Όταν στο τέλος της δεκαετίας του ’80 η ηγεσία του ΚΚΕ μέσω του ενιαίου Συνασπισμού έκανε το μεγάλο βήμα της ρεβιζιονιστικής στροφής – προδοσίας συγκροτώντας με τους αστούς κυβέρνηση, μια ομάδα νέων στην ΚΝΕ/ΚΚΕ αποφάσιζε «να μην υπογράψει». Ήταν μία τίμια στάση που επικροτήθηκε από το μ-λ κίνημα.

Λίγο αργότερα συγκροτήθηκε το ΝΑΡ το οποίο πρόσκαιρα δημιούργησε θετική επικρότηση στην κομμουνιστική αριστερά. Όμως το βήμα των διαφωνούντων έμεινε μετέωρο και η αριστερίστικη, τροτσκιστική και νεοαριστερή παρέκκλιση δεν άργησε να φανεί. Ενδεχομένως να έπαιξε ρόλο η μικρή εμβέλεια των μ-λ ιδεών. Η ηγεσία του ΝΑΡ γρήγορα ξέπεσε στον εκλεκτικισμό μαζεύοντας ιδέες δώθε-κείθε. Στην πραγματικότητα αντιπαρατέθηκε πολιτικά αλλά όχι ιδεολογικά με το ρεβιζιονισμό.
Στην πορεία «γέννησε» τις τρεις βασικές αντιλενινιστικές ιδέες: τον ολοκληρωτικό καπιταλισμό, την «αντικαπιταλιστική επανάσταση» και το λεγόμενο νέο εργατικό κίνημα. Στην τρίτη ιδέα σκόνταψε ολοσχερώς πάνω στο μ-λ κίνημα και στους εργατιστές της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που δικαίως είδαν τις αυτοκτονικές τάσεις του ΝΑΡ. Απέμεινε ο αντικαπιταλισμός και ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός ως θεμελιώδεις αναφορές του ΝΑΡ και της νΚΑ, αριστεροδεξιές αποκλίσεις, αν μάλιστα συνδυαστούν με το μαλακό μεταβατικό πρόγραμμα του ΝΑΡ που το έστελνε στ’ απόνερα του ΣΥΡΙΖΑ και «ντροπαλά» αποσύρθηκε από τις βιτρίνες του. Το μ-λ κίνημα έχει θεμελιακές διαφορές με το ΝΑΡ. Στην ιδεολογία, την πολιτική, την ιστορική αποτίμηση, την οικοδόμηση του κόμματος και του μετώπου, τη συγκρότηση της εργατικής τάξης και του κινήματος.
Ποτέ το Μ-Λ ΚΚΕ δεν έκρυψε τις θέσεις του και αυτό είναι γνωστό σε αντιπάλους, φίλους και εχθρούς. Oύτε και τώρα θα βάλουμε το όπλο της κριτικής στη θήκη του. Oι διαφορές ανάμεσα στο μ-λ κίνημα και το μικροαστικό εξεγερτισμό είναι πολύ σοβαρές για να τις αφήσουμε στη σιωπή.

Πηγή: Λαϊκός Δρόμος