Συναδέλφισσα/ε, η καταιγίδα των επιμορφωτικών σεμιναρίων που απευθύνονται στο σύνολο του εκπαιδευτικού δυναμικού των σχολείων, είτε σε αυτά λειτουργεί ΕΔΕΑΥ είτε όχι, δεν μπορούν να κρύψουν τις σκοπιμότητες του υπουργείου. Είναι πλέον πασιφανές ότι οι σκόρπιες δηλώσεις του υπουργού σε επιμέρους ζητήματα της λειτουργίας των σχολείων, (π.χ.«οι εκπαιδευτικοί έχουν πολύ καιρό να επιμορφωθούν» « η γνώση που έχουν είναι παρωχημένη»), υποδήλωναν ένα συνεκτικό κατά τα άλλα σχέδιο αναδιαρθρωτικών αλλαγών στα σχολεία που, δύο χρόνια μετά, επιχειρεί να εφαρμόσει. Αποτελεί κεντρική επιλογή του υπουργείου παιδείας και της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ στα αχνάρια των προηγούμενων κυβερνήσεων. Με όχημα τα νομοθετήματα και εργαλεία τα σεμινάρια (τωρινά και μελλοντικά) για την θεμελίωσή τους. Με την ανάλογη διαπαιδαγώγηση, χειραγώγηση, για τη νομιμοποίηση που χρειάζεται προκειμένου να μην συναντήσει εμπόδια, όπως στο παρελθόν.
.
Ήρθαν/ ντυμένοι «φίλοι» Αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας. Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους. …
.
Σχέδιο μακρόπνοο, αισθητά διαφοροποιημένο στο επικοινωνιακό κομμάτι, χωρίς την απευθείας απειλή της απόλυσης. Με την στοχοθεσία ίδια, αυτήν του ακόμη πιο συρρικνωμένου δημόσιου σχολείου, χωρίς το ανάλογο προσωπικό, χωρίς την ανάλογη επεξεργασία για τις σύγχρονες ανάγκες των μαθητών. Εκπαιδευτικοί λάστιχο, κυρίως μόνιμοι, οι οποίοι στο όνομα αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού(sic) όπου όλοι θα κάνουν όλα προκειμένου να νομιμοποιήσουν τους ισχνούς διορισμούς Ειδικής Αγωγής- ΕΕΠ -ΕΒΠ, αν και όταν γίνουν, αν και όταν επιτρέψει η Ε.Ε.. Και έχουμε κάθε λόγο να τα λέμε ότι η νέα χρυσόσκονη του Υπουργείου Παιδείας δεν μπορεί να κρύψει το ζοφερό παρόν και μέλλον της ερειπωμένης εκπαίδευσης γιατί:
1. Έχουν καθολική απεύθυνση.
2. Το περιεχόμενο της τωρινής επιμόρφωσης (Αξιολόγηση Μαθητή) αφορά κυρίως την διερεύνηση των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών των μαθητών. Το Βραχυχρόνιο Πρόγραμμα Παρέμβασης (διαφοροποιημένη διδασκαλία, επόμενα σεμινάρια) με τον διαγνωστικό χαρακτήρα του, στην ουσία αφορά την διάλυση των πτυχίων της Ειδικής Αγωγής και την μετακύλιση ευθυνών δομών των ΚΕΣΥ στους συλλόγους διδασκόντων. Για να μην αναφέρουμε την καρικατούρα μιας δήθεν υποστήριξης των ΕΔΕΑΥ με τις ειδικότητες ΕΕΠ της μιας μέρας στο δεκαπενθήμερο στην «καλύτερη» των περιπτώσεων.
3.Με τα εργασιακά- επαγγελματικά εναπομείναντα δικαιώματα να διαλύονται όταν θα κληθούμε στο μέλλον να «επιμορφωθούμε» σε χωράφια άλλων επιστημονικά πεδίων που υπερβαίνουν ακόμη και τη δεοντολογία την ίδια, καθώς οι λόγοι δυσκολιών που εμφανίζουν οι μαθητές πρέπει να αναζητηθούν σε πολλά επίπεδα πέρα από το μαθησιακό που είναι σημαντικό αλλά και στην γονεική παραμέληση η οποία είναι κοινωνικό φαινόμενο που εμπλέκονται οι επιστήμες της Κοινωνικής Πρόνοιας και του Δικαίου! Τα ψυχοκοινωνικά προβλήματα σαν εκδήλωση συμπεριφοράς είναι φαινομένα πολυδιάστατα και πολυπαραγοντικά η αναζήτηση των οποίων δεν εξαντλείται σε ένα τσεκάρισμα ή σε γενικούς αφορισμούς και ασφαλώς δεν είναι δουλειά δασκάλου αλλά ψυχολόγου!
4. Με τον φάκελο του ψυχοκοινωνικού προφίλ του μαθητή να τον ακολουθεί σε όλη του τη ζωή. Να τον κάνει να επικεντρώνει σε αυτά που είναι αδύναμος και όχι σε αυτά που είναι ικανός.
5. Ο ορισμών των όμορων σχολικών μονάδων δεν έγινε για την πληροφόρηση μας για τα γείτονα σχολεία που υπάρχουν κοντά μας. Είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε και οι ίδιοι τα γειτονικά σχολεία και αφήνονταν περιθώρια για την ανάπτυξη και ανταλλαγή αυτόνομων δράσεων μεταξύ των σχολείων. Θεωρούμε ότι αποτελεί προπομπό και χαρτί προτάσεων για μελλοντικές καταργήσεις- συγχωνεύσεις σχολείων στο όνομα της συμπερίληψης, των σχολικών δικτύων διάχυσης «καλών πρακτικών και κοινών δράσεων». Όπως επίσης έχουμε πείρα και γνώση για το πού οδήγησαν οι συγχωνεύσεις των σχολείων.
Η Αξιολόγηση με υπερκύτταρο την Αυτονομία των σχολείων.
Όποιος έμεινε να πιστεύει ότι όλη αυτή η σκοπούμενη αναδιάρθρωση στον χάρτη του δημόσιου σχολείου είναι αθώα δεν έχει παρά να δει τα αποτελέσματα της αυτονομίας των σχολείων διεθνώς. Στις χώρες που εφαρμόστηκαν τα προγράμματα αυτονομίας των σχολικών μονάδων υλοποιήθηκαν δύο διαφορετικές τακτικές. Από τη μια στα σχολεία τα οποία οι μαθητές λόγω ταξικών διαφορών και άλλων αξεπέραστων προβλημάτων έχουν χαμηλές επιδόσεις, με τους εκπαιδευτικούς αντικειμενικά να μην μπορούν να βοηθήσουν, αξιολογούνται αρνητικά και λαμβάνουν ισχνή χρηματοδότηση. Από την άλλη την εισβολή των χορηγών στα λεγόμενα καλά σχολεία όπου δέχονται μόνο τους καλούς μαθητές με δίδακτρα και στο τέλος την απόσυρσή τους. Προδιαγράφεται λοιπόν ένα τοπίο σκληρής πραγματικότητας η οποία θα γίνει σε βάθος χρόνου.
Ας επωμιστούμε λοιπόν θαρραλέα το βάρος της υπεράσπισης του δημόσιου σχολείου που παρά τις αμαρτίες και ελλείψεις του καταφέραμε μετά από λαϊκούς αγώνες να έχουμε πρόσβαση και όχι τα βάρη που εντέχνως μας φορτώνουν στην πλάτη τα πολιτικά σχέδια της διάλυσης του. Οφείλουμε να το υπερασπιστούμε έμπρακτα σαν χρέος στις επόμενες γενιές μαθητών και εργαζομένων. Και αγωνιστούμε να το βελτιώσουμε ώστε να γίνει πιο ανθρώπινο συμπεριλαμβάνοντας όσα περισσότερα παιδιά. Μόνο με βάση αυτό το περιεχόμενο πρέπει να συνεχιστούν οι αγώνες κατά της Αξιολόγησης μακριά από συντεχνιακές αντιλήψεις γιατί αγώνας χωρίς περιεχόμενο έχει κοντά ποδάρια.
e-prologos.gr
