Οδεύοντας προς τις εκλογές, τα μέτωπα των κινητοποιήσεων απέναντι στην πολιτική τής κυβέρνησης που δίνουν διαφορετικό παλμό, τόνο και πνοή για τα λαϊκά προβλήματα, σε σχέση με τις ανούσιες αντιπαραθέσεις, τις αποπροσανατολιστικές κοκορομαχίες και τα πλαστά διλήμματα των μεγάλων αστικών κομμάτων δεν είναι πολλά, ωστόσο δεν είναι και ανύπαρκτα.

Και πρώτα από όλα ο δίμηνος αγώνας των καλλιτεχνών που μαζικά παλεύει ενάντια στο ΠΔ της κυβέρνησης που υποβαθμίζει τα πτυχία, τις σπουδές και τα εργασιακά τους δικαιώματα, αλλά και ο αγώνας των υγειονομικών που αντιδρούν στο νέο νόμο της κυβέρνησης και την εφαρμογή του, που μάχονται ενάντια στην πολιτική της ιδιωτικοποίησης της υγείας και του ΕΣΥ, ενάντια στην εγκατάλειψη και διάλυση της δημόσιας υγείας. Οι εκπαιδευτικοί, που κινητοποιούνται ενάντια στην «αξιολόγηση» της κυβέρνησης, που θέλει να επιβάλει την πειθάρχηση, την ομηρία και τον ασφυκτικό έλεγχο και χειραγώγηση των δασκάλων και καθηγητών αλλά και οι αγρότες που έδωσαν μια μάχη επιβίωσης με δεκάδες μπλόκα το προηγούμενο διάστημα.

Το ΚΚΕ απέναντι σε αυτές τις κινητοποιήσεις στέκεται με πομπώδεις διακηρύξεις υποστήριξης, εξαπολύει αγωνιστικούς μύδρους και κορώνες και παντού καλεί σε κλιμάκωση των κινητοποιήσεων.

Ποια όμως είναι η στάση των δυνάμεων του, που βρίσκονται στο εσωτερικό μέτωπο αυτών που κινητοποιούνται;

Στους καλλιτέχνες

Στην τελευταία μαζική συνέλευση του ΣΕΗ (Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών ) όπου κατατέθηκαν δυο προτάσεις, η μία που πρότεινε συνέχιση των απεργιών και η άλλη που κατατέθηκε από την πλειοψηφία του διοικητικού συμβουλίου χωρίς να θέτει την απεργιακή συνέχεια, οδηγώντας προς μια αποκλιμάκωση τον αγώνα, οι δυνάμεις του ΚΚΕ κατέθεσαν τρίτη χωριστή πρόταση με στάση εργασίας! Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας ήταν 180 για την πρόταση της πλειοψηφίας του ΔΣ, 157 ψήφοι για συνέχιση των απεργιών και, 53 ψήφοι στην πρόταση των δυνάμεων του ΚΚΕ.

Αν απλά οι δυνάμεις του ΚΚΕ έπρατταν το στοιχειώδες με βάση τα όσα λένε και διακηρύσσουν για τους αγώνες και στήριζαν την πρόταση για απεργία, η απεργία θα συνεχιζόταν, δίνοντας άλλη αγωνιστική συνέχεια και πνοή στην πάλη των καλλιτεχνών.

Αντίθετα επέλεξαν το δρόμο μιας απροκάλυπτης υπονόμευσης ενός παρατεταμένου αγώνα, ανάσα για το λαϊκό κίνημα, που έχει στριμώξει την κυβέρνηση και της λερώνει την προεκλογική εικόνα που πασχίζει να φιλοτεχνήσει.

Και πού βρίσκεται από κει και πέρα η ουσία; Βρίσκεται στον τίτλο της συνέντευξης που έδωσε στο ΑΠΕ, στις 26/2 ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Μουσικού Συλλόγου και υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ Παρασκευόπουλος: «Οι καλλιτέχνες να στηρίξουν το ΚΚΕ που θα είναι δίπλα τους στους αγώνες απέναντι στις επιθέσεις της επόμενης κυβέρνησης».

Στους υγειονομικούς

Στις 22 Φλεβάρη η ΠΟΕΔΗΝ κήρυξε 24ωρη πανελλαδική απεργία και πραγματοποιήθηκαν δεκάδες κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα.

Την επομένη ο Ριζοσπάστης χαιρέτιζε με κεφαλαία γράμματα και εκτενή αναφορά στις κινητοποιήσεις υπό τον τίτλο: «ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΥΓΕΙΟΝΟΜΙΚΩΝ, Στους δρόμους του αγώνα για την Υγεία του λαού», αποκρύπτοντας ότι τα σωματεία των υγειονομικών δεν ήταν συσπειρωμένα στην απεργία, διότι απλά η Ομοσπονδία Νοσοκομειακών Γιατρών (ΟΕΝΓΕ) που ελέγχεται συνδικαλιστικά από το ΚΚΕ, παρά τα παχιά λόγια, αρνήθηκε να προκηρύξει απεργία και να δυναμώσει το απεργιακό μέτωπο και το μέτωπο των κινητοποιήσεων.

Και δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αυτό, με αρνητικό πρωταγωνιστή το ταξικό κατά τα άλλα σωματείο του ΠΑΜΕ, παρά το τεράστιο χτύπημα που δέχεται η δημόσια υγεία, οι υγειονομικοί και όλος ο λαός.

Στους εκπαιδευτικούς

Στις 15 Φλεβάρη πραγματοποιήθηκε η ιδιαίτερα πετυχημένη απεργία των δασκάλων και καθηγητών ενάντια στην αξιολόγηση που θέλει να επιβάλει η κυβέρνηση. Μεγάλα ποσοστά απεργίας και χιλιάδες εκπαιδευτικοί κατέβηκαν σε όλη τη χώρα σε μαζικές συγκεντρώσεις.

Οι δυνάμεις του ΚΚΕ έγραφαν την επόμενη μέρα πως «Στις 15 του Φλεβάρη ένα ανθρώπινο ποτάμι ξεχύθηκε σε όλη την Ελλάδα. Ένα ποτάμι με χιλιάδες απεργούς εκπαιδευτικούς…» κτλ. κτλ. Και πάλι πρότεινε νέες κλιμακώσεις και ξεστόμιζε και άλλες αγωνιστικές κορώνες, προτείνοντας απεργία στο πρώτο δεκαήμερο του Μάρτη.

Ταυτόχρονα όμως ψήφισαν μαζί με ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ τη σύγκληση της συνέλευσης των προέδρων, που μόνο αυτή μπορεί να κηρύξει απεργία, για τις 11 Μάρτη(!). Υπονομεύοντας και ακυρώνοντας φυσικά την ίδια, τη δική τους εξαγγελία. Και βέβαια, όλες αυτές οι δυνάμεις μαζί και το ΚΚΕ γνωρίζουν πολύ καλά ότι μέχρι τις 11 Μάρτη το πιθανότερο είναι να προκηρυχτούν οι εκλογές, οπότε και η απεργία και η κλιμάκωση θα μείνει και πάλι στα χαρτιά.

Στην ίδια γραμμή της υπονόμευσης των αγώνων κινήθηκαν οι δυνάμεις του ΚΚΕ και στην τελευταία συνεδρίαση της εκτελεστικής επιτροπής της ΑΔΕΔΥ. Και εκεί με διάφορα προσχήματα αρνήθηκαν και πάλι την προκήρυξη απεργίας. Προτάσσοντας μάλιστα τον αγωνιστικό σχεδιασμό των πρωτοβάθμιων σωματείων, που βέβαια αν πάρουμε τα τρία παραδείγματα, των υγειονομικών, των εκπαιδευτικών και των καλλιτεχνών, από τη μεριά του ΚΚΕ είναι κούφιος και ανύπαρκτος.

Στους αγρότες

Παρόμοιο σκηνικό στήθηκε από τις δυνάμεις του ΚΚΕ και στους αγρότες.

Στο πρώτο δεκαπενθήμερο του Φλεβάρη χιλιάδες αγρότες κινητοποιήθηκαν με τα τρακτέρ τους σε δεκάδες μπλόκα σε όλη τη χώρα.

Ο ριζοσπάστης και τα αγροτικά στελέχη του ΚΚΕ και πάλι ασυγκράτητοι…

Οι ανακοινώσεις της Πανελλαδικής επιτροπής μπλόκων που ελέγχεται από τις δυνάμεις του ΚΚΕ, πύρινες.
«Να βουλιάξουν τα χωριά από τα τρακτέρ»
«Ακλόνητοι στο μπλόκο της Καρδίτσας, νέα τρακτέρ βγαίνουν στην υπόλοιπη Θεσσαλία»
«Στην Καρδίτσα, περίπου 500 τρακτέρ στέλνουν το μήνυμα του ανυποχώρητου αγώνα»
«Αυτή είναι η σπίθα που θα ανάψει φωτιά σε όλο τον κάμπο»

Αυτά διάβαζε κανείς στο Ριζοσπάστη και στις 7 /2 «δεν κάνουμε ούτε ένα βήμα πίσω» έλεγε σε ομιλία του ο Τζέλλας, στέλεχος του ΚΚΕ και επικεφαλής της επιτροπής των μπλόκων, «αφού γνωρίζουμε καλά ότι μόνο με την ικανοποίηση των αιτημάτων μας θα μπορέσουμε να μείνουμε στα χωριά και να συνεχίσουμε να καλλιεργούμε» καταγγέλλοντας ταυτόχρονα τα κυβερνητικά ψίχουλα.

Όλα αυτά μέχρι 15 Φλεβάρη, όπου και έγινε η συνάντηση με την κυβέρνηση από την οποία -όπως καταγγέλλουν τα ίδια τα στελέχη του ΚΚΕ- οι αγρότες δεν απέσπασαν παρά λίγα ψίχουλα.

Και όμως ο Ρίζος Μαρούδας, μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ, μέλος της επιτροπής των μπλόκων μετά τη συνάντηση, κήρυξε τη λήξη του αγώνα λέγοντας:
«Ούτως ή άλλως ο αγώνας μας δεν τελειώνει σε μια κινητοποίηση, έστω και σε μπλόκα, έστω κι αν είναι πολυήμερα. (…) Θα πάμε στα μπλόκα, θα συζητήσουμε με τους συναδέλφους και θα δούμε πώς θα συνεχίσουμε αυτήν την κινητοποίηση, η οποία δεν εξαντλείται σε μια μορφή, ούτε σε έναν αγώνα», κηρύσσοντας τη λήξη του αγώνα και της βασικής μορφής της αγροτικής κινητοποίησης που ήταν τα μπλόκα. Αυτό ακριβώς σημαίνει ότι η κινητοποίηση δεν εξαντλείται σε μια μορφή, αυτό ακριβώς σημαίνει ότι η κινητοποίηση δεν εξαντλείται σε ένα αγώνα.

Για να δοθεί λίγες μέρες μετά, αφού τα μπλόκα είχαν φυλλορροήσει, και η τυπική λήξη από την επιτροπή των μπλόκων, όταν στις 22 Φλεβάρη κάλεσαν τους αγρότες «να αποχωρήσουν με το κεφάλι ψηλά» λέγοντας ότι «…κάτω από την μεγάλη αγωνιστική πίεση που άσκησαν τα 32 μπλόκα που είχαν στηθεί σε όλη την Ελλάδα, αναγκάστηκε (η κυβέρνηση) να συναντηθεί με την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, κατέφυγε ξανά στη γνωστή τακτική της διανομής των ψίχουλων εμπαιγμού και εξαπάτησης…».

Πράγματι υπάρχει εμπαιγμός και εξαπάτηση, αλλά όχι μόνο από την κυβέρνηση. Υπάρχει εμπαιγμός των αγροτών και από το ΚΚΕ που τους λέει το εξωφρενικό: να γυρίσουν στα χωριά με το κεφάλι ψηλά επειδή κατάφεραν με τον αγώνα τους να συναντηθούν με τη κυβέρνηση. Να γυρίσουν πίσω με το κεφάλι ψηλά επειδή εισέπραξαν κοροϊδία και εξαπάτηση. Αυτά είναι τα λόγια και οι πράξεις μιας ηγεσίας που πάτησε στα πραγματικά και μεγάλα προβλήματα και, αφού φούσκωσε τα μυαλά με διακηρύξεις και μεγαλοστομίες, εγκατέλειψε τον αγώνα για να τρέξει τώρα να εισπράξει ψήφους στο εκλογικό ταμείο.

Διότι εκεί είναι στραμμένος ο νους και η ψυχή της ηγεσίας αυτού του κόμματος. Στο τιμόνι της πολιτικής της βρίσκονται οι εκλογικές προσμονές και οι «αγώνες» δεν είναι παρά το προκάλυμμα που επενδύουν, μια βαθιά ρεφορμιστική πολιτική κοινοβουλευτικών αυταπατών και προσαρμογής στο αστικό σύστημα.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος