Η αγωνία συνεχίζεται για την τύχη του ρωσικού αγωγού Nord Stream 1, καθώς παρά τα όσα δήλωσε η ρωσική πλευρά για επαναλειτουργία, το πιθανότερο θα είναι η περιοδική λειτουργία του, γεγονός που θα δημιουργήσει εφιαλτικά αδιέξοδα για τις χώρες της ΕΕ. Κι όχι μόνον επειδή το υποκατάστατο LNG είναι πολύ ακριβότερο και ακόμα πιο επιβλαβές για το περιβάλλον (για το οποίο κόπτονται Ευρωπαίοι και Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές), αλλά και διότι δεν έχουν ακόμα τεθεί σε λειτουργία οι τερματικοί σταθμοί LNG που προετοιμάζονται για τη μεταφορά του υγροποιημένου φυσικού αερίου με πλοία. Έτσι, ναι μεν προβλέπεται νέα πηγή πλουτισμού για τους εφοπλιστές και παραγωγούς LNG, ωστόσο είναι προφανές ότι τελικά την «απελευθέρωση της ενέργειας» και την «ενεργειακή θωράκιση» θα την πληρώσουν οι λαοί, οι οποίοι βυθίζονται από την οικονομική, την υγειονομική, την ενεργειακή κρίση, στη μετανάστευση, στην ανεργία, στην ακρίβεια και στην εξαθλίωση. Εξ αιτίας του κινδύνου ρωσικού «ενεργειακού στραγγαλισμού» και τον επερχόμενο κίνδυνο ενός εφιαλτικού χειμώνα με τεράστιες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες που θα προκύψουν, η ΕΕ, κάτω από το κράτος του πανικού, προσπαθεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Ήδη, η γερμανική πολιτική ηγεσία, η οποία θα δεχθεί μία πρωτοφανή επίθεση στη βιομηχανία της, προετοιμάζει την κοινή γνώμη της χώρας για όλα τα ενδεχόμενα, ανάμεσα στα οποία και το δελτίο στο ρεύμα, ενώ η Κομισιόν παρουσίασε «πλέγμα μέτρων» που έχει επεξεργαστεί για τον περιορισμό της ενεργειακής κατανάλωσης από το φθινόπωρο, ο οποίος, ωσ­τόσο, εκτιμάται ήδη ότι θα προκαλέσει μείωση του ευρωπαϊκού ΑΕΠ κατά 1,5%! Στα μέτρα περιλαμβάνεται η μείωση της κατανάλωσης για θέρμανση και ψύξη (ακόμη και με επιβολή ανώτατων ορίων), αλλά και ο έλεγχος της θερμοκρασίας σε όλα τα δημόσια κτίρια. Παράλληλα, ο Ζ. Μπορέλ, εκπρόσωπος της ΕΕ για θέματα Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας, δήλωσε ότι: «…Θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε την Ουκρανία για την αντιμετώπιση της ρωσικής επιθετικότητας. Προτείνω νέες καταχωρίσεις και πακέτο, στο οποίο συμπεριλαμβάνεται και απαγόρευση του χρυσού…».

Σε αυτό το ευρωπαϊκό αλαλούμ συμβάλλουν με προβοκατόρικες κινήσεις τα μονοπώλια του υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG και οι ενεργειακοί κολοσσοί της Shell, της Total, της Esso κ.ά., κάνοντας λόγο για «σκληρό χειμώνα». Τον περσινό -επίσης «σκληρό»- χειμώνα, το πετρέλαιο θέρμανσης κόστιζε 1,70 €/lt. Ας αναλογιστεί κανείς τι θα γίνει φέτος, αν κοστίζει 3-4 €/ lt!

Αποδεικνύεται στην πραγματικότητα ότι όλος ο «βαρύγδουπος» σχεδιασμός αποκλεισμού του λιγνίτη από καύσιμη ύλη, δεν ήταν τίποτε άλλο από ένα τερτίπι της αγοράς, προκειμένου να προχωρήσουν τα σχέδια της «πράσινης ανάπτυξης» και των ΑΠΕ, χωρίς το «βαρίδι» του λιγνίτη. Η «απολιγνιτοποίηση» έκλεισε μονάδες, απέλυσε προσωπικό, μαράζωσε οικονομικά πόλεις, απέδωσε δισεκατομμύρια κέρδη στους «παρόχους» ηλεκτρικού ρεύματος. Κι όταν οι ΑΠΕ αποδείχθηκαν ανήμπορες να καλύψουν τις ενεργειακές ανάγκες, ξαναβάζουν τώρα το λαό να πληρώσει το τίμημα της επανεγκατάστασης των λιγνιτικών μονάδων, ως βασικό συστατικό του μίγματος καυσίμων. Όσο για το φυσικό αέριο που για κάποια περίοδο το ξορκίζανε σαν ορυκτό καύσιμο, τώρα το αναγορεύουν σε βασικό ηλεκτροπαραγωγό καύσιμο στο πλαίσιο της «πράσινης μετάβασης»!

Αποδεικνύεται με τον πιο τραγικό τρόπο ότι η Ενέργεια έχει μετατραπεί σε ένα εξόχως κερδοφόρο «εμπόρευμα» και το ηλεκτρικό ρεύμα χρηματιστηριακό προϊόν στο οποίο σπεκουλάρουν οι κάθε λογής αεριτζήδες. Αρκεί να πούμε ότι, για την Ελλάδα, οι αυξήσεις στη χονδρεμπορική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας το πρώτο τρίμηνο του έτους έφτασαν σε 335% συγκριτικά με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2021.

***

Στο Eurogroup της Δευτέρας 4/07, εν μέσω πληθωρισμού 9,2% και αρνητικών προβλέψεων για την παγκόσμια οικονομία από τις πρόσφατες αρνητικές προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, το ζήτημα του φυσικού αερίου παρακάμφθηκε προς το παρόν, για να επικεντρωθεί η συζήτηση στα θέματα της «πράσινης ανάπτυξης» και «ψηφιακής μετάβασης», τα οποία παραμελήθηκαν λόγω της υγειονομικής και ενεργειακής κρίσης. Ωστόσο, επειδή και η «πράσινη τεχνολογία» εξαρτάται από την καύσιμο ύλη, το ζητούμενο από τους υπουργούς Οικονομικών είναι πάντα η εξεύρεση τρόπων μεταβίβασης από την απεξάρτηση της ρωσικής ενέργειας, με στόχο την επιστροφή στην αθρόα χρηματοδότηση των «πράσινων» μονοπωλίων, την προσέλκυση νέων «επενδυτών ψηφιακής τεχνολογίας», την τιθάσευση της πανδημίας, τις πρόσ­θετες αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις» που συνεπάγεται η «πράσινη» μετάβαση. Κι όλ’ αυτά στο όνομα της «προστασίας των πιο ευάλωτων νοικοκυριών»! Με τον ορατό κίνδυνο να μην μπορέσει να αποθηκεύσει ούτε το 70-75% των αποθεμάτων ασφαλείας, η Κομισιόν αναζητά εναγωνίως νέες ενεργειακές λύσεις στο Αζερμπαϊτζάν, το οποίο δεσμεύεται να επεκτείνει το Νότιο Διάδρομο Φυσικού Αερίου και να διπλασιάσει μέσα σε μία πενταετία τις προμήθειες φυσικού αερίου προς την ΕΕ, οι οποίες προς το παρόν δεν φθάνουν ούτε στο μισό των ρωσικών.

Τα όπλα που πρόκειται να χρησιμοποιήσει ο ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός ξεκινούν από την καταπολέμηση του πληθωρισμού(!) μέσω δημοσιονομικών πολιτικών (εξουθενωτική λιτότητα), τη διατήρηση της βιωσιμότητας του χρέους και μία σειρά νέων «μεταρρυθμίσεων» που έχουν να κάνουν με νέες πλουσιοπάροχες επιδοτήσεις και δάνεια προς τους ντόπιους και ξένους «επενδυτές» της «πράσινης εποχής». Όλα τα έξοδα θα φορτωθούν και πάλι στις πλάτες των λαών.

Εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι οι κατευθυντήριες οδηγίες που εκδίδει η ΕΕ και από εκεί και πέρα επαφίεται στην «ανθεκτικότητα» των οικονομιών των κρατών-μελών, που δοκιμάστηκαν κατά τη διάρκεια της δεκαπενταετούς οικονομικής κρίσης, της πανδημίας, τον πόλεμο στην Ουκρανία, για να διαμορφώσουν μόνα τους την οικονομική και δημοσιονομική τους κατάσταση. Όπως φαίνεται, το θέμα της «ατομικής ευθύνης» υπεισέρχεται σε κάθε πτυχή της ανθρώπινης δράσης. Σε ό,τι αφορά στο θέμα του φυσικού αερίου, η κεντρική εισήγηση προτείνει το ενδεχόμενο επιβολής πλαφόν από την Κομισιόν στα ανώτατα όρια τιμών εισαγόμενου φυσικού αερίου, το οποίο ωστόσο δεν έχει υιοθετηθεί μέχρι στιγμής, αφού σκοντάφτει στους ανταγωνισμούς στο εσωτερικό της ΕΕ (Γερμανία, Ολλανδία). Απομένει στα κράτη-μέλη να βρουν τρόπους και διόδους προμήθειας του αερίου που χρειάζονται.

Το βέβαιο είναι πως το ενδεχόμενο διακοπής της ροής του ρωσικού φυσικού αερίου αποτελεί ένα ισχυρότατο σοκ για την οικονομία της Ευρωζώνης, καθώς απαιτείται πλέον μία διαρθρωτική διαφοροποίηση του ενεργειακού εφοδιασμού», το δε Eurogroup διαπιστώνει πως «το μέγεθος του αντίκτυπου είναι ετερογενές μεταξύ των κρατών-μελών», πυροδοτώντας μία νέα όξυνση μεταξύ των κρατών-μελών, τόσο σε σχέση με τη δημοσιονομική και νομισματική πολιτική, όσο και με τη στάση της ΕΕ απέναντι στην αδιαλλαξία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού να συνεχιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία.

Οι τελικές αποφάσεις του Eurogroup αφορούν:
1) Στη βιωσιμότητα του χρέους κάθε κράτους-μέλους, μέσω της δημοσιονομικής πολιτικής, δηλ. επιβολή νέων άγριων χαρατσιών στο λαό για να καλυφθούν οι παροχές της ΕΕ προς το μονοπωλιακό κεφάλαιο κατά τα τελευταία 4-5 χρόνια.
2) Την εφαρμογή νέων διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και την υποστήριξη των επενδύσεων για την πράσινη και την ψηφιακή μετάβαση, οι οποίες παραμένουν προτεραιότητες. Κι επειδή η έννοια της «μεταρρύθμισης» είναι πολύ γενική, στη συγκεκριμένη περίπτωση και σε σχέση με την «πράσινη ανάπτυξη», εννοούμε περικοπές στις συντάξεις, απολύσεις τραπεζικών υπαλλήλων, αντεργατική νομοθεσία, «πράσινοι» φόροι, αύξηση του ηλεκτρικού ρεύματος, περικοπές προνοιακών επιδομάτων, ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας, πλειστηριασμοί, απαιτήσεις ληξιπροθέσμων οφειλών, τεχνικοί εξοπλισμοί κλπ, κλπ. Αυτά σημαίνουν φτώχεια και εξαθλίωση του λαού, που θα τον διατηρούν μόλις ζωντανό με τα ψίχουλα των κάθε λογής επιδομάτων.

***

Οι νέες δεσμεύσεις για τη χώρα μας (μετά το τέλος δήθεν της «μεταμνημονιακής εποπτείας»), τις οποίες υπερψήφισαν κυβέρνηση, ΣΥΡΙΖΑ κλπ αστικά κόμματα, μεταφράζονται σε «ματωμένα πλεονάσματα», απότοκο των συνεχιζόμενων «μεταρρυθμίσεων». Τα πάντα (όροι, προϋποθέσεις, φόροι, τεχνικές λεπτομέρειες κ.ά.) περιλαμβάνονται στη μνημονιακή Συμφωνία του διαβόητου «Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας» και του ελληνικού προγράμματος «Ελλάδα 2.0» με άξονες την «πράσινη ανάπτυξη» και την «ψηφιακή τεχνολογία». Η αύξηση του πληθωρισμού θα αντιμετωπίζεται πλέον με τα γνωστά ψίχουλα, ενώ ο μισθός του χειμώνα δεν θα φθάνει να καλύψει ούτε το 1/4 του μήνα (νοίκι, θέρμανση, ΔΕΗ, ΟΤΕ, κινητό, ντύσιμο, καφέδες, δάνεια, ΕΝΦΙΑ, εφορία, κοινόχρηστα, ψυχαγωγία, καύσιμα κίνησης ή μεταφορικά κ.ά.)! Ο Χ. Σταϊκούρας επικαλούμενος την πολιτική των ψίχουλων δήλωσε ότι: «…Από τη στιγμή που δημιουργείται δημοσιονομικός χώρος η κυβέρνηση έχει τοποθετηθεί με ευθύτητα. Επιστρέφει το δημοσιονομικό χώρο στην κοινωνία οικονομικά αποτελεσματικά και (με) κοινωνικά δίκαιο τρόπο. Αυτό το έχουμε αποδείξει με επάρκεια ότι το πράττουμε τα τελευταία τρία χρόνια…». Οι γνωστές κυβερνητικές αθλιότητες…

Μόλις την περασμένη εβδομάδα τα αστικά κόμματα ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ ψήφισαν την Οδηγία της ΕΕ για τη μονιμοποίηση των ειδικών φόρων κατανάλωσης στην Ενέργεια, δηλ. έβαλαν τη σφραγίδα τους στην οριστική «απελευθέρωση» της Ενέργειας, στο όνομα των «πράσινων» μονοπωλίων. Οι φόροι αυτοί με βάση τις πρόσφατες αποφάσεις της Κομισιόν προβλέπεται να γενικευτούν παντού, από την ακτοπλοΐα και τις μεταφορές μέχρι την κατοικία, με στόχο να προωθήσουν τις «πράσινες» μπίζνες που θα μετατρέψουν σε «είδος πολυτελείας» για τον λαό και τις πιο στοιχειώδεις ανάγκες του. Αποκαλυπτικά άλλωστε είναι τα όσα αποφάσισε το Euro­group της περασμένης Δευτέρας, λέγοντας ότι οι όποιες μειώσεις ειδικών φόρων «θα πρέπει να είναι προσωρινές και να προσαρμόζονται (…) σε πιο ευάλωτους και να διατηρούν τα κίνητρα για την ενεργειακή μετάβαση», εννοώντας προφανώς τις κοσμογονικές αλλαγές που θα σωριάσουν σε ερείπια εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά!

Όλα τα παραπάνω, σύμφωνα με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, κρίνονται απαραίτητα για να ξεπεραστεί η κρίση. Ωστόσο, με βάση την μεταπολιτευτική εμπειρία, η ίδια επωδός επαναλαμβάνεται ακόμα και στις περιόδους που οι ελληνικές κυβερνήσεις έκαναν λόγο για «ισχυρή Ελλάδα». Πρόκειται προφανώς για εμπαιγμό, ο οποίος χρησιμοποιείται κατά κόρον με στόχο την ασύδοτη κερδοφορία του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου στη χώρα και τη συνεχή απομύζηση του μόχθου των εργαζομένων.

Από την πλευρά του κόσμου της εργασίας, η πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας σε συνδυασμό με την απαρέγκλιτη τήρηση των όρων που επέβαλε η ΕΕ και το πολιτικό προσωπικό της ολιγαρχίας, δηλ. την πλήρη απελευθέρωση των εργασιακών σχέσεων, την πλήρη ανατροπή των κοινωνικοασφαλιστικών κατακτήσεων των εργαζομένων, των «όρων βελτίωσης της παραγω­γικότητας και ανταγωνιστικότητας» της Οικονομίας, το ολοκληρωτικό ξεπούλημα των Επιχειρήσεων και Οργανισμών του Δημοσίου, τη λεηλασία των αποθεματικών των Ταμείων, τη μείωση μισθών, ημερομισθίων και συντάξεων, οδηγεί με κάθε βεβαιότητα στη φτώχεια και εξαθλίωση ολοένα και περισσότερα εργατολαϊκά στρώματα. Δεν χρειάζονται περισσότερα επιχειρήματα για να αντιληφθεί κανείς το χάλι της Οικονομίας μας για την οποία ο λαός μας στερήθηκε και εξακολουθεί να στερείται τα πάντα στο όνομα των «καλύτερων ημερών» που έταξαν και τάζουν εξακολουθητικά η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος