Ε.Λ.Μ.Ε. ΙΚΑΡΙΑΣ ΦΟΥΡΝΩΝ
Εδώ και περίπου ένα μήνα τα σχολεία κινούνται ξανά στο παράλληλο σύμπαν της τηλεκπαίδευσης. Το ΥΠΑΙΘ αφήνοντας οριστικά στην άκρη την αρχική κοινή παραδοχή πως «…η τηλεκπαίδευση δεν είναι εκπαιδευτική διαδικασία και δε μπορεί σε καμία περίπτωση να αντικαταστήσει τη δια ζώσης..» επιχειρεί να την καταστήσει ισότιμη και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες. Έτσι με αλλεπάλληλες εγκυκλίους την κατέστησε υποχρεωτική επιβάλλοντας απουσίες , τη θεώρησε ισότιμη της διδασκαλίας στην τάξη και συνεπώς κατάλληλο τρόπο για να προχωράει κανονικά η ύλη και εσχάτως βρήκε και τρόπο να τηλε-αξιολογηθούν οι μαθητές με τηλε-διαγωνίσματα προτείνοντας μάλιστα και αναλυτικά τα “εργαλεία” που είναι στη διάθεση του εκπαιδευτικού και την ¨πληθώρα επιλογών¨ που έχει προκειμένου να υλοποιήσει τις “γραπτές δοκιμασίες”.
Το ΥΠΑΙΘ εν ολίγοις επιτάσσει να υλοποιηθούν “οι ισχύουσες διατάξεις” και μάλιστα “απαρέγκλιτα”, δηλαδή να βάλουμε διαγωνίσματα, να αξιολογήσουμε την “προφορική επίδοση”, τη “συμμετοχή στο μάθημα” και τη “συνολική εικόνα” των μαθητών, προσπαθεί με άλλα λόγια , σε πείσμα της καθημερινής πραγματικότητας που βιώνουν εκπαιδευτικοί – μαθητές – γονείς, να δώσει την αίσθηση της κανονικότητας και της φυσικής συνέχειας της τάξης που είναι …η διδασκαλία από το τηλέφωνο!
Είναι σαφές πια σε όλους όσους έχουν την τιμιότητα να το παραδεχτούν πως αυτή η διαδικασία είναι παρωδία διδασκαλίας. Το αντιλαμβάνονται τα παιδιά που προσπαθούν με συγκινητικό τρόπο ν ανταπεξέλθουν , το αντιλαμβάνονται οι γονείς τους που κάθονται δίπλα τους όταν εκτυλίσσεται ένα μονότονο καθημερινό « μ΄ακούς; – δε σ’ ακούω», το αντιλαμβάνονται και οι εκπαιδευτικοί που βλέπουν ότι έμαθαν στις , κατά τα άλλα απαραίτητες για να μπορείς να διδάξεις παιδαγωγικές θεωρίες, να κουρελιάζονται και να γελοιοποιούνται καθημερινά.
Δε θα αναλωθούμε στα τεχνικά προβλήματα που βιώνουμε καθημερινά, το ότι το 1/3 των μαθητών μας δεν έχουν υπολογιστή και πρόσβαση στο διαδίκτυο, πως αναγκάζονται να παρακολουθούν από το τηλέφωνο το τηλε-μάθημα, πως υπάρχουν συνεχείς αποσυνδέσεις από τα δωμάτια webex, πως η ανυπαρξία δικτύων υποδομής καθιστά τη σύνδεση αδύνατη όταν υπάρχουν κακές καιρικές συνθήκες και στην καλύτερη περίπτωση ¨τυφλή¨ και ¨μουγκή¨ όταν επιτυγχάνεται αφού οι κάμερες και τα μικρόφωνα παραμένουν κλειστά .
Ούτε θα σταθούμε στη σοβαρότητα και τη διαφάνεια που μπορεί να έχει ένα τηλε-διαγώνισμα την ώρα που καλά καλά δε βλέπεις ποιός κάθεται στην άλλη άκρη του σύρματος και πατάει τα πλήκτρα!
Ούτε τέλος θα αναπτύξουμε τα πολλαπλά προβλήματα υγείας , ψυχικής και σωματικής, που δημιουργούνται από την πολύωρη έκθεση ενός εφήβου, ή πολύ χειρότερα ενός νηπίου, στην ακτινοβολία και την οθόνη.
Το σοβαρότερο θέμα που μας απασχολεί είναι πως το ΥΠΑΙΘ , με ευκαιρία την πανδημία, επιβάλλει το σκληρότερο ταξικό φίλτρο πετώντας στην άκρη τα παιδιά που, όντας μέσα στην τάξη, χρειάζονταν παραπάνω προσπάθεια και βοήθεια για να συγκεντρωθούν και να κρατήσουν επαφή με το υπόλοιπο τμήμα, και τώρα απλώς αγνοούνται. Η τηλεκπαίδευση έχει επιβάλλει μια διαδικασία στο κλίμα «όσοι μπορέσουν να παρακολουθήσουν», πετώντας στο καλάθι τους υπόλοιπους. Εξ αντικειμένου αποκλείει παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, οικογένειες από χαμηλά κοινωνικά στρώματα και με οικονομικό επίπεδο στο όριο της φτώχειας, παιδιά Ρομά, προσφυγόπουλα, μαθητές σε σωφρονιστικά ιδρύματα κ.α.
Δηλαδή καταργείται στην πράξη το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ισότιμης πρόσβασης στη γνώση όλων των παιδιών, αφού όχι μόνο στερούνται τεχνολογικού εξοπλισμού και της δυνατότητας πρόσβασης στο διαδίκτυο , αλλά κυρίως των συνθηκών εκείνων που απαιτούνται για την παρακολούθηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας που όταν αυτή γίνεται δια ζώσης στο σχολείο, θεωρητικά τουλάχιστον ,υπάρχουν. Με την τηλεκπαίδευση ο ρόλος του σχολείου περιορίζεται σε ψυχρή μεταφορά πληροφοριών. Υπονομεύεται η αδιαμεσολάβητη σχέση μεταξύ εκπαιδευτικού – μαθητή, ο κοινωνικοποιητικός ρόλος του σχολείου, οι συνθήκες της σχολικής ζωής και της συνεργασίας που προάγουν την ψυχική υγεία των παιδιών.
Με βάση όλα τα παραπάνω δεν μπορεί να υπάρχει σοβαρή συζήτηση για προσμέτρηση απουσιών και αξιολόγηση των μαθητών εν μέσω μιας τέτοιας διαδικασίας, όχι γιατί αυτό είναι τεχνικά δύσκολο , αλλά γιατί θα οδηγούσε στην παραδοχή πως η τηλεκπαίδευση αναγνωρίζεται ως μαθησιακή διαδικασία ενώ δεν είναι! Στη βάση των παραπάνω, είναι σαφές πως απόψεις που λένε να βάλουμε σε όλους ¨παρών¨ και ¨άριστα¨ κινούνται στη λάθος κατεύθυνση ακόμη κι όταν είναι καλοπροαίρετες. Γιατί πολύ απλά έρχονται να επιβεβαιώσουν με τον πιο επίσημο τρόπο, τον έλεγχο επίδοσης του μαθητή, τη σφραγίδα του σχολείου και την ετυμηγορία του συλλόγου διδασκόντων , πως όλα ήταν άψογα, καλύτερα κι από τη δια ζώσης διδασκαλία! Πόσο πια να υποβιβάσουμε το δημόσιο σχολείο και τους λειτουργούς του; Πόσο ρεζίλι να γίνουμε στα μάτια γονέων και μαθητών βεβαιώνοντας επισήμως το αντίθετο από αυτό που βιώνουν καθημερινά;
Καταλήγοντας καλούμε:
- Τους συναδέλφους να ΑΠΕΧΟΥΝ από κάθε διαδικασία αξιολόγησης, παράδοσης βαθμολογίας και καταχώρησης απουσιών. Να θεωρήσουν πως η ύλη βρίσκεται εκεί που σταμάτησε όταν έκλεισαν τα σχολεία.
- Τους συλλόγους διδασκόντων να προχωρήσουν με παιδαγωγική ευθύνη σε συλλογικές αποφάσεις ενάντια στην αξιολόγηση των μαθητών και την καταχώρηση των απουσιών τους συντάσσοντας πρακτικά στις συνεδριάσεις τους σ’ αυτή την κατεύθυνση κάνοντας χρήση και της κείμενης νομοθεσίας.
Τους συλλόγους διδασκόντων να απαιτήσουν μείωση της ύλης και
- αναπροσαρμογή της στη λογική και της περσινής χρονιάς.
- Σε καμία περίπτωση να μην εφαρμοστεί η περιώνυμη “Τράπεζα Θεμάτων”. Να καταργηθεί άμεσα.
- Τους διευθυντές των σχολείων να δείξουν τη δέουσα κατανόηση και ευαισθησία και να μην πιέζουν τους συναδέλφους να εφαρμόζουν αντιπαιδαγωγικά μέτρα που μας φέρνουν αντιμέτωπους με τους μαθητές μας και τους γονείς τους και θα πληγώσουν ανεπανόρθωτα την παιδαγωγική μας σχέση με αυτούς.
Να σταθούμε στο πλευρό των μαθητών μας
Να διδάξουμε με τη στάση μας το μάθημα της αλληλεγγύης!
Για το Δ.Σ.
Ο Πρόεδρος Ο Γ. Γραμματέας
Δάμαλος Χρήστος Φαλιέρος Δημήτρης
e-prologos.gr
