Η “αναβάθμιση της διεθνούς θέσης της Ελλάδας” και “η μετατροπή της χώρας σε πυλώνα σταθερότητας και ηγετική δύναμη στα Βαλκάνια” είναι το δεύτερο προπαγανδιστικό μοτίβο με το οποίο η κυβέρνηση επιχειρεί να φτιάξει μια εξωραϊσμένη εικόνα για την πολιτική της. Η “φιλοτέχνηση”, όμως, αυτής της εικόνας γίνεται με πολύ σαθρά και σκοτεινά υλικά που οδηγούν σε τραγελαφικές και επικίνδυνες καταστάσεις:

Στις πρώτες εντάσσεται όλο αυτό το σκηνικό που έχει δημιουργηθεί με τη “διπλή έκφραση” της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για το Μακεδονικό, με τον Αλ.Τσίπρα να προωθεί τη Συμφωνία των Πρεσπών και τον κυβερνητικό συνεταίρο του και υπουργό Άμυνας, Π.Καμμένο, όχι μόνο να αντιτίθεται σ’ αυτήν και να διατυμπανίζει ότι δεν θα την ψηφίσει στη Βουλή, αλλά και να προχωρεί παραπέρα. Να διατυπώνει στις ΗΠΑ “εναλλακτική πρόταση” για το Μακεδονικό ( ίσως και ως “λαγός” εναλλακτικών λύσεων που εξετάζουν οι ΗΠΑ σε περίπτωση ναυαγίου της συμφωνίας των Πρεσπών, αφού κατά “πληροφορίες” του αστικού τύπου “ο κ. Καμμένος έγινε δέκτης ορισμένων γενικών εναλλακτικών ιδεών κατά τη διάρκεια της πρόσφατης παρουσίας του στη Σύνοδο των υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες”) σε αντιπαράθεση με την επίσημη εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης, με επακόλουθο τη σύγκρουση με τον υπουργό Εξωτερικών, Ν. Κοτζιά, την ανταλλαγή αλληλοκατηγοριών μεταξύ των δύο υπουργών, την παράδοση επιστολής παραίτησης από τον υπουργό Εξωτερικών στον πρωθυπουργό, την άρνηση του Αλ.Τσίπρα να τη δώσει στη δημοσιότητα, αλλά και την αξιοσημείωτη επιλογή του να διατηρήσει τη συνεργασία με τους ΑΝΕΛ αποδεχόμενος την παραίτηση Κοτζιά. Και ασφαλώς, υπάρχουν και απρόβλεπτες προεκτάσεις από αυτή την υπόθεση μέχρι να έλθει για ψήφιση στη Βουλή η συμφωνία των Πρεσπών και αν, βέβαια, μέχρι τότε δεν υπάρξει εμπλοκή στην εξέλιξη της ίδιας υπόθεσης και στα Σκόπια.

Στις δεύτερες εντάσσεται η υπαγωγή της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στους αμερικανοΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς στα Βαλκάνια και στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, που σφραγίζεται από τη δήλωση του Αλ.Τσίπρα στην Ουάσιγκτον ότι «οι ΗΠΑ είναι ο καλύτερος στρατηγικός σύμμαχος στην περιοχή» και συμπληρώνεται από τις δηλώσεις Καμμένου να αναπτύξουν οι ΗΠΑ στρατιωτικές δυνάμεις «σε μία πιο μόνιμη βάση όχι μόνο στον Κόλπο της Σούδας, αλλά επίσης στο Βόλο, στη Λάρισα και στην Αλεξανδρούπολη και στο μέλλον και στην Κάρπαθο». Η πολιτική αυτή, που έχει ανοίξει τον δρόμο να οργανώνονται σε όλη την Ελλάδα σεμινάρια για την “υποστήριξη της κοινής γνώμης στους σκοπούς του ΝΑΤΟ” ακόμα και ασκήσεις με ειδικές δυνάμεις του αμερικάνικου πολεμικού ναυτικού στην Αττική, θεωρείται από την κυβέρνηση ως “αναβάθμιση της θέσης της Ελλάδας”. Ωστόσο, το μόνο αποτέλεσμα που έχει είναι να αναβαθμίζει τους κινδύνους για τη χώρα μας καθώς την εμπλέκει στενότερα με τις αμερικάνικες επιθετικές επιδιώξεις και τη μετεξελίσσει σε μια διευρυμένη βάση αυτών των επιδιώξεων.

Το γεγονός αυτό πιστοποιούν και οι προειδοποιήσεις του Ρώσου υπουργού Άμυνας στον Π.Καμμένο που τον επισκέφθηκε ότι η Ρωσία “παρακολουθεί με ανησυχία” την ενίσχυση της αμερικανοΝΑΤΟϊκής παρουσίας στην Ελλάδα. Προειδοποιήσεις που γίνονται και μετά και τις δηλώσεις που έκανε η Ρωσία, όταν ο Τραμπ ανακοίνωσε απόσυρση των ΗΠΑ από τη συμφωνία για τα πυρηνικά μέσου βεληνεκούς, πως “θα στοχοποιήσει όλες τις χώρες που θα φιλοξενήσουν βάσεις με αμερικάνικα πυρηνικά όπλα” (Είναι γνωστό ότι την Άνοιξη επισκέφθηκε τον Άραξο ο επικεφαλής της πυρηνικής πολιτικής του ΝΑΤΟ).

Σε ευθεία αντιστοιχία μ’ αυτή την πολιτική βρίσκεται και ο χειρισμός που κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στα θέματα που άπτονται της εθνικής κυριαρχίας, με τελευταίο κρούσμα το θέμα που άνοιξε αποχωρώντας ο Ν. Κοτζιάς για “έτοιμα Προεδρικά διατάγματα” σταδιακής επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης της Ελλάδας στα 12 μίλια. Ένα θέμα που πυροδότησε την αντίδραση και τις απειλές ξανά της Τουρκίας και το οποίο στη συνέχεια “μάζεψε” ο πρωθυπουργός, δηλώνοντας ότι το θέμα θα αντιμετωπιστεί όχι με Προεδρικά διατάγματα, αλλά με “νομοσχέδιο” σε συνεννόηση με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις.

Η τοποθέτηση της εξωτερικής πολιτικής κάτω από αμερικανοΝΑΤΟϊκή σκέπη δεν μπορεί να αναπαράγει παρά μόνο αδιέξοδα, όπως άλλωστε ξαναφάνηκε και τώρα με αφορμή την αντιπαράθεση με την Τουρκία για το θέμα των 12 μιλίων, στην οποία οι ΗΠΑ παρενέβησαν για άλλη μια φορά με δήλωση Πόντιου Πιλάτου.

prologos.gr