Δόθηκε στη δημοσιότητα το «Πρόγραμμα-πλαίσιο μεταμνημονιακής ενισχυμένης εποπτείας (Enhanced Surveillance)», ένα ακόμη εξάμβλωμα παραπροϊόν του Σύμφωνου Σταθερότητας (Καν. Ε.Ε. 472/2013 «Ενίσχυση της οικονομικής και δημοσιονομικής εποπτείας των κρατών-μελών στη ζώνη του ευρώ»).

Αφορά τους όρους και τις προϋποθέσεις που θα ισχύσουν για την περίοδο μετά τις 20 Αυγούστου 2018 και μέχρις ότου αποπληρωθεί, από τη γενιά των 350-650 ευρώ, το 75% των τριών μνημονιακών δανείων, (στις χώρες της ευρωζώνης αρχικά και στη συνέχεια στον EFSF και τον ESM), με τα οποία χρέωσαν το λαό οι κυβερνήσεις των Παπανδρέου, Σαμαρά-Βενιζέλου και Τσίπρα-Καμμένου. Στο νέο «πρόγραμμα» συμμετέχουν η Κομισιόν, η ΕΚΤ, ο ESM και βεβαίως σαν «σύμβουλος» το ΔΝΤ. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα νέας κοπής Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, (ο πρώτος εφαρμόστηκε το Φθινόπωρο του 1898), κάτω από τις οδηγίες Ευρωπαίων και Αμερικάνων, με ευρύτατες ιμπεριαλιστικές αξιώσεις και απαιτήσεις που εκτείνονται στο πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο. Αυτό είναι ήδη προφανές από την προβολή που δίνεται από τα διεθνή κέντρα για τον υποτελή ρόλο που καλείται να διαδραματίσει η χώρα μας, (λόγω και της απρόβλεπτης πολιτικής της Τουρκίας), σε όλο το γεωστρατηγικό γίγνεσθαι του τόξου που εκτείνεται από τα Βαλκάνια μέχρι τη Μ.Ανατολή. Η πειθήνια και δουλοπρεπής συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, παρ’ όλες τις εσωτερικές αντιθέσεις της που εμφανίζονται τελευταία, έχει αποδεχθεί το ρόλο που της επιφυλάσσουν τόσο οι αμερικανοΝΑΤΟϊκοί σχεδιασμοί, (ονοματολογία πΓΔΜ, επίλυση «αλβανικού», ενεργειακό σχέδιο, απέλαση Ρώσων διπλωματών), για την πρόσδεση των βαλκανικών χωρών στην αμερικάνικη επιρροή, όσο κι οι γερμανικές «λύσεις» στο μεταναστευτικό, (διμερής συμφωνία Μέρκελ-Τσίπρα) και την ενταξιακή πορεία των Δυτικών Βαλκανίων στην Ε.Ε. Κατά συνέπεια, ο διαγκωνισμός ευρωπαϊκού και αμερικάνικου ιμπεριαλισμού είναι παραπάνω από εμφανής, χωρίς να παραβλέπονται τόσο η ρωσική όσο και η κινέζικη παρέμβαση στη Βαλκανική Χερσόνησο.

★★★

Σε ό,τι αφορά το νέο μεταμνημονιακό «πρόγραμμα», αυτό θα περιλαμβάνει αφενός όλα τα μέτρα των τριών Μνημονίων που έχουν ψηφιστεί στην ελληνική Βουλή, (αρχή της «μη αντιστρεψιμότητας») και αφετέρου μία σειρά «μεταρρυθμίσεων» σε έξι άξονες: στα δημοσιονομικά, στις συντάξεις, στη δημοσιονομική σταθερότητα, στην αγορά εργασίας, στις ιδιωτικοποιήσεις και στη δημόσια διοίκηση. Πιο συγκεκριμένα, οι «μεταρρυθμίσεις» αφορούν: τη μείωση κύριων και επικουρικών συντάξεων από 1ης Ιανουαρίου 2019, τη μείωση του αφορολόγητου ποσού από 1ης Ιανουαρίου 2020, την εξίσωση των αντικειμενικών τιμών των ακινήτων με τις εμπορικές τιμές, τον περιορισμό των «κόκκινων» δανείων στα 60 δις από 92,4 δις € που είναι σήμερα, την πλήρη γεωγραφική κάλυψη των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, την εφαρμογή σχεδίου δράσης για τα αφερέγγυα νοικοκυριά μέχρι τα τέλη του 2021, την πώληση μεριδίων που διατηρεί το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας στις συστημικές τράπεζες, την αναβάθμιση του ηλεκτρονικού συστήματος συλλογής των φόρων, το μηδενισμό των ληξιπροθέσμων χρεών και την αποφυγή συσσώρευσης νέων από οργανισμούς, υπουργεία και φορείς του Δημοσίου που πραγματοποιούν συναλλαγές με ξένες και ντόπιες επιχειρήσεις, την επανεξέταση (sic) των επιδομάτων αναπηρίας και τον εκσυγχρονισμό(!) του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας. Επίσης τη σταδιακή χαλάρωση των ελέγχων κεφαλαίου, (capital controls), το σχέδιο δράσης για την αδήλωτη εργασία, τις άδειες «fast track» για επενδύσεις, την ολοκλήρωση του Κτηματολογίου, (δασικοί χάρτες, κτηματολογικό γραφείο κ.λπ.), την αγορά ενέργειας, τις υπόλοιπες ιδιωτικοποιήσεις, τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης, το διορισμό γενικών διευθυντών και όλων των γενικών διευθυντών σύμφωνα με τον νόμο 4369/2016, την εφαρμογή του 3ου κύκλου αξιολόγησης/κινητικότητας στο Δημόσιο, το ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού π.χ. ψηφιακό οργανόγραμμα για όλους τους δημόσιους φορείς και σύνδεση με την Αρχή Ενιαίας Πληρωμής). (Αναλυτικά δες Λ.Δ. φύλλο Νο 362/1.07.2018). Πρόκειται δηλαδή για ένα νέο γύρο επιβολής άγριων μέτρων κάτω από τη Δαμόκλειο σπάθη της επίτευξης των πρωτογενών πλεονασμάτων του 3,5% μέχρι το 2022 και του 2% μέχρι το 2060! «Η ενισχυμένη εποπτεία έχει σκοπό να βοηθήσει την Ελλάδα να κερδίσει την εμπιστοσύνη των αγορών, των επενδυτών, των επιχειρήσεων και των επιχειρηματιών, που επιθυμούν σταθερότητα και προβλεψιμότητα», διαμηνύουν οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι της Ε.Ε. Και βέβαια, αυτός είναι και ο στόχος των απανταχού κερδοσκόπων- «επενδυτών» που λειτουργούν με την προσδοκία άκοπου και εύκολου κέρδους με ελάχιστη συμμετοχή και παντοειδείς πολλαπλές κρατικές παροχές. Επενδύσεις βεβαίως και θα γίνουν. Όμως είναι απολύτως αμφίβολο αν θα υπάρξει έστω και ενός ευρώ προστιθέμενη αξία που θα παραμείνει στη χώρα, μετά τις θηριώδεις εισφοροαπαλλαγές, τις φοροελαφρύνσεις, τις επιδοτούμενες θέσεις εργασίας, την ασύλληπτη διαπλοκή και διαφθορά.

Στο μεταξύ, κυβέρνηση και Κομισιόν παρέχουν απροκάλυπτες ή συγκαλυμμένες διαβεβαιώσεις, (δια στόματος Μοσκοβισί και άλλων Ευρωπαίων αξιωματούχων), για μετάθεση σε επόμενο χρόνο των μειώσεων στις συντάξεις ή το αφορολόγητο, κ.ά. Παράλληλα, καλλιεργούνται οι γνωστές κυβερνητικές αυταπάτες της «δίκαιης ανάπτυξης» επιχειρώντας να αμβλύνουν την τεράστια ταξική διάσταση που χωρίζει τους κερδοσκόπους- «επενδυτές» από τον κόσμο της εργασίας.

★★★

Στο Eurogroup, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών μπλόκαρε προσωρινά την εκταμίευση της τελευταίας δόσης των 15 δις €, αρνούμενος να δεχθεί την αναβολή κατά ένα εξάμηνο του αυξημένου ΦΠΑ στα 5 νησιά του Αιγαίου, ύψους μόλις 28 εκατ. € με αντίστοιχο ισοδύναμο από τις αμυντικές δαπάνες. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο. Αν για τα 28 δις υπάρχει έντονη αντίδραση της γερμανικής Βουλής, πόσω δε μάλλον για το πάγωμα των μειώσεων στις συντάξεις ύψους 1,6 δις και των 2,3 δις του αφορολόγητου ορίου! Αυτή η επίδειξη ισχύος του Βερολίνου δίνει σαφές το στίγμα πως δεν πρόκειται να υπάρξει καμία ανοχή σε προεκλογικού τύπου παρεκκλίσεις, έστω και αν η διγλωσσία του Μοσκοβισί αφήνει να εννοηθεί κάτι τέτοιο. Κατά συνέπεια, όσες υποχωρήσεις και όσες γονυκλισίες κι αν κάνει ο Τσίπρας προς τη Μέρκελ, η Γερμανία και οι συν αυτή, δεν φαίνονται διατεθειμένοι να δεχθούν την οποιαδήποτε λαϊκή παροχή. Και μάλιστα όταν στην πρόσφατη Σύνοδο του ΝΑΤΟ, ο Τσίπρας ταυτίστηκε με τη «γραμμή» Τράμπ τόσο στο ζήτημα της «δίκαιης συμμετοχής» στις δαπάνες του αντιδραστικού αυτού Οργανισμού, όσο και στις έμμεσες κατηγορίες για «ενεργειακή διαφοροποίηση» στις διμερείς σχέσεις Γερμανίας-Ρωσίας. Προφανώς ο Τραμπ, αντιλαμβανόμενος τη συνεχιζόμενη φθορά της αμερικάνικης ηγεμονίας και εκμεταλλευόμενος την άνοδο της ευρωπαϊκής αντι-Ε.Ε. ακροδεξιάς, επιχειρεί να αποδομήσει την Ε.Ε. και να τη σύρει σε μία πιο στενή συνεργασία- εξάρτηση από τις ΗΠΑ.

Με τη σειρά του ο πρόεδρος του Eurogroup, Μ.Σεντένο, δήλωσε ότι: «Το τέλος του προγράμματος είναι πολύ κρίσιμο για την ενίσχυση της εμπιστοσύνης. Είναι πολύ σημαντικό για την Ελλάδα να παραμείνει στις συμφωνημένες μεταρρυθμίσεις». Οι δηλώσεις Σεντένο «αδειάζουν» κυριολεκτικά την κυβέρνηση Τσίπρα για τις αυταπάτες που σπέρνει σε μία σειρά κρίσιμα ζητήματα για τους εργαζόμενους, όπως λ.χ. την επανεξέταση του κατώτατου μισθού, την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων, το πάγωμα των μειώσεων στις συντάξεις, τη διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου, τη δυνατότητα κήρυξης απεργίας από τα πρωτοβάθμια σωματεία, την καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας, την άρση της κατάργησης της κυριακάτικης αργίας, κλπ.

Από την πλευρά της η ΝΔ, κινούμενη πάντα στην ίδια τροχιά των μνημονιακών επιλογών, προσπαθεί να εμφανίσει τη συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ως αναξιόπιστη, όχι γιατί αποδέχθηκε ένα αντιδραστικό, αντεργατικό, αντιλαϊκό «Πρόγραμμα-πλαίσιο μεταμνημονιακής ενισχυμένης εποπτείας», αλλά γιατί «…θα έχουμε λιγότερα λεφτά από τους πιστωτές, αλλά και αυξημένη εποπτεία από την μεριά τους…». Με δύο λόγια ζητά συνεχή δανεισμό και απόλυτη αδιαφάνεια για το μεγάλο κεφάλαιο. Κι αυτό γιατί είναι υποταγμένη –όπως άλλωστε και η συγκυβέρνηση- στις απαιτήσεις του ΣΕΒ, ΣΕΤΕ και ΣΕΒΕ για «σταδιακή μείωση των ασφαλιστικών εισφορών», για «επιδότηση των εισφορών για τους νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας», για «παροχή φορολογικών κινήτρων για τους εργοδότες που αυξάνουν τις θέσεις εργασίας», για «αύξηση της ευελιξίας των επιχειρήσεων στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας και του ωραρίου», για «μεταρρυθμίσεις που θα διασφαλίσουν τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων» κ.ά. Από την άλλη, κάνει λόγο για συγκαλυμμένο τέταρτο Μνημόνιο και κριτικάρει αυστηρά τον Μοσκοβισί επειδή δεν σέβεται τις θυσίες του ελληνικού λαού! Η Ν.Δ. φαίνεται πως αποδέχεται πλέον τις ακροδεξιές θέσεις του κόμματος, υπηρετεί την πολιτική της μεγαλοαστικής τάξης και προσπαθεί να αποτρέψει την εμφάνιση σχημάτων στα δεξιά της.

★★★

Ο λαός μας μπαίνει στην μεταμνημονιακή εποχή, την οποία επιβάλλει το καθεστώς της εξάρτησης από τα οικονομικοπολιτικά κέντρα του ευρωπαϊκού και αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και την οποία στηρίζουν όλοι οι εκπρόσωποι της ντόπιας ολιγαρχίας και αποδέχονται σιωπηλά τα ψευτοαριστερά δεκανίκια τους.

Οι κύκλοι του ντόπιου και ξένου μονοπωλιακού κεφαλαίου που επέβαλλαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, τον επέβαλλαν για να μείνει και να περάσει κάτω από το μανδύα της σοσιαλδημοκρατίας όλα τα αντιδραστικά-αντιλαϊκά μέτρα που θα τους εξασφαλίζουν μία φτηνή και υπάκουη εργατική δύναμη, χωρίς κοινωνικούς κραδασμούς, απολύτως απαραίτητα για την κερδοσκοπική ασυδοσία τους.

Η εφαρμογή του «Προγράμματος-πλαισίου μεταμνημονιακής ενισχυμένης εποπτείας», σημαίνει παραπέρα βάθεμα της εξάρτησης από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, αφού πλέον η χώρα μας μετατρέπεται επί της ουσίας σε νεοαποικία του ιμπεριαλισμού. Από εδώ και στο εξής τόσο η Ε.Ε. όσο και το ΔΝΤ αποκτούν και θεσμικά πλέον τη δυνατότητα να παρεμβαίνουν σε όλους τους τομείς των δραστηριοτήτων της χώρας. Επομένως, θα πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό ότι μπαίνουμε σε μία παρατεταμένη και άγρια νύχτα, με μόνη δυνατή λύση το δυνάμωμα της ταξικής πάλης και τη σφυρηλάτηση της ενότητας του εργατολαϊκού κινήματος πάνω στις σταθερές βάσεις της αντιιμπεριαλιστικής και σοσιαλιστικής προοπτικής.

Θα πρέπει επίσης να γίνει συνείδηση για την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, ότι η ιμπεριαλιστική Ε.Ε. και το στρατοκρατικό ΝΑΤΟ αποτελούν θεσμοθετημένες εκφράσεις της κυριαρχίας των δυνάμεων μονοπωλιακού και χρηματιστικού κεφαλαίου, της κυριαρχίας του αμερικάνικου και δυτικοευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού και σαν τέτοιες είναι από τη φύση τους αντιδραστικές. Κανένα φτιασίδι και κανένα εξωραϊσμό δεν επιδέχονται προς μια «προοδευτικότερη» κατεύθυνση.

Στην πολύχρονη ταξική πορεία του, το εργατολαϊκό κίνημα έχει περάσει παρόμοιες, ίσως και δυσκολότερες καταστάσεις, δημιουργώντας τελικά εποποιίες. Και είναι βέβαιο ότι πάνω στο έδαφος της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής θα αναπτυχθούν και εφεξής μαζικοί και μαχητικοί, παρατεταμένοι αγώνες που θα ανοίξουν ένα νέο κεφάλαιο και θα σηματοδοτήσουν την απαρχή μιας νέας φάσης ανασύνταξης και ανόδου για το εργατολαϊκό κίνημα της χώρας μας, για το χτύπημα του αποκρουστικού προσώπου της εκμετάλλευσης για την οποία καμία «δίκαιη ανάπτυξη» δεν είναι εφικτή, παρά μόνο η ταξική σύγκρουση. Μέσα από αυτούς τους αγώνες, οι εργαζόμενοι θα σπάσουν το κλίμα απογοήτευσης και ηττοπάθειας που σπέρνει ο κυβερνητικός συνδικαλισμός, θα κερδίσουν την αυτοπεποίθησή τους, θα αναστηλώσουν την κλονισμένη πίστη στην αγωνιστική προοπτική, θα βάλουν παρακαταθήκη και θα ανοίξουν δρόμο για νέους πιο οργανωμένους και νικηφόρους αγώνες.

prologos.gr