Η αμερικανική πολιτική ήττα στο Αφγανιστάν, συνοδεύτηκε από την εξευτελιστικη, για υπερδύναμη, επιχείρηση απομάκρυνσης ενός αλλόφρονος όσο και ακαθόριστου πλήθους (αμερικανοΝΑΤΟϊκών διπλωματών, ντόπιων συνεργατών τους, αντιτιθεμένων κ.ά.) που επιζητούν την απομάκρυνσή τους από το Αφγανιστάν, φοβούμενοι τα αντίποινα των Ταλιμπάν. Παράταση της ημερομηνίας απομάκρυνσης (31/08), δεν φαίνεται να γίνεται δεκτή από τους νέους κυρίαρχους της εξουσίας. Η προεδρία Μπάιντεν αποδεικνύεται τελείως ανίκανη να ελέγξει το κύμα φυγής που επικρατεί μετά την πρόωρη και ραγδαία κατάρρευση του μετώπου και τη διάλυση των «Αφγανικών Δυνάμεων Εθνικής Άμυνας και Ασφαλείας» (ANDSF) που επάνδρωσαν και εξόπλισαν οι Αμερικάνοι, ξοδεύοντας εκατοντάδες δισ. δολάρια για ένα στρατό 350.000 μισθοφόρων, που πιθανόν να αρνήθηκαν να υπερασπιστούν την εξαρτημένη, δουλική και διεφθαρμένη κυβέρνηση Γάνι. Πέρα από τους «φυγόμαχους» στρατιώτες, η κυβέρνηση Μπάιντεν, επιχειρεί να ρίξει τις ευθύνες και στον αφγανικό λαό, θεωρώντας τον οπισθοδρομικό και ανίκανο να υιοθετήσει τις «δημοκρατικές» προτάσεις των Δυτικών. Πέρα από τη ρατσιστική αντιμετώπιση και την πλήρη ανεπάρκεια να αντιληφθούν τον τρόπο σκέψης και παραδόσεων ενός ισλαμικού κράτους, οι ιμπεριαλιστές ξεχνούν τις δικές αλλεπάλληλες, πολύχρονες επεμβάσεις τους, προκειμένου να αποκτήσουν τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών της πηγών, καταλύοντας βάναυσα την εθνική ανεξαρτησία της χώρας και του λαού της.

Εξάλλου, η δημόσια αντιπαράθεση του Μπάιντεν με τον αρχηγό του αμερικάνικου ΓΕΕΘΑ, η πλήρης αμηχανία στη συνέντευξη του στο ABC, αλλά και γενικά στα ΜΜΕ (CNN, Wall Street Journal κ.ά.) και τέλος οι δημόσιες συγκεντρώσεις Τραμπ, φέρνουν στο φως και πυροδοτούν τις ενδοαστικές αντιθέσεις των ΗΠΑ, στο πλαίσιο της εξωτερικής πολιτικής και δημιουργούν πλασματικούς διχασμούς στην αμερικανική κοινή γνώμη. 

Σημειώνουμε, πως την ίδια στιγμή, η αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Κ.Χάρις περιοδεύει στην «αυλή της Κίνας» (Σιγκαπούρη και Βιετνάμ), επιχειρώντας -μετά είκοσι χρόνια αδράνειας- να προσεγγίσει διπλωματικά και να διασπάσει την κινέζικη επιρροή με τις χώρες της Ν.Α. Ασίας και της Νότιας Σινικής Θάλασσας, κάνοντας πράξη τη στροφή της αμερικανικής πολιτικής προς τα Ανατολικά. Μετά την ακύρωση της Συμφωνίας CPTPP (Συμφωνία Κατανόησης και Προοδευτικής Συνεργασίας χωρών του Ειρηνικού) από τον Τραμπ, η προεδρία Μπάιντεν αποβλέπει σε μία Συμφωνία ψηφιακού εμπορίου, περιορίζοντας την καταλυτική επίδραση της Κίνας στις χώρες της Ν.Α. Ασίας. Η στρατιωτική παρουσία του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στη Νότια Σινική Θάλασσα η οποία αποτελεί έναν από τους κυριότερους «διαδρόμους» της παγκόσμιας ναυτιλίας, επιχειρεί να αποτρέψει την πρωτοκαθεδρία των Κινέζων.

***

Παρά τις διαβεβαιώσεις για ειρηνική διευθέτηση της αποχώρησης, οι Ταλιμπάν σκληραίνουν τη στάση τους, αντιλαμβανόμενοι την πλήρη σύγχυση των Αμερικανών και Ευρωπαίων, να τηρήσουν τις προβλεπόμενες ημερομηνίες αποχώρησης. Άλλωστε η τροπή σε φυγή τους από τη βάση του Μπαγκράμ, αποτελεί μια περίτρανη απόδειξη της πολιτικής ήττας της παρουσίας του αμερικάνικου και ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού στο Αφγανιστάν. Η δήθεν σύλληψη των τρομοκρατών της 11^ης Σεπτέμβρη 2001, οι «δημοκρατικές ελευθερίες», ο «εκσυγχρονισμός», τα «ανθρώπινα δικαιώματα», η δημιουργία ντόπιου κατοχικού στρατού κι όλ’ αυτά κάτω από το βαρύγδουπο τίτλο της επιχείρησης «Διαρκής Ελευθερία», προφανώς αποτελούν πρόσχημα για τις ΗΠΑ, προκειμένου όχι μόνον να αποσείσουν τη στρατιωτική εισβολή και κατάκτηση του Αφγανιστάν, αλλά και να δικαιολογήσουν την αρπακτική παρουσία τους. Η ανακοίνωση του Κομμουνιστικού (Μαοϊκού) Κόμματος Αφγανιστάν, δίνει σαφή περιγραφή των αμερικανόπνευστων κυβερνήσεων κουίσλινγ: «Οι κρατικοί θεσμοί ήταν ένα βάρος και ένα σύστημα καταπίεσης για τις μάζες· οι μάζες λάμβαναν ελάχιστα από αυτούς, όσον αφορά τις υπηρεσίες, όμως υπέφεραν πολύ από τη διαφθορά και τη βαρβαρότητά τους. Αυτό το κράτος ήταν καλό μόνο για να βγάζουν λεφτά οι πλούσιοι (…)  Τα τελευταία 20 χρόνια, η κορυφή στην ιεραρχία των αρχουσών τάξεων ιδιοποιήθηκε μεγάλο αριθμό κρατικών εκτάσεων γης. Η συσσώρευση κεφαλαίου μέσω της απαλλοτρίωσης –όπως η απλή μετατροπή δημόσιας γης σε ιδιωτική ιδιοκτησία– ήταν άνευ προηγουμένου στην ιστορία της χώρας…»

Η κατάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν, μέσα σε ελάχιστο χρόνο, δημιουργεί και εσωτερικά προβλήματα σχετικά με το ακολουθητέο πολιτικό σύστημα (αν θα είναι αμιγές ισλαμικό δηλ. Ισλαμικό Εμιράτο, ή αν θα είναι συμπεριληπτικό, δηλ. με κοσμικά στοιχεία). Σε κάθε περίπτωση η δικτατορία των Ταλιμπάν, είναι βέβαιο πως θα αντιμετωπίσει την αντίδραση του μεγαλύτερου μέρους του αφγανικού λαού.

Όμως εκείνο που είναι βέβαιο και δεν θα μπορέσουν να αποφύγουν (και προφανώς το επιδιώκουν, θεωρώντας πως βρίσκονται από θέση ισχύος), είναι το αρπακτικό ενδιαφέρον των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων να παρέμβουν στην οικονομική ανασυγκρότηση και στα προβλεπόμενα «μεγάλα έργα». Πιο συγκεκριμένα, στο αγωγό φυσικού αερίου ΤΑΡΙ, στη διάνοιξη δρόμων, στις σημαντικές εξορύξεις σπάνιων γαιών και άλλων πανάκριβών ορυκτών, στον έλεγχο της παραγωγής οπίου, στην ψηφιακή τεχνολογία, στους εξοπλισμούς, στης Γεωργία, στην Βιομηχανία, στην Εκπαίδευση, στην Ενέργεια, στην έρευνα και τεχνολογία κλπ, κλπ. Σε αυτά όλα τα θέματα θα εκδηλωθούν οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, που ήδη παίρνουν τη μορφή αναμέτρησης μεταξύ της Κίνας, της Ρωσίας, των ΗΠΑ και της ΕΕ, ακόμα και περιφερειακων χωρών, όπως της Τουρκίας (δηλώσεις του εκπροσώπου των Ταλιμπάν, Σαχίν, πως «θα συνεργασθούμε με την Τουρκία για τον ορυκτό πλούτο»), γύρω από το βαθμό επιρροής στη νέα εξουσία. Το θέμα του ορυκτού πλούτου, που εκτιμάται σε 3 τρισ. δολάρια, παίρνει διαστάσεις, λόγω των τεράστιων κοιτασμάτων σε σιδηρομετάλλευμα, χαλκό, νιόβιο, κοβάλτιο, λανθάνιο, νεοδύμιο, δημήτριο, χρυσό, αλουμίνιο, άργυρο και ψευδάργυρο, λίθιο, υδράργυρο κ.ά., με σημαντικότερες τις σπάνιες γαίες (κατασκευάζονται εξαρτήματα υπολογιστών, λέιζερ, μπαταρίες, οπτικές ίνες, συστήματα πλοήγησης και καθοδήγησης πυραύλων και αρμάτων μάχης, κινητήρες μαχητικών, δορυφόροι κτλ). Η Κίνα έχει ήδη το μονοπώλιο καθώς παράγει το 97% των Σπάνιων Γαιών στον κόσμο και αν αποκτήσει πρόσβαση και στα κοιτάσματα του Αφγανιστάν, τότε θα καταφέρει να ελέγξει όλη την παγκόσμια αγορά και να επιβραδύνει την ανάπτυξη ΗΠΑ, ΕΕ ακόμη και Ρωσίας.

Ο καυγάς για το μοίρασμα της αφγανικής λείας, μόλις αρχίζει…

 Πηγή :  Λαϊκός Δρόμος