Για άλλη μία φορά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Κορυφής δεν προτίθεται να θίξει την τουρκική επιθετικότητα, ευθυγραμμιζόμενο με την πολιτική της γερμανογαλλικής συμβιβαστικής πρότασης. Το ότι τα 27 κράτη-μέλη της ΕΕ χωρίστηκαν σε δύο πλευρές (Γαλλία, Αυστρία, Λουξεμβούργο, Σλοβενία, Ολλανδία, Βαλτικές χώρες, Βέλγιο, Ιρλανδία και Δανία και φυσικά η Ελλάδα και η Κύπρος που τάσσονται υπέρ των κυρώσεων, ενώ από την άλλη η Γερμανία, Ιταλία, Ισπανία, Μάλτα, Ουγγαρία και Πολωνία που τάσσονται κατά), σε καμία περίπτωση δεν επηρέασε το προσχέδιο συμπερασμάτων να εισηγείται μία σειρά ήπιων «κυρώσεων» που ουσιαστικά αφήνουν στο απυρόβλητο την κυβέρνηση Ερντογάν να συνεχίσει την επεκτατική της πολιτική τής «γαλάζιας πατρίδας», είτε την Ανατ. Μεσόγειο και την Βόρεια Αφρική, είτε προς τη Βαλκανική και τον Καύκασο. Πρόκειται δηλαδή για μία μικρή διεύρυνση του καταλόγου «μέτρων»-χάδι του Οκτώβρη, που συζητείται σήμερα (10/12) στη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες. Με δύο λόγια η ΕΕ στον κατάλογο των ατόμων και των επιχειρήσεων που θα υποστούν κυρώσεις για τις δραστηριότητές τους -κυρίως στο θέμα της εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων- προσθέτει και ένα χρονοδιάγραμμα που θα περιέχει ημερομηνίες σταθμούς και με βάση αυτούς θα αξιολογείται η Τουρκία τόσο απέναντι στην ΕΕ όσο και απέναντι στην Ελλάδα και Κύπρο ως προς τα ζητήματα της Ανατ. Μεσογείου.

Επιπλέον, καλεί τον Ύπατο Εκπρόσωπο και την Κομισιόν να υποβάλουν Εκθέσεις σχετικά με την πορεία των πολιτικών και οικονομικών σχέσεων ΕΕ – Τουρκίας, μετά και την εκλογή Μπάιντεν, καθώς και για τις επιλογές τού πώς θα επανεκτιμηθούν όλα μαζί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Μάρτη 2021. Και ναι μεν η Γερμανίδα καγκελάριος αναγνώρισε τις ενέργειες της Άγκυρας, ιδιαίτερα απέναντι στην υφαλοκρηπίδα της Κύπρου, ωστόσο απέφυγε να μιλήσει για ουσιαστικές κυρώσεις, επισημαίνοντας ότι εφ­όσον συμφωνηθεί τελικά, η ΕΕ θα «…προ­ετοιμάσει πρόσθετες καταχωρίσεις στη βάση του ήδη υπάρχοντος καταλόγου κυρώσεων και εάν χρειαστεί θα επεκταθεί το πεδίο εφαρμογής. Οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής θα θέσουν τις βάσεις ώστε η επόμενη Σύνοδος, που είναι προγραμματισμένη για τον Μάρτιο, να επιβάλει αυστηρότερες και σημαντικότερες κυρώσεις, σε συνδυασμό και με την πιο σκληρή στάση της κυβέρνησης Μπάιντεν προς την Άγκυρα…». Αερολογίες…

Και για να μην γίνει καμία παρερμηνεία, το προσχέδιο συμπερασμάτων προσθέτει: «…Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επιβεβαιώνει ότι η ΕΕ έχει στρατηγικό ενδιαφέρον για την ανάπτυξη μιας συνεργασίας και αμοιβαία επωφελούς σχέσης με την Τουρκία. Η προσφορά για μια θετική ατζέντα ΕΕ – Τουρκίας παραμένει στο τραπέζι, εάν η Τουρκία επιθυμεί να προωθήσει μια πραγματική εταιρική σχέση με την Ένωση και τα κράτη μέλη της και να επιλύσει τις διαφορές μέσω του διαλόγου και σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο…». Εξάλλου, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο ζήτησε από τον Ύπατο Εκπρόσωπο να συνεχίσει τις προετοιμασίες της πολυμερούς διάσκεψης για την Ανατ. Μεσόγειο, γεγονός που επιζητεί διακαώς και ο Ερντογάν.

Έτσι, οι προσδοκίες των κυβερνήσεων Μητσοτάκη και Αναστασιάδη, για «αυστηρές κυρώσεις», πνίγηκαν στο πέλαγος των ευρωπαϊκών συμφερόντων. Ακόμα και η πρόταση για εμπάργκο όπλων της Τουρκίας προς το φιλικό καθεστώς της Λιβύης μετά το επεισόδιο της γερμανικής φρεγάτας, έπεσε στο κενό, όπως άλλωστε και οι παρασκηνιακές γονυκλισίες της κυβέρνησης Μητσοτάκη προς τον γερμανογαλλικό άξονα, ενώ οι διπλωματικοί μαραθώνιοι του Ν. Δένδια αποδείχθηκαν τελείως αναποτελεσματικοί ώστε να κόψουν το νήμα των συμφερόντων μεταξύ Βερολίνου και Άγκυρας.

Σε όλη αυτή την ερμαφρόδιτη κατάσταση της ΕΕ, αρωγός στη γερμανική στάση ήρθαν και οι ίσες αποστάσεις που κράτησε το ΝΑΤΟ απέναντι στις εμπλεκόμενες πλευρές (υποτίθεται συμμάχων στο πλαίσιο της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας), κατά την τελευταία Σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών.

***

Στο μεταξύ η Άγκυρα, για άλλη μία φορά, αγνοώντας επιδεικτικά τις ευρωπαϊκές παλινωδίες περί κυρώσεων και επιδεικνύοντας συμπεριφορά ηγεμονικής δύναμης, προχώρησε σε νέες NAVTEX για ασκήσεις με πραγματικά πυρά ανάμεσα σε Ρόδο και Καστελόριζο, από την άλλη εξαπέλυσε νέα δριμύτατη επίθεση στο Γάλλο πρόεδρο. Παράλληλα, έθεσε και πάλι ζήτημα για 152 νησιά, νησίδες και βραχονησίδες, το θέμα της τουρκικής κυριαρχίας στο Καστελλόριζο, αλλά και στα Βαρώσια. Μόλις την περασμένη Τρίτη (8/12), ο Ερντογάν δήλωσε επίσης ότι: «…οποιουδήποτε είδους κυρώσεις από την ΕΕ εναντίον της Τουρκίας δεν πρόκειται να επηρεάσουν σημαντικά τη χώρα. Η ΕΕ δεν έχει ποτέ φερθεί με εντιμότητα ούτε έχει κρατήσει τις υποσχέσεις της…». Γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η ΕΕ (διάβαζε Γερμανία), αναζητά ένα φύλλο συκής να καλυφθεί, απέσυρε το θέμα των γεωτρήσεων αλλά και το Oruc Reis στην Αττάλεια, αναστέλλοντας προς το παρόν τις έρευνες, για τις οποίες ο Μητσοτάκης δηλώνει ότι «διεξάγονται σε μη οριοθετημένες περιοχές», ακυρώνοντας έτσι την πλήρη κυριαρχία της χώρας στα 12 νμ, μέσα στα οποία αλωνίζει το τούρκικο ερευνητικό σκάφος.

Η άρχουσα τάξη της Τουρκίας, με τις προκλητικές κινήσεις της, επιδιώκει να προβάλει τις διεκδικήσεις της από θέση ισχύος και να οδηγήσει Ελλάδα και Κύπρο σε ένα «διεθνή διάλογο» με το σύνολο των απαιτήσεών της, που αφορούν όχι μόνο στη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου, αλλά στην πλήρη αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λοζάνης. Κι όλα αυτά, μέσα σε μία φλεγόμενη περιοχή στην οποία εκδηλώνονται συνεχώς οι οξύτατοι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών και συνωστίζονται οι πολεμικοί στόλοι τους στο Αιγαίο, την Ανατ. Μεσόγειο και τη Βόρεια Αφρική.

Για το λαό μας οι ιμπεριαλιστικές “κυρώσεις” κατά της Τουρκίας σημαίνουν απλά και μόνο το δυνάμωμα της τουρκικής προκλητικότητας που βάζει σε κίνδυνο τα ελληνοκυπριακά δικαιώματα στο Αιγαίο και την Ανατ. Μεσόγειο, καθώς πυροδοτεί τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους ανταγωνισμούς. Γιατί είναι βέβαιο πως η στάση της ΕΕ, όπως και των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ, είναι αυτή που ενισχύει στην πραγματικότητα την τουρκική επιθετικότητα, σε πλήρη αντίθεση με τις δικαιολογίες των αστικών κομμάτων (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ κ.ά.) ότι δήθεν αυτές αποτελούν «εγγύηση» της ειρήνης και «των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων».

Η πραγματική διέξοδος βρίσκεται ακριβώς στην ένταση της αντιϊμπεριαλιστικής πάλης για την απεμπλοκή της χώρας μας από τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις και στην εμπέδωση της ανεξαρτησίας, φιλίας, και συνεργασίας των λαών της περιοχής.

Από την πλευρά της, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχειρεί να αναγάγει την επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών σε διευθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, στέλνοντας συνεχή μηνύματα στην Άγκυρα, προσκαλώντας την σε «διάλογο», διαβεβαιώνοντας ότι η ελληνική κυβέρνηση αναγνωρίζει πως υπάρχει αντικείμενο προς συζήτηση και ότι σε περίπτωση διαφωνίας υπάρχει η δυνατότητα προσφυγής στη Χάγη. Το Δικαστήριο της Χάγης προβάλλεται σαν η μόνη «ρεαλιστική» στρατηγική της χώρας από όλες τις δυνάμεις του αστικού πολιτικού συστήματος, που είναι έτοιμες να συρθούν σε μια «διαπραγμάτευση» εφ’ όλης της ύλης με την Τουρκία. Οι κυβερνητικές θέσεις, ωστόσο, συναντούν την κάθετη άρνηση της Γερμανίας η οποία -πέρα από το θέμα της συνεκμετάλλευσης- βάζει και μια σειρά από ζητήματα, όπως τη μη «μετακύλιση της Τουρκίας σε άλλο γεωπολιτικό στρατόπεδο», το προσφυγικό-μεταναστευτικό, την απομόνωση της ΕΕ αν αποφασίσει αυστηρές κυρώσεις σε σχέση με τους Αμερικάνους, Ρώσους και Κινέζους, την τελωνειακή ένωση, τις γερμανοτουρκικές εμπορικές σχέσεις (η γερμανική κυβέρνηση αρνείται να ακυρώσει τη ναυπήγηση έξι υποβρυχίων τύπου 214 στην Τουρκία), τη γερμανορωσική προσέγγιση, ακόμα και τη δι-ατλαντική συνοχή και τη στρατηγική εταιρική σχέση της ΕΕ «με μία ισχυρή περιφερειακή δύναμη στην περιοχή», όπως είναι η Τουρκία. Κάπως διαφοροποιημένα είναι τα γαλλικά συμφέροντα που εστιάζουν κυρίως στην καταδίκη της Τουρκίας, ώστε να απομακρυνθεί από τη Συρία και τη Λιβύη όπου απειλούνται τα δικά της ιδιαίτερα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Γενικά, τα κράτη-μέλη της ΕΕ έχουν διάφορες απόψεις για τις σχέσεις τους με την Τουρκία, αναλόγως των συμφερόντων των επιμέρους αστικών τάξεων.

***

Στο προσχέδιο συμπερασμάτων αναφέρεται ότι: «…Η οικονομική ανταπόκριση στην κρίση προσφέρει την ευκαιρία να επιταχυνθούν ο βιώσιμος μετασχηματισμός και ο εκσυγχρονισμός των οικονομιών μας και να αποκτήσουμε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα…». Πρόκειται για την πεμπτουσία της ταξικής φύσης που διαπνέει την ΕΕ, μιας και η συνέχιση της πανδημίας δίνει ένα ισχυρό πρόσχημα, ώστε να κατεδαφιστεί ό,τι υπόλοιπο έχει απομείνει από τις εργασιακές κατακτήσεις.

Κατά συνέπεια, η συζήτηση έγινε στη βάση της έγκρισης και του επιμερισμού των ευρωπαϊκών κονδυλίων προς τα κράτη-μέλη, πάντα με την προσεπίκληση της πανδημίας. Το σοβαρό αγκάθι της Ουγγαρίας και Πολωνίας -οι οποίες είχαν θέσει βέτο για το πακέτο των 1,8 τρισ.€ του επταετούς Προϋπολογισμού 2021-2027 (1,074 τρισ.) και του σχεδίου ανάκαμψης (750 δισ.), εάν αυτό συνοδεύεται από την υποχρέωση να τηρούνται οι βασικές αρχές του «κράτους δικαίου»- μάλλον πήρε την άγουσα του συμβιβασμού μετά τις σχετικές συζητήσεις με τη Μέρκελ την περασμένη Τρίτη (8/12). Η συμβιβαστική πρόταση θα παρουσιαστεί στα υπόλοιπα μέλη της Ένωσης και θα οριστικοποιηθεί μέχρι το τέλος της διήμερης Συνόδου Κορυφής.

Το γνωστό παζάρι περιστράφηκε στο να βρεθεί τρόπος για την κατανομή των κονδυλίων, την αντιμετώπιση του τεράστιου κό­στους της δημοσιονομικής χαλάρωσης λόγω κορονοϊού και το πώς θα διαχειριστούν τα μέτρα κατά της πανδημίας. Εκτεταμένη συζήτηση έγινε και για τη λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη, προς την οποία κατευθύνεται ένα πολύ μεγάλο μέρος των κονδυλίων. Μία συμφωνία για έναν ενισχυμένο στόχο μείωσης εκπομπών τουλάχιστον 55% έως το 2030 βρίσκεται ήδη στις προθέσεις των ευρωπαϊκών μονοπωλίων Ενέργειας, με άλλοθι πάντα την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής!

Φυσικά ο κοινός παρονομαστής είναι η όλη οικονομική και υγειονομική επιβάρυνση να φορτωθεί με διάφορους τρόπους (παράταση της εργάσιμης ημέρας, εντατικοποίηση της εργασίας, πλημμελή μέτρα προστασίας εργαζομένων, μείωση μισθού εργασίας κάτω από την αξία της εργατικής δύναμης, απολύσεις, ελαστικά ωράρια, απλήρωτες υ­περωρίες κ.ά.) στις πλάτες των ευρωπαϊκών λαών. Και αυτό προτίθενται να κάνουν…

Για την πανδημία, το σχετικό κείμενο -με φόντο τις ανακοινώσεις για το εμβόλιο- καλεί σε ενίσχυση του συντονισμού, «ιδίως κατά την προετοιμασία για τη σταδιακή άρση των περιορισμών και την επιστροφή σε κανονικά ταξίδια, συμπεριλαμβανομένου του διασυνοριακού τουρισμού, όταν η υγειονομική κατάσταση το επιτρέψει». Λόγος γίνεται στο κείμενο και για τη «συντονισμένη προσέγγιση των πιστοποιητικών εμβολιασμού» και για το θέμα της πλαστότητας, ενώ στο θέμα της Υγείας αναφέρεται απλά και μόνο η «προώθηση των προτάσεων για μια Ένωση Υγείας και της πλήρους αξιοποίησης του δυναμικού των δεδομένων Υγείας στην Ευρώπη» και επιπλέον ευαγγελίζεται «μια πιθανή διεθνή Συνθήκη για τις πανδημίες, στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας», κάνοντας ότι αγνοεί τον οξύτατο ανταγωνισμό των μονοπωλίων φαρ­μάκων και την κερδοσκοπική λογική -παραγωγή εκτός πρωτοκόλλων- του αγώνα δρόμου των εμβολίων.

***

Στο θέμα του Brexit δεν έγινε συζήτηση, αλλά μόνο ενημέρωση από την επικεφαλής της Κομισιόν. Κι αυτό γιατί μόλις την περασμένη Τρίτη συμφωνήθηκαν τελικά από κοινού οι όροι διακίνησης των προϊόντων στα σύνορα Ιρλανδίας και Βόρειας Ιρλανδίας. Ωστόσο, τα αγκάθια παραμένουν, καθώς η Κομισιόν αρνείται επίμονα κάθε συζήτηση για πρόσβαση των βρετανικών προϊόντων στην ενιαία αγορά χωρίς προϋποθέσεις. Με την ίδια επιμονή ο Βρετανός πρωθυπουργός δήλωσε ότι «…το Λονδίνο μπορεί να εγκαταλείψει τον διάλογο αν δεν μπορεί να πάρει αυτό που πρέπει…». Στο μεταξύ, η Γαλλία απειλεί να ασκήσει βέτο σε εμπορική συμφωνία του Brexit εάν αυτή δεν πληροί ορισμένες προϋποθέσεις, ειδικότερα σε ό,τι αφορά την αλιεία.

Τέλος, το ζήτημα των τρομοκρατικών επιθέσεων έδωσε μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να προταθεί η ενίσχυση των δυνάμεων και των μέτρων καταστολής. Το κείμενο αναφέρει σχετικά: «…Στη συνέχεια θα στραφούμε στην ασφάλειά μας. Οι τρομοκρατικές επιθέσεις των τελευταίων εβδομάδων ενίσχυσαν μόνο την αποφασιστικότητά μας να συνεργαστούμε ενάντια στην τρομοκρατία, τη ριζοσπαστικοποίηση και τον βίαιο εξτρεμισμό. Θα επικεντρωθούμε ιδιαίτερα σε επιχειρησιακά μέτρα που ενισχύουν περαιτέρω τη συνεργασία μας…».

Ο εχθρός-λαός περονιάζει μέχρι το μεδούλι το αντιδραστικό οικοδόμημα της ΕΕ. Είναι πλέον γεγονός ότι ένας αντικομουνιστικός-αντιδημοκρατικός άνεμος σαρώνει απ’ άκρου σ’ άκρο την Ευρώπη, που γίνεται ιδιαίτερα αισθητός εξ αιτίας της οικονομικής κρίσης και των τεράστιων καταστροφικών συνεπειών στα εργατολαϊκά στρώματα, προς τα οποία η μοναδική ανθρωποκεντρική κοσμοθεωρία που γνώρισε ποτέ ο κόσμος θα μπορούσε να παράσχει καταφύγιο.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος