Χρήστος Κάτσικας

Τα νομοσχέδια των «νέων οριζόντων», της «αναβάθμισης του σχολείου» και της «ενδυνάμωσης των εκπαιδευτικών»

Ένα από τα βασικά εργαλεία για τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας είναι η «μαϊμουδοποίηση» των λέξεων. Οι επιτελείς του υπουργείου της Παιδείας ξέρουν καλά αυτή την τέχνη, θα μπορούσαν να υπερηφανευθούν ότι έχουν πάρει και διδακτορικό!

Οποιος έχει στοιχειώδη εμπειρία από νεοφιλελεύθερες πολιτικές και από τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται το επιτελείο του υπουργείου Παιδείας, μπορεί να διακρίνει τις λέξεις που γυρίζουν ανάποδα, τα χαριτοδιπλωμένα «πακέτα» εννοιών, τις ζαχαρωμένες αυταπάτες των διακηρύξεων, ακόμη και το «ντουμπλάρισμα» των αιτημάτων του εκπαιδευτικού κινήματος.

Σε μια εκπαιδευτική κοινότητα τσακισμένη από τα χαστούκια των μνημονίων, ζαλισμένη από την πανδημία, ζορισμένη από την τηλε-«εκπαίδευση», εξαπατημένη από τους κυρίαρχους χειρισμούς, οι επιτελείς του υπουργείου κάνοντας χρήση της διφορούμενης γλώσσας του Μαντείου των Δελφών, εξαπολύουν λέξεις «φωτιά», μπερδεμένες με κομφετί εκσυγχρονισμού, με υποσχέσεις ζυμωμένες στις απάτες για ένα «μέλλον με λιακάδα» και επιχειρούν με αυτό τον τρόπο να αποσπάσουν τη συναίνεση για τις εκπαιδευτικές τους πολιτικές που συνεχίζουν και βαθαίνουν το «γδάρσιμο» κάθε δημόσιου και δωρεάν χαρακτηριστικού της υπαρκτής εκπαίδευσης.
Ποτέ άλλοτε σε αυτή τη χώρα το «νόμιμο» δεν ήταν σε τόσο μεγάλη αντιδιαστολή με το «ηθικό». Συνεχώς παράγεται μια «νομιμότητα» που αντιστρατεύεται και τη λογική και την ηθική και μια «πραγματικότητα» που δεν ανταποκρίνεται σε καμιά πραγματικότητα.​

Ασκήσεις εξαπάτησης

Σπουδαίες, φωτεινές, ελπιδοφόρες λέξεις, αυτονομία, αποκέντρωση, παιδαγωγική ελευθερία, απογαλακτισμός από το συγκεντρωτικό κράτος, υπευθυνότητα, λογοδοσία, ατομική ευθύνη, ενηλικίωση και ενδυνάμωση του εκπαιδευτικού συστήματος, αυτοδιοίκηση, ποιότητα, εξωστρέφεια, χρησιμοποιούνται ως παραπλανητικός επίδεσμος μιας πολιτικής που επιχειρεί να φάει, όλο το φαγητό κατακτήσεων και δικαιωμάτων χρόνων, με μια κουταλιά.

Με την αμέριστη βοήθεια από τις ηλεκτρονικές μας γκουβερνάντες, με τα ατελείωτα άρθρα της δημοσιογραφίας της αυλής και με το βάρος των πρόθυμων διανοουμένων της οθόνης, το κυρίαρχο λεξιλόγιο «ντύνεται» με μαγικές ιδιότητες. Οι επικοινωνιολόγοι της κυβέρνησης έχουν γίνει οι καλύτεροι νονοί της πιο διεστραμμένης διαστρέβλωσης των λέξεων, των εννοιών, της γλώσσας.

Στην αρχαιότητα η χρήση ευχάριστου όρου στην ομιλία κάποιου προκειμένου αυτός να αναφερθεί σε έναν στην πραγματικότητα δυσάρεστο όρο ονομαζόταν ευφημισμός. H χρήση του ευφημισμού (ευ+φημί = λέγω) γινόταν δεισιδαιμονικά, για να μην προκληθεί η θεϊκή οργή. Aπό τα πιο γνωστά παράδειγμα είναι ο Eύξεινος Πόντος, στη θέση του Αξε(ι)νου Πόντου, της θάλασσας (Mαύρη Θάλασσα) που έπνιγε τους ναυτικούς που έπλεαν σε αυτήν και ήταν άρα άξενη, δηλαδή αφιλόξενη, με τη χρήση της ακριβώς αντίθετης έννοιας, δηλαδή του όρου «Eύ-ξεινος», φιλόξενος. Kαι αυτός, ο ευφημισμός, έφτασε και μέχρι τους παππούδες μας που αποκαλούσαν τον Διάβολο «οξαποδώ». Tον ευφημισμό χρησιμοποιεί και η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, όχι για να μη θυμώσουν οι θεοί, αλλά για να θολώσουν τα νερά και να μην αποδώσουν στις πράξεις τους την πραγματική τους διάσταση και να ξεγελάσουν εκπαιδευτικούς και εκπαιδευόμενους, να τους μετατρέψουν σε χειραγωγήσιμη «κοινή γνώμη».

Τα νομοσχέδια των «νέων οριζόντων», της «αναβάθμισης του σχολείου» και της «ενδυνάμωσης των εκπαιδευτικών»

Τυχαία νομίζετε είναι η ονομασία που έδωσε η ηγεσία του ΥΠΑΙΘ στο τελευταίο νομοσχέδιο; «Νέοι Ορίζοντες στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα: Ενίσχυση της ποιότητας, της λειτουργικότητας και της σύνδεσης των ΑΕΙ με την κοινωνία και λοιπές διατάξεις». Ανοιχτούς ορίζοντες ονόμασαν τη λειτουργία των πανεπιστημίων ως εμπορικών κέντρων – ανώνυμων εταιρειών, την αξιολόγηση με κριτήρια της αγοράς, την αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα, την κατηγοριοποίηση πτυχίων και τμημάτων, την επέκταση στην επιβολή διδάκτρων!

Ένα προηγούμενο νομοσχεδιο (που τώρα πλέον είναι νόμος) το είπε «Αναβάθμιση του σχολείου και ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών»! «Αναβάθμιση του σχολείου» ονόμασαν την παραπέρα υποβάθμιση του μορφωτικού επιπέδου και τη μαζική έξωση των αδυνάτων, ενώ «ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών» ονόμασαν τη χειραγώγησή τους και τη μετατροπή των συλλόγων διδασκόντων σε ομάδες υπηκόων.

Και προχώρησαν κι άλλο καθώς ονόμασαν «αυτονομία» τη διαφοροποίηση των σχολείων και την επιχειρηματική τους λειτουργία για την ανεύρεση πόρων. Και ανακάλυψαν τη δόλια «ανεστραμμένη μάθηση» για να αμφισβητήσουν ευθέως τη ζωντανή διδασκαλία. Εκεί που το απογείωσαν ήταν όταν υπερασπιζόμενοι την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (δηλαδή, το άνοιγμα του δρόμου για τα κολέγια), είπαν ότι η κυβέρνηση φροντίζει ώστε «τα παιδιά μας να μην εγκλωβίζονται στα πανεπιστήμια»!

Ξεσκονίζοντας τη μνήμη

Να θυμίσουμε; Για να μην πάμε μακριά στον χρόνο, να σημειώσουμε ότι επί υπουργίας Νίκης Κεραμέως, πριν από τον Ν. «Αναβάθμιση του σχολείου, ενδυνάμωση των εκπαιδευτικών», εκπαιδευτικοί, μαθητές και γονείς απολαμβάνουν (σε επίπεδο θεραπευτικών τίτλων) τον Ν. 4763/2020 «Εθνικό Σύστημα Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, Κατάρτισης και Διά Βίου Μάθησης», τον Ν. 4692/2020 «Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξεις», τον Ν. 4713/2020 Εκσυγχρονισμός Ιδιωτικής Εκπαίδευσης», τον Ν.4653/2020 «Εθνική Αρχή Ανώτατης Εκπαίδευσης», τον Ν. 4777/2021 «Εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας, αναβάθμιση του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος»! Είπαμε! Αναβαθμίσεις, εκσυγχρονισμοί, ενδυναμώσεις της εκπαίδευσης να φάνε και οι κότες!

Οσο οι θεατές πληθαίνουν, η τραγωδία στην εκπαίδευση θα βαθαίνει.