Σύνταξη στα βαθιά γεράματα θεσμοθέτησε ο νέος νόμος Βρούτση για το σύνολο του κόσμου της εργασίας, ανατρέποντας τα ήδη υψηλά ηλικιακά όρια συνταξιοδότησης (67 έτη) . Με βάση την αναλογιστική μελέτη που συνοδεύει την αντιασφαλιστική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης το όριο συνταξιοδότησης αυξάνεται στα 68 έτη μέσα στο 2024, τα επόμενα δηλαδή 4 χρόνια. Η ρύθμιση αυτή βασίζεται στις διατάξεις του νόμου Κατρούγκαλου, η οποία προβλέπει ότι τα όρια συνταξιοδότησης των ασφαλισμένων θα ανακαθορίζονται με τη μεταβολή του προσδόκιμου όρου ζωής του πληθυσμού της χώρας.

Αποδεικνύεται στην πράξη ότι η μεταρρύθμιση Βρούτση δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να εμβαθύνει και να διευρύνει τις αντιδραστικές ρυθμίσεις της προηγούμενης “αριστερής διακυβέρνησης”. Σύμφωνα μάλιστα με τους συντάκτες της έκθεσης που συνοδεύει τη νέα μεταρρύθμιση το όριο συνταξιοδότησης θα φτάσει στα 69 έτη στο όχι και τόσο μακρινό 2036 για να ανέλθει τελικά στο 72ο έτος τη δεκαετία του 2060. Δημοσιονομικά πλεονάσματα 2.5 του ΑΕΠ μέχρι το 2060 για την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους και σύνταξη στα 72 για τους εργαζομένους.

Και όλα αυτά πάνω στο έδαφος της ανεργίας που διατηρείται σταθερά πάνω από το 20% του εργατικού δυναμικού, αν και στην πράξη, χωρίς τους δημιουργικούς νεοφιλελεύθερους υπολογισμούς της ξεπερνά το 30% . Αντίστοιχα, η “μαύρη απασχόληση”, η τεχνητή αυτοαπασχόληση (μπλοκάκια) που επιβάλει το κεφάλαιο και η γενίκευση των ελαστικών σχέσεων απασχόλησης οδηγεί ετησίως στην απώλεια πολλών δισεκατομμυριών για τα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς ετησίως χάνονται πάνω από 5 με 7δις, με τάσεις διαρκούς αύξησης, λόγω της διαρκούς κινεζοποίησης της αγοράς εργασίας.

Με αυτό τον τρόπο, αναπαράγεται ο γνωστός φαύλος κύκλος του νεοφιλελεύθερου πολιτικού μονόδρομου: μείωση των συνολικών ασφαλιστικών εισφορών, υπονόμευση της σταθερής απασχόλησης και ανεργία που οδηγούν άμεσα ως “φυσικός αδήριτος νόμος” των αναγκών του κεφαλαίου και της δημοσιονομικής του ισορροπίας σε αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και μείωση των συντάξεων. Αυτή την τάση ακολουθούν από το 1993 και μετά όλες οι αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις, αποδεικνύοντας πως ο αγώνας για την κοινωνική ασφάλιση και σύνταξη συνδέονται άμεσα με την πάλη για σταθερή και μόνιμη εργασία. Γι’ αυτό και ο αγώνας για την κοινωνική ασφάλιση είναι πανεργατικός και αφορά και τους νέους και τους παλιούς εργαζομένους. Η μεταρρύθμιση Βρούτση δεν εξασφαλίζει τη μεσοπρόθεσμη δημοσιονομική βιωσιμότητα του συστήματος έστω και πάνω σε μια ανταποδοτική/ κεφαλαιοποιητική λογική χαμηλών συντάξεων και υψηλών χρόνων συνταξιοδότησης, αλλά αντίθετα προδιαγράφει τη διαρκή κρατική παρέμβαση (κάθε 3-4 χρόνια) στη βάση ακόμη χαμηλότερων συντάξεων και ακόμη υψηλότερων χρόνων συνταξιοδότησης.

Επιπρόσθετα, ο σημερινός αντιδραστικός κύκλος της αντιασφαλιστικής μεταρρύθμισης δεν έχει ακόμη κλείσει . Το δεύτερο κύμα αφορά την ανάπτυξη του τρίτου πυλώνα της κοινωνικής ασφάλισης με την άμεση εισαγωγή των ιδιωτικών επιχειρηματικών ομίλων στο πεδίο της κοινωνικής ασφάλισης κατά τα πρότυπα της Χιλής.

Γι’ αυτό και ο μόνος δρόμος που μας απομένει για να ανατρέψουμε τις νέες αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις είναι ο δρόμος του αγώνα. H ανατροπή του νόμου Βρούτση είναι ζήτημα επιτακτικής ανάγκης για το σύνολο του κόσμου της εργασίας. Είναι αναγκαίος ο συντονισμός των πρωτοβάθμιων σωματείων σε αγωνιστική κατεύθυνση, με σταθμό την προκήρυξη νέας απεργιακής κινητοποίησης στις 19/3, σήμερα που η ΓΣΕΕ των ΜΑΤ και των εργοδοτών και συνολικά η συνδικαλιστική γραφειοκρατία δείχνουν όχι μόνο να μην θέλουν και να μην μπορούν, αλλά να συναινούν ανοικτά σε κάθε αντιλαϊκό πολιτικό σχέδιο Η κοινωνική ασφάλιση και η σύνταξη δεν είναι ωστόσο κάτι μακρινό, γενικό και αόριστο που αφορά μόνο τους μεγάλους σε ηλικία εργαζομένους. Αποτελεί αντίθετα τη βασική κοινωνική εγγύηση όλων των εργαζομένων, τη διασφάλιση ότι δεν θα πεταχτούν στο δρόμο κάποια στιγμή ως “γέρικα άλογα”.

Διεκδικούμε παλεύουμε :

• Ανατροπή του νόμου Βρούτση. Να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι και ρυθμίσεις καθώς και όλοι οι νόμοι και διατάξεις που διαλύουν το ασφαλιστικό σύστημα με τις ρυθμίσεις του τρίτου και τέταρτου μνημονίου. Αποκλειστικά Δημόσια και δωρεάν Κοινωνική ασφάλιση και υγεία. Να επιστραφούν στα ασφαλιστικά ταμεία τα αποθεματικά που υπεξαίρεσαν τράπεζες, κράτος, εργοδότες (70 δις έως 2010, δομημένα ομόλογα, PSΙ κ.λπ.).
• Θεμελίωση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος στα 25 χρόνια υπηρεσίας για όλους και χωρίς όριο ηλικίας. Πλήρης σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας ή στα 58 για τους άντρες και στα 55 για τις γυναίκες. Σύνταξη ίση με το 80% του ύψους του τελευταίου μισθού. Αυξήσεις στις συντάξιμες αποδοχές. Να σταματήσει η διάλυση της επικουρικής ασφάλισης, του μετοχικού ταμείου και της μείωσης του εφάπαξ.
• Κατάργηση της μαύρης – ανασφάλιστης εργασίας με αυστηρές ποινές στους εργοδότες. Κατάργηση όλων των μορφών ευέλικτης και ελαστικής εργασίας.
• Να σταματήσει η διάλυση της δημόσιας υγείας. Σύστημα υγείας, ασφάλισης και σύνταξης αποκλειστικά Δημόσιο.
• Όχι σε μισθολόγιο – φτωχολόγιο. Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις ώστε να ζούμε με αξιοπρέπεια από το μισθό μας. Ανάκληση όλων των μειώσεων και αναπλήρωση των μισθών στα επίπεδα του 2009. Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού.

Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Σύρου, Τήνου και Μυκόνου