«Να πείτε της μανούλας μου στα μαύρα να ντυθεί
γιατί τον γιον της τον μιτσήν εν θα τον ξαναδεί»

Το «Τέσσερα τζιαι τέσσερα» από τον Χρίστο Μοδέστου έρχεται με αφορμή την τουρκική εισβολή στην Κύπρο στις 20/7/74.

Το «Τέσσερα τζιαι τέσσερα» είναι ένα κυπριακό αφηγηματικό παραδοσιακό τραγούδι. Συγκαταλέγεται στα τραγούδια «της τάβλας», δηλαδή στα τραγούδια που έλεγαν μετά το φαγοπότι και εξιστορεί τη σύγχρονη ιστορία του νησιού, που ήταν πάντα στον ρυθμό του πολέμου.

Η διασκευή αυτή από τον συνθέτη Αποστόλη Αρμάγο “χτίστηκε” με απόλυτο σεβασμό στη δημοτική μουσική παράδοση. Στόχος, να μείνει αναλλοίωτο στο χρόνο το μήνυμα της αυτοθυσίας, που σοφά προβάλλει ο λαϊκός στίχος.

Στίχοι:

Τέσσερα τζιαι τέσσερα γίνουνται οκτώ

τεσσέρα παλικάρκα πάσιν στον πόλεμον.

Στο δρόμον που πααίνασιν μα επεινάσασιν

τζι’ εκάτσασιν να φάσιν τζιαι εδιψάσασιν.

Γυρεύκουν νά ’βρουν βρύσην απάνω στο βουνόν

 τζ’ ήβρασιν έναν λάκκον των εκατόν ορκών.

Eρίψαν το λαχνίν τους πκοιός έν’ να κατεβεί

τζι’ έπεσε ο κλήρος παστό μιτσήν παιδίν.

Δέστε με αδέρφκια μου τζι’ εγιώ να κατεβώ, 

μες στο ερημολάτσιν να φκάλω το νερόν.

Tζιαι τότες τα αδέρφκια του τον σφικτοδέσασιν, 

μες στο ερημολάτσιν τον κατεβάσασιν.

Eφκάρτε με αδέρφκια μου γιατ’ ήβρα το νερόν

έν’ κότσινον τζιαι μαύρον μα τζιαι φαρματζιερόν.

Ώσπου να τον τραβήσουσιν τζιαι να τον φκάλουσιν

οι όφεις τζιαι τα φίδκια τον μισοφάασιν.

Να πείτε της μανούλας μου στα μαύρα να ντυθεί 

γιατί τον γιον της τον μιτσήν εν θα τον ξαναδεί.