις. Η κουλτούρα, οι παραδόσεις, τα τραγούδια και οι χοροί των τοπικών ιθαγενικών πληθυσμών καθίστανται σε αυτά τα μέρη εμπόρευμα. Εκεί εισάγεται από άλλα μέρη η κακή κουλτούρα. Πλήττεται η λαϊκή δημοκρατική κουλτούρα. Ενθαρρύνεται η σωματεμπορία. Ασθένειες όπως το AIDS μπορεί να διαδοθούν στις ενδότερες περιοχές και σε όλους όσους επισκέπτονται αυτά τα τουριστικά κέντρα. Για αυτό, το κόμμα μας αντιτίθεται σφόδρα στη δημιουργία τέτοιων τουριστικών κέντρων. Ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός καταπνίγει τους εργάτες, τους υπαλλήλους και γενικά το λαό. Ασκεί σταθερή πίεση πάνω τους και επιδίδεται σε εντατική εκμετάλλευση της εργασίας. Έχει περιορίσει την ανθρώπινη ζωή και αναγκάζει τους ανθρώπους να επισκέπτονται συγκεκριμένα μέρη το Σαββατοκύριακο ή μια φορά το χρόνο. Όλη αυτή η κατάσταση πρέπει να αλλάξει.

Πολιτικά στελέχη, μεγαλοεργολάβοι, μαφία της ξυλείας και των εξορύξεων, αξιωματικοί των δασικών και αστυνομικών υπηρεσιών συνεργάζονται και επιδίδονται σε λαθραία υλοτομία και εμπόριο μαζικά σε Εθνικά Πάρκα και Προστατευόμενα Δάση. Το δάσος Χασντέο και άλλα τέτοια καταπράσινα δάση υλοτομούνται αδιακρίτως για βιομηχανικούς σκοπούς. Τα ζώα του δάσους κυνηγούνται μαζικά με τη βοήθεια αξιωματικών των δασικών και αστυνομικών υπηρεσιών. Από την άλλη, η κεντρική και οι πολιτειακές κυβερνήσεις, στο όνομα της προστασίας των πάρκων, των δασών, των τίγρεων και γενικά των άγριων ζώων, κυνηγούν τους ιθαγενείς και τους αγρότες. Καταπατούν το δικαίωμά τους στη ζωή. Οι αντιαναπτυξιακές κυβερνήσεις και οι υποκινούμενες από τους ιμπεριαλιστές ΜΚΟ επιδίδονται σε συκοφαντική προπαγάνδα, ότι δήθεν οι ιθαγενείς αποτελούν κίνδυνο για την προστασία των δασών και των άγριων ζώων. Αυτό αποτελεί απόλυτη αναλήθεια. Στην πραγματικότητα, είναι οι ιθαγενείς, που ζουν επί γενιές στα δάση, αυτοί που προστατεύουν και συντηρούν τα δάση, τη βιοποικιλότητα και το περιβάλλον. Οι ιθαγενείς είναι παιδιά των δασών. Η ζωή και το βιός τους συνδέονται αδιάσπαστα με το δάσος. Τα δάση και τα δασικά ζώα επιβιώνουν χάρη σε αυτούς και τους αγώνες τους. Όμως, τώρα, όταν αυτοί εκτοπίζονται, θα πρέπει κάποιος τρίτος να ενδιαφέρεται για την προστασία των ζώων, του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας. Αυτό, βέβαια, δεν είναι πρόβλημα μόνο των ιθαγενών. Αφορά την ύπαρξη ολόκληρου του ανθρώπινου γένους. Επομένως, οι λαοί της χώρας και των άλλων χωρών πρέπει να παλέψουν ενάντια στα σχέδια όπως τα αναπτυξιακά μοντέλα, τις βαριές εξορύξεις και βιομηχανικές εργασίες και την κατασκευή μεγάλων φραγμάτων που εκτοπίζουν τους ιθαγενείς προς το συμφέρον των ιμπεριαλιστών και των τάξεων των κομπραδόρων γραφειοκρατών καπιταλιστών και των φεουδαρχών. Όποιος προκαλεί ζημιά στο περιβάλλον, αυτός πρέπει να εκδιώκεται από το δάσος. Θα πρέπει να είναι κανείς προετοιμασμένος να ανταπαντά μαζί με το λαό και ενόπλως, με τα διαθέσιμα όπλα. Πρέπει να απαντάμε με τον ίδιο τρόπο. Καλούμε τη νεολαία να προσχωρήσει μαζικά στον ΛΑΑΣ στις περιοχές του επαναστατικού κινήματος που δρα υπό την ηγεσία του κόμματός μας και να συμμετέχει στην ένταση-επέκταση του Λαϊκού Πολέμου-αντάρτικου πολέμου σε όλες τις γωνιές της χώρας και να δώσει τα χέρια με το λαό.

Οι ιμπεριαλιστές, οι κομπραδόροι γραφειοκράτες καπιταλιστές και οι μεγαλοκτηματίες προκαλούν σοβαρή βλάβη στο περιβάλλον για τα κέρδη τους. Προκαλούν ηχορύπανση και μόλυνση των υδάτων και του αέρα. Η γραφειοκρατική κυβέρνηση Μόντι στο κέντρο πρόσφατα τροποποίησε τους νόμους ώστε να προβλέπονται δράσεις ενάντια στα συμφέροντα των εργατών, των αγροτών, των μεσαίων τάξεων, των ιθαγενών και της χώρας συνολικά και προς το συμφέρον των κομπραδόρων γραφειοκρατών καπιταλιστών και των ιμπεριαλιστικών πολυεθνικών. Όλες οι τροποποιήσεις του Νόμου περί (Προστασίας του) Περιβάλλοντος του 1986, του Νόμου περί (Πρόληψης και Ελέγχου της Μόλυνσης του) Νερού του 1974, του Νόμου περί (Πρόληψης και ελέγχου της Μόλυνσης του) Αέρα του 1981 στοχεύουν στην προστασία των ιμπεριαλιστών, των κομπραδόρων καπιταλιστών και των μεγαλοκτηματιών, κατά παράβαση των αρχικών εκδοχών αυτών των νόμων. Αυτές οι τροποποιήσεις αφήνουν ατιμώρητους τους καπιταλιστές που μολύνουν το περιβάλλον, το νερό και τον αέρα. Προβλέπεται μόνο ένα τυπικό πρόστιμο. Ωστόσο, κανένας καπιταλιστής δεν έχει σταλεί φυλακή ούτε καν πριν από αυτές τις τροποποιήσεις. Αυτοί οι νόμοι παρείχαν τη βάση για λαϊκούς αγώνες, ενώ οι τροποποιήσεις δίνουν απεριόριστες εξουσίες στους καπιταλιστές, οι οποίοι θα επιδίδονται σε περιβαλλοντική καταστροφή και, έτσι, το περιβάλλον θα βυθιστεί περαιτέρω σε κρίση. Το κόμμα μας, λοιπόν, καλεί το λαό και τις λαϊκές οργανώσεις της χώρας να παλέψουν ενάντια στις φιλοκαπιταλιστικές τροποποιήσεις αυτών των νόμων.

Το κόμμα μας είναι προσηλωμένο στη διατήρηση της βιοποικιλότητας και την προστασία του περιβάλλοντος που αποτελείται από δάση και γενικά τη χλωρίδα. Ο ΛΑΑΣ, οι μαζικές οργανώσεις και οι Επαναστατικές Λαϊκές Επιτροπές εργάζονται μαζί με το λαό υπό την ηγεσία του κόμματός μας προς τούτο το σκοπό. Αυξάνουν τη συνείδηση του λαού. Το Τμήμα (Υπουργείο) Προστασίας του Δάσους της λαϊκής μας κυβέρνησης είναι ειδικά επικεντρωμένο σε αυτό το θέμα. Μπαίνουμε εμπόδιο σε κάθε δημόσιο ή ιδιωτικό πρότζεκτ που εκτοπίζει το λαό και βλάπτει το περιβάλλον και τη βιοποικιλότητα. Καλούμε τους περιβαλλοντολόγους, τους βιολόγους, τους επιστήμονες, τους δημοκράτες, τις οργανώσεις προστασίας πολιτικών δικαιωμάτων, τις κοινωνικές οργανώσεις και τις ιθαγενικές κοινωνικές οργανώσεις να έρθουν και να εργαστούν μαζί μας σε αυτό το θέμα. Χρειάζεται να οικοδομήσουμε ισχυρά κινήματα σε όλη τη χώρα για την προστασία του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας και να ξεκινήσουμε διάφορους σχετικούς αγώνες. Εξάλλου, δηλώνουμε ότι η Νεοδημοκρατική Ινδία, που θα εγκαθιδρυθεί με την επιτυχία της Νεοδημοκρατικής Επανάστασης με το δρόμο του Παρατεταμένου Λαϊκού Πολέμου, θα διασφαλίσει την προστασία του δάσους, του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας.

Ομοίως, πολλές περιοχές που το Κόμμα και ο ΛΑΑΣ δραστηριοποιούνται είναι πλούσιες σε φυσικούς πόρους, όπως άνθρακα και βωξίτη. Αυτό τον πλούτο τον εποφθαλμιούν μεγάλες πολυεθνικές καπιταλιστικές επιχειρήσεις, που προσκαλούνται από το φασιστικό παλαιό ινδικό κράτος για να τους κλέψουν οι ίδιες και πολλοί άνθρωποι ξεσπιτώνονται για να δοθεί πρόσβαση σε αυτές. Μπορείτε να μας μιλήσετε λεπτομερέστερα για τις πρακτικές του ιμπεριαλισμού στην Ινδία και πώς το ΚΚΙ (Μαοϊκό) και ο ΛΑΑΣ αντιστέκονται σε αυτό τον ιμπεριαλισμό;

Η χώρα μας δεν είναι φτωχή, όμως είναι μια χώρα φτωχών ανθρώπων. Υπάρχουν καταπράσινα δάση στη χώρα μας, ποταμοί με συνεχή ροή, εύφορα εδάφη, πολύτιμοι και άφθονοι ορυκτοί πόροι. Πέραν αυτού, υπάρχουν δεκάδες εκατομμύρια σκληρά εργαζόμενοι εργάτες και αγρότες, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι και νέοι, καθώς και εκατοντάδες χιλιάδες μορφωμένοι εργαζόμενοι. 700 ιθαγενικοί λαοί αποτελούν το 8,5% του πληθυσμού. Όμως, η πλειοψηφία της χώρας υποφέρει από πείνα, αναλφαβητισμό, προλήψεις, κακή υγεία, ανεργία, φτώχεια κλπ. προβλήματα. Παλεύουν με διάφορες μορφές για να επιλύσουν τα ζωτικά προβλήματα διαβίωσης και για δημοκρατικά δικαιώματα. Ο φυσικός πλούτος και πόροι, η άφθονη εργατική δύναμη και η τοπική τεχνολογία δεν χρησιμοποιούνται για τα συμφέροντα του λαού της χώρας, το πρωτοβουλιακό πνεύμα και η πρακτικότητα των πλατιών μαζών δεν αξιοποιείται και τα δημοκρατικά τους δικαιώματα καταστέλλονται, προς το συμφέρον λίγων κομπραδόρων γραφειοκρατών καπιταλιστών, μεγαλοκτηματιών και ιμπεριαλιστικών πολυεθνικών.

Πιο συγκεκριμένα, υπάρχει άφθονος φυσικός πλούτος και ορυκτοί πόροι όχι μόνο στα δάση και τις ημιδασικές περιοχές των ιθαγενών και των μη ιθαγενικών πληθυσμών της χώρας, αλλά και σε περιοχές του επαναστατικού κινήματος, δηλαδή, σε περιοχές που το Κόμμα, ο ΛΑΑΣ, οι μαζικές οργανώσεις και, σε κάποιες περιοχές, οι Επαναστατικές Λαϊκές Επιτροπές δρουν, όπως η Δ. Βεγγάλη, η Οντίσα, η Μπιχάρ, η Τζάρκχαντ, η Τσατίσγκαρχ, η Τελανγκάνα, η Άντρα Πραντές, η Μαχαράστρα, η Μάντυα Πραντές, η Κεράλα, η Ταμίλ Ναντού και η Καρνατάκα (Δυτικά Γκατς). Η Ινδία έχει 90 είδη ορυκτών, όπως σίδηρο, άνθρακα, βωξίτη, μαρμαρυγία, μαγγάνιο, αργυρό, χρυσό, ασβεστόλιθο, γρανίτη, αλουμίνιο, χαλκό και άλλα για παραγωγή τσιμέντου. Για τα διαμάντια, μάλιστα, υπάρχει μεγάλο εμπόριο. Η Ινδία είναι ένας από τους πέντε μεγαλύτερους παραγωγούς σημαντικών ορυκτών στον κόσμο. 25% των ορυκτών της Ινδίας βρίσκονται στη Τζάρκχαντ. 70% των κοιτασμάτων βωξίτη και 28% σιδηρομεταλλεύματος βρίσκονται στην Οντίσα. Η Τελανγκάνα και η Άντρα Πραντές έχουν ανθρακωρυχεία και ορυχεία βωξίτη. Στη Μπαστάρ και τη Σαργκούτζα της Τσατίσγκαρχ υπάρχει άφθονος σίδηρος, μαρμαρυγία, χρυσός, διαμάντια, άνθρακας, ουράνιο, βωξίτης, κορούνδιο, δολομίτης και κασιρίτης. Υπάρχουν 90 εκ. τόνοι σιδηρομεταλλεύματος στους λόφους Σούρτζαγκαρχ στη Μαχαράστρα. Υπάρχουν διάφορα κοιτάσματα, τόσο σε δασωμένα όσο και άλλα εδάφη, σε σχεδόν όλες τις πολιτείες.

Η εκμετάλλευση αυτών των πόρων άρχισε και διαδόθηκε ευθύς εξαρχής με την κατάληψη της χώρας από τους Βρετανούς. Αυτοί δήλωσαν κύριοι του δασικού, ορυκτού, εδαφικού και υδάτινου πλούτου με διάφορους νόμους (όπως ο Νόμος περί Δασών της Ινδίας του 1867, ο Νόμος περί Δασών του 1878, ο Νόμος περί Απόκτησης Γης του 1894, ο Νόμος περί Δασών της Ινδίας του 1927). Η λεηλασία του φυσικού πλούτου ήταν έντονη στη φάση του βιομηχανικού και του χρηματιστικού κεφαλαίου, οπότε και υπήρχε εντατική εκμετάλλευση, καταστολή και ωμή πολιτική διακυβέρνηση. Η πολιτική καταστολή επίσης εντάθηκε αυτή την περίοδο, μεταξύ άλλων και με την εκμετάλλευση αναγκαστικής φτηνής εργασίας. Η αγροτική πολιτική της χώρας άλλαζε ανάλογα με τα συμφέροντα της παγκόσμιας αγοράς των αποικιοκρατών. Μεγάλα δάση κόπηκαν για τη δημιουργία σιδηροδρόμου. Οι βρετανοί ιμπεριαλιστές επέτρεψαν στους ΤΑΤΑ, Μπίρλα κ.ά. τέτοιους κομπραδόρους μεγαλοκαπιταλιστές της χώρας να δημιουργήσουν βιομηχανίες για τις ανάγκες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και, έτσι, οι τελευταίοι, επίσης, συνέπραξαν στη λεηλασία. Ξεκίνησαν μεγάλης κλίμακας εξόρυξη σιδηρομεταλλεύματος και άνθρακα για τις σιδηρο-μεταλλοβιομηχανίες.

Η Ινδία κατέστη μισοαποικιακή και μισοφεουδαρχική χώρα μετά τη μεταβίβαση εξουσίας το 1947 και έκτοτε βρίσκεται υπό την χωρίς όρια εκμετάλλευση και καταπίεση από τις διάφορες ιμπεριαλιστικές χώρες. Οι τάξεις των ινδών φεουδαρχών και κομπραδόρων καπιταλιστών, που κατέλαβαν την κρατική εξουσία σε συνεργασία με τους ιμπεριαλιστές, υπηρετούν τους τελευταίους και επιδίδονται σε χωρίς όρια εκμετάλλευση και καταστολή. Με την αλλαγή της πολιτικής εξουσίας, η κομπραδόρικη καπιταλιστική τάξη μετατράπηκε σε κομπραδόρικη γραφειοκρατική καπιταλιστική τάξη. Όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα, η κεντρική και οι πολιτειακές κυβερνήσεις που εκπροσωπούν τις εκμεταλλεύτριες άρχουσες τάξεις της χώρας εφαρμόζουν οικονομική, βιομηχανική, εξορυκτική, αγροτική, εκπαιδευτική πολιτική, καθώς και πολιτική για την υγεία, προς το συμφέρον των ιμπεριαλιστών και αυτών των τάξεων. Δημιουργούν υποδομές υπέρ αυτών και ακολουθούν τις αντίστοιχες πολιτικές δικές τους ή προερχόμενες από το εξωτερικό. Εφαρμόζουν πολιτικές LPG σε όλους τους τομείς μετά το 1991.

Δείτε αυτά τα παραδείγματα. Η Ινδική κυβέρνηση δημιούργησε την Εθνική Εταιρεία Εξορυκτικής Ανάπτυξης (NMDC) το 1958 για την έρευνα για κοιτάσματα, την εξόρυξη, την παραγωγή, την πώληση, τις εξαγωγές τους, την δημιουργία σιδηρομεταλλευτικών εργοστασίων κλπ. Συνήψε συμφωνία με τα Ιαπωνικά Χαλυβουργεία το 1961 και εκκένωσε 22 χωριά ιθαγενών για εξόρυξη σιδηρομεταλλεύματος στη Μπαϊλαντίλα της Νταντεβάντα της περιφέρειας Μπαστάρ στην πολιτεία Τσατίσγκαρχ, που σήμερα είναι η περιοχή αγώνα Νταντακαράνυα. Σε κανέναν δεν δόθηκαν ευκαιρίες αποκατάστασης. Αφότου άρχισε η παραγωγή το 1968, το σιδηρομετάλλευμα από την Μπαϊλαντίλα λεηλατείται σε εξευτελιστικές τιμές, από 50 ως 400 ρουπίες τον τόνο, από την Ιαπωνία, την Κίνα και την Κορέα. Η ESSAR και άλλες κομπραδόρικες γραφειοκρατικές καπιταλιστικές εταιρίες επίσης το λεηλατούν. Πρέπει να γνωρίζετε ότι, στην παγκόσμια αγορά, το σιδηρομετάλλευμα κοστίζει από 5.600 ως 10.000 τον τόνο. Το σιδηρομετάλλευμα, που είναι απαραίτητο για μικρά χαλυβουργεία και βιομηχανίες σπογγοσιδήρου, δεν δίνεται στους μικρούς και μεσαίους καπιταλιστές της Τσατίσγκαρχ ούτε, έστω, στην τιμή εξαγωγής. Αυτό οδήγησε στο κλείσιμο περίπου 150 βιομηχανιών και 10.000 εργάτες βρέθηκαν στους δρόμους. Τα ορυχεία επεκτάθηκαν περαιτέρω. Υπάρχουν πολλά παρόμοια παραδείγματα.

Πάνω από δυο ντουζίνες τρένα μεταφοράς αγαθών κινούνται επί της σιδηροδρομικής γραμμής Κιράντουλ-Βισακαπατνάμ, που δημιουργήθηκε στο όνομα της «ανάπτυξης» και για να διευκολύνει το λαό, και μόλις ένα επιβατικό τρένο. Για ποιο λόγο, λοιπόν, ισχυρίζονται κάποιοι ότι είναι μεγάλο επίτευγμα στις υποδομές αυτή; Η αύξηση της μόλυνσης ύδατος και αέρα οδηγεί στον κίνδυνο κακής υγείας και καταστροφής ανθρώπων, ζώων, συμπεριλαμβανομένου αυτών του δάσους, και ψαριών. Αυτή την περίοδο, στο ίδιο όνομα, αυτό της ανάπτυξης, δημιουργείται η σιδηροδρομική γραμμή Ντάλι-Ράογκατ-Τζαγκαντάλπουρ. Στην πραγματικότητα, αυτή δημιουργείται για τη μεταφορά των ορυκτών από τα υπό δημιουργία ορυχεία στις περιφέρειες Ρατζναντκάον και Μπαστάρ της Τσατίσγκαρχ και για τις ένοπλες δυνάμεις.

Η κυβέρνηση επέτρεψε την τοποθέτηση του αγωγού της ESSAR, μιας κομπραδόρικης καπιταλιστικής εταιρίας, μειώνοντας από 550 ρουπίες τον τόνο για την προμήθεια σιδηρομεταλλεύματος μέσω τρένου σε μόλις 80 ρουπίες. Σκόνη σιδηρομεταλλεύματος μεταφέρεται από τη Μπαϊλαντίλα στη Βισακαπατνάμ. Λόγω αυτής της αλλαγής, οι υδάτινοι πόροι της Μπαστάρ πετιούνται στον κόλπο της Βεγγάλης, προκαλώντας έλλειψη νερού στη Μπαστάρ. Για την τοποθέτηση του αγωγού, η ESSAR χρησιμοποίησε μια λωρίδα γης πλάτους 20 μέτρων και μήκους 267 χιλιομέτρων, όμως δεν πλήρωσε το παραμικρό στους εκτοπισμένους, ενώ έκοψε χιλιάδες εκτάρια δασών.

Άλλο ένα παράδειγμα. Η κυβέρνηση δεν προμηθεύει με άνθρακα που παράγεται στην Τσατσίσγκαρχ τις βιομηχανίες των μικρών και μεσαίων καπιταλιστών της πολιτείας που τους είναι απαραίτητο. Επιπλέον, η κυβέρνηση Μόντι σταμάτησε την προμήθεια άνθρακα από τον Αύγουστο, στο όνομα της κρίσης άνθρακα των τελευταίων 6 μηνών. Ο ίδιος ο πολιτειακός πρωθυπουργός (ανήκει στο αντιπολιτευόμενο κόμμα του Κογκρέσου) έκανε έκκληση, ματαίως όμως. Έτσι, εκατοντάδες μικρές και μεσαίες βιομηχανίες κινδυνεύουν να κλείσουν. Στο μεταξύ, στο όνομα της επίλυσης της κρίσης άνθρακα, κομπραδόροι μεγάλοι καπιταλιστές προμηθεύονται μεγάλες ποσότητες άνθρακα και, ταυτόχρονα, εισάγεται άνθρακας σε υψηλές τιμές. Όλο αυτό είναι μια προδοτική, αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.

Υπάρχει άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Η κυβέρνηση, το 1998, πούλησε στην εταιρία Ράντιους μια έκταση 23 χιλιομέτρων του ποταμού Σιβνάτ που ρέει στην περιοχή Ντουρκ της Τσατίσγκαρχ. Η συμφωνία περιλάμβανε πρόνοια το νερό να αγοράζεται από την εταιρία. Η εταιρία, λοιπόν, έβαλε φράχτη και στις δύο όχθες του τμήματος του ποταμού που πήρε. Οι κάτοικοι των παραποτάμιων χωριών δεν μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν τα νερά του ποταμού και απογοητεύτηκαν. Ποιος έδωσε την εξουσία στην κυβέρνηση να πουλά τα ποτάμια και τα νερά σε ιδιωτικές εταιρίες; Αξίζει να αναφερθεί ότι οι αγρότες κατέστρεψαν το φράχτη, δηλώνοντας κύριοι του ποταμού.

Στην περιφέρεια Ράιγκαρχ της ίδιας πολιτείας, η κομπραδόρικη γραφειοκρατική καπιταλιστική Τζιντάλ έχτισε την αυτοκρατορία της στην βιομηχανία χάλυβα και ηλεκτρονικών. Για αυτό το σκοπό, εκτόπισε δέκα χιλιάδες οικογένειες αγροτών από το 1990 ως το 2010. Αυτοί οι αγρότες και οι εργαζόμενοι γης έγιναν μετανάστες, προς αναζήτηση εργασίας. Η Τζιντάλ απέκτησε τις εκτάσεις των χωριών τους με την υποστήριξη της φορολογικής-διοικητικής υπηρεσίας της κυβέρνησης. Επίσης απέκτησε τη λιμνούλα που από γενιά σε γενιά οι χωρικοί χρησιμοποιούσαν.

Η κεντρική και οι πολιτειακές κυβερνήσεις, στο όνομα της αποεπένδυσης, ως τμήμα των πολιτικών LPG, εκχωρούν στους κομπραδόρους καπιταλιστές και τις πολυεθνικές τις δημόσιες βιομηχανίες σε εξευτελιστικές τιμές. Η Εταιρία Αλουμινίου Ινδίας (BALCO), μια από τις σημαντικότερες κρατικές βιομηχανίες, ένα από τα εννιά στολίδια της Ινδίας, που κόστιζε 50 δις ρουπίες, παραδόθηκε στην εταιρία Στέρλαϊτ, με 51% συμμετοχή, από την τότε κυβέρνηση του BJP στο κέντρο το 2003. Επιπλέον, τα ορυχεία βωξίτη στην Άμπικαπουρ επίσης δόθηκαν στον Ανίλ Αγκαρβάλ της Στέρλαϊτ. Υπάρχουν πολλά παρόμοια παραδείγματα για κάθε πολιτεία.

Η εκμετάλλευση αυτών των πόρων, που άρχισε επί διακυβέρνησης Κογκρέσου, εντάθηκε περαιτέρω επί BJP. Μετά το 1991, όταν οι πολιτικές LPG εφαρμόστηκαν συστηματικά και πλήρως, η κεντρική και οι πολιτειακές κυβερνήσεις συνάπτουν εκατοντάδες και χιλιάδες Μνημόνια Κατανόησης με κομπραδόρους γραφειοκράτες καπιταλιστές και ιμπεριαλιστικές πολυεθνικές για την εξόρυξη και εξαγωγή ορυκτών και για την ανέγερση μεγάλων βιομηχανιών και φραγμάτων. Η κεντρική και οι πολιτειακές κυβερνήσεις διεξάγουν συσκέψεις με ιμπεριαλιστικές και κομπραδόρικες καπιταλιστικές εταιρίες και ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες για εκμετάλλευση των πόρων αυτών. Διεξάγονται φόρουμ σε διάφορες ιμπεριαλιστικές χώρες για τη σύναψη τέτοιων συμφωνιών. Από τότε που ο Μόντι ήρθε στην εξουσία, επιταχύνει περαιτέρω και εντείνει την εκμετάλλευση αυτού του πλούτου στο όνομα του «Κατασκεύασέ το στην Ινδία», «Κατασκεύασέ το στη Μαχαράστρα, στη Γκουτζαράτ» κλπ. Αυτά τα φεστιβάλ «Κατασκεύασέ το» διεξάγονται συχνά σε όλες τις πολιτείες. Ας δούμε μερικά παραδείγματα, για να δούμε πώς παίζεται το παιχνίδι.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις, μετά τη μεταβίβαση της εξουσίας, η κεντρική και οι πολιτειακές κυβερνήσεις, στο όνομα των «αναπτυξιακών» πρότζεκτ, έχουν εκτοπίσει 50 εκατομμύρια ανθρώπους. Στη Τζάρκχαντ, για τη δημιουργία βιομηχανιών, ορυχείων, φραγμάτων, δρόμων και σιδηροδρομικών γραμμών, τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, έχουν εκτοπιστεί 1,5 εκ. ιθαγενείς. Ενώ το 40% αυτών των εκτοπισμένων είναι ιθαγενείς, 25% είναι Νταλίτ. 75% των εκτοπισμένων δεν έχουν αποκατασταθεί. Το υπόλοιπο 25% αποκαταστάθηκε μόνο κατ’ όνομα. Ομοίως, το 40% της γης που αποκτήθηκε από τους εκτοπισμένους ανήκει σε ιθαγενείς. Μετά το 2005, βλέπουμε ότι στις Arcelor Mittal, POSCO, Vedanta, Sterlite industries (Vedanta resources), Phelps Dodge, ACC Riotento, CRA, De Beers, Anglo-American exploration, BHP Minerals, Proem Alcon, Norse Hydro, Aston mining, Lloyd και άλλες τέτοιες ιμπεριαλιστικές εταιρίες μεταλλουργίας και εξορύξεων έχουν δοθεί μαζικά άδειες έρευνας για σίδηρο, άνθρακα, χρυσό, διαμάντια, βωξίτη, μαρμαρυγία και αργυρό στη Τζάρκχαντ, την Οντίσα, τη Μάντυα Πραντές, την Τσατίσγκαρχ, την Καρνατάκα, την Άντρα Πραντές και τη Μαχαράστρα. Επιπροσθέτως, ινδοί κομπραδόροι γραφειοκράτες καπιταλιστές και εξορυκτικές εταιρίες, όπως οι ΤΑΤΑ, Τζιντάλ, Μπίρλα, ESSAR, Αντάνι, Νούκα κ.ά., επίσης απέσπασαν άδειες για εξόρυξη.

Και μόνο με αυτά, μπορεί κανείς να κατανοήσει πώς και πόσα υπερκέρδη βγάζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Η Utkal Alumina, από εξορύξεις σε 8.000 στρέμματα, θα βγάλει τα ερχόμενα 25 χρόνια 2,8 τρις ρουπίες, με κόστος 45 δις.

Οι κυβερνήσεις, ως τις 30 Νοέμβρη 2007, είχαν δώσει άδειες για 760 ΕΟΖ σε όλη τη χώρα. Ο αριθμός θα έχει αυξηθεί ως τώρα. Για τη βίαιη απόσπαση 200.000 εκταρίων γης από τους αγρότες και τους ιθαγενείς 20 πολιτειών για αυτό το σκοπό έχουν αναπτυχθεί παραστρατιωτικές, αστυνομικές δυνάμεις, συμμορίες και μεσίτες. Ο Μουκές Αμπάνι εκτόπισε 250.000 ανθρώπους από 35 χωριά στην ΕΟΖ Νάβι Μουμπάι και απέσπασε 35.000 στρέμματα γης.

Αγροτικές και δασικές εκτάσεις αγροτών και ιθαγενών, αντίστοιχα, σε διάφορες πολιτείες, γραφειοκρατικά απαλλοτριώνονται για βιομηχανικούς και παράκτιους διαδρόμους, ζώνες εξαγωγών, λιμάνια κ.ά., υπερταχείες λεωφόρους, αεροδρόμια, το Σάγκαρ Μάλα (σ.parapoda: «Θαλάσσιο Στεφάνι». Το έργο είναι ύψους 8,5 τρις ρουπίων – σχεδόν 100 δις € – και έχει στόχο την ίδρυση μεγάλων λιμανιών, την ανάπτυξη 14 παράκτιων οικονομικών ζωνών και άλλα τέτοια έργα μεταφορών και αποθήκευσης), υπερταχείες αμαξοστοιχίες και πάρκα ψυχαγωγίας ως τμήμα των υποδομών αυτών.

Η κυβέρνηση Μόντι έδωσε άδεια στον κομπραδόρο καπιταλιστή Γκάουταμ Αντάνι για την δημιουργία λιμανιών, αεροδρομίων 900 αποθηκευτικών χώρων και 900 κινηματογραφικών χώρων multiplex. Χορήγησε μεγάλες επιδοτήσεις για την έναρξη εξορύξεων. Η κεντρική και οι πολιτειακές κυβερνήσεις εκμίσθωσαν δύο εκτάσεις για εξόρυξη άνθρακα εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων στο δάσος Χασντέο στις περιφέρειες Κόρμπα, Σαργκούτζα και Σούρατζπουρ. Ο λαός εκεί διεξάγει δυναμικούς αγώνες ενάντια στην υλοτόμηση του δάσους από τον Αντάνι, με την επιτροπή «Σώστε το Δάσος Χασντέο». Πολύτιμη τεκτονία και άλλα είδη χλωρίδας και πανίδας είναι υπό εξαφάνιση. Οι ιθαγενικές μάζες του δάσους, με την καθοδήγηση του κόμματος, αντιστέκονται στις απόπειρες της εταιρίας του κομπραδόρου καπιταλιστή Γκαουτάμ Αντάνι, του 2^ου πλουσιότερου ανθρώπου στον κόσμο αυτή τη στιγμή, να καταστρέψει το σπίτι τους.

Στην Οντίσα, η κεντρική και οι πολιτειακές κυβερνήσεις μαζί έχουν παραχωρήσει 97.000 εκτάρια γης για 600 εξορυκτικές εργασίες. Όμως, το γεγονός ότι το 46% των οικογενειών στην Οντίσα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας αναδεικνύει ότι τα κέρδη από την εξόρυξη πάνε στους επιχειρηματικούς ομίλους, τους πολιτικούς ιθύνοντες και τους ανώτερους αξιωματούχους και σε κανέναν άλλον.

Οι αγρότες της Τζαγκάτσινγκπουρ ακυρώνουν τις απόπειρες της κυβέρνησης να εκτοπίσουν 22.000 αγρότες για να αποκτήσει 4.000 στρέμματα γης η νοτιοκορεατική πολυεθνική POSCO για μια μεταλλουργία. Η εταιρεία Vedanta Sterlite κάνει σοβαρές προσπάθειες να εξάγει βωξίτη από τους λόφους Νιγιαμγκίρι, οι οποίες όμως στερούν τη φυλή Κούβι από την ταυτότητά της. Για το σκοπό αυτό, παραστρατιωτικές δυνάμεις έχουν αναπτυχθεί στην περιοχή και έχει επεκταθεί η ισοπεδωτική «ασφάλεια». Οι αγρότες των φυλών θαρραλέα αντιμετωπίζουν αυτές τις εξορύξεις βωξίτη και βιομηχανίες ντόπιων και ξένων επιχειρηματικών ομίλων όπως οι Vedanta Resources, Vedanta Aluminium, Sterlite India, Odisha Mining Corporation, South-West Odisha Mining Corporation, Hindalco, Birla group, Utkal Aluminimum Industry Limited (UAIL), ALCAN από τον Καναδά και Nalco, στις περιφέρειες Κοραπούτ, Μπολάνγκιρ, Καλαχάντι και Ράιγκαρχ. Χιλιάδες ιθαγενών από φυλές στην Κάσιπουρ, Γκόπαλπουρ, Γκανταμαρντάν, Τζάτζπουρ, Καλινγκάναγκαρ, Τζαγκάτσινγκπουρ, Κέοντζαρ και Σερενγκντάγκα εκτοπίστηκαν και αυτή η διαδικασία συνεχίζεται.

Στο όνομα της δημιουργίας πυρηνικών και θερμοηλεκτρικών εργοστασίων, της εξόρυξης βωξίτη, βιομηχανικών, παράκτιων και πετρελαϊκών διαδρόμων που είναι οι πλέον επικίνδυνοι για την επιβίωση των ανθρώπων, ο φυσικός και ιδιαίτερα ο παράκτιος πλούτος παραδίδεται στις πολυεθνικές και σε κομπραδόρους καπιταλιστές όπως ο Αντάνι. Διάφορα πρότζεκτ όπως στην Πολαβάραμ (σ.parapoda: πολυεθνικό πρότζεκτ νερού) και την ζώνη προστασίας τίγρεων Καβάλα, το ανοιχτό ανθρακωρυχείο στη Σινγκαρένι και άλλα τέτοια υλοποιούνται στην Τελανγκάνα εκτοπίζοντας τις φυλές.

Γίνονται απόπειρες για αρπαγή εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων καλλιεργήσιμης γης και δασικών εκτάσεων των ιθαγενών από τις κυβερνήσεις Τσατίσγκαρχ και Μαχαράστρα, με την υποστήριξη των ενόπλων δυνάμεων, για την εφαρμογή συμφωνιών με πολυεθνικές και κομπραδόρους καπιταλιστές. Υπάρχουν άφθονα σιδηρομεταλλεύματα, χαλαζίες, άργιλος, ασβεστόλιθος, λευκός πυλός, ουράνιο στα δάση και τους λόφους στα σύνορα των περιφερειών Ρατζναντγκάον, Κάνκερ και Μπάλοντ. Παρότι οι κάτοικοι αποφασιστικά, με την καθοδήγηση του κόμματος, αντιτίθενται σε αυτές τις εξορυκτικές δραστηριότητες, πάρα πολλά στρατόπεδα της Ινδοθιβετιανής Συνοριακής Αστυνομίας (ΙΤΒΡ) και της Συνοριακής Ασφάλειας έχουν δημιουργηθεί και κάποια λίγα λειτουργούν με συνεχείς επιθέσεις στους κατοίκους. Λόγω της αποδυνάμωσης των λαϊκών κινημάτων, εξορύξεις λαμβάνουν χώρα στο Αλάντι, Μπάρμασπουρ, Άρι Ντόνγκρι, Μαχαμάγια, Παλεμάντι, Τσαργκάον και αλλού.

Διάφορα ορυχεία στην Τσατίσγκαρχ έχουν δοθεί σε TATA, Τζιντάλ, ESSAR, Αντάνι και NECCO, ενώ στην περιφέρεια Γκανττσιρόλι της Μαχαράστρα έχουν δοθεί σε  TATA, ESSAR, Arcelor  Mittal, Jindal Steel, Vedanta, Lloyd, Riotento, De Beers, BHP Bilitοn κ.ά.

Όπως βλέπουμε, οι κυβερνήσεις των εκμεταλλευτών παραδίδουν τον φυσικό και ορυκτό πλούτο της χώρας σε ιμπεριαλιστικές πολυεθνικές και ντόπιες εταιρίες των κομπραδόρων γραφειοκρατών καπιταλιστών. Έτσι, εκατοντάδες χιλιάδες εκτάρια καλλιεργήσιμης και δασικής έκτασης περνούν στα χέρια τους. Κοινότητες ιθαγενών όπως οι Mariah, Koya, Halba, Dhurva, Batra, Koyatur, Koyagal, Korga, Rajgond, Gond, Lohar, Kotadval, Koyyal, Kolam, Pradha, Thoti, Nayakpod, Kondareddy, Kondadora, Bhagatu, Savara, Jatabu, Kuvvi, Kotwal, Koliya, Koyamali, Chenchu, Korval, Korna, Kolha, Kol, Dharu, Kondi, Kondh, Dongaria, Sabara, Komundal, Keriya, Hora, Hokya, Koltal, Kotia, Bil, Bilal, Juvang, Santhal, Munda, Uraov και Ho, καθώς και μη ιθαγενικές κοινότητες όπως αυτές των Gando, Gasiya, Harara, Marr, Panara, Panka, Pradha, Yadav, που ζουν παραδοσιακά στα δάση, θα χάσουν το βιός, την ταυτότητα και τον αυτοσεβασμό τους. Η γλώσσα, ο πολιτισμός και ο τρόπος ζωής τους θα εξαφανιστούν.

Είναι αξιοσημείωτο το ότι, από τη μια, συνάπτονται συμφωνίες για την παράδοση του φυσικού πλούτου και των πόρων της χώρας στους ιμπεριαλιστές και τους κομπραδόρους καπιταλιστές και, από την άλλη, διάφοροι νέοι δρακόντειοι νόμοι ψηφίζονται για την καταστολή των κινημάτων που προκύπτουν ενάντια στην εφαρμογή αυτών των συμφωνιών. H NIA αποκτά περισσότερες αρμοδιότητες. Επίσης, παλιοί δρακόντειοι νόμοι, όπως αυτός περί Πρόληψης Έκνομων Δραστηριοτήτων (UAPA), τροποποιούνται. Η πολιτειακή κυβέρνηση της Τσατίσγκαρχ από μόνη της έφερε τον Εθνικό Νόμο περί Λαϊκής Ασφάλειας στην Τσατίσγκαρχ το 2005, εξαιτίας του οποίου χιλιάδες, έκτοτε, έχουν συλληφθεί.

Ο λαός, και ιδιαίτερα οι φυλές από όλες τις πολιτείες και αυτές τις περιοχές του επαναστατικού κινήματος παλεύουν αλύγιστα ενάντια στην εκμετάλλευση αυτού του πλούτου. Οι άνθρωποι από τις φυλές παλεύουν θαρραλέα για το δικαίωμά τους σε νερό-δάσος-γη, για το δικαίωμα να ζουν, για την ύπαρξή τους, για την ταυτότητα και τον αυτοσεβασμό τους. Το κόμμα, ο ΛΑΑΣ και οι Επαναστατικές Λαϊκές Επιτροπές υποστηρίζουν τους αγωνιζόμενους ανθρώπους. Το κόμμα άμεσα ή έμμεσα καθοδηγεί αυτούς τους λαϊκούς αγώνες. Σε κάποια μέρη, ο ίδιος ο λαός κατεβαίνει σε αγώνες εμπνεόμενος από το κόμμα, τον ΛΑΑΣ και τις ΕΛΕ και υπό την επιρροή του ταξικού αγώνα και του λαϊκού πολέμου των οποίων ηγούνται. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι συμμετέχουν σε αυτούς τους λαϊκούς αγώνες. Παλαιότερα, τα Σάλβα Τζουντούμ, οι Σέντρα και άλλες κατασταλτικές εκστρατείες (σ.parapoda: και ονομασίες αντίστοιχων με τα «ελληνικά» τάγματα ασφαλείας και τους ΜΑΥ ενόπλων ομάδων) και, ακολούθως, η Επιχείρηση Πράσινο Κυνήγι εξαπολύθηκαν για την εξάλειψη των ηγεσιών αυτών των αγώνων και την καταστολή των τελευταίων, διευκολύνοντας έτσι την εκμετάλλευση του πλούτου αυτού και της εργασίας, τον έλεγχο της αγοράς και την πολιτική ηγεμόνευση. Επιπλέον, αυτές οι εκστρατείες είχαν σκοπό την πλήρη εξάλειψη των ΕΛΕ, που αποτελούν όργανα λαϊκής κρατικής εξουσίας που προέκυψαν ως αχτίδα ελπίδας από το κόμμα, τον ΛΑΑΣ και τους καταπιεζόμενους της Ινδίας και το επαναστατικό κίνημα συνολικά. Σήμερα, η στρατηγική πολύπτυχη επίθεση SAMADHAN (σ.parapoda: Αρκτικόλεξο συνόλου στρατηγικών, με τα γράμματα να αντιστοιχούν στα εξής: S-Έξυπνη Ηγεσία, Α-Επιθετική Στρατηγική, Μ-Κινητροδότηση και Εκπαίδευση, Α-Πρακτική Πληροφόρηση, D-Δράση στη βάση πινάκων μέτρησης δραστηριότητας και μέτρησης αποτελεσμάτων ανά περιοχή, Η-Τεχνολογία δημιουργίας Ζωνών Ασφαλείας, Α-Πλάνο Δράσης για κάθε περιοχή και Ν-Μη πρόσβαση σε χρηματοδότηση. Σαν λέξη, σημαίνει «λύση».)βρίσκεται σε εξέλιξη εντατικότερα όσο ποτέ άλλοτε. Η επιχειρηματικοποίηση και η στρατιωτικοποίηση προχωρούν εντατικά και ταχύτατα σε Τσατίσγκαρχ-Μαχαράστρα (Νταντακαράνυα), Μπιχάρ-Τζάρκχαντ, Οντίσα, Τελανγκάνα, Συνοριακή Περιοχή Άντρα-Οντίσα, Μαχαράστρα-Μάντυα Πραντές-Τσατίσγκαρχ και Δυτικά Γκατ. Οι εκμεταλλεύτριες άρχουσες τάξεις, στο όνομα της δημιουργίας υποδομών, κατασκευάζουν δρόμους, γέφυρες, αγωγούς, σιδηροδρομικές γραμμές επί ποδός πολέμου, για να διευκολύνουν την κίνηση ενόπλων δυνάμεων και για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων σε εξευτελιστικές τιμές.

Ο λαός έχει καταλάβει ότι αυτά τα αστυνομικά στρατόπεδα, οι δρόμοι, οι γέφυρες και οι σιδηροδρομικές γραμμές δημιουργούνται μόνο για την απομάκρυνσή του από το νερό, τα δάση και τη γη του, για την εξάλειψη του βιός του, για τη λεηλασία του πλούτου του και την εξάλειψη των ΕΛΕ, για τις οποίες πάλεψε επί μακρόν και παλεύει θαρραλέα και με αποφασιστικότητα. Ο αγώνας των ιθαγενών στο Σιλίνγκερ στη Μπαστάρ που εξελίσσεται δυναμικά τους τελευταίους 15 μήνες βρίσκεται στην πρωτοπορία ως σύμβολο αυτών των αγώνων. Οι διάφορες φυλές διεξάγουν επ’ αόριστο καθιστικές διαμαρτυρίες (ντάρνα) ενάντια στην δημιουργία νέων αστυνομικών στρατοπέδων στην λοφώδη περιοχή Παράσναντ της Τζάρκχαντ, στην απόμερη συνοριακή περιοχή Άντρα Πραντές-Οντίσα, στις περιοχές Βετσαγκάτ, Γκομπάντ, Σίνγκαραμ, Μπούρτζι, Πούσναρ, Βετσαπάλ, Πουσουγκούπα, Γκόντοντ, Γκόρναμ και άλλα μέρη της Νταντακαράνυα. Το κράτος προβαίνει σε βάρβαρες επιθέσεις εναντίον τους. Ρόπαλα, δακρυγόνα, παράνομες συλλήψεις, πυροβολισμοί, σαμποτάζ πολυβολισμοί έχουν καταστεί συνήθης πτυχή της καθημερινότητας. Ο λαός συνεχίζει τους αγώνες του αδιαφορώντας για την κυβερνητική καταστολή και συγκρουόμενος με τις κυβερνητικές παραστρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις. Σαμποτάρει τα ορυχεία. Τα αντίποινα του ΛΑΑΣ έρχονται να προστεθούν σε αυτούς τους αγώνες. Η πολύπλευρη υποστήριξη από φοιτητές και νεολαία, άλλες ιθαγενικές και μη ιθαγενικές φυλές, διανοούμενους, επιφανείς δημοκράτες ενισχύει την αυτοπεποίθηση και την αποφασιστικότητα σε αυτούς τους αγώνες. Έτσι, αυτοί οι λαϊκοί αγώνες, τα λαϊκά αντίποινα και ο λαϊκός πόλεμος διεξάγονται συντονισμένα, για να σταματήσουν την εφαρμογή των συμφωνιών των κυβερνήσεων με τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Το κόμμα και ο λαός σταμάτησαν την εξόρυξη στο Ράογκατ που είχε αρχίσει τη δεκαετία του ’90. Η ΤΑΤΑ υποχρεώθηκε να αποσύρει το σχέδιό της για μεταλλουργικό εργοστάσιο σε 10.000 στρέμματα ιθαγενικής γης στη Λοχάντιγκουντα λόγω της 10ετούς λαϊκής αντίστασης. Το μεταλλουργικό εργοστάσιο της ESSAR που είχε σχεδιαστεί να καταλάβει 4.000 στρέμματα γης των χωριών Ντούρλι, Μπάνσι και Κάμαλουρ επίσης ακυρώθηκε λόγω  της λαϊκής αντίστασης. Η κατασκευή του γιγαντιαίου φράγματος Μπόντγκατ στον ποταμό Ιντραβάτι ακόμα παραμένει στα χαρτιά. Ο λαός και ο ΛΑΑΣ, με την καθοδήγηση του κόμματος, στέκονται εμπόδιο σε πάρα πολλά εξορυκτικά πρότζεκτ.

Ο ηρωικός λαός στη Σίνγκουρ της Δ. Βεγγάλης ακύρωσε το σχέδιο για μια νανοαυτοκινητοβιομηχανιία της ΤΑΤΑ με τον αγώνα του. Ο λαός της Ναντίνγκραμ στην ίδια πολιτεία εκδίωξε την ινδονησιακή πολυεθνική Σάλεμ με τον αγώνα του. Ο λαός της Σαλμπόνι της ίδιας πολιτείας σταμάτησε την επέκταση των βιομηχανιών της Τζιντάλ με τον ιστορικό αγώνα του στη Λαλγκάρ.

Ο ιθαγενικός λαός Κούβι εκδίωξε τον Ανίλ Αγκαρβάλ, τον ιδιοκτήτη των βιομηχανιών Στερλαϊτ Βεντάντα από το Νιγιαμγκίρι της Οντίσα. Η αστυνομία της κυβέρνησης των κομπραδόρων άνοιξε πυρ στις 2 Γενάρη 2006 σε βάρος της μαχητικής διαδήλωσης 15.000 ανθρώπων από 15 χωριά ενάντια στην ανέγερση της μεταλλουργίας ΤΑΤΑ στην Καλίνγκα Νάγκαρ και συνέβαλε στην ανέγερσή της. Ο λαός των Οντίγια είναι ενάντια στην POSCO στην Τζαγκάτσινγκπουρ. Λαός, διανοούμενοι και καλλιτέχνες από την Οντίσα, την Άντρα Πραντές και την Τελανγκάνα από κοινού παλεύουν ενάντια στην εξόρυξη βωξίτη στη Βισάκα, το Μάλι και τους λόφους Ντεβαμάλι και την εξόρυξη ουρανίου στα όρη Ναλαμάλα.

13 άνθρωποι δολοφονήθηκαν και πάνω από 100 τραυματίστηκαν σε μια βίαιη επίθεση για την καταστολή του λαϊκού αγώνα που διεξάγεται μαχητικά ενάντια στην Στέρλαιτ στο Τουτουκούντι της Ταμίλ Ναντού. Ο λαός των Δυτικών Γκατ αντιτίθεται στην εξόρυξη σιδηρομεταλλεύματος. Ο λαός της Γκανττσιρόλι παλεύει ενάντια στην εξόρυξη στη Σούρτζαγκαρχ, το Νταμκοντιβάχι και την Κόρτσι στη Μαχαράστρα.

Ο ιθαγενικός λαός της Αμντάι, της Τουλάντ, της Ταραλμέτα, του λόφου Νάνταρατζ στη Μπάσταρ διεξάγει αλύγιστο αγώνα ενάντια στην εξόρυξη.

Η κεντρική κυβέρνηση αποφάσισε να δημιουργήσει μια στρατιωτική βάση με το όνομα «κέντρο εκπαίδευσης στρατού» στην περιοχή Μάαντ που τυχαίνει να είναι ο τόπος που κατοικεί η φυλή Μάρια, μια αρχαία φυλή στην Αμπούτζμαρ (Μαρ) της περιφέρειας Ναραγιάνπουρ στη Μπαστάρ. Η προηγούμενη κυβέρνηση του BJP στην Τσατίσγκαρχ συνήψε μια συμφωνία για την παράδοση του ¼ της περιοχής στον Ινδικό Στρατό. Υπάρχουν πολλοί ορυκτοί πόροι εκεί. Πρόκειται για μια από τις πιο στρατηγικές περιοχές της χώρας. Η ινδική κυβέρνηση ανέπτυξε χιλιάδες στρατιώτες από το 2011 ως το 2013 και τους εκπαίδευσε σε πόλεμο στα δάση. Προσωρινά έχει σταματήσει την ανάπτυξη στρατού, λόγω του σφοδρού κινήματος διαμαρτυρίας του λαού της Νταντακαράνυα, των δημοκρατών διανοουμένων και των οργανώσεων προστασίας ανθρωπίνων και κοινωνικών δικαιωμάτων της χώρας.

Μεγάλα τμήματα δασικής γης των πολιτειών ανακηρύσσονται Εθνικά Πάρκα, κέντρα προστασίας άγριων ζώων, τίγρεων, λεοπαρδάλεων, βισόνων, τουριστικά κέντρα και πεδία βολής, όπου εκατοντάδες χωριά μετατρέπονται σε νεκροταφεία. Χιλιάδες οικογένειες και εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπίζονται. Ο λαός αντιτίθεται σε όλες αυτές τις απόπειρες.

Οι ιθαγενικοί λαοί απέσπασαν κάποια δικαιώματα με νόμους μέσω αγώνων δεκαετιών. Κάποια λίγα δικαιώματα προνοούνται για ιθαγενείς στο Ινδικό Σύνταγμα. Στην πραγματικότητα, τα δικαιώματα αυτά ποτέ δεν μπορούν να ασκηθούν πλήρως. Όμως αποτελούν βάση για τη διατύπωση αιτημάτων αγώνα. Κάποιοι νόμοι και συνταγματικές πρόνοιες έχουν κάποιες φιλολαϊκές πτυχές, όπως το Πέμπτο Πρόγραμμα, ο Νόμος για την Επέκταση των Αρμοδιοτήτων των τοπικών συμβουλίων Παντσαγιάτ (σ.parapoda: PESA) του 1996, για τα δικαιώματα των συμβουλίων των κοινοτήτων Γκραμ Σάμπχα, ο νόμος για την Ταυτότητα των Δασικών Γαιών του 2006 και ο νόμος για την προστασία του Δάσους του 2013. Διάφορες πολιτειακές κυβερνήσεις έχουν εκπονήσει διάφορους νόμους με τους οποίους απαγορεύεται η αγορά ή η απαλλοτρίωση των εκτάσεων των ιθαγενών στις περιοχές εφαρμογής του Πέμπτου Προγράμματος. Ο PESA, ο Νόμος για την Ταυτότητα των Δασικών Γαιών του 2006 και ο Νόμος για την προστασία του Δάσους του 2013 ξεκάθαρα ανέφεραν ότι οι εκτάσεις των ιθαγενών δεν πρέπει να απαλλοτριώνονται από την κεντρική και τις πολιτειακές κυβερνήσεις για οποιοδήποτε είδος αναπτυξιακού σχεδίου, βιομηχανίες, ορυχεία και φράγματα, χωρίς την άδεια των Γκραμ Σάμπχα.

Η Ινδία υπέγραψε τη διακήρυξη των δικαιωμάτων των αυτοχθόνων λαών της ΓΣ του ΟΗΕ στις 13 Σεπτέμβρη 2007. Το άρθρο 30 της διακήρυξης ξεκάθαρα λέει ότι δεν θα λαµβάνει χώρα καμία στρατιωτική δράση σε γη ή εδάφη των αυτοχθόνων λαών, εκτός εάν σε αυτό έχουν συγκατατεθεί και έχουν δώσει άδεια οι ίδιοι.

Ωστόσο, μέχρι σήμερα, για καμία από τις εκτάσεις που έχουν παραχωρηθεί στους κομπραδόρους καπιταλιστές και τις πολυεθνικές των ιμπεριαλιστών, καθώς και για κυβερνητικά πρότζεκτ, δεν έχει ζητηθεί και αποσπαστεί άδεια από τις Γκραμ Σάμπχα. Όλες οι σχετικές αποφάσεις έχουν εκδοθεί από τις κυβερνήσεις δήθεν μετά από άδεια ψεύτικων Γκραμ Σάμπχα, χωρίς πρότερη γνώση των άμεσα ενδιαφερομένων. Άδεια των Γκραμ Σάμπχα δεν ζητήθηκε ούτε για τα στρατόπεδα της αστυνομίας και των παραστρατιωτικών και στρατιωτικών δυνάμεων στις περιοχές του αγώνα μας. Ο λαός παλεύει για την άσκηση αυτών των δικαιωμάτων, για την κατάργηση όλων των στρατοπέδων που δημιουργήθηκαν και για την μη υλοποίηση οποιουδήποτε πρότζεκτ χωρίς την άδεια των Γκραμ Σάμπχα. Ο αγώνας Παταλγκάντι ξεκίνησε στη Τζάρκχαντ και τη βόρεια Τσατίσγκαρχ με το σύνθημα «το χωριό μας – η κυβέρνησή μας» και διαδόθηκε στη Μάντυα Πραντές, την Οντίσα και τη νότια Τσατίγκαρχ, στη συνοριακή της περιοχή (σ.parapoda: Το 2016-2017, αφότου η κεντρική κυβέρνηση εξέδωσε δύο διατάγματα που επέτρεπαν τη μεταβίβαση γης των ιθαγενών για εμπορικούς σκοπούς, επανεμφανίστηκε το κίνημα Παταλγκάντι («λάξευση σε πέτρινες πλάκες»), όπου σε σχεδόν 200 χωριά ιθαγενών στην Τζάρκχαντ τοποθετήθηκαν πράσινες πέτρινες πλάκες με αποσπάσματα από τον PESA, καθώς και προειδοποιήσεις για τους κυβερνητικούς αξιωματούχους, για το ότι η εξουσία τους, βάσει νόμου, δεν ισχύει στα μέρη αυτά και δεν δικαιούνται να συνάπτουν με επιχειρηματικούς ομίλους συμφωνίες για την περιοχή χωρίς τη γνώμη των κατοίκων. Παράλληλα, οι κάτοικοι έστησαν «φρουρές» με παραδοσιακά όπλα στις εισόδους των χωριών. Το κράτος απάντησε βίαια, ασκώντας διώξεις σε 30.000 άτομα (στο 10% του πληθυσμού) σε τρεις «υπό ανάπτυξη» περιοχές).

Η φασιστική κυβέρνηση Μόντι καταπάτησε τα δικαιώματα των ιθαγενών με το Διάταγμα για την Προστασία των Δασών της 24/06/2022. Πρόκειται για ωμή παραβίαση των δικαιωμάτων των ιθαγενικών λαών και του Συντάγματος. Με το διάταγμα αυτό, η κεντρική κυβέρνηση μπορεί να παραχωρεί τις εκτάσεις των ιθαγενών αγροτών και τις δασικές εκτάσεις σε ντόπιους και ξένους επιχειρηματικούς ομίλους, μέσω ΣΔΙΤ, χωρίς την άδεια των Γκραμπ Σάμπχα και των ιδιοκτητών της γης. Το κόμμα έχει το σημαντικό καθήκον να επεκτείνει, να ενώσει και να εδραιώσει αυτούς τους λαϊκούς αγώνες ενάντια στις αντιλαϊκές, αντιιθαγενικές και φασιστικές πολιτικές και νόμους της κυβέρνησης, να τους στρέψει προς την κατεύθυνση της συγκρότησης ενός λαϊκού μετώπου αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον κομπραδόρικο γραφειοκρατικό καπιταλισμό και τη φεουδαρχία σε όλη τη χώρα, και να τους διαπαιδαγωγήσει στην κατεύθυνση της έντασης και της επέκτασης του λαϊκού πολέμου.

Στην πραγματικότητα, οι αγώνες ενάντια στις εκτοπίσεις, τα στρατόπεδα των παραστρατιωτικών και ειδικών αστυνομικών δυνάμεων αλληλοδιαπλέκονται με το πρόβλημα της γης και της επιβίωσης. Όλοι αυτοί οι αγώνες στρέφονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον κομποραδόρικο γραφειοκρατικό καπιταλισμό και τη φεουδαρχία. Όλοι αυτοί οι αγώνες πρέπει να ενταθούν, να επεκταθούν και να συνδεθούν με τον Λαϊκό Πόλεμο-Αντάρτικο Πόλεμο.

Αυτό που οι εκμεταλλεύτριες άρχουσες τάξεις κάνουν στο όνομα της ανάπτυξης δεν είναι παρά η εντατική εκμετάλλευση και όχι η ανάπτυξη του λαού. Δεν πρόκειται παρά για ένα αντιαναπτυξιακό και προδοτικό μοντέλο άνευ όρων λεηλασίας του πλούτου του λαού, το οποίο καταστρέφει αυτόν και το περιβάλλον και φορτώνει με χρέη τη χώρα. Είναι ένα μοντέλο που αξιοποιεί το φυσικό πλούτο και τους πόρους όχι για όλο το λαό και τη χώρα, αλλά για τους ιμπεριαλιστές και τις κομπραδόρικες εκμεταλλεύτριες άρχουσες τάξεις. Πρέπει να αντισταθούμε και να αντιπαλέψουμε αυτό το αναπτυξιακό μοντέλο. Το μοντέλο πραγματικής ανάπτυξης συνίσταται στη διατήρηση των πόρων, στην ανάπτυξή τους, στη προστασία του περιβάλλοντος, στην λελογισμένη αξιοποίησή τους για τις ανάγκες του λαού, της χώρας και των επόμενων γενεών. Μόνο η νεοδημοκρατική κρατική εξουσία, που οικοδομείται με την καταστροφή της κρατικής εξουσίας του ιμπεριαλισμού και των κομπραδόρικων εκμεταλλευτριών αρχουσών τάξεων, χάρη στον Παρατεταμένο Λαϊκό Πόλεμο του οποίου ηγείται το προλεταριακό κόμμα, θα εφαρμόσει αυτό το μοντέλο πραγματικής ανάπτυξης. Μόνο τότε θα πετύχουμε πραγματική και ολόπλευρη ανάπτυξη του λαού. Μόνο έτσι θα ελέγξουμε τη χωρίς όρια εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών και τη διατήρησή τους. Αυτές οι προσπάθειες άρχισαν και συνεχίζουν σε πρωταρχικό στάδιο υπό την καθοδήγηση των οργάνων λαϊκής κρατικής εξουσίας με επικεφαλής το κόμμα στις περιοχές του αγώνα.

Ένα από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα είναι το πρόβλημα του ρεβιζιονισμού. Ο ρεβιζιονισμός εμφανίζεται με διάφορες μορφές: τροτσκισμός, χρουσιωφισμός, εκλογοκεντρισμός, ντενγκισμός, μεταξύ άλλων. Πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα του ρεβιζιονισμού στην Ινδία, ποια κόμματα θεωρείτε ρεβιζιονιστικά,  και πώς το ΚΚΙ (Μαοϊκό) καταπολεμά τον ρεβιζιονισμό στην Ινδία;

Όπως είπατε, ο ρεβιζιονισμός αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα. Από τότε που ο μαρξισμός δημιουργήθηκε ως θεωρητικό όπλο του προλεταριάτου, ο ρεβιζιονισμός εμφανίστηκε με διάφορες μορφές στο όνομα του ίδιου του μαρξισμού. Ακόμα το κάνει και θα το κάνει και στο μέλλον. Ο κίνδυνος του ρεβιζιονισμού θα υπάρχει μέχρι την επιτυχία της Παγκόσμιας Σοσιαλιστικής Επανάστασης, ακόμα και μέχρι την εγκαθίδρυση του κομμουνισμού. Οποιαδήποτε μορφή κι αν υιοθετεί, οι θεωρητικές του καταβολές έγκεινται στην αστική-μικροαστική ιδεολογία. Τα συμφέροντα των ρεβιζιονιστών πλήττουν τα συμφέροντα του προλεταριάτου και των εργαζομένων και βοηθούν αυτά της αστικής τάξης. Έτσι, η ρεβιζιονιστική πρακτική δεν βοηθά στην εξάλειψη των αντιαναπτυξιακών καπιταλιστικών τάξεων και στην προετοιμασία, πολλώ δε μάλλον την καθοδήγηση της ένοπλης επανάστασης, αλλά στην ύπαρξη και τη διατήρηση της σημερινής κοινωνίας. Εφόσον υπάρχει ανάμεσα στο προλεταριάτο και την αστική τάξη, κατά τη διάρκεια της επανάστασης αλλά και μετά από αυτή, εκδηλώνεται με διάφορες μορφές και εντός του προλεταριακού κόμματος ως μια σύγκρουση. Πρέπει να διαφωτίζουμε τις τάξεις του κόμματος πολιτικά και να αναπτύσσουμε την πολιτική συνείδηση του λαού για το ότι, όσο η κοινωνία θα έχει ανάγκη τους κομμουνιστές, ο κίνδυνος του ρεβιζιονισμού θα υφίσταται με διάφορες μορφές. Θα ενώνουμε και θα δυναμώνουμε το κόμμα καταπολεμώντας τον ρεβιζιονισμό. Στη χώρα ή τις χώρες που θα έχει καταληφθεί η πολιτική εξουσία, με την ανάλογη γραμμή και πολιτικές, θα χρειάζεται να διεξάγουμε αρκετές πολιτιστικές επαναστάσεις, για να μετασχηματίζουμε σε μια μεγάλη δύναμη τη σοσιαλιστική δημοκρατία υπό την προλεταριακή δικτατορία.

Οι Μαρξ και Ένγκελς διατύπωσαν την προλεταριακή επαναστατική θεωρία του μαρξισμού. Έκτοτε, ενώ, από τη μια, οι αστικές θεωρίες επιτίθενται στον μαρξισμό, από την άλλη, ιστορικά υπάρχουν πολλοί που δήλωναν μαρξιστές αλλά στον παραποιούσαν με διάφορες μορφές και αντιτίθονταν στην ουσία τους.

Μέχρι τα τέλη της τελευταίας δεκαετίας του 19ου αιώνα, ο μαρξισμός είχε νικήσει όλες τις αστικές και μικροαστικές οπορτουνιστικές τάσεις στο διεθνές επαναστατικό κίνημα και είχε κατακτήσει μια σταθερότητα ως η επιστημονική θεωρία του διεθνούς προλεταριάτου. Οι Μαρξ και Ένγκελς διεξήγαν έναν σφοδρό αγώνα ενάντια σε αυτές τις τάσεις επί σχεδόν μισό αιώνα και τις νίκησαν.

Μετά τη μετατροπή του καπιταλισμού σε μονοπωλιακό καπιταλισμό-ιμπεριαλισμό, κατά τη διαδικασία της δημιουργικής εφαρμογής των θεμελιωδών αρχών του μαρξισμού στη συγκεκριμένη πρακτική της ρωσικής επανάστασης και της παγκόσμιας προλεταριακής επανάστασης, με τη διαδικασία της διεξαγωγής μιας θεωρητικής και πολιτικής διαπάλης ενάντια στα διάφορα είδη ρεβιζιονιστών, όπως οι Μπερνστάιν, Ναρόντνικοι, Οικονομιστές, Μενσεβίκοι, νόμιμοι Μαρξιστές, λικβινταριστές, Κάουτσκι, Τρότσκι, και δογματικών μαρξιστών, όπως ο Πλεχάνοφ, ο Λένιν διατήρησε την προλεταριακή επιστημονικότητα του μαρξισμού, τον εμπλούτισε και τον ανέβασε σε ένα νέο και ανώτερο στάδιο. Έτσι αυτός εξελίχτηκε σε μαρξισμός-λενινισμός. Ο Λένιν θεωρούσε τους ρεβιζιονιστές πράκτορες του ιμπεριαλισμού κρυμμένους στις τάξεις του προλεταριακού κινήματος. Τους επέκρινε και τους καταπολεμούσε.

Ο σύντροφος Στάλιν διατήρησε και ανέπτυξε το μαρξισμό-λενινισμό μέσω του αγώνα ενάντια στους τροτσκιστές, ζηνοβιεφικούς, μπουχαρινικούς πράκτορες της αστικής τάξης και διάφορα είδη οπορτουνισμού κρυμμένα στο σοβιετικό Κομμουνιστικό Κόμμα.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας, υπό την ηγεσία του συντρόφου Μαο, διεξήγε δέκα εσωκομματικούς αγώνες ενάντια στις αριστερές, δεξιές και οπορτουνιστικές τάσεις κατά το προτσές της κινεζικής επανάστασης και τις νίκησε. Ολοκλήρωσε τη νεοδημοκρατική επανάσταση και οικοδόμησε το σοσιαλισμό. Έτσι έδειξε έναν δρόμο για αλλαγή στα μισοαποικιακά, μισοφεουδαρχικά συστήματα στην Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική και στις νεοδημοκρατικές και σοσιαλιστικές επαναστάσεις σε αυτές τις χώρες. Ανέπτυξε το δρόμο του Παρατεταμένου Λαϊκού Πολέμου. Στο προτσές αυτό, ως τμήμα του αγώνα σε διεθνές επίπεδο ενάντια στο διεθνή ρεβιζιονισμό, πάλεψε ενάντια στον πράκτορα του ιμπεριαλισμού Τίτο και σε ρεβιζιονιστές όπως οι Τολιάτι και Τορέζ και διατήρησε και ανέπτυξε τον μαρξισμό-λενινισμό.

Ηγήθηκε του διεθνούς θεωρητικού αγώνα ενάντια στον σύγχρονο ρεβιζιονισμό του Χρουσιώφ, μέσω της μεγάλης δημόσιας αντιπαράθεσης υπό την καθοδήγηση του σ. Μαο. Η μεγάλη αυτή δημόσια αντιπαράθεση βοήθησε τις γνήσιες προλεταριακές επαναστατικές δυνάμεις, που πάλευαν ενάντια στον ρεβιζιονισμό, να συγκροτήσουν νέα μαρξιστικά-λενινιστικά κόμματα, στη βάση των μαρξιστικών-λενινιστικών αρχών, σε όλο τον κόσμο, και διευκόλυνε το δρόμο της προόδου. Κατά την περίοδο αυτή, ο σ. Μάο διεξήγε μια πάλη δύο γραμμών ενάντια στο κύριο κέντρο των σύγχρονων ρεβιζιονιστών που, υπό την ηγεσία του σκληροπυρηνικού ρεβιζιονιστή Λιού Σιάο Σι, είχαν πάρει τον καπιταλιστικό δρόμο. Η Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση διεξήχθη υπό την ηγεσία του σ. Μάο στο ΚΚΚ ενάντια στον σύγχρονο ρεβιζιονισμό. Η ΜΠΠΕ συνέβαλε καταλυτικά στη συγκεφαλαίωση της θεωρητικής και πολιτικής διαπάλης ενάντια στον ρεβιζιονισμό σε διάφορα κομμουνιστικά κόμματα σε διεθνές επίπεδο. Ο Λιν Πιάο, που ήταν μπροστάρης με το Μάο στην ΜΠΠΕ, χρησιμοποιώντας αριστερίστικη ορολογία και το μανδύα της Σκέψης του Μάο, έφερνε εν κρυπτώ τη ρεβιζιονιστική γραμμή, ενώ αποπειράθηκε να καταλάβει την εξουσία με προδοτικό τρόπο. Αποδείχτηκε ότι ήταν συνωμότης. Μετά το θάνατο του σ. Μάο, η σύγχρονη ρεβιζιονιστική κλίκα των Χούα-Ντενγκ ηγήθηκε μιας αντεπαναστατικής συνωμοσίας, κατέλαβε την εξουσία και παλινόρθωσε τον κινεζικό καπιταλισμό στη θέση του σοσιαλισμού και τον γραφειοκρατικό καπιταλισμό στη θέση του σοσιαλιστικού κράτους. Μετά τη Ρωσία, ο ρεβιζιονισμός κατέκτησε την ηγεμονία στην Κίνα και έτσι τα κομμουνιστικά κόμματα αρκετών χωρών στον κόσμο εκφυλίστηκαν σε δεξιά οπορτουνιστικά κόμματα και ρεβιζιονιστικά κόμματα. Τα επαναστατικά κινήματα μάλιστα σε λίγες χώρες τερματίστηκαν.

Η σύγχρονη ρεβιζιονιστική γραμμή του Ντενγκ κατάφερε σοβαρό πλήγμα στο επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα της χώρας μας, επίσης. Ιδίως το ΚΚΙ (ΜΛ) Απελευθέρωση, υπό την καθοδήγηση του Βίνοντ Μίσρα, μετατρέπηκε σε Ντενγκικό και εκφυλίστηκε σε ρεβιζιονιστικό κόμμα. Η ομάδα του Ντ. Β. (μία από τις ομάδες του πρώην Ενωτικού Κέντρου Κομμουνιστών Επαναστατών Ινδίας (Μαρξιστικού-Λενινιστικού) (σ.parapoda: Το ΕΚΚΕΙ(Μ-Λ), θεωρώντας την Κίνα του Ντενγκ σοσιαλιστικό κράτος, ιδρύθηκε το 1980 από τον Ντεβουλαπάλι Βενκατεσουάρα Ράο (1917-1984), συνιδρυτή της Συντονιστικής Επιτροπής Κομμουνιστών Επαναστατών Άντρα Πραντές που είχε αποχωρήσει από το ΚΚΙ(Μαρξιστικό) μετά την εξέγερση του Ναξαπλμπάρι, αλλά εκδιώχτηκε από την Πανινδική Συντονιστική Επιτροπή Κομμουνιστών Επαναστατών, η οποία ίδρυσε το ΚΚΙ(Μ-Λ) το 1969, κατηγορούμενο, μεταξύ άλλων, για οικονομισμό και εναντίωση στη συμμετοχή στις καθεστωτικές εκλογές μόνο ως τακτική) είναι μια ντενγκική ρεβιζιονιστική διάσπαση. Το κόμμα μας και διάφορα μαοϊκά κόμματα και δυνάμεις στον κόσμο άντλησαν τα ιστορικά διδάγματα της ΜΠΠΕ και καταδίκασαν τον σύγχρονο ρεβιζιονισμό του Ντενγκ με το πανίσχυρο όπλο του μαρξισμού-λενινισμού-μαοϊσμού. Αυτά τα κόμματα επίσης πολεμούν τις διάφορες μορφές ρεβιζιονισμού που προέκυψαν λόγω της επιρροής του Ντενγκ, συμπεριλαμβανομένης εκείνης του ρεβιζιονισμού με το μανδύα του μαοϊσμού. Το ΚΚΙ(ΜΛ)Λαϊκός Πόλεμος, ένα από τα δύο επαναστατικά ρεύματα που συγχωνεύτηκαν στο ενιαίο ΚΚΙ(Μαοϊκό) είχε εσφαλμένη άποψη για τον δεύτερο κόσμο αναφορικά με τη θεωρία των τριών κόσμων για κάποιο διάστημα. Σε κάθε περίπτωση, σύντομα διόρθωσε το λάθος του.

Αργότερα, το Κομμουνιστικό Κόμμα Νεπάλ (Μαοϊκό) ανέδειξε το «Δρόμο Πρατσάντα» υπό την καθοδήγηση της προδοτικής κλίκας Πρατσάντα-Μπαταράι. Το Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα ΗΠΑ, υπό την καθοδήγηση του Μπομπ Αβακιάν, ανέδειξε μια άλλη σύγχρονη ρεβιζιονιστική θεωρία, τον Αβακιανισμό. Διάφορα μαοϊκά κόμματα και δυνάμεις, μεταξύ άλλων και το κόμμα μας, αντιτάχθηκαν και θεωρητικά αποκάλυψαν αυτές τις δύο τάσεις.

Χρειάζεται ιδιαίτερα να αποκαλύπτουμε τον κινεζικό σοσιαλιμπεριαλισμό που είναι ο κινέζικος ρεβιζιονισμός και ψευτοσοσιαλισμός που εμφανίστηκε με το απατηλό σύνθημα του «σοσιαλισμού με κινεζικά χαρακτηριστικά». Τα σύγχρονα ρεβιζιονιστικά κόμματα στην εξουσία που φέρουν τον τίτλο του κομμουνιστικού κόμματος, όπως στο Βιετνάμ, την Κούβα και τη Β. Κορέα, καθώς και τα σύγχρονα ρεβιζιονιστικά κόμματα που δεν διατηρούν ψηλά τη σημαία του προλεταριακού διεθνισμού στη χώρα τους και διεθνώς, που δεν εφαρμόζουν το σοσιαλισμό και που δεν αγωνίζονται για την επιτυχία της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης, δεν πρέπει να θεωρούνται γνήσια κομμουνιστικά κόμματα. Συμβάλλουν ως οπορτουνιστικά κόμματα στη διατήρηση των καπιταλιστικών συστημάτων. Πρέπει να αποκαλύπτουμε τον οπορτουνισμό τους. Έτσι, χρειάζεται να αναπτύσσουμε την επαναστατική συνείδηση και επαγρύπνηση των λαών του κόσμου. Το κομματικό μας πρόγραμμα έχει διατυπώσει την ορθή μαρξιστική θέση για τον προλεταριακό διεθνισμό και τις σχέσεις ανάμεσα στις χώρες.

Στη χώρα μας, το κόμμα μας δημιουργήθηκε μέσα από έναν θεωρητικό και πολιτικό αγώνα ενάντια στον ρεβιζιονισμό και τον νεορεβιζιονισμό. Αργότερα, αντιμετώπισε τον δεξιό οπορτουνισμό, τον αριστερό τυχοδιωκτισμό και πολλά άλλα είδη οπορτουνισμού και ρεβιζιονισμού που εμφανίζονται εντός και εκτός κόμματος, πολέμησε ενάντια σε αυτές τις τάσεις εντός και εκτός κόμματος και έφτασε στην υπάρχουσα κατάσταση.

Μετά την επιτυχία της Μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, υπό την καθοδήγηση του μεγάλου μαρξιστή δασκάλου Λένιν, το 1917, η μαρξιστική-λενινιστική θεωρία έγινε δημοφιλής στη χώρα μας. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ινδίας (ΚΚΙ) δημιουργήθηκε το 1925 υπό την επιρροή της θεωρίας αυτής και της επανάστασης, και ως αποτέλεσμα των ηρωικών μαχητικών ταξικών αγώνων του προλεταριάτου ενάντια στον βρετανικό ιμπεριαλισμό. Παρότι υπήρχαν πολλές ευκαιρίες, λόγω της εσφαλμένης γραμμής που ακολουθούσε η τότε κομματική ηγεσία, δεν μπόρεσε να παίξει καθοδηγητικό ρόλο στο εθνικό απελευθερωτικό-δημοκρατικό κίνημα. Το Κομμουνιστικό Κόμμα πάντοτε αρνούταν να αναγνωρίσει την πραγματική ταξική φύση της γκαντιανής, αστικής και φεουδαρχικής ηγεσίας του κινήματος. Επομένως, δεν μπόρεσε να υιοθετήσει τον πραγματικό δρόμο της επανάστασης, να πάρει την επαναστατική πρωτοβουλία και να πολεμήσει ως καθοδηγητής. Επομένως, εσφαλμένα αντιλαμβανόταν την κομπραδόρικη αστική τάξη ως εθνική αστική τάξη, βρισκόταν στην ουρά της γκαντιανής ηγεσίας και ήταν απρόθυμη να υιοθετήσει πραγματική επαναστατική στρατηγική και τακτική που θα συνδύαζε την παγκόσμια αλήθεια του μαρξισμού-λενινισμού με τη συγκεκριμένη πρακτική της ινδικής επανάστασης. Η καθοδήγηση διέπραξε σοβαρά λάθη στην ταξική ανάλυση της ινδικής κοινωνίας. Απέτυχε σημαντικά στο να ταυτιστεί με τις ηρωικές πλατιές μάζες, ιδίως την αγροτιά. Δεν ήταν διατεθειμένη να διδαχτεί από την επιτυχώς προελαύνουσα κινεζική επανάσταση υπό την καθοδήγηση του σ. Μάο Τσε Τουνγκ και του ΚΚΚ (σ.parapoda: που ο ίδιος ο Στάλιν υποδείκνυε) και δημιουργικά να εφαρμόσει στις συγκεκριμένες συνθήκες της χώρα μας το δρόμο του ΠΛΠ, που το τελευταίο είχε υιοθετήσει, καθώς και τις μεγάλες του εμπειρίες. Δεν πήρε το δρόμο του ένοπλου αγώνα για την κατάληψη της πολιτικής εξουσίας κατά τη διάρκεια του εθνικού απελευθερωτικού κινήματος, ενώ η αντικειμενική επαναστατική κατάσταση στην Ινδία ήταν πολύ ευνοϊκή. Εντούτοις, η δεξιά οπορτουνιστική ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος ήταν πάντοτε απρόθυμη. Στην πραγματικότητα, η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος βοήθησε την αστική τάξη να εκτρέψει το αντιιμπεριαλιστικό μαχητικό κίνημα του λαού. Συνήψε μια οπορτουνιστική συμμαχία με το Κογκρέσο, δεν ήταν ανεξάρτητο εντός του Ενιαίου Μετώπου, αισθανόταν ότι τα πάντα είναι εφικτά μέσω της ενότητας και έβαλε τον επαναστατημένο λαό στην ουρά της γκαντιανής ηγεσίας. Επιπρόσθετα, η ηγεσία του ΚΚ πρόδωσε το μεγάλο αγροτικό ένοπλο αγώνα στην Τελανγκάνα και βυθίστηκε ως το λαιμό στον κοινοβουλευτισμό και τον ρεβιζιονισμό, στο απατηλό όνομα της αξιοποίησης του κοινοβουλίου. Στην πραγματικότητα, οι αντικειμενικές συνθήκες ήταν όσο ποτέ άλλοτε ευνοϊκές για την προώθηση της Αγροτικής Επανάστασης και την υιοθέτηση του δρόμου του μεγάλου ΠΛΠ και της κινεζικής επανάστασης, η οποία, όπως είχε αποδείξει ο σ. Μάο, είχε επιτύχει. Όμως η καθοδήγηση έπραξε διαφορετικά. Ωστόσο, η ηρωική βάση του ΚΚ έδωσε τα χέρια με τους αγωνιζόμενους ανθρώπους και καθοδήγησε διάφορους επαναστατικούς αγώνες. Χιλιάδες σύντροφοι έδωσαν τις πολύτιμες ζωές τους για να επιτύχει η μεγάλη υπόθεση της Νεοδημοκρατικής Επανάστασης στην Ινδία ως τμήματος της Παγκόσμιας Σοσιαλιστικής Επανάστασης.

Οι γνήσιες επαναστατικές δυνάμεις, εκπροσωπώντας την επαναστατημένη βάση στην Ινδία, καταπολέμησαν τις εσφαλμένες δεξιές οπορτουνιστικές και ρεβιζιονιστικές γραμμές της καθοδήγησης του ΚΚΙ, τα πισώπλατα μαχαιρώματα και, αργότερα, το σύγχρονο ρεβιζιονιστικό ΚΚΙ(Μ). Αυτός ο αγώνας έλαβε νέες διαστάσεις στα τέλη της δεκαετίας του ’50 και τη δεκαετία του ’60. Η μεγάλη δημόσια αντιπαράθεση που διεξήχθη υπό την ηγεσία του ΚΚΚ, το οποίο καθοδηγούταν από το σ. Μάο Τσε Τουνγκ, ενάντια στον σοβιετικό σύγχρονο ρεβιζιονισμό, ο οποίος καθοδηγούταν από τον Χρουσιώφ, στάθηκε ως το σύμβολο μιας νέας αρχής. Όπως προηγουμένως, που η μεγάλη δημόσια αντιπαράθεση εντάθηκε και οδήγησε στη ΜΠΠΕ που συγκλόνισε τη γη, ο αγώνας ενάντια στο σύγχρονο ρεβιζιονιστικό ΚΚΙ(Μ) εντάθηκε και έφτασε στο σημείο του οργανωτικού διαχωρισμού. Η έναρξη της ΜΠΠΕ στάθηκε ως ορόσημο σε αυτή τη διαδικασία. Υπό την άμεση επιρροή αυτής της διαδικασίας, οι δυνάμεις που εκπροσωπούσαν τον αγώνα ενάντια αρχικά στον ρεβιζιονισμό του ΚΚΙ και ακολούθως ενάντια στο σύγχρονο ρεβιζιονισμό της καθοδήγησης του ΚΚΙ(Μ) υποστήριξαν τον μαρξισμό-λενινισμό-σκέψη Μάο Τσε Τουνγκ (πλέον μαοϊσμό) θεωρητικά και, το σημαντικότερο, στην επαναστατική πρακτική τους και τον αφομοίωσαν. Έτσι, ο σ. Τσάρου Ματζουμντάρ, ο σ. Κανάι Τσάτερτζι και οι μεγάλοι ηγέτες των πρώτων δυνάμεων της βάσης και των μαοϊκών δυνάμεων εμφανίστηκαν μαζικά και καταδίκασαν το πρόγραμμα του 7^ου συνεδρίου του ΚΚΙ(Μ) ως ρεβιζιονισμό. Η μεγάλη εξέγερση του Ναξαλμπάρι του Μάη του 1967, υπό την καθοδήγηση του σ. Τσάρου Ματζουμντάρ, αποτέλεσε την έναρξη της ανοιξιάτικης βροντής στην Ινδία. Έκτοτε, η ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας πήρε μια νέα ποιοτική στροφή. Όχι μόνο αποκάλυψε μεγαλειωδώς τον ρεβιζιονισμό και διαχωρίστηκε οριστικά από αυτόν αλλά, για πρώτη φορά, στάθηκε ως σύμβολο για τη δημιουργική εφαρμογή του λαμπρού δρόμου της κατάληψης της πολιτικής εξουσίας μέσω του ΠΛΠ, του δρόμου του Μ-Λ-Μ και αυτού που ο σ. Μάο είχε ήδη διατυπώσει.

Έτσι, ο μαρξισμός-λενινισμός-μαοϊσμός στάθηκε ως μια γραμμή θεωρητικού και πολιτικού διαχωρισμού ανάμεσα στους ρεβιζιονιστές και τους πραγματικούς επαναστάτες της Ινδίας. Το Ναξαλμπάρι ενέπνευσε ένοπλους αγροτικούς αγώνες διαφόρων επιπέδων σε σχεδόν 10 πολιτείες της χώρας. Στην πορεία, οι γνήσιοι επαναστάτες οργανώθηκαν σε δύο κύρια επαναστατικά ρεύματα το 1969: το ΚΚΙ(ΜΛ) και το Μαοϊκό Κομμουνιστικό Κέντρο (ΜΚΚ). Το 8^ο Συνέδριο του ΚΚΙ(ΜΛ) διεξήχθη το 1970. Ωστόσο, λόγω των αριστερίστικων τακτικών που το κόμμα υιοθετούσε τότε, των δεξιών και αριστερίστικων τάσεων εσωκομματικά και λόγω της βάρβαρης επίθεσης του εχθρού σε όλη τη χώρα, το κίνημα προσωρινά υποχώρησε. Σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά το συνέδριο, ο διασπαστής Σατυαναραγιάνα Σινγκχ επιτέθηκε στο σ. Τσάρου Ματζουμντάρ με τη δεξιά οπορτουνιστική του γραμμή το 1971 και διέσπασε το κόμμα. Η αστυνομία της Δ. Βεγγάλης συνέλαβε τον σ. Τσάρου Ματζουμντάρ στις 28 Ιούλη 1972 και τον δολοφόνησε ενώ ήταν κρατούμενος. Τα περισσότερα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής και των διαφόρων Επιτροπών Πολιτειών του ΚΚΙ(ΜΛ) καθώς και μέλη του κόμματος είτε έγιναν μάρτυρες, είτε φυλακίστηκαν είτε χάθηκαν. Με την έλλειψη κομματικού κέντρου, το κόμμα έγινε οργανωτικά πολύ αδύναμο. Υπήρχε θεωρητική σύγχυση. Το ΚΚΙ(ΜΛ) διασπάστηκε αρκετές φορές. Πολλά κόμματα και ομάδες συγκροτήθηκαν από τις τάξεις του. Οι κεντρικοί καθοδηγητές και οι αντίστοιχες καθοδηγήσεις στις πολιτείες που παρέμειναν ασύλληπτοι, εργάστηκαν θεωρητικά και σε πολιτικό επίπεδο κατά το δοκούν. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, πολλές ισχυρές τάσεις δεξιού και αριστερίστικου τυχοδιωκτισμού εμφανίστηκαν. Αργότερα, από τη μια, υπήρχαν απόπειρες ενοποίησης των γνήσιων κομμουνιστών επαναστατών και, από την άλλη, ξανά διασπάσεις και δημιουργία νέων ομάδων.

Παρότι το επαναστατικό κίνημα προσωρινά υποχώρησε, βαθμιαία ανέκτησε την ισχύ του και προχώρησε με διακυμάνσεις, αντλώντας διδάγματα από τις προηγούμενες εμπειρίες, θαρραλέα αντιμετωπίζοντας την εχθρική καταστολή και καταβάλλοντας τεράστιες θυσίες, υπό την καθοδήγηση του ΚΚΙ(ΜΛ) και του ΜΚΚ. Και τα δύο αυτά μαοϊκά επαναστατικά ρεύματα διεξήγαν αποφασιστικό αγώνα ενάντια στα διάφορα είδη οπορτουνιστών εντός και εκτός των τάξεων των επαναστατών σε όλη τη χώρα, στη βάση του ορθού δρόμου της επανάστασης, και συνέχισαν την κληρονομιά όλων των επαναστατικών πτυχών του ινδικού κομμουνιστικού κινήματος.

Αργότερα, τα δύο κύρια επαναστατικά ρεύματα ένωσαν τους πραγματικούς επαναστάτες που εργάζονταν ως ξεχωριστά κόμματα, ομάδες και άτομα και τελικά συγχωνεύτηκαν στο ΚΚΙ(Μαοϊκό) στις 21 Σεπτέμβρη 2004 ως ένα ενιαίο κέντρο της ινδικής προλεταριακής πρωτοπορίας. Αυτό είχε τη μέγιστη σημασία στην ιστορία της Ινδικής Επανάστασης. Με τη συγχώνευση του ΚΚΙ(ΜΛ)Ναξαλμπάρι με το ΚΚΙ(Μαοϊκό) την 1^η Μάη 2014, η ενότητα των διαφόρων επαναστατών της Ινδίας και επαναστατικών κομμάτων και ομάδων είναι πλήρης.

Επιτρέψτε μου τώρα να σας πω για τη στάση του κόμματός μας έναντι των διαφόρων αριστερών κομμάτων στην Ινδία στις παρούσες συνθήκες.

Το κύριο θεωρητικό καθήκον του κόμματος σήμερα είναι να αντιμετωπίσει και να νικήσει τις μεταμοντέρνες τάσεις, ιδίως τις ρεβιζιονιστικές τάσεις. Αν το κόμμα μας δεν πολεμήσει ενάντια στον ρεβιζιονισμό θεωρητικά και πολιτικά, θα είναι ανέφικτη η ολοκλήρωση της Νεοδημοκρατικής Επανάστασης στη χώρα μας. Διάφοροι ρεβιζιονιστές αποπειρώνται να εκτρέψουν τα πρωτοπόρα τμήματα από το δρόμο της επανάστασης. Αποπειρώνται να εκτρέψουν τους επαναστάτες στον κοινοβουλευτικό, λεγκαλιστικό και ειρηνικό δρόμο, με τις μεταμοντέρνες ρεβιζιονιστικές ιδεολογίες τους.

Όταν η «αριστερή συμμαχία» του ΚΚΙ και του ΚΚΙ(Μ) βρέθηκε στην εξουσία στην Κεράλα και τη Δ. Βεγγάλη, όπως τα κόμματα των αρχουσών τάξεων που συγκροτούσαν τις κυβερνήσεις στο κέντρο και στις πολιτείες, με την υποστήριξη των τάξεων αυτών, ακολούθησε υπαγορευόμενες από τους ιμπεριαλιστές πολιτικές υπέρ των κομπραδόρικων αρχουσών τάξεων. Ιδίως όταν το ΚΚΙ(Μ) βρισκόταν στην εξουσία στη Δ. Βεγγάλη, στους ΤΑΤΑ, Μπίρλα, Αμπάνι, Τζιντάλ και άλλους κομπραδόρους γραφειοκράτες καπιταλιστές της χώρας και πολυεθνικές όπως οι Σάλεμ δόθηκαν εκτάσεις γης σε εξευτελιστικές τιμές με τη βίαιη απόσπασή τους από καλλιεργητές. Αυτοί οι σοσιαλφασίστες ανέπτυξαν αστυνομικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις και εξαπέλυσαν ανηλεή καταστολή σε βάρος των λαϊκών αγώνων. Επιδόθηκαν σε δολοφονίες που ψευδώς παρουσίαζαν ως αποτέλεσμα ένοπλων συγκρούσεων, καθώς και σε σφαγές. Δολοφονίες, βαρβαρότητες, λεηλασίες, πυρπολήσεις κατοικιών, συλλήψεις, βασανιστήρια και διαφθορά ήταν ο κανόνας. Στην Κεράλα, όπου είναι επίσης στην εξουσία σήμερα, η κυβέρνηση εφαρμόζει φιλοϊμπεριαλιστικές πολιτικές και παραδίδει τους φυσικούς πόρους σε εξευτελιστικές τιμές. Καταστέλλουν με σιδηρά πυγμή το κόμμα μας, το λαό και τους εργάτες που αντιτίθενται στις πολιτικές τους.  Αποδεικνύουν, μέσω των αντιλαϊκών και κατασταλτικών πολιτικών τους, ότι δεν διαφέρουν από το BJP και το Κογκρέσο στην υπηρέτηση του ιμπεριαλισμού.

Σήμερα, το ΚΚΙ και το ΚΚΙ(Μ), καθώς και τα κόμματα των αρχουσών τάξεων (συμπεριλαμβανομένων εκείνων των τοπικών αρχουσών τάξεων) ασκούν μια σημαντική επιρροή σε πλατιά τμήματα της ινδικής οργανωμένης εργατικής τάξης. Ιδίως η πλειοψηφία των εργατικών και υπαλληλικών οργανώσεων του δημοσίου τομέα, των βιομηχανιών, των τραπεζών, των ασφαλιστικών εταιριών, των ορυχείων και άλλων τέτοιων κλάδων βρίσκονται υπό την ηγεσία ή την επιρροή τέτοιων κομμάτων. Ωστόσο, βρίσκονται στο δρόμο της δημιουργίας ενός μαχητικού εργατικού κινήματος στην Ινδία. Τα συνδικάτα αυτών των δύο κομμάτων περιορίζονται στην κήρυξη μιας απεργίας μία ή δύο φορές το χρόνο. Στις σημερινές συνθήκες, όπου η σφαγή που διεξάγει το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο εντείνεται μέρα με τη μέρα και η κυβερνήσεις στο κέντρο και τις πολιτείες καταπατούν τα δικαιώματα που με αγώνες δεκαετιών οι εργάτες κατέκτησαν, οι συνθήκες για τη δημιουργία ενός ισχυρού εργατικού κινήματος είναι πρόσφορες. Όμως, τα δύο αυτά κόμματα αποτελούν εμπόδιο σε αυτό. Ενίοτε μουρμουρίζουν ενάντια στην ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων του δημοσίου, τις Άμεσες Ξένες Επενδύσεις στο λιανεμπόριο, την λιτότητα και την επισφάλεια στην εργασία. Στην πράξη, ωστόσο, λειτουργούν ως πράκτορες που υποστηρίζουν αυτές τις πολιτικές. Το κόμμα μας αποκαλύπτει αυτές τις πολιτικές τους ταξικής συνεργασίας. Η αδυναμία μας, εντούτοις, στα τμήματα της εργατικής τάξης στις πόλεις περιορίζει την ανάπτυξη του Λαϊκού Πολέμου. Το κόμμα μας πρέπει να προχωρήσει στην κατεύθυνση της οικοδόμησης ενός ισχυρού επαναστατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Η Κεντρική Επιτροπή του κόμματός μας έχει καλέσει όλα τα αριστερά κόμματα και δυνάμεις σε ενωτικούς αγώνες ενάντια στην κρατική καταστολή που έχουν εξαπολύσει οι εκμεταλλευτές κυβερνώντες σε βάρος του καταπιεζόμενου λαού, τις επιθέσεις των βραχμανιστικών ινδουιστικών φασιστικών δυνάμεων, ενάντια στις εκτοπίσεις και άλλα τέτοια λαϊκά προβλήματα. Σε κάποιες πολιτείες, οι μαζικές οργανώσεις μας δρουν μαζί με τις μαζικές οργανώσεις του ΚΚΙ.

Τώρα θέλω να σας πω για τα διάφορα οπορτουνιστικά κόμματα που φορούν το μανδύα του μαρξισμού-λενινισμού-μαοϊσμού.

Το ΚΚΙ(ΜΛ)Απελευθέρωση και το ΚΚΙ(ΜΛ)Κόκκινο Αστέρι ακολουθούν δεξιό οπορτουνιστικό δρόμο με το μανδύα του Μ-Λ-Μ. Αυτά τα κόμματα εγκατέλειψαν τον ένοπλο αγώνα, υιοθέτησαν τον κοινοβουλευτισμό και βοήθησαν τα αστικά κόμματα και τα ρεβιζιονιστικά κόμματα όπως το ΚΚΙ, το ΚΚΙ(Μ) και το ΣΕΚΙ (σ.parapoda:Σοσιαλιστικό Ενωτικό Κέντρο Ινδίας. Ιδρύθηκε το 1948 και αργότερα πρόσθεσε τον όρο (Κομμουνιστικό). Θεωρεί την Ινδία καπιταλιστική χώρα με μονοπωλιακό καπιταλισμό και ιμπεριαλιστικές τάσεις και δηλώνει παλεύει για τη σοσιαλιστική επανάσταση, σε αντίθεση με το ΚΚΙ(Μαοϊκό) που παλεύει για νεοδημοκρατική επανάσταση). Το ΚΚΙ(ΜΛ)Απελευθέρωση υιοθέτησε το ρεβιζιονιστικό δρόμο του Ντενγκ στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και εγκατέλειψε την ένοπλη επανάσταση. Αυτά τα κόμματα διεξάγουν μια συκοφαντική προπαγάνδα αποκαλώντας το κόμμα μας «βίαιο». Χρειάζεται να αποκαλύπτουμε τον πραγματικό χαρακτήρα αυτών των δύο κομμάτων ακόμα περισσότερο στις τάξεις του λαού.

Μερικοί τροτσκιστές που εργάζονται στην εργατική τάξη προπαγανδίζουν εσφαλμένα ότι η Ινδία έγινε καπιταλιστική χώρα, ότι ο ΠΛΠ είναι ξεπερασμένος και ότι το ΚΚΙ(Μαοϊκό) είναι μια τρομοκρατική οργάνωση. Προπαγανδίζουν, δηλαδή, ό,τι και οι άρχουσες τάξεις. Δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την αγροτική Ινδία και δεν διεξάγουν καν εργατικούς αγώνες με μαχητικό τρόπο.

Πέραν αυτών, υπάρχουν και άλλα λίγα μ-λ κόμματα που υιοθετούν δεξιά οπορτουνιστική γραμμή. Όλα αυτά τα κόμματα διατείνονται ότι προπαγανδίζουν τον Μ-Λ-Μ σε θεωρητικό και πολιτικό επίπεδο. Κινητοποιούν το λαό στις περιοχές όπου δρουν για οικονομικά και πολιτικά προβλήματα με νόμιμες μεθόδους. Οι λαϊκοί αγώνες που ξεκινούν δεν είναι ποτέ μαχητικοί. Αυτά τα κόμματα είναι ανοιχτές οργανώσεις. Λένε δικαιολογίες, ότι οι επαναστατικές συνθήκες δεν έχουν ωριμάσει, ότι ο λαός δεν είναι ακόμα έτοιμος για ένοπλο αγώνα, ότι δεν υπάρχει επαναστατικό κύμα στη χώρα μας ή ότι διεξάγουν προετοιμασίες για την επανάσταση, όμως, στην πράξη, περιορίζονται σε νόμιμους, μερικούς αγώνες και αναβάλλουν επ’ αόριστο τον Λαϊκό Πόλεμο. Οι Τσ.Π. Ρέντυ και Σατυαναραγιάνα Σινγκχ καθοδήγησαν δυο ή τρεις ομάδες (Νέα Δημοκρατία, Τζανασάκτι/Λαϊκή Δύναμη κ.ά.) που έχουν ένοπλες ομάδες στην αδιαίρετη Άντρα Πραντές (σ.parapoda: Από αυτήν αποσχίστηκε και συγκροτήθηκε ως ξεχωριστή πολιτεία η Τελανγκάνα το 2014). Ωστόσο, χρησιμοποίησαν αυτές τις ομάδες μόνο για απόσπαση χρημάτων από εργολάβους, για ψήφους και για τη διατήρηση της ηγεμονίας στις ομάδες τους, όχι για τη διεξαγωγή ένοπλου αγώνα. Κατά την αντίληψή τους, η δημιουργία στρατιωτικών σχηματισμών για τη διεξαγωγή λαϊκού πολέμου συνιστά αριστερίστικο τυχοδιωκτισμό. Σχεδόν όλα αυτά τα κόμματα έχουν περιπέσει στο βάλτο του εκλογοκεντρισμού στο όνομα της τακτικής. Δυνάμεις από το πρώην ΕΚΚΕΙ-ΜΛ υπάρχουν εδώ κι εκεί στη χώρα, όμως δεν διεξάγουν ταξικό αγώνα πουθενά στη χώρα. Δεν υπάρχουν πουθενά εκτός από την Παντζάμπ.

Το κόμμα μας διεξάγει έντονο θεωρητικό και πολιτικό αγώνα ενάντια στο ΚΚΙ, το ΚΚΙ(Μ), την Απελευθέρωση, το Κόκκινο Αστέρι, τη Νέα Δημοκρατία, το Τζανασάκτι, την Ομάδα Λιν Πιάο και άλλες Μ-Λ ομάδες. Ενίοτε είχαμε και σωματικές συγκρούσεις με τις ομάδες Νέα Δημοκρατία, Τζανασάκτι και Απελευθέρωση. Ακολούθως, ξεπεράσαμε τις σωματικές συγκρούσεις με αμοιβαία συζήτηση και, ενίοτε, με μονομερή κήρυξη εκεχειρίας από την πλευρά μας. Διεξάγουμε πολιτικό και θεωρητικό αγώνα ενάντια στη δεξιά οπορτουνιστική γραμμή αυτών των κομμάτων και καταβάλλουμε προσπάθειες για το σχηματισμό πλατιών Ενιαίων Φόρουμ μαζί με τις μαζικές και άλλες οργανώσεις τους για τα οικονομικά και πολιτικά προβλήματα των πλατιών καταπιεζόμενων μαζών του λαού, ιδίως των αγροτών, των εργατών, των μεσαίων τάξεων, ενάντια στις βραχμανιστικές ινδουιστικές σοβινιστικές φασιστικές δυνάμεις, ενάντια στην καταστολή από πλευράς των κυβερνήσεων των εκμεταλλευτριών τάξεων, ενάντια στις εκτοπίσεις και υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων. Εργαζόμαστε μαζί με τέτοιες μορφές. Είμαστε έτοιμοι να εργαστούμε μαζί και μελλοντικά. Χρειάζεται μεγαλύτερη πρωτοβουλία για να εργαστούμε μαζί με όλες τις δυνάμεις που είναι έτοιμες να πολεμήσουν ενάντια στις ινδικές εκμεταλλεύτριες άρχουσες τάξεις, ενάντια στις αντιλαϊκές, προδοτικές φασιστικές πολιτικές τους και προς το συμφέρον της Νεοδημοκρατικής Επανάστασης και της οικοδόμησης Ενιαίων Φόρουμ.

Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν αγωνιστές στα κατώτερα επίπεδα των διαφόρων δεξιών μ-λ κομμάτων που εργάζονται προσβλέποντας στην επανάσταση και είναι αφιερωμένοι στο λαό. Ανάλογα με την ανάπτυξη του Λαϊκού Πολέμου στη χώρα, μπορεί και να σκεφτούν για τον πραγματικό δρόμο της επανάστασης. Ελπίζουμε ότι θα σπάσουν τις αλυσίδες των ρεβιζιονιστικών, μεταμοντέρνων, δεξιών οπορτουνιστικών και αριστερίστικων τυχοδιωκτικών ιδεολογιών και θα ενωθούν με τους πραγματικούς επαναστάτες κομμουνιστές.

Γενικά, μπορούμε να κάνουμε το επαναστατικό κίνημα να προχωρήσει προς την επιτυχία μόνο αν διεξάγουμε θεωρητικό πόλεμο ενάντια στον ρεβιζιονισμό με τις διάφορες μορφές του, αν αποκαλύπτουμε την πραγματική φύση της χρεοκοπημένης ηγεσίας του και αν τον νικούμε. Το κόμμα μας αναπτύχθηκε μόνο αποκαλύπτοντας και νικώντας τον δεξιό και αριστερίστικο οπορτουνισμό, μέσω θεωρητικού και πολιτικού αγώνα, εντός και εκτός κόμματος, από την εποχή του Ναξαλμπάρι μέχρι σήμερα. Το κόμμα μας μπόρεσε να αντέξει στις παλίρροιες και τις άμπωτες και να αναπτυχθεί μόνο γιατί καταβάλλει προσπάθειες, με όλες του τις δυνάμεις και με μαρξιστική στάση, στον θεωρητικό αγώνα στο διεθνές κομμουνιστικό στρατόπεδο. Επομένως, το πρόγραμμα και το καταστατικό, καθώς και η πολιτική απόφαση του κόμματός μας μιλούν ξεκάθαρα για τη σημασία του αγώνα ενάντια στον ρεβιζιονισμό. Παρότι υποστήκαμε προδοσίες, πλήγματα και προσωρινές ήττες από τους ρεβιζιονιστές που, με τον μανδύα του Κομμουνιστικού Κόμματος, εκπροσωπούν την αστική τάξη, ακόμα και σε θεωρητικό επίπεδο και όχι μόνο στην πράξη, στο παρελθόν και μέχρι να εγκαθιδρυθεί ο κομμουνισμός, μέσω του δρόμου του σοσιαλισμού και της εξάλειψης του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, τελικά θα τους νικήσουμε στον θεωρητικό όπως και όλους τους άλλους τομείς. Αυτό είναι που λέμε πάντα, όχι μόνο εντός του κόμματός μας, αλλά και σε όλο το επαναστατικό στρατόπεδο και τον λαό. Αυτό λέμε ακόμα και σε διεθνές επίπεδο.

Υπάρχουν κάποιοι, ακόμα και μερικοί που θεωρούν τον εαυτό τους κομμουνιστή, που υιοθετούν ντεφαιτιστική στάση αναφορικά με τον λαϊκό πόλεμο στην Ινδία, και μάλιστα κάποιοι ισχυρίζονται ότι αυτός δεν έχει καμία ελπίδα νίκης. Μπορείτε να εξηγήσετε στους αναγνώστες μας γιατί πρέπει να έχουμε ελπίδες και να είμαστε αισιόδοξοι για τον λαϊκό πόλεμο στην Ινδία και, παρά κάποιες υποχωρήσεις, ποιες προόδους και κέρδη έχει επιτύχει το ΚΚ Ινδίας (Μαοϊκό) και ο ΛΑΑΣ πρόσφατα;

Ναι. Πράγματι. Κάποια άτομα, ακόμα και κάποιοι που αυτοαποκαλούνται κομμουνιστές, έχουν ντεφαιτιστική στάση έναντι του Λαϊκού Πολέμου στην Ινδία. Κάποιοι άλλοι δεν πιστεύουν στη νίκη του. Δεν έχουν, βέβαια, τη στοιχειώδη μαρξιστική κατανόηση ότι ο ιμπεριαλισμός και το μισοαποικιακό μισοφεουδαρχικό σύστημα της Ινδίας που τη σκλαβώνει βρίσκονται σε παρακμή και ότι ο εν εξελίξει Λαϊκός Πόλεμος στην Ινδία, ως τμήμα του Σοσιαλισμού και της Παγκόσμιας Σοσιαλιστικής Επανάστασης, ανθίζει. Είναι γιατί δεν έχουν διαλεκτική και ιστορική υλιστική αντίληψη αναφορικά με τους νόμους της κοινωνικής ανάπτυξης. Αναλύουν και κατανοούν τις συνθήκες που επικρατούν με μεταφυσικό τρόπο. Βλέπουν μόνο τα προβλήματα, τις δύσκολες συνθήκες και τις απώλειες του επαναστατικού κινήματος στις υπάρχουσες συνθήκες. Θεωρούν την παρούσα κατάσταση στην ισορροπία δυνάμεων ανάμεσα στους εχθρούς και το λαό μόνιμη και απαράλλαχτη. Δεν λαμβάνουν υπόψη τις δυνατότητες άντλησης πολύτιμων διδαγμάτων από την αντικειμενική επαναστατική κατάσταση, τις αδυναμίες του εχθρού, τις αντιθέσεις ανάμεσα στις εχθρικές τάξεις και την πρακτική των επαναστατικών δυνάμεων. Δεν κατανοούν τη φύση της παρούσας εποχής, εποχής ιμπεριαλισμού αλλά και επαναστάσεων, ούτε την επαναστατική φύση των ανθρώπων. Δεν κατανοούν ή αρνούνται να κατανοήσουν τις τρέχουσες και μελλοντικές αλλαγές στην ισορροπία δυνάμεων με τον εχθρό που επέρχονται με τις συνειδητές επαναστατικές προσπάθειες των επαναστατικών δυνάμεων και του επαναστατικού κόμματος, με την υιοθέτηση τακτικής σχεδιασμένα, σε αντιστοιχία με τις συνθήκες, και με το ξεπέρασμα των χτυπημάτων και των πισωγυρισμάτων. Δεν έχουν εμπιστοσύνη στο λαό, τον πραγματικό δημιουργό της ιστορίας, ούτε στην πλέον προοδευτική επιστημονική θεωρία του Μ-Λ-Μ (του σημερινού μαρξισμού), ούτε καν στους ίδιους τους εαυτούς τους. Θεωρούν τους εχθρούς των πλατιών μαζών και τη δύναμή τους ανίκητους. Τέτοια άτομα φέρνουν μαζί τους τον ντεφαιτισμό. Γνωρίζετε, φυσικά, ότι τέτοιες ντεφαιτιστικές απόψεις υπάρχουν όχι μόνο στη χώρα μας και για το κόμμα μας, αλλά σε διάφορες χώρες και για διάφορα κόμματα στον κόσμο.

Είμαστε πλήρως πεπεισμένοι για την επιτυχία του Λαϊκού Πολέμου στην Ινδία. Ο Μ-Λ-Μ είναι η καθοδηγητική μας θεωρία. Είναι η πλέον προοδευτική, επαναστατική, δυναμική και επιστημονική θεωρία από όλες τις θεωρίες που υπήρξαν μέχρι σήμερα. Είναι η θεωρία της προοδευτικότερης τάξης, του προλεταριάτου. Είναι το μεγαλειωδέστερο θεωρητικό όπλο στα χέρια των καταπιεζόμενων της κοινωνίας. Ο Λαϊκός Πόλεμος αναμφίβολα θα επιτύχει, μέσω της οργάνωσης των καταπιεζόμενων τάξεων, τμημάτων της κοινωνίας και εθνοτήτων υπό το φως αυτής της θεωρίας, μέσω της καθοδήγησής τους και της συνέχισης των ταξικών αγώνων και του λαϊκού πολέμου. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι ο λαός είναι ο δημιουργός της ιστορίας και θα πετύχει την τελική νίκη. Διεξάγουμε την ταξική πάλη και τον λαϊκό πόλεμο με πλήρη εμπιστοσύνη στη θεωρία μας, το λαό και το μέλλον. Γνωρίζουμε σε βάθος τους φίλους και τους εχθρούς μας. Θεωρούμε τον εχθρό στρατηγικά μια χάρτινη τίγρη και τακτικά μια πραγματική τίγρη και για αυτό διεξάγουμε Παρατεταμένο Λαϊκό Πόλεμο.

Ο μαρξισμός λέει ότι η αντίθεση ανάμεσα στις παραγωγικές δυνάμεις και τις σχέσεις παραγωγής είναι η πηγή της κοινωνικής αλλαγής. Το ινδικό κοινωνικοοικονομικό σύστημα είναι σήμερα μισοαποικιακό, μισοφεουδαρχικό. Η κομπραδόρικη γραφειοκρατική καπιταλιστική τάξη και η φεουδαρχική τάξη συνεργάστηκαν με τους ιμπεριαλιστές και συνεχίζουν ως εκμεταλλεύτριες άρχουσες τάξεις. Ο ιμπεριαλισμός ασκεί έμμεση εξουσία, εκμετάλλευση και έλεγχο της χώρας μας. Το ινδικό κράτος που εκπροσωπεί τις εκμεταλλεύτριες άρχουσες τάξεις ασκεί εκμετάλλευση, καταπίεση και καταστολή στους εργάτες, τους αγρότες, τους μικροαστούς και την εθνική αστική τάξη, ιδιαίτερα τμήματα της κοινωνίας όπως οι Νταλίτ, οι ιθαγενείς, οι θρησκευτικές μειονότητες, οι γυναίκες, οι LGBT, οι καταπιεζόμενες εθνότητες του Κασμίρ, των βορειοανατολικών περιοχών κ.ά. Όλες οι πολιτικές αυτών των κυβερνήσεων στους τομείς της πολιτικής, της οικονομίας, της βιομηχανίας, της γεωργίας, των υπηρεσιών, της άμυνας, του πολιτισμού και του περιβάλλοντος είναι αντιλαϊκές και προδοτικές. Ασκούνται προς το συμφέρον λίγων κομπραδόρων γραφειοκρατών καπιταλιστών, μεγαλοκτηματιών και ιμπεριαλιστών. Επομένως, οι πλατιές καταπιεζόμενες μάζες αναπόφευκτα θα παλέψουν και παλεύουν ενάντια σε αυτές τις εκμεταλλεύτριες άρχουσες τάξεις. Αυτό αποτελεί τη βάση, την πηγή και επίσης την εγγύηση για την επιτυχία του Λαϊκού Πολέμου.

Έχουμε μια μεγάλη σε έκταση χώρα, όπου υπάρχει οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική άνιση ανάπτυξη. Είμαστε σχετικά αδύναμοι. Ο εχθρός μας είναι ισχυρός. Το επαναστατικό κίνημα βρίσκεται επί του παρόντος στη φάση της στρατηγικής αυτοάμυνας. Επίσης εξελίσσεται με άνιση ανάπτυξη. Έχει ακόμα να επεκταθεί σε όλες τις περιοχές και τους τομείς. Ο εχθρός βάζει τα δυνατά του να μας εξαλείψει προτού ισχυροποιηθούμε. Ο εχθρός μας δεν είναι μόνο το παλιό ινδικό κράτος. Ο παγκόσμιος ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός τον υποστηρίζει σε αυτό επίσης. Αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις που η Ρωσική επανάσταση αντιμετώπιζε την εποχή που δεν υπήρχε στον κόσμο σοσιαλιστικό στρατόπεδο. Ωστόσο, υπάρχουν μαοϊκά κόμματα και δυνάμεις που παλεύουν για την επιτυχία των επαναστάσεων σε διάφορες χώρες σε όλο τον κόσμο. Έχουμε την υποστήριξή τους. Όταν παλεύουμε με έναν ισχυρό εχθρό, έχουμε πάνω και κάτω, προόδους και υποχωρήσεις. Αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις, επεκτεινόμαστε σε όλες τις περιοχές και τους τομείς, διευρύνουμε τη μαζική βάση και θα πολεμήσουμε θαρραλέα και τολμηρά. Θα επιτύχουμε. Ο λαός είναι ανίκητος. Είναι ο αποφασιστικός παράγοντας. Αν οργανώσουμε τους καταπιεζόμενους, η πλειοψηφία του λαού αναμφίβολα θα γκρεμίσει τους λίγους εκμεταλλευτές. Είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι στην ιστορική αλήθεια ότι υπάρχει ήττα-επιτυχία-ήττα και τελικά επιτυχία. Ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός δεν είναι κάτι το μόνιμο σε αυτό τον πλανήτη. Στην πορεία της ανάπτυξης της ανθρώπινης κοινωνίας, τελικά, θα εγκαθιδρυθεί μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, ο κομμουνισμός.

Οι σημερινές διεθνείς και εγχώριες συνθήκες είναι πολύ ευνοϊκές για την πρόοδο του επαναστατικού κινήματος. Οι τρεις βασικές αντιθέσεις οξύνονται μέρα την ημέρα. Η τέταρτη βασική αντίθεση στη χώρα  επίσης οξύνεται (σ.parapoda: Σε διεθνές επίπεδο είναι οι αντιθέσεις: Ιμπεριαλισμός-λαοί, προλεταριάτο-αστική τάξη στις καπιταλιστικές χώρες, αντιθέσεις ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές και σοσιαλισμός-καπιταλισμός. Σε εγχώριο επίπεδο είναι οι αντιθέσεις: Ιμπεριαλισμός-ινδικός λαός, φεουδαρχία-πλατιές μάζες, κεφάλαιο-εργασία, αντιθέσεις ανάμεσα στις άρχουσες τάξεις). Αυτές οι εξελίξεις δημιουργούν ευνοϊκές αντικειμενικές συνθήκες για επαναστάσεις. Τελευταία, και ιδιαίτερα μετά την άνοδο των ινδουιστικών φασιστικών δυνάμεων, με επικεφαλής τον Μόντι, στην εξουσία στο κέντρο και στις περισσότερες πολιτείες, εφαρμόζονται πολιτικές LPG προς το συμφέρον των ιμπεριαλιστών και των ινδικών κομπραδόρικων αρχουσών τάξεων πολύ επιθετικά. Οι αγρότες της χώρας διεξήγαγαν έναν παρατεταμένο, ιστορικό, μαχητικό αγώνα επί ένα χρόνο στο Δελχί ενάντια στους τρεις αντιαγροτικούς προδοτικούς νόμους και ανάγκασαν τον Μόντι να τους αποσύρει προσωρινά. Αυτοί οι νόμοι προέκυψαν στο όνομα του Ατμάνιρμπαρ (σ.parapoda: Αυτάρκειας, πρόκειται για έκφραση – Ατμάρνιρμπαρ Μπάρατ/ Αυτάρκης Ινδία – που διατύπωσε ο Μόντι το 2014 ως έναν στρατηγικό στόχο για την Ινδία στον τομέα της εθνικής ασφάλειας, της φτώχειας και της ψηφιοποίησης), που αποτελεί τμήμα της συνωμοσίας να γίνει η χώρα, στην πραγματικότητα, εξαρτώμενη από τους ιμπεριαλιστές στα διατροφικά αγαθά. Πέραν του αγώνα Σάχιν Μπαγκ στο Δελχί ενάντια στον CAA (σ.parapoda: Αγώνας στα τέλη του 2019-αρχές του 2020, με πρωτοστάτριες τις μουσουλμάνες γυναίκες, ενάντια στην αντιμουσουλμανική τροποποίηση του νόμου περί απόδοσης ιθαγένειας), τους εν εξελίξει λαϊκούς αγώνες ενάντια στα αστυνομικά στρατόπεδα, την κατασκευή δρόμων και καταστροφικών μεγάλων πρότζεκτ και τις συνακόλουθες εκτοπίσεις, καθώς και την κρατική φασιστική καταστολή στις πολιτείες Τσατίσγκαρχ, Οντίσα, Άντρα Πραντές, Τελανγκάνα, Τζάρκχαντ, Μπιχάρ, Κεράλα, Παντζάμπ και Μαχαράστρα, εργάτες, δάσκαλοι, υπάλληλοι, φοιτητές, άνεργοι, καταπιεζόμενα τμήματα της κοινωνίας και άλλοι διεξάγουν αγώνες σε όλη τη χώρα. Αυτοί αναδεικνύουν την ύπαρξη ευνοϊκών συνθηκών για την επανάσταση στη χώρα.

Οι κυβερνήσεις στο κέντρο και στις πολιτείες προσπαθούν με φασιστικές μεθόδους να καταστείλουν τα κινήματα. Ως τμήμα της απόπειρας οικοδόμησης μιας βραχμανιστικής ινδουιστικής φασιστικής νεοαποικιακής Ινδίας ονόματι «Νέα Ινδία», η κυβέρνηση Μόντι προβαίνει σε συνεχείς επιθέσεις στις θρησκευτικές μειονότητες, ιδίως τους μουσουλμάνους, τους Νταλίτ, τους ιθαγενείς και τους δημοκράτες. Εξαπολύει κάθε είδους επιθέσεις στα θρησκευτικά έθιμα και τις διατροφικές τους συνήθειες και με δρακόντειους νόμους αποπειράται να δικαιολογήσει τις ενέργειές της. Ακύρωσε τα άρθρα 370 και 35^Α του Συντάγματος και κατάργησε την αυτονομία του Κασμίρ. Στο πλαίσιο αυτό, εξέδωσε νόμο που ακυρώνει το τριπλό ταλάκ (σ.parapoda: Δήθεν υπέρ των μουσουλμάνων γυναικών, αλλά με αντιμουσουλμανική ρητορική), ανεγείρει τον ναό Ραμ Μάντιρ στην Αγιόντια (σ.parapoda: Στη θέση του τζαμιού Μπάμπρι, που ινδουιστές φασίστες συναγωνιστές του Μόντι κατέστρεψαν στις 6/12/1992), καταστέλλει τις φωνές των αντιπολιτευόμενων, εξυφαίνει χαλκευμένες υποθέσεις σε βάρος τους και τους βάζει φυλακή και εξαπολύει την πολύπτυχη επίθεση SAMADHAN για να καταστείλει με τις πλέον φασιστικές μεθόδους το επαναστατικό κίνημα. Όμως, οι πλατιές μάζες των καταπιεζόμενων και των δημοκρατών κατανοούν τις συνωμοσίες του RSS και του BJP στο κέντρο και υψώνουν τη φωνή τους και οργανώνονται εναντίον όλων αυτών.

Όσον αφορά την κατάσταση του εν εξελίξει και με επικεφαλής των κόμμα μας Λαϊκού Πολέμου, του κόμματος, του ΛΑΑΣ και των Επαναστατικών λαϊκών οργάνων, μετά το Ναξαλμπάρι το κίνημά μας υποχώρησε για μικρό χρονικό διάστημα. Υπήρχε απόγνωση και απογοήτευση. Όμως επανεξετάσαμε το κίνημα, αντλήσαμε διδάγματα από τα λάθη και τις αδυναμίες, τις ξεπεράσαμε και βαθμιαία προχωρήσαμε. Μετά τα τέλη της δεκαετίας του ’70, δύο επαναστατικά ρεύματα, το ΚΚΙ (ΜΛ) και το ΜΚΚ άρχισαν να εργάζονται σε μικρές περιοχές της Άντρα Πραντές, της Μπιχάρ και άλλων πολιτειών, βαθμιαία έμαθαν και αναπτύχθηκαν. Στην πορεία, αντιμετωπίσαμε αριστερό, δεξιό και διάφορα άλλα είδη ρεβιζιονισμού εντός και εκτός κόμματος. Ενισχυθήκαμε και επεκταθήκαμε σε όλους τους τομείς. Συγκροτήσαμε τον ΛΑΑΣ, όργανα κρατικής εξουσίας και διάφορα φόρουμ Ενιαίου Μετώπου υπό την ηγεσία του Κόμματος. Η πορεία της ενοποίησης των πραγματικών επαναστατών έλαβε χώρα εκείνη την περίοδο. Τα δύο κύρια επαναστατικά ρεύματα της Ινδίας, το ΚΚΙ(ΜΛ)(Λαϊκός Πόλεμος) και το Μαοϊκό Κομμουνιστικό Κέντρο Ινδίας συγχωνεύτηκαν στις 21 Σεπτέμβρη 2004 και δημιουργήθηκε το ΚΚΙ (Μαοϊκό). Έτσι, εξελιχθήκαμε σε τμήμα του διεθνούς προλεταριάτου και ένα ενιαίο κέντρο που καθοδηγεί, ως πρωτοπορία, τη Νεοδημοκρατική Επανάσταση στην Ινδία. Ακολούθως, διεξάγαμε το Ενωτικό-Ένατο Συνέδριο του κόμματος το Γενάρη του 2007. Το συνέδριο υιοθέτησε εμπλουτισμένα βασικά κείμενα και λίγα κείμενα για συγκεκριμένες πολιτικές. Διατυπώσαμε τα κεντρικά, κύρια και άλλα σημαντικά καθήκοντα. Μέσω εκλογών εδραιώσαμε την καθοδήγηση.

Μετά το συνέδριο, η πρακτική μας συνεχίστηκε στην κατεύθυνση της υλοποίησης άλλων καθηκόντων, μεταξύ άλλων του κεντρικού κύριου καθήκοντος, της κατάληψης της κρατικής εξουσίας μέσω ένοπλου αγώνα. Το 2005, διάφορες πολιτειακές κυβερνήσεις εξαπόλυσαν τα Σάλβα Τζουντούμ και Σέντρα και άλλες κατασταλτικές εκστρατείες, με την υποστήριξη και την καθοδήγηση του κέντρου, σε μια προσπάθεια να καταστείλουν το κίνημά μας. Νικήσαμε τη Σάλβα Τζουντούμ και άλλες τέτοιες εκστρατείες ως τα τέλη του 2008, με τους ηρωικούς πολιτικούς και στρατιωτικούς αγώνες των τριών δυνάμεων του ΛΑΑΣ, δηλαδή, τις κύριες, τις δευτερεύουσες και τις δυνάμεις βάσης, με τα Επαναστατικά λαϊκά όργανα, τους επαναστάτες, τους προοδευτικούς και τους δημοκράτες διανοούμενους και κοινωνικούς αγωνιστές, υπό την καθοδήγηση του κόμματός μας. Αργότερα, το 2009, οι κυβερνήσεις του κέντρου και των πολιτειών εξαπέλυσαν την πανινδική στρατηγική πολύπλευρη επίθεση Επιχείρηση Πράσινο Κυνήγι. Αντιμετωπίσαμε αυτή την επίθεση καταβάλλοντας τεράστιες θυσίες ως το 2017 και δεν της επιτρέψαμε να υλοποιηθεί. Ακολούθως, από το Μάη του 2017 και, ο εχθρός εξαπέλυσε άλλη μια πολύπλευρη στρατηγική επίθεση, τη SAMADHAN. O ΛΑΑΣ, οι Επαναστατικές Μαζικές Οργανώσεις και ο επαναστατημένος λαός διεξάγουν ηρωικό αντάρτικο πόλεμο ενάντια στις ειδικές αστυνομικές, παραστρατιωτικές και κομάντο δυνάμεις που διαθέτουν την υποστήριξη της εξουσίας, οικονομικό πλούτο, σύγχρονα όπλα και υψηλή κατάρτιση, καθώς και τις δυνάμεις του Ινδικού Στρατού που μυστικά αναπτύσσονται με το μανδύα αυτών των δυνάμεων. Συνολικά, και εν συντομία, το επαναστατικό κίνημα στην Ινδία, που προχώρησε υπό την ηγεσία του κόμματός μας, από τα τέλη της δεκαετίας του ’70 ως το 2011 ήταν στη φάση της προόδου. Χιλιάδες μάρτυρες έχυσαν το αίμα τους για αυτή την πρόοδο. Εκείνη την περίοδο, το κόμμα ως ένα μικρό βαθμό προχώρησε στην κατεύθυνση της επίτευξης άλλων καθηκόντων, αλλά και του κεντρικού καθήκοντος. Απέκτησε πολυτιμότατες και νέες εμπειρίες στον πολιτικό, στρατιωτικό, ενιαιομετωπικό και πολιτιστικό τομέα.

Το κόμμα έκανε προσπάθειες να διαφωτίσει τον λαό με την πολιτική της Νεοδημοκρατικής Επανάστασης ως της εναλλακτικής στο ψευτοκοινοβουλευτικό σύστημα και το κράτος των εκμεταλλευτριών τάξεων, να τον οργανώσει, να εξαπολύσει ταξικούς αγώνες, αναπτύσσοντας την υποκειμενική του δύναμη και οικοδομώντας τον Λαϊκό Στρατό. Διεξάγοντας τον Λαϊκό Πόλεμο-Αντάρτικο Πόλεμο με σχεδιασμένο τρόπο, τσάκισε την κρατική εξουσία των κομπραδόρικων εκμεταλλευτριών αρχουσών τάξεων και οικοδόμησε, ανέπτυξε και επέκτεινε τις αντάρτικες βάσεις. Αυτές συνέβαλαν στην περαιτέρω εδραίωση και επέκταση του κινήματος και στην πρόοδο του Λαϊκού Πολέμου. Δημιουργήσαμε αυτές τις αντάρτικες βάσεις στην Νταντακαράνυα, τη Μπιχάρ-Τζάρκχαντ, την συνοριακή περιοχή Άντρα Πραντές-Οντίσα, την Τελανγκάνα, τη Δυτική Βεγγάλη και κάποια σημεία της Οντίσα. Εγκαθιδρύσαμε Επαναστατικές Λαϊκές Επιτροπές ως όργανο κρατικής εξουσίας σε επίπεδο χωριού, περιοχής και επαρχίας, ανάλογα με το συσχετισμό δύναμης του κινήματος. Αυτές στηρίζουν τη Νεοδημοκρατική κρατική εξουσία. Αυτές οι λαϊκές κυβερνήσεις αξιοποιούν την μεγάλη πρωτοβουλιακότητα που κρύβεται στο λαό και καταβάλλουν προσπάθειες να επεκτείνουν την αγροτική παραγωγή με συλλογική δουλειά· να προχωρήσουν προς την επίτευξη της οικονομικής ανάπτυξης και της αυτάρκειας· να αναπτύξουν το Νεοδημοκρατικό πολιτισμό· και να υποστηρίξουν το κόμμα, τον ΛΑΑΣ, τα Επαναστατικά λαϊκά όργανα, τους λαϊκούς αγώνες και τον Λαϊκό Πόλεμο.

Ωστόσο, μετά το 2012, κάποιες σοβαρές ελλείψεις, αδυναμίες και περιορισμοί εμφανίστηκαν στην πορεία της ανάπτυξης του Κόμματος, του Λαϊκού Στρατού και του Ενιαίου Μετώπου που αποτελούν τα τρία μεγαλειώδη όπλα τα οποία διασφαλίζουν την επιτυχία της επανάστασης. Λόγω των ελλείψεων και των περιορισμών στην υιοθέτηση και εφαρμογή τακτικής σε αντιστοιχία με τις αλλαγές στις σχέσεις παραγωγής λόγω των πολιτικών της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης και στις συνθήκες πολέμου, λόγω της έλλειψης επαρκούς μπολσεβικοποίησης του κόμματος, του ΛΑΑΣ και των λαϊκών οργάνων, και λόγω της συνεχιζόμενης αντεπαναστατικής επίθεσης στο κόμμα και το επαναστατικό κίνημα από τις ινδικές κομπραδόρικες άρχουσες τάξεις καθ’ υπαγόρευση των ιμπεριαλιστών, σε αυτή την περίοδο υπήρξαν μεγάλες απώλειες. Διάφορα γραφεία, υποεπιτροπές και τμήματα επλήγησαν. Πάρα πολλοί κεντρικοί και πολιτειακοί καθοδηγητές συνελήφθησαν μετά το 2006 και το κόμμα υπέστη σοβαρές απώλειες. 21 μέλη της ΚΕ συνελήφθησαν μετά το Συνέδριο. 7 έγιναν μάρτυρες σε ψεύτικες και κανονικές συγκρούσεις και άλλα 13 για λόγους υγείας. Οι απώλειες ήταν κυρίως σε αστικές περιοχές και σε πεδινές περιοχές. Σε αυτή την κατάσταση, το κόμμα δεν είναι σε θέση να αξιοποιήσει την ευνοϊκή ατμόσφαιρα που υπάρχει σε ολόκληρη τη χώρα. Πρέπει να μελετήσουμε τις δύσκολες συνθήκες, τα προβλήματα και τις προκλήσεις για το κόμμα, με βάση αυτό. Ωστόσο, σε σύγκριση με την εποχή του Ναξαλμπάρι, παρότι υπάρχει πρόοδος στο κόμμα και το επαναστατικό κίνημα σε όλους τους τομείς, δεν μπορέσαμε να προστατεύσουμε την επαναστατική ηγεσία και τις υποκειμενικές δυνάμεις από την σοβαρή εχθρική επίθεση και για αυτό προέκυψε αυτή η κατάσταση. Η συνεδρίαση-συνέχεια της 6^ης ολομέλειας της ΚΕ υιοθέτησε τακτικές, κατεύθυνση της γενικής πρακτικής και στρατηγικό σχέδιο. Προέβη στις απαραίτητες αλλαγές στα άμεσα, κύρια και κεντρικά καθήκοντα στη βάση των γεγονότων και υπό το φως του Μ-Λ-Μ. Το κόμμα χρειάζεται να καταβάλλει αντίστοιχα προσπάθειες με μια σταθερή αποφασιστικότητα.

Εσχάτως, έχουμε αρχίσει να καταγάγουμε επιτυχίες στο θεωρητικό, τον πολιτικό, τον οργανωτικό, τον στρατιωτικό και τον πολιτιστικό τομέα. Ας τις δούμε εν συντομία.

Η ΚΕ όρισε κάποια συγκεκριμένα σημαντικά καθήκοντα σε θεωρητικό και πολιτικό τομέα στην 6^η και στην συνεδρίαση-συνέχεια της 6^ης ολομέλειας. Υιοθέτησε το κείμενο «Αλλαγές στις Σχέσεις Παραγωγής στην Ινδία – Το πολιτικό μας πρόγραμμα». «Απάντησε» στην αβάσιμη ανώριμη συζήτηση ότι οι σχέσεις παραγωγής στην Ινδία μετατράπηκαν σε καπιταλιστικές και ισχυρίστηκε ότι το ινδικό κοινωνικό, οικονομικό σύστημα είναι ακόμα μισοαποικιακό, μισοφεουδαρχικό. Ωστόσο, δήλωσε επίσης ότι, ως αποτέλεσμα των πολιτικών των ιμπεριαλιστών, των κομπραδόρων γραφειοκρατών καπιταλιστών και των φεουδαρχών, υπάρχουν σημαντικές στρεβλές καπιταλιστικές αλλαγές και διατύπωσε το πολιτικό πρόγραμμα και την τακτική του κόμματος.

Εκπόνησε και κυκλοφόρησε επίσης ένα κείμενο με τίτλο «Το εθνικό ζήτημα στην Ινδία» (σ.parapoda: Υπό έκδοση στα ελληνικά). Προέβη στις απαραίτητες αλλαγές και προσθήκες στα κείμενα «Το Ζήτημα των Καστών στην Ινδία» (σ.parapoda: Κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Προλετκούλτ) και «Κίνα – μια νέα σοσιαλιμπεριαλιστική χώρα» και τα επανακυκλοφόρησε. Προετοίμασε και κυκλοφόρησε την κεντρική Πολιτική και Οργανωτική Επιθεώρηση από το Ενωτικό-Ένατο συνέδριο του 2007 ως το 2020. Στις νέες συνθήκες και με την υπάρχουσα κατάσταση, άλλαξε το κεντρικό καθήκον ως εξής: «Να εργαστούμε με σκοπό να αναπτύξουμε την Νταντακαράνυα και την περιοχή Μπιχάρ-Τζάρκχαντ, την περιοχή Ανατολικής Μπιχάρ-Βορειοανατολικής Τζάρκχαντ σε περιοχές βάσης. Να εντείνουμε τους αγώνες ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τις τάξεις των κομπραδόρων γραφειοκρατών καπιταλιστών και των φεουδαρχών σε όλες τις περιοχές του κινήματος στη χώρα». Προέβη στις απαραίτητες αλλαγές στα άμεσα καθήκοντα στον πολιτικό, τον οργανωτικό, τον στρατιωτικό και τον ενιαιομετωπικό τομέα, καθώς και αυτόν στις πόλεις, σε αντιστοιχία με το κύριο κεντρικό καθήκον.

Η ΚΕ δημοσίευσε, επίσης, ένα κείμενο για την αντίληψη του κόμματος επί του ζητήματος της δημιουργίας μιας Διεθνούς Οργάνωσης στη συνεδρίασή της το 2016. Δημοσίευσε εγκυκλίους και επιστολές για τις πολιτικές συνθήκες και την εχθρική επίθεση, σε διάφορες περιστάσεις. Μπόρεσε έτσι να γνωστοποιήσει την αντίληψη και την οπτική του σε διάφορες πτυχές στα στελέχη και κατέστη εύκολο, υπό το φως αυτών των κειμένων, να υιοθετήσει την εκάστοτε απαραίτητη τακτική, για να ξεκινήσει λαϊκούς αγώνες για λαϊκά προβλήματα.

Ως τμήμα της καμπάνιας εδραίωσης του κόμματος, διεξάγαμε ολομέλειες διαφόρων ειδικών περιοχών/ειδικών ζωνών και πολιτειών.  Υιοθετήσαμε αναλύσεις για την πολιτική και οργανωτική κατάσταση των κινημάτων στις αντίστοιχες περιοχές. Αξιολογήσαμε τις συνθήκες του κινήματος και ορίσαμε καθήκοντα. Εκλέξαμε νέα μέλη στις καθοδηγητικές επιτροπές και τις ενισχύσαμε. Επίσης, επιτυχώς ξεκινήσαμε μια καμπάνια εγγραφής μελών σε κάποιες πολιτείες και αναπτύξαμε τη βάση του κόμματος. Εδραιώσαμε κομματικούς πυρήνες και επιτροπές λαϊκής αντίστασης

Οργανώσαμε τέσσερις επαναστατικές ημέρες διεθνούς σημασίας το 2017-2018, όπως την Επέτειο για τη Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση, την 50ή επέτειο από τον Ένοπλο Αγροτικό Αγώνα στο Ναξαλμπάρι, την 100ή επέτειο από τη Ρωσική Οκτωβριανή Επανάσταση και τη 200ή επέτειο από τη γέννηση του μεγάλου μαρξιστή δασκάλου Καρλ Μαρξ, όλες με επαναστατικό ενθουσιασμό. Σε κάποιες περιοχές, βάσει του εγχειριδίου της ΚΕ για πολιτική κατάρτιση των κομματικών στελεχών, επιλέχθηκαν αντικείμενα για μελέτη δεδομένων των συγκεκριμένων συνθηκών στις αντίστοιχες περιοχές και υπήρξε πολιτική κατάρτιση σε κάθε επίπεδο. Πέρα από τη μελέτη, αναλάβαμε το καθήκον της μπολσεβικοποίησης και της βασικής κατάρτισης σε κάποιες περιοχές. Σε κάποιες άλλες περιοχές, διεξάγαμε αγώνα ενάντια σε μη προλεταριακές τάσεις εντός του κόμματος και του ΛΑΑΣ.

Στο στρατιωτικό τομέα, ανάλογα με τη μαζική βάση στις διάφορες αντάρτικες ζώνες και τις περιοχές κόκκινης αντίστασης, οι δυνάμεις του ΛΑΑΣ διεξήγαγαν Εκστρατείες Τακτικής Αντεπίθεσης και προγράμματα δράσης ανταπάντησης υπό την ηγεσία του κόμματος και αντιμετώπισαν την επίθεση SAMADHAN–Prahar (σ.parapoda: Είναι η ονομασία της στρατιωτικής εκστρατείας. Βρίσκεται στην 3^η φάση της). Στην ανατολική περιοχή, η επιχείρηση αντίστασης δόθηκε η ονομασία GHAMASAN (σ.parapoda: Σημαίνει «σκληρός»). Οι Εκστρατείες Τακτικής Αντεπίθεσης και ανταπάντησης ήταν επιτυχείς σε λίγα σημεία και μερικώς επιτυχείς σε κάποια άλλα. Σε κάποια σημεία απέτυχαν.

Το 2020, ο ΛΑΑΣ προέβη συνολικά σε 99 δράσεις. Η ενέδρα στη Βίμπα ήταν μια μεγάλη δράση. Ο ΛΑΑΣ εκτέλεσε σε αυτή την ενέδρα 4 στρατιώτες του Ινδικού Στρατού, οι οποίοι μυστικά είχαν αναπτυχθεί ντυμένοι αστυνομικοί, παραστρατιωτικοί ή κομάντο, πέραν των υπόλοιπων, λίγων, από αυτές τις δυνάμεις. Πρόκειται για νέα και ανώτερη εμπειρία. Ο ΛΑΑΣ προέβη σε 350 αντάρτικες δράσεις σε όλη τη χώρα από το Δεκέμβρη του 2020 ως τον Σεπτέμβρη του 2021. Εκτέλεσε 66 άτομα και τραυμάτισε άλλα 85 από αστυνομικές, παραστρατιωτικές και κομάντο δυνάμεις. Απαλλοτρίωσε 15 σύγχρονα όπλα, χιλιάδες πυρομαχικά και άλλο πολεμικό εξοπλισμό από τις εχθρικές δυνάμεις. Οι ενέδρες στο Τζιραγκούντεμ και την Καντίγιαναρ είναι μεγάλες δράσεις, ενώ οι υπόλοιπες μικρής και μεσαίας κλίμακας. Οι δυνάμεις του ΛΑΑΣ ανταπάντησαν στις αστυνομικές, παραστρατιωτικές και κομάντο δυνάμεις σε πάνω από 65 ενέδρες σε αυτή την περίοδο.

Λάφυρα του ΛΑΑΣ.

Χρειάζεται να κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά στην πολιτική και στρατιωτική σημασία της ενέδρας στο Τζιραγκούντεμ. Ο ΛΑΑΣ διέσπασε τις εχθρικές δυνάμεις που ήταν σε επίπεδο τάγματος (περίπου 750 άτομα) και εξάλειψε μια διμοιρία (28 άτομα), ενώ τραυμάτισε άλλα 31 σε μια άλλη διμοιρία. Η ενέδρα ήταν μια σκληρή αντίσταση στην αποφασιστική επίθεση Prahar που έλαβε χώρα από τον Οκτώβρη του 2020 ως τον Ιούνη του 2021. Κατάφερε προσωρινά να σταματήσει το εχθρικό σχέδιο. Ενέπνευσε εμπιστοσύνη στον επαναστατημένο λαό, το κόμμα και τον ΛΑΑΣ ότι θα μπορούσαμε να νικήσουμε την επίθεση SAMADHAN–Prahar, αν τέτοιο μαοϊκό στυλ αγώνα εφαρμοστεί σε όλες τις αντάρτικες βάσεις και περιοχές κόκκινης αντίστασης.

Οι δυνάμεις του ΛΑΑΣ εφάρμοσαν τακτικές άμυνας και διέφυγαν με ασφάλεια από τις σοβαρές επιθέσεις με ντρόουν από τις αστυνομικές, παραστρατιωτικές, κομάντο, στρατιωτικές και αεροπορικές δυνάμεις στα στρατόπεδα του ΛΑΑΣ στην περιοχή του αγώνα στη Νταντακαράνυα τη νύχτα μεταξύ 14 και 15 Απρίλη 2022. Υπήρξε μια μεγάλης κλίμακας διαμαρτυρία για τις επιθέσεις με ντρόουν στη χώρα και σε όλο τον κόσμο.

Το 2022, οι δυνάμεις του ΛΑΑΣ εκτέλεσαν τέσσερις αστυνομικούς «Τζάγκουαρ» στη Τζάρκχαντ στα πλαίσια Εκστρατειών Τακτικής Αντεπίθεσης και δράσεων ανταπάντησης στις ειδικές περιοχές Μπιχάρ-Τζάρκχαντ, Ανατολικού Μπιχάρ-Βορειοανατολικής Τζάρκχαντ και τραυμάτισαν περισσότερους σε αντίποινα για την εχθρική επίθεση SAMADHAN–Prahar.

Στην συνοριακή περιοχή Άντρα Πραντές-Οντίσα, ο ΛΑΑΣ τραυμάτισε τέσσερις αστυνομικούς εν μέσω επίμονου εχθρικού «χτενίσματος» της περιοχής και επιθέσεων.

Τον τελευταίο χρόνο, οι δυνάμεις του ΛΑΑΣ εκτέλεσαν 14 μέλη παραστρατιωτικών, κομάντο και ειδικών αστυνομικών δυνάμεων σε αντάρτικες δράσεις σε διάφορες αντάρτικες περιοχές. Τραυμάτισαν 54 παραστρατιωτικούς, κομάντο και ειδικούς αστυνομικούς, κατέσχεσαν 7 ΑΚ-47 και πυρομαχικά από αυτούς.

Σε κάποιες περιοχές αγώνα, οι λαϊκές πολιτοφυλακές ξεκίνησαν αντάρτικες δράσεις ανεξάρτητα και κατέσχεσαν όπλα από τον εχθρό.

Οι δυνάμεις του ΛΑΑΣ έστησαν προγραμματισμένες και απρογραμμάτιστες ενέδρες, παγίδες, προέβησαν σε δράσεις ελεύθερων σκοπευτών, μεμονωμένες δράσεις, ενέργειες σαμποτάζ, κατέσχεσαν εχθρικές προμήθειες, εξάλειψαν πληροφοριοδότες, αντεπαναστάτες και εχθρούς του λαού, επιτέθηκαν σε αστυνομικά στρατόπεδα με πυροβόλα και χειροβομβίδες και υιοθέτησαν και άλλες τακτικές κατά τις Εκστρατείες Τακτικής Αντεπίθεσης και προέβησαν σε ενέργειες ανταπάντησης, προκειμένου να κάνουν την αντεπαναστατική επίθεση SAMADHAN–Prahar  να αποτύχει. Ο αντάρτικος πόλεμος του ΛΑΑΣ έπαιξε σημαντικό ρόλο στην προστασία των αντάρτικων βάσεων και των Επαναστατικών Λαϊκών Επιτροπών.

Παρείχαμε πολιτική και στρατιωτική κατάρτιση στις δυνάμεις του ΛΑΑΣ. Γιορτάσαμε την 20ή επέτειο του ΛΑΑΣ επί έναν χρόνο, από τις 2 Δεκέμβρη του 2020 ως τις 2 Δεκέμβρη 2022.

Διεξάγοντας λαϊκούς αγώνες και λαϊκό πόλεμο συντονισμένα, μπορέσαμε προσωρινά να σταματήσουμε εξορυκτικά και βιομηχανικά πρότζεκτ, ανεγέρσεις φραγμάτων και τουριστικά κέντρα.

Σε κάποιες περιοχές αγώνα, στρατολογήσαμε νεολαίους στον ΛΑΑΣ κατά την καμπάνια στρατολόγησης. Διεξάγουμε κάθε χρόνο τέτοιες καμπάνιες. Όσον αφορά το Ενιαίο Μέτωπο, ως τμήμα της εδραίωσης των Μαζικών οργανώσεων και των Επαναστατικών Λαϊκών Επιτροπών, διεξήχθησαν αντιπροσωπευτικές εκλογικές συνεδριάσεις και συνδιασκέψεις των Επαναστατικών Μαζικών Οργανώσεων σε διάφορα επίπεδα. Εκλέχτηκαν νέες καθοδηγητικές επιτροπές. Ο λαός γιορτάζει επαναστατικές επετείους και επετείους διαμαρτυριών κάθε χρόνο, υπό την ηγεσία του κόμματος, του ΛΑΑΣ και των μαζικών οργανώσεων, όπως στις 26 Γενάρη (σ.parapoda: Ημέρα Υιοθέτησης του Ινδικού Συντάγματος το 1950 και παύσης του καθεστώτος ντομίνιον/βρετανικής κτήσης-Ημέρα Δημοκρατίας), στις 15 Αυγούστου (σ.parapoda: Ημέρα αποχώρησης Βρετανών), τη μεγάλη ημέρα του αγώνα στο Μπουμκάλ στις 10 Φλεβάρη (σ.parapoda: Αντιβρετανική εξέγερση ιθαγενών στο Μπουμκάλ στη Μπαστάρ το 1910), τη Διεθνή Ημέρα της Εργαζόμενης Γυναίκας στις 8 Μάρτη, την Αντιιμπεριαλιστική Ημέρα στις 23 Μάρτη, την Πρωτομαγιά, την Εβδομάδα Μνήμης των Μαρτύρων μεταξύ 28 Ιούλη και 3 Αυγούστου, την εβδομάδα της επετείου της ίδρυσης του κόμματος μεταξύ 21 και 27 Σεπτέμβρη, τη Ρωσική Οκτωβριανή Επανάσταση στις 7 Νοέμβρη, την ίδρυση του ΛΑΑΣ μεταξύ 2 και 8 Δεκέμβρη κ.ά. Στις 23 Μάρτη αυτή τη φορά, διεξάγαμε συνεδριάσεις και προγράμματα τιμώντας το μαρτυρικό θάνατο των συντρόφων Μπάγκατ Σινγκ, Ρατζγκούρου και Σούκντεβ (σ.parapoda: Οι οποίοι αμφισβήτησαν εμπράκτως τη μη βίαιη δράση του Ινδικού Εθνικού Κογκρέσου), αντιταχθήκαμε στην επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία και την πολεμική φρενίτιδα των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και χαιρετίσαμε την 53^η επέτειο ίδρυσης του Νέου Λαϊκού Στρατού των Φιλιππίνων.

Με λαϊκούς αγώνες, αντίποινα και αντάρτικες δράσεις αντιτασσόμαστε στις βραχμανιστικές ινδουιστικές φασιστικές δυνάμεις που διεισδύουν στις περιοχές αγώνα. Διεξάγουμε προγράμματα προπαγάνδας και αντιποίνων ενάντια στις επιθέσεις και τις σφαγές Νταλίτ και ιθαγενών. Διάφοροι αγώνες ενάντια στον βραχμανιστικό ινδουιστικό φασισμό διεξάγονται με διάφορες μορφές σε όλη τη χώρα από το τοπικό ως το κεντρικό επίπεδο.

Αγώνες ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον κομπραδόρικο γραφειοκρατικό καπιταλισμό και τη φεουδαρχία επεκτείνονται και εντείνονται σε όλες τις περιοχές του κινήματος. Ο λαός διεξάγει μαχητικούς αγώνες ενάντια σε νέα αστυνομικά στρατόπεδα στη Μπίτζαπουρ, την Νταντεβάντα, τη Σούκμα, τη Ναραγιάνπουρ και την Κάνκερ της Νταντακαράνυα τα τελευταία χρόνια. Ιδίως ο αγώνας ενάντια στο αστυνομικό στρατόπεδο στο Σιλίνγκερ της περιφέρειας Μπίτζαπουρ, που διεξάγεται τους τελευταίους 15 μήνες, προσελκύει τον λαό, ιδίως τους ιθαγενείς της χώρας και του κόσμου. Στην Ειδική Ζώνη της Συνοριακής Περιοχής Άντρα Πραντές-Οντίσα, ο λαός καταλαμβάνει φυτείες καφέ και ακολούθως τις καλλιεργεί ο ίδιος υπό την καθοδήγηση των επιτροπών χωριού. Στην Τελανγκάνα, ο λαός πολεμά ενάντια στο κυβερνητικό σχέδιο Χαριταχάραμ που εκτοπίζει τους ιθαγενείς από την Τελανγκάνα, ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές που εκδιώκουν τους ιθαγενείς από τις εκτάσεις που καλλιεργούνται από αυτούς με τη μέθοδο «πόντου» (σ.parapoda: Οι εκτάσεις προς καλλιέργεια σχηματίζονται με κοπή και καύση φυτών και δέντρων σε πλαγιές λόφων και η παραγωγή είναι τόσο χαμηλή που προορίζεται μόνο για την κατανάλωση των παραγωγών) και ενάντια στο Κυβερνητικό Διάταγμα νο. 3 που περιορίζει τη σημασία της απόδοσης θέσεων εργασίας στους ιθαγενείς στις ιθαγενικές περιοχές. Οι δυνάμεις του ΛΑΑΣ κινητοποίησαν πλατιά τον λαό και κατέστρεψαν τις δεκάδων εκατομμυρίων ρουπίων περιουσίες κομπραδόρων γραφειοκρατών καπιταλιστών και της κυβέρνησης, ως τμήμα της προσπάθειας παρεμπόδισης σχεδίων εξόρυξης και υποδομών που είναι απαραίτητες για την εξόρυξη στη Σούρτζαγκαρχ, Αμντάι και άλλες λοφώδεις περιοχές.

Χιλιάδες λαού διεξήγαγαν αγωνιστικές κινητοποιήσεις φέροντας τα παραδοσιακά τους όπλα όπως τσεκούρια, μαχαίρια, δρεπάνια, τόξα και βέλη ενάντια στα σχέδια δημιουργίας αστυνομικών στρατοπέδων στα χωριά Τεσαπούλι, Παρβάτπουρ, Ντολκάτα, Μπανπούρα, Πάντεντιχ στην περιοχή Ταράι της λοφοσειράς Παράσνατ στη Τζάρκχαντ. Κατέστρεψαν αστυνομικά οχήματα και τα πυρπόλησαν. Ιθαγενικοί αγροτικοί αγώνες διεξάγονται στη Νταντακαράνυα, τη Τζάρκχαντ, τη Συνοριακή Περιοχή Άντρα Πραντές-Οντίσα και την Οντίσα ενάντια στα στρατόπεδα αστυνομικών, παραστρατιωτικών και κομάντο δυνάμεων, ενάντια στη διάνοιξη δρόμων και την τοποθέτηση αγωγών, τις αστυνομικές θηριωδίες, τις δολοφονίες με πρόσχημα ψεύτικες συγκρούσεις, τις σφαγές, τις βαρβαρότητες εναντίον των γυναικών και τις εκτοπίσεις. Δεκάδες χιλιάδες λαού συμμετέχουν σε αυτούς τους αγώνες. Καλέσαμε σε καμπάνια για τη λαϊκή υγεία ενάντια στην πανδημία του κορονοϊού και τη συνδυάσαμε με τον αγώνα ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τις τάξεις των κομπραδόρων γραφειοκρατών καπιταλιστών και των φεουδαρχών. Οι ιατρικές μας ομάδες παρείχαν θεραπείες στο λαό. Διεξάγαμε λαϊκούς αγώνες με αιτήματα δωρεάν εμβολιασμό, θεραπείες, δελτία τροφίμων για όσους έχασαν το βιός τους και θέσεις εργασίας.

Επ’ ευκαιρία, στέλνουμε επαναστατικούς χαιρετισμούς και ευχαριστίες στη Διεθνή Επιτροπή για την Υποστήριξη του Λαϊκού Πολέμου στην Ινδία (ΔΕΥΛΠΙ) και τα διάφορα επαναστατικά κόμματα που διεξάγουν κινητοποιήσεις αλληλεγγύης προς τον Λαϊκό Πόλεμο στην Ινδία την τελευταία 1,5 δεκαετία. Γνωρίζετε τη Διεθνής Ημέρα Δράσης ενάντια στην αντεπαναστατική στρατηγική επίθεση SAMADHAN και την Prahar στην οποία κάλεσε η ΔΕΥΛΠΙ. Οι δράσεις προπαγάνδας και ζύμωσης που διεξήχθησαν πλατιά αναφορικά με τη 10^η Φλεβάρη, την 23^η Μάρτη και την 13^η Σεπτέμβρη έλαβαν χώρα χάρη στην πρωτοβουλία από το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.

Μια από τις επιτυχίες του κόμματος ήταν να διαφωτίσει γυναίκες, το μισό του ουρανού, αναπτύσσοντας την αποτελεσματικότητά τους στον πολιτικό, τον οργανωτικό, τον στρατιωτικό, τον πολιτιστικό και άλλους τομείς. Σήμερα, υπάρχουν σχεδόν 50% γυναίκες στον ΛΑΑΣ σε σχεδόν όλες τις περιοχές.

Το κόμμα έδωσε πολλή προσοχή στην ανάπτυξη του επαναστατικού δημοκρατικού πολιτιστικού τομέα. Αυτός ο τομέας συντέλεσε στην ανάπτυξη επαναστατικών δημοκρατικών αξιών στις καταπιεζόμενες τάξεις, στρώματα της κοινωνίας και εθνότητες.

Ένα ακόμα σημαντικό καθήκον είναι οι αγώνες των πολιτικών κρατουμένων και η ανάπτυξη των αγώνων των ποινικών κρατουμένων με την υποστήριξη των πρώτων.

Συνολικά, βλέπουμε ότι οι προσπάθειες προχωρούν προς την επέκταση και ένταση του ταξικού αγώνα και του αντάρτικου πολέμου (Λαϊκού Πολέμου) σε όλη τη χώρα. Καταβάλλεται προσπάθεια για την οργάνωση του κόμματος, του ΛΑΑΣ και του Ενιαίου Μετώπου. Αποκτούμε νέες εμπειρίες, πολιτικά, οργανωτικά, στρατιωτικά και τεχνικά. Ο συνδυασμός των θετικών εμπειριών από αυτή την προσπάθεια, αναμφίβολα, θα συμβάλλει στο να νικήσουμε την αντεπαναστατική επίθεση SAMADHAN–Prahar και να προχωρήσει το κίνημα της Ινδικής Επανάστασης.

Ωστόσο, έχουμε και τους δυσμενείς παράγοντες και προκλήσεις που δημιούργησε ο εχθρός. Η διατήρηση των επιτυχιών είναι ένας σημαντικός παράγοντας. Γνωρίζουμε ότι θα υπάρξουν περισσότερες δυσκολίες, δοκιμασίες και απώλειες μελλοντικά. Ωστόσο, θα διδαχτούμε από τα λάθη μας, θα αναπτύξουμε την υποκειμενική μας δύναμη και αποτελεσματικότητα, θα κερδίσουμε στο πλευρό μας τον περισσότερο λαό, τις φιλικές δυνάμεις και οργανώσεις, θα υιοθετήσουμε τακτικές για την κατάρτιση του κόμματος και του λαού, την ανάπτυξη της αντίληψης και της κουλτούρας να μην μελαγχολούμε από τις απώλειες και να μη νιώθουμε αυτάρεσκα με τις επιτυχίες, αλλά να αξιοποιούμε αυτές τις εμπειρίες στη βάση των ως τώρα επιτυχιών και των νικών, να αξιοποιούμε τις υπάρχουσες επαναστατικές συνθήκες και σταθερά να προοδεύσουμε σε σχέση με τη σημερινή κατάσταση του κινήματος. Επομένως, η αισιόδοξη αντίληψη και εμπιστοσύνη είναι απαραίτητες για την επιτυχία του Λαϊκού Πολέμου στην Ινδία.

Μια ομάδα ανθρώπου που διώκονται από το παλαιό ινδικό κράτος είναι η κοινότητα των κουήρ, οι λεσβίες, οι ομοφυλόφιλοι, οι διεμφυλικοί και οι τρανς. Ποια η στάση του ΚΚΙ(Μαοϊκού) έναντι του κινήματος για δικαιώματα στους LGBT στην Ινδία και αναφορικά με τις διώξεις των LGBT από το ινδικό φασιστικό κράτος;

Το κόμμα μας αντιλαμβάνεται και αναλύει και το ζήτημα των LGBT με μαρξιστική (Μ-Λ-Μ) αντίληψη. Η πραγματική απελευθέρωση της κοινότητας των LGBT από την έμφυλη καταπίεση και τις διακρίσεις επιτυγχάνεται μόνο με την εξάλειψη της ταξικής καταπίεσης και τις συνεχείς θεωρητικές και πολιτικές προσπάθειες, καθώς και τις προσπάθειες για την κοινωνία, την Οικονομία, τον πολιτισμό και την Υγεία, ώστε να επέλθει μια αλλαγή στην προοπτική των ανθρώπων. Μόνο τότε θα μπορούν και οι LGBT να έχουν μια κατάσταση όπου θα ζουν ίσοι με τους άλλους και θα έχουν σεβασμό.

Το κόμμα μας αναγνωρίζει τα ιδιαίτερα προβλήματα και τα δικαιώματα των LGBT όπως ακριβώς κάνει για τα ανθρώπινα, πολιτικά και όλα τα άλλα δικαιώματα των καταπιεζόμενων τάξεων, των ιδιαίτερων τμημάτων της κοινωνίας και των καταπιεζόμενων εθνοτήτων, και υποστηρίζει τους αγώνες τους για δικαιώματα, όπως υποστηρίζει τους αγώνες όσων το παλιό (αντιδραστικό) ινδικό κράτος εκμεταλλεύεται και καταπιέζει. Έχουν γεννηθεί με κάποια φυσικά χαρακτηριστικά και με φυσικά και πνευματικά ειδικά (γεννητικά) χαρακτηριστικά. Όμως αποτελούν τμήμα της ανθρωπότητας. Αντιτασσόμαστε στην καταπίεση και τις διακρίσεις από το ινδικό κράτος, το οποίο εκπροσωπεί τους καπιταλιστές και τους μεγαλοκτηματίες και δρα ως κομπραδόρος των ιμπεριαλιστών. Το κόμμα σέβεται το δικαίωμά τους στη ζωή ως ινδών πολιτών, τα στοιχειώδη δικαιώματά τους, τα οποία είναι ίσα με όλους τους πολίτες, και το να έχουν όλα τα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένων ιδιαίτερων δικαιωμάτων που αφορούν τα συγκεκριμένα προβλήματά τους.

Το κόμμα, στο μελλοντικό ινδικό νεοδημοκρατικό κράτος, θα τους παρέχει συμμετοχή στους τομείς της εκπαίδευσης, της υγείας, της κατοικίας, της απασχόλησης, της διοίκησης και της πολιτικής. Θα τους δώσει οικονομική και κοινωνική ασφάλεια και μια υγιή κοινωνική και πολιτιστική ατμόσφαιρα. Εγγυάται δωρεάν φάρμακα και καθιερώνει φιλολαϊκό σύστημα Υγείας που μπορεί πράγματι να παρέχει καλές υπηρεσίες. Μόνο κατ’ αυτό τον τρόπο μπορούν να ζήσουν με την αναγνώριση που χρειάζονται ή επιθυμούν, να επιβεβαιώσουν το φύλο τους και να έχουν τη δυνατότητα να έχουν σωματικές και ψυχικές θεραπείες, δωρεάν φάρμακα και υγιή, σεβαστή και βασισμένη στην επιστήμη ζωή. Επίσης εκπαιδεύει την κοινωνία ώστε τα μέλη της να έχουν στάση ισότητας και σεβασμού έναντι των LGBT.

Το κόμμα υποστηρίζει τα κινήματα που υπάρχουν στην παρούσα φάση για τα δικαιώματα των LGBT. Αντιτίθεται στη σεξουαλική βία, εκμετάλλευση, καταπίεση, διακρίσεις και οπορτουνισμό έναντι της LGBT κοινότητας. Η LGBT κοινότητα δεν πρέπει να στερείται καμία δυνατότητα. Αντίθετα, πρέπει να της δίνονται όλες οι δυνατότητες ώστε να αξιοποιήσουν τα μέλη της όλη τη δύναμή τους και τις ικανότητές τους για την κοινωνία.

Στην παρούσα φάση, το κίνημα για τα δικαιώματα των LGBT στην Ινδία έχει αποσπαστεί από την κοινωνική πραγματικότητα του ταξικού αγώνα και είναι υπό την επιρροή της ατομοκεντρικής, αστικής, μεταμοντέρνας ιδεολογίας. Το κίνημα πρέπει να την ξεπεράσει και να αποτελέσει τμήμα όλων των κινημάτων που εργάζονται για να καταστρέψουν το ινδικό κράτος που εκπροσωπεί το μισοαποικιακό μισοφεουδαρχικό κοινωνικοοικονομικό σύστημα και ασκεί φασιστική καταστολή και ωμή εκμετάλλευση σε όλες τις καταπιεζόμενες τάξεις της χώρας, πέραν της LGBT κοινότητας. Η τελευταία πρέπει επίσης να ενωθεί με όλες τις καταπιεζόμενες τάξεις ενάντια στους τρεις εχθρούς, δηλαδή, τον ιμπεριαλισμό και τις τάξεις των ινδών κομπραδόρων γραφειοκρατικών καπιταλιστών και των φεουδαρχών που ασκούν εκμετάλλευση και επιδίδονται σε καταπίεση, καταστολή και διακρίσεις.

Ο ιμπεριαλισμός, οι άρχουσες τάξεις και το ινδικό κράτος αδιακρίτως εκμεταλλεύονται την LGBT κοινότητα για να κάνουν την κοινωνία ανενεργή. Ενθαρρύνουν την βιομηχανία πορνογραφίας ως μέρος της αξιοποίησης των διακρίσεων έναντι της LGBT κοινότητας, της φτώχειας της και της ανεργίας της. Ενθαρρύνουν τη σεξουαλική αναρχία στον λαό, ιδίως τη νεολαία. Το κόμμα σφόδρα αντιτίθεται σε αυτό. Το ινδικό νεοδημοκρατικό κράτος θα απαγορεύσει την βιομηχανία πορνογραφίας.

Σε μια πτυχή που αφορά και τους LGBT, το κόμμα αντιτίθεται και αποθαρρύνει τη στάση αυτή όπου ένα πρόσωπο που ζει μια κανονική ζωή, αναγνωριζόμενο ως γυναίκα, άντρας ή οτιδήποτε άλλο (τρίτο φύλο), από την άλλη, συνεχίζει μη φυσιολογικές σχέσεις με πολλά πρόσωπα, με αναρχικό τρόπο.

Όταν οι άνθρωποι δεν έχουν επιστημονική αντίληψη για τις γενετικά σχετιζόμενες ιδιαιτερότητες εκ φύσεως και τις αιτιώδεις σωματικές ιδιαιτερότητες που σχετίζονται με το φύλο, η στάση έναντι τέτοιων ζητημάτων και ατόμων θα καταστεί αφύσικα αμφίβολη, ασεβής και ντροπιαστική. Σε τέτοιες συνθήκες, τα εν λόγω άτομα θα αντιμετωπίζουν διακρίσεις όχι μόνο γενικά από την κοινωνία, αλλά και από τους συγγενείς και τους οικείους.  Έτσι θα εξωθούνται σε μια κατάσταση να ζουν ως μια ξεχωριστή κοινότητα. Το σοσιαλιστικό κράτος θα παρέχει επιστημονική αντίληψη για το ζήτημα σε όλα τα μέλη της κοινωνίας. Θα αναπτύξει μια τέτοια αντίληψη ώστε όλοι να το αποδέχονται ως ένα φυσιολογικό πράγμα.

Ένα τμήμα της κοινωνίας προσελκύεται σε μη φυσιολογικές σεξουαλικές σχέσεις υπό την επιρροή της στρεβλής κουλτούρας, της σεξουαλικής αναρχίας, της πορνογραφικής λογοτεχνίας και κινηματογράφου και άλλων τέτοιων που ο ιμπεριαλισμός  υποστηρίζει. Το σοσιαλιστικό κράτος θα εργάζεται για την καθιέρωση υγιών ανθρώπινων σχέσεων αμοιβαίου σεβασμού στην κοινωνία με την καταστροφή του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού και της ξεπερασμένης σάπιας κουλτούρας, καθώς και τη διάδοση της δημοκρατικής σοσιαλιστικής κουλτούρας.

Τέλος, θα ήθελα να σας ρωτήσω για την κατάσταση των επαναστατών πολιτικών κρατουμένων στην Ινδία. Μπορείτε να πείτε στους αναγνώστες περισσότερα για αυτή την κατάσταση;

Είναι πολύπτυχες οι μέθοδοι και οι τρόποι που το κράτος υιοθετεί για να καταστείλει τα λαϊκά κινήματα, το εν εξελίξει επαναστατικό κίνημα, τα κινήματα ενάντια στις εκτοπίσεις, το εργατικό και το αγροτικό κίνημα, το φοιτητικό και το νεολαιίστικο κίνημα, το κίνημα των κυβερνητικών υπαλλήλων, των καταπιεζόμενων τμημάτων της κοινωνίας, των ψαράδων, των ανέργων, των ιθαγενών και των θρησκευτικών μειονοτήτων, τους αγώνες για ανθρώπινα δικαιώματα, για τις γυναίκες, τους ανάπηρους, τους συνταξιούχους και τους κρατουμένους. Δύο από αυτές είναι σημαντικές. Η μία είναι η εξάλειψη της ηγεσίας του λαού και των αγωνιστών με φασιστικές μεθόδους και με τη χρήση των ενόπλων δυνάμεων. Η δεύτερη είναι η παράνομη σύλληψη και φυλάκισή τους. Οι ένοπλες δυνάμεις, τα δικαστήρια, οι φυλακές και το Σύνταγμα, που παρέχει τη βάση για αυτά, είναι σημαντικά και ζωτικά για τη σταθεροποίηση και προστασία του κύρους των ιστορικά ξεπερασμένων εκμεταλλευτριών αρχουσών τάξεων, για την συνεχή εκμετάλλευση, καταπίεση και τις αντιλαϊκές πτυχές. Αποτελεί μία συνήθη πρακτική της ταξικής κοινωνίας η εξάλειψη όσων αντιστέκονται στο κράτος, με ένοπλες δυνάμεις, συλλήψεις και φυλάκισή τους, καταδίκη τους στα δικαστήρια, απομόνωσή τους από τη ζωή των ανθρώπων και καταστροφή της ισχύος και των ικανοτήτων τους.

Η κατάσταση των επαναστατών πολιτικών κρατουμένων στην Ινδία καθίσταται μέρα με τη μέρα όλο και πιο άθλια. Το ινδικό κράτος από παλιά ήταν πολύ απάνθρωπο και βάρβαρο, ιδίως μετά την έναρξη της διακυβέρνησης από το βραχμανιστικό ινδουιστικό φασιστικό BJP έναντι όλων των δημοκρατικών κινημάτων, των μαχόμενων οργανώσεων, καθώς και των επαναστατών πολιτικών κρατουμένων. Πέραν αυτών, διάκειται ενάντια στις θρησκευτικές μειονότητες, ακτιβιστές των κινημάτων των Νταλίτ, αγωνιστές για τα ανθρώπινα δικαιώματα, επαναστάτες, προοδευτικούς, δημοκράτες, κοσμικούς, φοιτητές και νεολαία, δασκάλους, πατριώτες, διανοούμενους, ποιητές, καλλιτέχνες, συγγραφείς, νομικούς, δημοσιογράφους, επιστήμονες, διάφορους κοινωνικούς αγωνιστές, αγωνιστές του εργατικού και του αγροτικού κινήματος, των κινημάτων ενάντια στις εκτοπίσεις και τα κινήματα των εθνοτήτων όπως στο Κασμίρ, τους Νάγκα, τη Μανίπουρ, την Ασόμ και τους Μπόντο. Το κράτος υιοθετεί διάφορες παράνομες μεθόδους για να καταστείλει όσους αμφισβητούν τις αντιλαϊκές, προδοτικές και ενάντια στη χώρα πολιτικές των κυβερνήσεων που εκπροσωπούν τις αντιδραστικές εκμεταλλεύτριες άρχουσες τάξεις και, όταν δεν είναι σε θέση να το κάνει αυτό, τους κλείνει πίσω από τα κάγκελα. Ωμά παραβιάζει, φασιστοποιεί, σαφρονοποιεί (σ.parapoda: Το χρώμα των εμβλημάτων των ινδουιστών σοβινιστών του Μόντι) το ίδιο του το Σύνταγμα. Κατασκευάζει υποθέσεις, υποθέσεις συνωμοσίας αδιακρίτως και προβαίνει σε συλλήψεις. Οι μαοϊστές κρατούμενοι στις φυλακές της Δ. Βεγγάλης και της Κεράλα πάλεψαν για το δικαίωμα να αναγνωριστούν ως πολιτικοί κρατούμενοι και το πέτυχαν. Όμως η ινδική κομπραδόρικη άρχουσα τάξη δεν αναγνώρισε τους πολιτικούς κρατουμένους που ρεύουν στις φυλακές σε όλη τη χώρα ως τέτοιους, κι αυτό λόγω των καταπιεστικών της πολιτικών.

Δεν αποτελεί νέα εξέλιξη το παλιό ινδικό κράτος να φυλακίζει τις φωνές των αντιρρησιών και όσων της αντιτίθενται. Πήρε αυτή την κληρονομιά από τους Βρετανούς. Το ινδικό κράτος όχι μόνο επιδίδεται διακρίσεις κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά, αλλά αυτές τις έχει κατοχυρώσει και συνταγματικά, όσον αφορά τις κάστες, τις τάξεις και τα φύλα. Αυτό συνεχίζουν οι κεντρικές και όλες οι πολιτειακές κυβερνήσεις. Αυτό εφαρμόζεται και έναντι των πολιτικών κρατουμένων επίσης.

Ο κόσμος γνωρίζει ότι η κυβέρνηση Μόντι στο κέντρο έριξε στη φυλακή τους επικεφαλής και τους ακτιβιστές των πολιτικών κομμάτων του κέντρου και των τοπικών κομμάτων στο Κασμίρ και, έπειτα, κατάργησε την ειδική αυτονομία του Κασμίρ. Ο Μόντι εξαπολύει φασισμό και κατάσταση έκτακτης ανάγκης τα τελευταία 9 χρόνια, περισσότερο από όσο επί Ίντιρα Γκάντι (σ.parapoda: Η οποία είχε κηρύξει πανεθνικά κατάσταση έκτακτης ανάγκης, μεταξύ 1975-1977). Χιλιάδες μουσουλμάνοι και Νταλίτ βρίσκονται στη φυλακή.

Έχει καταστεί κανονικότητα η δημιουργία μόνιμων ελέγχων με τη χρήση διαβόητων υπηρεσιών πληροφοριών όπως η Ν.Ι.Α., έχοντας στα χέρια τον φασιστικό UAPA, βάζοντας παράνομο εξοπλισμό στα σπίτια και κατασκευάζοντας ψεύτικα στοιχεία, που έπειτα κατάσχονται από τα σπίτια των αγωνιστών, εισάγοντας κατάλληλο λογισμικό, όπως το Pegasus, στους υπολογιστές ώστε να κατασκευάζονται υποθέσεις συνωμοσίας και τροποποιώντας τον UAPA με ακόμα πιο ωμές πρόνοιες. Γνωρίζετε ότι μια ομάδα ειδικών στην πληροφορική από το ΜΙΤ (των ΗΠΑ) αποκάλυψε ότι συνέβη αυτό στην κατασκευασμένη υπόθεση Μπίμα Κορέγκαον.

Αυτό είναι το κράτος που οδήγησε στο θάνατο τον 85χρονο πατήρ Σταν Σουάμι, έναν αγωνιστή για τα δικαιώματα των ιθαγενών, που τον ενέπλεξε στην υπόθεση Μπίμα Κορέγκαον και του αρνήθηκε ακόμα και ένα καλαμάκι ώστε να μπορεί να πίνει νερό, αφού δεν μπορούσε, και μη επιτρέποντας την παροχή σε αυτόν των ελάχιστων ιατρικών υπηρεσιών. Εκτός από τον επαναστάτη ποιητή Βάραβαρα Ράο, ο οποίος είναι σοβαρά άρρωστος και σε προχωρημένη ηλικία, και την κοινωνική ακτιβίστρια Σούντα Μπαραντουάτζ, που χορηγήθηκε αναστολή υπό όρους ή επιβλήθηκε κατ’ οίκον περιορισμός με τους πλέον αυστηρούς όρους, οι υπόλοιπο ρεύουν στις φυλακές για πάνω από 4 χρόνια. Στον κατά 90% ανάπηρο σ. Σαϊμπάμπα, καθηγητή Αγγλικής στο Κολέγιο Ραμ Λαλ Ανάντ στο Πανεπιστήμιο του Δελχί δεν επιτρέπεται η παροχή των στοιχειωδέστερων διευκολύνσεων όπως ένα αναπηρικό καροτσάκι.

Η 61χρονη σ. Ναρμάντα, μέλος της Γραμματείας της Επιτροπής Ειδικής Ζώνης Νταντακαράνυα του κόμματος και καθοδηγήτρια του γυναικείου κινήματος της Νταντακαράνυα συνελήφθη το 2019, όταν πήγαινε να υποβληθεί σε θεραπεία για προχωρημένο στάδιο καρκίνου. Την έβαλαν στις φυλακές της Βομβάης και της αρνήθηκαν την αποθεραπεία. Τελικά, χρειάστηκε να περιμένει για το θάνατό της σε ένα κέντρο ανιάτων. Ο σύντροφός της, σ. Κιράν, επίσης μπήκε στη φυλακή στην πόλη, όμως δεν του επιτράπηκε να τη συναντήσει κατά τις τελευταίες της στιγμές. Παρότι το δικαστήριο το επέτρεψε, οι αρχές των φυλακών συνειδητά τον άφησαν να τη δει μόνο μετά το θάνατό της.

Γηραιότερα μέλη της ΚΕ, όπως οι σ. Μπάρουν, Τάπας, Βίτζει, Τσιντάν έγιναν μάρτυρες σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά την απελευθέρωσή τους, καθώς δεν τους παρέχονταν τα απαραίτητα κατά την παρατεταμένη φυλάκισή τους. Οι σ. Σούμιτ (Αμιτάμπ Μπάγκτσι) και Ασούτος, μέλη της ΚΕ, είναι στη φυλακή για πάνω από μια 10ετία. Το μέλος του ΠΓ, ο 76χρονος σ. Κισάντα, από τη γενιά του Ναξαλμπάρι, υποφέρει από 5 είδη χρόνιων παθήσεων. Του αρνούνται την κατάλληλη θεραπεία και θέλουν να τον δολοφονήσουν εντός της φυλακής. Η σ. Σίλα συνελήφθη μαζί του, ενώ πήγαινε για αποθεραπεία για 4 είδη χρόνιων παθήσεων, και επίσης της φόρτωσαν ψεύτικες υποθέσεις και τη φυλάκισαν. Ο σ. Βίτζεϊ (Μπ. Τζ. Κρισναμούρτι), ο γραμματέας της Επιτροπής Ειδικής Ζώνης Δυτικών Γκατ, ηλικιωμένος, μέλος της ΚΕ σ. Καντσάν (Αρούν Κουμάρ Μπατατσαρία), το μέλος της ΚΕ σ. Τζασπάλ (Βίτζεϊ Κουμάρ Άρυα) είναι στη φυλακή και υποβάλλονται σε βασανιστήρια.  O 71χρονος σ. Καντσάν πάσχει από διάφορες χρόνιες παθήσεις, όμως του αρνούνται την αποθεραπεία. Όλοι, ωστόσο, οι σύντροφοι κρατούν ψηλά την Κόκκινη Σημαία στις φυλακές.

Χιλιάδες κομματικοί ανώτεροι καθοδηγητές, στελέχη και σύντροφοι των τοπικών οργανώσεων σε διάφορα επίπεδα βρίσκονται στη φυλακή, υπόδικοι επί μακρόν. Ψεύτικα στοιχεία κατασκευάστηκαν σε βάρος τους, ώστε να επιβάλλονται μακρόχρονες ποινές, ισόβια και απαγχονισμός. Σε 10 συντρόφους επιβλήθηκε απαγχονισμός και σε 3 ισόβια από το περιφερειακό δικαστήριο της Τζεχαναμπάντ για την υπόθεση Σινάρι στη Μπιχάρ (σ.parapoda: Στις 01/12/1996 σφαγιάστηκαν από τον ιδιωτικό στρατό ανώτερων καστών Ρανβίρ Σένα 58 Νταλίτ, μεταξύ των οποίων παιδιά, ακόμη και ενός έτους, και έγκυοι, λόγω «συμπάθειας προς το Μαοϊσμό». Μη περιμένοντας την κομπραδόρικη αστική-φεουδαρχική δικαιοσύνη να αθωώσει τους κατηγορούμενους (όπως και έκανε, για τους 26 εναπομείναντες το 2013), το ΜΚΚΙ εκτέλεσε 34 άντρες ανώτερης κάστας στις 18/03/1999. Για την εκτέλεση αυτή κατηγορήθηκαν πάνω από 70 άτομα). Αίτηση χάριτος για τον απαγχονισμό για τους 4 συντρόφους στην υπόθεση Μπάρα εκκρεμούσε στο γραφείο του Προέδρου της χώρας τα τελευταία 24 χρόνια. Τελικά, ο πρόεδρος έδωσε εντολή να μείνουν στη φυλακή εφ’ όρου ζωής (σ.parapoda: Ως απάντηση στις σφαγές 59 μελών καταγεγραμμένων καστών μεταξύ 1990-1991 από τον ιδιωτικό στρατό ανώτερης κάστας Σαβάρνα Σένα, το ΜΚΚΙ εκτέλεσε 34 Μπουμιχάρ, επιφανή ομάδα ιδιοκτητών γης στις 12-13/02/1991). Το περιφερειακό δικαστήριο της Μούνγκερ επέβαλε τη θανατική ποινή σε 5 ιθαγενείς αγρότες αγωνιστές. Στη Τζάρκχαντ, σε ένα μέλος της Επιτροπής Ειδικής Περιοχής Ανατολικής Μπιχάρ-Βορειοανατολικής Τζάρκχαντ, τον σ. Πραβίρ επιβλήθηκε η θανατική ποινή από το περιφερειακό δικαστήριο της Ντούμκα. Όλα αυτά αποτελούν συνέχεια των υποθέσεων των μαχητών Μπάγκατ Σινγκχ, Ρατζγκούρου και Σούκντεβ που απαγχονίστηκαν από τους Βρετανούς λίγες δεκαετίες πριν.

Η αστυνομία, στις περιοχές του αγώνα μας, αδιακρίτως συλλαμβάνει παιδιά, ηλικιωμένους, γυναίκες, ακόμα και εγκύους και ασθενείς, και τους παρουσιάζει ότι παραδόθηκαν. Όσοι δεν παραδίδονται, δολοφονούνται, και ακολούθως παρουσιάζεται ότι σκοτώθηκαν σε συγκρούσεις που, στην πραγματικότητα, δεν έλαβαν χώρα. Πολλοί φορτώνονται με στημένες υποθέσεις και φυλακίζονται. Παραμένουν επί χρόνια στη φυλακή χωρίς δίκη και ζουν σε μια οικτρή κατάσταση. Στερούνται κάθε ιατρική βοήθεια στις φυλακές, όπου οι συνθήκες είναι απάνθρωπες και προκαλούν τραύματα. Όλα αυτά οδηγούν κάποιους σε θάνατο. Τα περιστατικά, μάλιστα, αυτά δεν τα πληροφορούνται οι οικογένειές τους. Τα δικαστήρια αναγκάζονται να απελευθερώσουν πολλούς, επειδή δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν ούτε ψεύτικες αποδείξεις, ακόμα και μετά από πολλά χρόνια ερευνών. Οι οικογένειες όσων ρεύουν στις φυλακές επί μακρό χρονικό διάστημα υποφέρουν από οικονομικά προβλήματα. Τα μέλη των οικογενειών των κρατουμένων καταπιέζονται ψυχικά και μερικά υποφέρουν από ψυχικές ασθένειες. Οι ζωές των παιδιών τους διαταράσσονται. Μερικές οικογένειες διαλύονται.

Ένα πρόσφατο παράδειγμα: Αστυνομικές και παραστρατιωτικές μονάδες είχαν πάει για «χτένισμα» στο χωριό Μπουρκαπάλ της περιφέρειας νοτίου Μπαστάρ της Νταντακαράνυα, όταν ο ΛΑΑΣ τους επιτέθηκε σε ενέδρα. 25 μέλη των Κεντρικών Εφεδρικών Αστυνομικών Δυνάμεων (CPRF) έχασαν τη ζωή τους και 31 τραυματίστηκαν. Ο ΛΑΑΣ κατάσχεσε 24 αυτόματα όπλα από αυτούς. Αργότερα, αστυνομικές και παραστρατιωτικές δυνάμεις έκαναν επιθέσεις στα χωριά γύρω από τη Μπουρκαπάλ και συνέλαβαν 122 ιθαγενείς αγρότες. Τους φόρτωσαν στημένες υποθέσεις και τους έστειλαν φυλακή. Ένας από αυτούς αρρώστησε σοβαρά και άφησε την τελευταία του πνοή στη φυλακή. Πρόσφατα, μετά από 5 χρόνια και 3 μήνες, 121 άτομα, συμπεριλαμβανομένης μιας γυναίκας, αθωώθηκαν και αφέθηκαν ελεύθεροι από ένα τοπικό δικαστήριο. Το εύρος της κατασκευής αδιακρίτως ψεύτικων υποθέσεων είναι ξεκάθαρο από το γεγονός ότι ούτε ψεύτικα στοιχεία δεν υπήρχαν. Τα τηλεοπτικά κανάλια έδειξαν την οικτρή κατάσταση των 121 οικογενειών. Η κεντρική και οι πολιτειακές κυβερνήσεις συνέλαβαν εκατοντάδες αγρότες κατά τον πρόσφατο, διάρκειας ενός έτους ιστορικό αγροτικό αγώνα. Παρότι οι κυβερνήσεις συμφώνησαν να τους απελευθερώσουν με τη συμφωνία με τη Σαμιούκτα Κισάν Μόρτσα (σ.parapoda: Ενιαίο Αγροτικό Μέτωπο, που ηγήθηκε του αγώνα αυτού), πολλοί από αυτούς είναι ακόμα στη φυλακή.

Η κατάσταση των ινδικών φυλακών είναι εξαιρετικά άθλια. Οι καταδικασμένοι και οι υπόδικοι υποφέρουν από πολλές δυσκολίες. Ο κανονισμός των φυλακών είναι πολύ παλιός. Είναι αντίγραφο εκείνου που είχαν συντάξει οι Βρετανοί το 1894. Η ινδουιστική φασιστική κυβέρνηση Μόντι τον τροποποιεί πολύ γραφειοκρατικά με νόμιμους τρόπους. Στο μεταξύ, οι καταδικασμένοι και οι υπόδικοι δεν έχουν τις στοιχειώδεις διευκολύνσεις ούτε βάσει του κανονισμού. Οι φυλακές είναι γεμάτες με φυλακισμένους, περισσότερους από όσους επί Βρετανών. Για παράδειγμα, ενώ η χωρητικότητα των φυλακών της Τσατίσγκαρχ είναι 6.070, υπάρχουν πάνω από 16.000 φυλακισμένοι εκεί. Τους χορηγείται χαμηλή ποιότητα ρυζιού, λαδιού, καρπών και λαχανικών και όχι στην προβλεπόμενη ποσότητα. Τα τρόφιμα κατά κανόνα είναι σάπια. Σαπούνια, οδοντόπαστες, ρούχα και εσώρουχα είναι ακατάλληλα. Πολλοί κρατούμενοι δεν έχουν τη δυνατότητα να τα αποκτούν από τις οικογένειές τους. Η ζωή των φτωχών φυλακισμένων είναι ακόμα πιο άθλια. Αναγκάζονται να δουλεύουν σκληρά με χαμηλό μεροκάματο.  Οι γυναικείες φυλακές είναι σε ακόμα πιο οικτρή κατάσταση. Υπάρχει επιπρόσθετα πατριαρχική καταπίεση. Κάμερες παρακολούθησης είναι ο κανόνας σε όλες τις φυλακές στο όνομα της «προστασίας». Οι κρατούμενες στερούνται ιδιωτικότητας. Μετά την άνοδο του BJP και του Σανγκ Παριβάρ στην εξουσία, δεν χορηγούνται φαγητά για μη χορτοφάγους, αυγά και άλλα θρεπτικά τρόφιμα. Οι αρχές επιδίδονται σε απεριόριστη διαφθορά και βαρβαρότητες. Το σύστημα του δελτίου ισχύει στις φυλακές στη Μπιχάρ, τη Τζάρκχαντ και αλλού. Στις ιθαγενικές περιοχές, στους κρατουμένους χορηγείται σούπα, χωρίς τσάι ή πρωινό. Το σωματεμπόριο ανθεί στις φυλακές, με τη βοήθεια των φυλάκων. Οι πλούσιοι, πολιτικοί και μαφίες έχουν όλων των ειδών τις διευκολύνσεις και τις πολυτέλειες στις φυλακές.

Η εκδίκαση υποθέσεων κωλυσιεργεί επί χρόνια και ενίοτε επί δεκαετίες, χωρίς την παραπομπή των κατηγορουμένων στα δικαστήρια, δήθεν λόγω έλλειψης συνοδών αστυνομικών. Ο αστυνομικός μηχανισμός συλλαμβάνει στελέχη και αγωνιστές των λαϊκών κινημάτων και του κόμματός μας και τους φορτώνει με σωρό κατασκευασμένες υποθέσεις. Παρότι υπήρξαν λίγες περιπτώσεις όπου λίγοι απελευθερώθηκαν, αμέσως ξανασυλλαμβάνονταν κοντά στην είσοδο της φυλακής, με δήθεν νέες υποθέσεις και ξαναφυλακίζονταν. O σ. Μάντκαμ Γκοπάνα, μέλος της Επιτροπής Ειδικής Ζώνης Νταντακαράνυα είχε φυλακιστεί για 15 χρόνια. Συνελήφθη δύο φορές κοντά στην είσοδο της φυλακής και ξαναστάλθηκε φυλακή. Αναστολές, κατά κανόνα, δεν χορηγούνται στα δικαστήρια πολλών πολιτειών όπως η Τσατίσγκαρχ, η Μάντυα Πραντές, η Δ. Βεγγάλη και η Ασόμ. Χρειάζεται να ολοκληρώσουν τη δίκη και αφότου κριθούν αθώοι να απελευθερωθούν. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Όταν υπάρχουν πολλές υποθέσεις, οι ποινές δεν εκτίονται κατά συγχώνευση, αλλά μία-μία. Αυτή η κατάσταση είναι χειρότερη από εκείνη επί βρετανικής αποικιοκρατίας. Χρειάζεται ένα ισχυρό κίνημα για την επίτευξη του δικαιώματος να ασκείται δίωξη εντός τετραμήνου ή να αφήνονται ελεύθεροι οι συλληφθέντες, όπως προβλέπεται, και να εφαρμόζεται συγχώνευση των ποινών.

Σήμερα, η Δικαιοσύνη φασιστοποιείται μέρα με τη μέρα, υπό την εξουσία της βραχμανιστικής ινδουιστικής σοβινιστικής κυβέρνησης του BJP. Το Ανώτατο Δικαστήριο απάλλαξε ξεκάθαρα τον Μόντι και τον Αμίτ Σαχ (σ.parapoda: Υπουργός Εσωτερικών) αποφαινόμενο για το αίτημα της Ζάκια Τζάφρι σχετικά με τη σφαγή μουσουλμάνων από ινδουιστικές φασιστικές δυνάμεις στη Γκουτζαράτ (σ.parapoda: το 2002, όπου πρωθυπουργός της πολιτείας ήταν ο Μόντι. Στο αντιμουσουλμανικό αυτό πογκρόμ δολοφονήθηκε ο σύζυγος της Τζάφρι και βουλευτής Ιχσάν Τζάφρι). Η κοινωνική αγωνίστρια Τίστα Σιταλβάντ συνελήφθη την ίδια μέρα της ετυμηγορίας αυτής. Ο γκαντιστής κοινωνικός αγωνιστής Χιμάνσου Κουμάρ αποτάθηκε στη δικαιοσύνη για τα 16 μέλη της ιθαγενικής του οικογένειας που σφαγιάστηκαν στα χωριά Γκόμπαντ και Σινγκάραμ από αστυνομικές δυνάμεις το 2009 στη Νταντακαράνυα. Κρίθηκε όμως ένοχος γιατί ξόδευε την ώρα του δικαστηρίου χωρίς λόγο και του επιβλήθηκε πρόστιμο 50.000 ρουπίων ή 2ετής κάθειρξη. Όλος ο κόσμος σοκαρίστηκε και ύψωσε φωνή ενάντια σε αυτή τη στάση απέναντι στον Κουμάρ. Το Ανώτατο Δικαστήριο, εμμέσως, κατ’ αυτό τον τρόπο, λέει στους ενδιαφερόμενους να μην προσεγγίζουν τα δικαστήρια, γιατί διαφορετικά θα διώκονται.

Η αναπληρώτρια αρχιφύλακας στις Κεντρικές Φυλακές της Ράιπουρ (πρωτεύουσα της Τσατίσγκαρχ) Βάρσα Ντόνγκρε παύτηκε από τα καθήκοντά της για ανάρτηση στο facebook που αποκάλυπτε την απάνθρωπη συμπεριφορά της αστυνομίας έναντι των ιθαγενών κρατουμένων. Ο δικαστής στην περιφέρεια της Σούκμα Πράμπακαρ Γκβαλ παύτηκε το 2016 και αργότερα απομακρύνθηκε από τη δουλειά του, όταν δεν συμφώνησε να στείλει εκατοντάδες ιθαγενείς στη φυλακή. Επεσήμανε ότι δεν είναι εφικτό αυτό, εκτός και αν παρουσιάζονταν ταυτοποιητικά έγρραφα όπως η Κάρτα Προσωπικού Αριθμού (Aadhar).

Πρέπει να σημειωθεί ότι οι φυλακισμένοι σύντροφοι συνεχώς διεξάγουν αγώνες ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες στις φυλακές και για την υλοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους. Πετυχαίνουν ως ένα βαθμό καλύτερες συνθήκες προσωρινά. Τα στελέχη και τα μέλη του κόμματός μας οργανώνουν τους ποινικούς στη φυλακή και διεξάγουν αγώνες για τα δικαιώματά τους. Γιορτάζουν τις επετείους επαναστάσεων και διαμαρτυριών στη φυλακή.  Μετατρέπουν τις φυλακές σε κέντρα ταξικού αγώνα, μελέτης και εκπαίδευσης. Υφίστανται έντονη καταστολή, βασανιστήρια και βαρβαρότητες, αλλά με σταθερότητα και τόλμη συνεχίζουν τις πολιτικές τους προσπάθειες.

Οι γυναίκες πολιτικές κρατούμενες βρίσκονται στην πρωτοπορία των αγώνων των φυλακισμένων συντρόφων. Ένα μικρό παράδειγμα: Ο αγώνας των γυναικών φυλακισμένων με επικεφαλής γυναίκες μέλη του κόμματός μας στις κεντρικές φυλακές της Τζαγκαντάλπουρ στην Τσατίσγκαρχ το 2013 κατήγαγαν μια μεγαλειώδη νίκη. Απέσπασαν δικαιώματα όπως να πηγαίνουν στα δικαστήρια σε κάθε συνεδρίαση, να παρέχεται άμεση ιατρική θεραπεία στις ασθενείς και να συνοδεύονται ως και στα νοσοκομεία, να υπάρχει ξεχωριστή ανεξάρτητη κουζίνα για τις γυναίκες και να δίνεται μεροκάματο σε όσες απασχολούνται σε αυτή.

Από την άλλη, το κόμμα οργανώνει τις διάφορες δημοκρατικές δυνάμεις προς υποστήριξη των αγώνων των φυλακισμένων συντρόφων, ώστε να διεξάγουν κινήσεις αλληλεγγύης εκτός της φυλακής και να παρέχουν νομική βοήθεια για την απελευθέρωσή τους. Εργάζονται με το μέγιστο των δυνάμεών τους για αυτό το σκοπό. Σε κάθε περίπτωση, χρειάζεται να οργανώσουμε δικηγόρους, δημοκράτες και υπέρμαχους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον απαραίτητο βαθμό για αυτό.

Το κόμμα κινητοποιεί τον επαναστατημένο λαό προς υποστήριξη των αγώνων των φυλακισμένων συντρόφων στις 13 Σεπτέμβρη, στην επέτειο της ημέρας που έγινε μάρτυρας ο σ. Τζάτιν Ντας, ο επαναστάτης ήρωας που έκανε επ’ αόριστο απεργία πείνας επί 64 ημέρες για τα δικαιώματα των κρατουμένων ενάντια στον βρετανικό ιμπεριαλισμό. Διανοούμενοι και δημοκράτες συμμετέχουν σε αυτή την ημέρα δράσης. Οργανώνουν συνεντεύξεις μαζικά, συναντούν οικογένειες φυλακισμένων συντρόφων, εκφράζουν εμπράκτως την υποστήριξή τους στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό και διεξάγουν συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις και σεμινάρια, συγκροτούν επιτροπές για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων, οργανώσεις και επιτροπές νομικής βοήθειας.

Από την άλλη, οι φυλακισμένοι σύντροφοι βάζουν τα δυνατά τους για να αποδράσουν. Η απόδραση από τις φυλακές της Τζεχαναμπάντ (σ.parapoda: Όπου με επίθεση 1.000 μαχητών του ΛΑΑΣ, στις 13/11/2005, απέδρασαν 389 κρατούμενοι), η απόδραση από τις φυλακές της Νταντεβάντα (σ.parapoda: Όπου το κόμμα οργάνωσε και πέτυχε στις 16/12/2007 την απόδραση 299 κρατουμένων, μεταξύ των οποίων και 110 συντρόφων), η αντάρτικη δράση στο δικαστήριο της Λάκχισαραϊ (σ.parapoda: Στις 2 Αυγούστου 2009, μια μεγάλη απάντηση μετά την έναρξη της Επιχείρησης Πράσινο Κυνήγι), η απόδραση από τις φυλακές της Τσαϊμπάσα (σ.parapoda: Στις 09/12/2014, 13 κρατούμενοι, ρίχνοντας τσίλι σε σκόνη στα μάτια των φυλάκων τους, απέδρασαν και 2 σκοτώθηκαν), η απόδραση 6 ανήλικων επαναστατών από το αναμορφωτήριο της Ρουρκέλα, η αντάρτικη δράση σε βάρος του αυτοκινήτου που συνόδευε τους φυλακισμένους της Τζιρίντιχ, η απόδραση 9 μελών της επαναστατικής παιδικής οργάνωσης από το αναμορφωτήριο της Νταντεβάντα είναι μερικά παραδείγματα αυτού. Η απόδραση από τη Τζεχαναμπάντ και η επίθεση στο όχημα των συνοδών στη Τζιρίντιχ αποτελούν παραδείγματα περιστατικών που έλαβαν χώρα με την υποστήριξη του κόμματος από έξω. Άλλο ένα παράδειγμα είναι η απελευθέρωση μέλους του ΠΓ από τα χέρια της αστυνομίας όταν οδηγούταν στο δικαστήριο της Λάκχισαραϊ. Ωστόσο, οι διάφορες προσπάθειες για την απελευθέρωση των συντρόφων και τα δικαιώματά τους προχωρούν σε μικρό βαθμό, λόγω της σφοδρής εχθρικής επίθεσης, των περιορισμών και των αδυναμιών του κινήματος στις πόλεις και των δημοκρατικών κινημάτων. Το κόμμα μας, το κίνημα και ο λαός έχουν κτήμα τους την ηρωική επαναστατική παράδοση της απόδρασης από τις φυλακές. Υπήρχαν αποδράσεις από τις φυλακές επί Ναξαλμπάρι, όπου σύντροφοι έπεσαν μάρτυρες. Όταν ο γραμματέας της Επιτροπής Πολιτείας Άντρα Πραντές μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, ενώ ήταν στις φυλακές της Βισάκα, αυτός και ένα άλλο μέλος της Επιτροπής Πολιτείας απελευθερώθηκαν. Τέσσερις σύντροφοι, μεταξύ άλλων και ο γραμματέας της Επιτροπής Πολιτείας Άντρα Πραντές Συάμ απέδρασαν από τις φυλακές της Αντιλαμπάντ το 1987, παίρνοντας και τρία τουφέκια. Ωστόσο, στις σημερινές συνθήκες αυστηρής καταπίεσης και γραφειοκρατικής εξουσίας στη χώρα και τις φυλακές, χρειάζεται να εντείνουμε τις προσπάθειες από μέσα και από έξω.

Αυτό το χρόνο, λόγω της πρωτοβουλίας και της ιδιαίτερης προσπάθειας της ΔΕΥΛΠΙ, μια εβδομάδα δράσης διεξήχθη για την απελευθέρωση των ινδών πολιτικών κρατουμένων από τις 13 ως τις 19 Σεπτέμβρη 2022, προς υποστήριξή τους, και για την διακοπή των επιθέσεων με ντρόουν που διεξήχθη από κοινού από την κυβέρνηση BJP, με επικεφαλής το Μόντι και την κυβέρνηση Κογκρέσου, με επικεφαλής τον Μπουπές Μπάγκελ, στην Τσατίσγκαρχ στις περιοχές του κινήματός μας. Η ΚΕ του κόμματός μας χαιρέτησε το κάλεσμα της ΔΕΥΛΠΙ και απηύθυνε κάλεσμα για την επιτυχία της.

Υπάρχει μεγάλη ανάγκη για την οικοδόμηση και ενίσχυση ενός μαχητικού, οργανωμένου κινήματος αλληλεγγύης, σε παγκόσμιο επίπεδο, για τους πολιτικούς κρατουμένους, με αιτήματα: την άνευ όρων απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων όλων των χωρών, όπως οι Φιλιππίνες, η Τουρκία, το Περού, η Γαλικία, το Αφγανιστάν και όλες οι χώρες του επαναστατικού κινήματος, μεταξύ άλλων, η Ινδία· την απόδοση καθεστώτος πολιτικού κρατουμένου σε όλους τους συλληφθέντες στα πλαίσια κοινωνικών και πολιτικών αγώνων· το σταμάτημα της παραβίασης των δικαιωμάτων των κρατουμένων, ιδίως των πολιτικών κρατουμένων και των γυναικών, καθώς και των βαρβαροτήτων και της καταστολής σε βάρος τους· τη μεταρρύθμιση του κανονισμού των φυλακών· την αντίστοιχη βελτίωση των συνθηκών στις φυλακές. Το κόμμα μας ελπίζει ότι οι προσπάθειες της ΔΕΥΛΠΙ θα κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Δηλώνει ότι θα καταβάλλει τις αντίστοιχες προσπάθειες στην Ινδία και πιστεύει ακράδαντα ότι το κίνημα βαθμιαία θα αναπτυχθεί.

πηγή και μετάφραση parapoda. Η συνέντευξη αναρτήθηκε στο Libyajamahirya στις 23/09/2022