Τελικά στις 31 Ιανουαρίου το ξενοδοχείο Χίλτον έκλεισε χωρίς η εργοδοσία να κάνει δεκτά τα αιτήματα του επιχειρησιακού σωματείου των εργαζομένων και χωρίς να τους δώσει τελικά την επιλογή να διατηρήσουνε τα εργασιακά τους δικαιώματα και να εργαστούν σε άλλες μονάδες της εταιρίας, όπως γράφονταν στον Τύπο. Ακόμα χειρότερα, η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων υπέκυψε στον εκβιασμό της, αποδεχόμενη την εθελούσια αποχώρηση. Άλλοι 21 εργαζόμενοι «παρέμειναν» σε θέσεις φύλαξης του εργοταξίου για το στάδιο της ανακαίνισης και μόνο 20 άτομα δεν έδωσαν τις παραιτήσεις τους, για τους οποίους η εταιρία δέχθηκε να μπουν σε τρίμηνη διαθεσιμότητα και μετά «να εξεταστεί η απορρόφησή τους σε άλλες θέσεις εργασίας της εταιρίας». Μετά τη νέα κινητοποίηση του επιχειρησιακού σωματείου και του Συνδικάτου Επισιτισμού Τουρισμού, την 1 Φεβρουαρίου το σωματείο των εργαζομένων δηλώνει αμετακίνητο ως προς την αρχική του θέση τονίζοντας ότι είναι πολλές «οι επιλογές ώστε οι εργαζόμενοι που παραμένουν με ενεργή τη σύμβαση εργασίας να διατηρήσουν τις θέσεις εργασίας τους σε όλη τη διάρκεια της ανακαίνισης αλλά και μετά και μένει να αποδειχθεί εάν η ιδιοκτήτρια εταιρεία έχει πραγματικά τη βούληση να διαπραγματευτεί σ’ αυτή την κατεύθυνση».

Την ίδια ώρα ο αστικός Τύπος είναι γεμάτος με αφιερώματα για την «ένδοξη ιστορία του Χίλτον», «ένα από τα πλέον εμβληματικά ξενοδοχεία της Αθήνας και της Ελλάδας», φωτογραφίες με διασημότητες που πέρασαν από αυτό και αναμνήσεις επωνύμων, ξανά για την επένδυση των 130 εκατομμυρίων, χωρίς καμία κουβέντα φυσικά για το πέταγμα στον δρόμο των εργαζομένων που πήραν ψίχουλα, σαν αποζημίωση ουσιαστικά. Τονίζει όμως ότι «κατά τη διάρκεια της κατασκευής αναμένεται να εργασθούν μέχρι και 800 άτομα ενώ κατά τη λειτουργία θα απασχοληθούν πάνω από 600 εργαζόμενοι», ενώ δεν πέρασε πολύς καιρός από όταν η άλλη «κοσμοϊστορική επένδυση του Ελληνικού», σχεδόν πάγωσε μετά από απόφαση της «επενδύτριας» εταιρίας να το πουλήσει απλά για οικόπεδα, χωρίς να ξοδέψει φράγκο! Γράφει ακόμα σχεδόν με πανομοιότυπο τρόπο, παπαγαλίζοντας προφανώς κάποιο δελτίο τύπου της εταιρίας, για το «νέο πολυτελές ξενοδοχείο με 280 δωμάτια και σουίτες», τις «50 υπερπολυτελείς κατοικίες», τις «επεκτάσεις», τους «νέους εμπορικούς χώρους», την «ανάπτυξη του Hilton ως πολυτελούς προορισμού» κλπ. Υπάρχουν όμως και κάτι απελπισμένες καλλιτεχνίζουσες φωνές που ανησυχούν μη χαθεί η «εντυπωσιακή πρόσοψη από μάρμαρο Πεντέλης και οι ανάγλυφες παραστάσεις του Γιάννη Μόραλη που υμνούν την ελληνική φιλοξενία», και μην τύχει και κρυφτούν από τις νέες κατασκευές!

Η όλη ιστορία πάντως του κλεισίματος του Χίλτον μεθοδευόταν από το 2016, αρχικά με τη διαγραφή των μετοχών της εταιρίας από το χρηματιστήριο, συνεχίζοντας με τη μείωση της αξίας των μετοχών και την εξαγορά τους, τη μείωση του μετοχικού κεφαλαίου, ενώ ήδη από το 2011 ο κύκλος εργασιών της εταιρίας και τα κέρδη της είχαν μπει σε πτωτική πορεία. Δεν ήταν λοιπόν κεραυνός εν αιθρία, όπως γράφεται σε πολλές μεριές. Η «επένδυση» εάν και όταν προχωρήσει, το νωρίτερο το 2024 που λένε πως θα επαναλειτουργήσει, δεν θα φέρει παρά μια νέα γενιά εργαζομένων με χαμηλές αποδοχές και συμβάσεις έργου ακόμα και μιας ημέρας, χωρίς εργασιακά δικαιώματα, σύμφωνα με το νέο εργασιακό δίκαιο που αλλάζει καθημερινά, ακόμα και νέους που κάνουν την πρακτική τους άσκηση. Ως τότε οι 350 εργαζόμενοι του Χίλτον θα προσπαθήσουν να επιβιώσουν με τα ψίχουλα που πήραν και με μικρές πιθανότητες να βρουν δουλειά στην Αττική όπου ήδη κλείνουν κι άλλα ξενοδοχεία.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος