Κωστής Παπαϊωάννου
«Στο κάτω-κάτω της γραφής, όταν μεγάλα ιδιωτικά σχολεία γίνονται σπόνσορες κομμάτων, θα υπάρξει και ανταπόδοση»
Θυμάστε κάτι φροντιστήρια που διαφήμιζαν ταχύρρυθμα αγγλικά πέριξ της Κάνιγγος; «Lower σε έναν μήνα, Proficiency σε τρεις!». Κάπως έτσι νομοθετεί το υπουργείο Παιδείας για την ιδιωτική εκπαίδευση. Με νομοσχέδιο fast track σε «ιουλιανή διαβούλευση» διαλύει πλήρως τις συνθήκες εργασίας των ιδιωτικών εκπαιδευτικών. Καμία έκπληξη. Στο κάτω-κάτω της γραφής, όταν μεγάλα ιδιωτικά σχολεία γίνονται σπόνσορες κομμάτων, θα υπάρξει και ανταπόδοση. Κάτι δίνεις και κάτι παίρνεις στη ζωή αυτή. Ε, τα σχολεία (τα σχολεία επαναλαμβάνω, όχι ατομικά οι ιδιοκτήτες) έδωσαν χρήματα και δικαιούνται ευνοϊκά νομοθετήματα. Δεν το έκαναν για την ψυχή της γιαγιάς τους…
Είναι παράνομο να είναι κάποιος χορηγός πολιτικού φορέα; Όχι. Όταν όμως είναι φορέας εποπτευόμενος από το υπουργείο Παιδείας και ελέγχεται για να εκδίδει ισότιμους τίτλους σπουδών, είναι ηθικά επιλήψιμο να κάνει δωρεές στο κόμμα που θα κυβερνήσει αύριο. Και όταν έρχεται ένα τέτοιο νομοσχέδιο, άδικα πάει στο κακό ο νους μας; Μήπως το ηθικά επιλήψιμο επιβεβαιώνεται εμπράκτως; Όμως ο δικός μου προβληματισμός δεν έχει να κάνει με την κ. Κεραμέως. Ούτε με τους σχολάρχες. Τη δουλειά τους κάνουν. Και η δουλειά τους συγκλίνει, αν δεν συμπίπτει. Εξάλλου δεν χάνει ευκαιρία η υπουργός να μιλάει για ελευθερία του επιχειρείν. Κι ας θέτει το Σύνταγμα εύλογους περιορισμούς στο εκπαιδευτικό επιχειρείν.
Ο προβληματισμός μου έχει να κάνει με τους γονείς που θα στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο αυτό με την απολύτως ευέλικτη σχέση εργασίας. Στο σχολείο που θα βασίζει τις απογευματινές του δραστηριότητες σε «μαύρους» εργαζόμενους χωρίς διοριστήρια. Σε αδήλωτους εργαζόμενους που θα πάρει για τον σκοπό αυτό ή –το πιθανότερο– στους πρωινούς δασκάλους που θα δουλέψουν «εθελοντικά» και εκτός ωραρίου, με την απειλή της απόλυσης. Τι δεν καταλαβαίνουν οι γονείς για τον δάσκαλο του παιδιού τους; Και δεν τους νοιάζει αν έχει σχέση με την εκπαίδευση εκείνος που κάνει στο παιδί τους άλλες δραστηριότητες;
Οι γονείς αυτοί μαθαίνουν ακόμα ότι νομιμοποιείται η μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας. Δηλαδή η δασκάλα του παιδιού τους θα δηλώσει ξαφνικά (τώρα, μέσα στο καλοκαίρι!) ότι θέλει να δουλεύει και να πληρώνεται λιγότερο. Και θα το κάνει τάχα οικειοθελώς και όχι με το μαχαίρι στον λαιμό για να προσλάβει το σχολείο άλλη πιο νέα και «οικονομική δασκάλα». Σε αυτήν τη δασκάλα που θα δηλώσει ότι επιθυμεί(!) να εργασθεί λιγότερο με μικρότερο μισθό υπό την απειλή της (ελεύθερης πια) απόλυσης, οι γονείς αυτοί θα εμπιστευτούν το παιδάκι τους τον Σεπτέμβριο. Δεν τους νοιάζει;
Δεν είναι επιστημονική φαντασία: δάσκαλοι κάνουν τους συνοδούς στα σχολικά πριν και μετά τα μαθήματα για να μην απολυθούν, μαθηματικοί παρέχουν απλήρωτοι απογευματινές δραστηριότητες, φιλόλογοι οργανώνουν «εθελοντικά» γκαλά τα Σαββατοκύριακα. Θα έπρεπε σχολεία που απαξιώνουν τους εργαζομένους και εντέλει κλείνουν, όπως πρόσφατα συνέβη με τη Νέα Γενιά Ζηρίδη, να γίνονται μάθημα. Όμως τα παθήματα δεν γίνονται μαθήματα. Δεν νοείται ποιοτική εκπαίδευση με απαξιωμένο δάσκαλο-λάστιχο. Ακούω τον αντίλογο: και τι μας νοιάζει εμάς; Όλοι ελαστικά δουλεύουν πια. Πάμε λοιπόν παρακάτω: οι εκπαιδευτικοί υπογράφουν δημόσια έγγραφα. Τίτλους σπουδών, βαθμούς, απουσίες. Τα υπογράφουν με βάση τους νόμους και σύμφωνα με τη συνείδησή τους. Ακριβώς γι’ αυτό ο νόμος τούς έδινε ως τώρα στοιχειώδη αυτονομία και προστασία. Χωρίς αυτή, θα πιέζονται να βάζουν βαθμούς κατά παραγγελία, να δίνουν απολυτήρια, να σβήνουν απουσίες. Σε πολύ γνωστό σχολείο διενεργείται αυτήν τη στιγμή έλεγχος για διαγραφή 400 απουσιών και καταστροφή απουσιολογίων. Πάλι δεν καταλαβαίνουν;
Αυτό το τμήμα της άρχουσας τάξης της χώρας λοιπόν με παραξενεύει. Που θέλει να πάρει το παιδί του απολυτήριο χωρίς να φοιτά, κι ας βγει «στουρνάρι». Το ίδιο τμήμα της ελίτ αγόραζε λυμένα τα θέματα στις εξετάσεις IB, δηλαδή χρυσοπλήρωνε για να γίνουν τα παιδιά της απατεώνες. Η ίδια ελίτ χασκογελάει όταν γόνος πρώην πρωθυπουργού συλλαμβάνεται αντιγράφων και απολύεται η εκπαιδευτικός που τον συνέλαβε.
Πόσοι είναι αυτοί οι γονείς; Φοβάμαι αρκετοί. Δεν είναι αμελητέα ποσότητα οι κούφιες ελίτ, αυτές που μπορεί να θεωρούν φυσικό να βραβεύει η κ. Διαμαντοπούλου τη σχολή αρχαίων ελληνικών του κ. Αδ. Γεωργιάδη με Education Leaders Award! Τέσσερα βραβεία για τη διδασκαλία αρχαίων στα νήπια, για την απαγγελία αρχαίας γραμματείας στα σκυλάκια! Mon dieu, τι αριστεία!
Ευτυχώς οι περισσότεροι γονείς προτάσσουν την ιδιότητα του γονέα όταν σκέφτονται την εκπαίδευση του παιδιού τους. Όχι του πελάτη. Θέλουν δασκάλους με κύρος και αξιοπρέπεια. Όσοι υπηρετούν την εκπαίδευση το ξέρουν. Αυτοί οι γονείς απέναντί τους έχουν ένα υπουργείο που τους αντιμετωπίζει όχι ως γονείς αλλά σαν πελάτες φτηνών υπηρεσιών σε σχολεία all inclusive.
e-prologos.gr
