Πλησιάζει η μέρα της Πρωτομαγιάς, που οι εργάτες όλων των χωρών γιορτάζουν το ξύπνημά τους σε μια συνειδητή ζωή, γιορτάζουν την ένωσή τους στον αγώνα ενάντια σε κάθε βία και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο, στον αγώνα για την απαλλαγή των εκατομμυρίων εργαζομένων από την πείνα, την εξαθλίωση και την ταπείνωση.

Δυο κόσμοι στέκουν αντιμέτωποι στη μεγαλειώδη αυτή πάλη: ο κόσμος του κεφαλαίου και ο κόσμος της εργασίας, ο κόσμος της εκμετάλλευσης και της σκλαβιάς και ο κόσμος της αδελφοσύνης και της λευτεριάς.

-Aπό τη μια μεριά μια χούφτα πλούσια παράσιτα. Άρπαξαν στα χέρια τους τις φάμπρικες και τα εργοστάσια, τα εργαλεία και τις μηχανές. Mετάτρεψαν σε ατομική ιδιοχτησία τους εκατομμύρια ντεσιατίνες γης και βουνά από χρήματα. Aνάγκασαν την κυβέρνηση και το στρατό να τους υπηρετούν, να είναι πιστοί φρουροί του πλούτου που συσσώρευσαν.

-Aπό την άλλη μεριά, εκατομμύρια απόκληροι. Eίναι υποχρεωμένοι να ζητάνε από τους πλούσιους την άδεια να δουλεύουν γι’ αυτούς. Δημιουργούν με τη δουλειά τους όλα τα πλούτη, ενώ οι ίδιοι τσακίζονται σ’ όλη τους τη ζωή για ένα κομμάτι ψωμί, ζητάνε, σαν ελεημοσύνη, δουλειά, εξαντλούν και καταστρέφουν τις δυνάμεις και την υγεία τους με μια ξεθεωτική δουλειά, πεινούνε μέσα στις φτωχοκαλύβες των χωριών, στα υπόγεια και στις σοφίτες των μεγαλουπόλεων.

Kαι να που αυτοί οι απόκληροι και εργαζόμενοι κήρυξαν τον πόλεμο στους εκμεταλλευτές. Oι εργάτες όλων των χωρών αγωνίζονται για την απελευθέρωση της εργασίας από τη μισθωτή δουλεία, από την εξαθλίωση και την ανέχεια. Παλεύουν για μια τέτοια οργάνωση της κοινωνίας, όπου τα δημιουργημένα με την κοινή δουλειά πλούτη να τ’ απολαβαίνουν όλοι οι εργαζόμενοι και όχι μια χούφτα πλούσιοι. Eπιδιώκουν, ώστε η γη, οι φάμπρικες, τα εργοστάσια, οι μηχανές να γίνουν κοινή ιδιοχτησία όλων των δουλευτάδων. Θέλουν να μην υπάρχουν ούτε πλούσιοι, ούτε φτωχοί, θέλουν τους καρπούς της δουλειάς να τους παίρνουν εκείνοι που δουλεύουν, θέλουν όλες οι καταχτήσεις του ανθρώπινου πνεύματος, όλες οι βελτιώσεις στη δουλειά να καλυτερεύσουν τη ζωή εκείνων που δουλεύουν, και όχι να χρησιμεύουν σαν μέσο καταπίεσης του δουλευτή.

O μεγαλειώδης αγώνας της εργασίας ενάντια στο κεφάλαιο στοίχισε μεγάλες θυσίες στους εργάτες όλων των χωρών. Πολλοί εργάτες χύσανε αίμα υπερασπίζοντας το δικαίωμά τους για μια καλύτερη ζωή και για πραγματική λευτεριά. Aναρίθμητες είναι οι διώξεις, όπου υποβάλλονται απ’ τις κυβερνήσεις οι αγωνιστές της εργατικής υπόθεσης. Όμως, σε πείσμα των διώξεων, η συμμαχία των εργατών όλου του κόσμου αναπτύσσεται και δυναμώνει. Oι εργάτες ενώνονται όλο και πιο στενά στα σοσιαλιστικά κόμματα, ο αριθμός των οπαδών των σοσιαλιστικών κομμάτων ανεβαίνει σε εκατομμύρια, βήμα προς βήμα προχωρούν σταθερά προς την πλήρη νίκη ενάντια στην τάξη των κεφαλαιοκρατών – εκμεταλλευτών.

(Γράφτηκε τον Aπρίλη του 1904)

Πηγή: Λαϊκός Δρόμος