Για άλλη μία φορά τα κυρίαρχα φαρμακευτικά μονοπώλια αποδείχθηκαν κατώτερα των περιστάσεων, ανίκανα να αποβάλουν τις κερδοσκοπικές τους ορέξεις, χάριν του γενικού καλού. Αντίθετα, υπολογίζουν με το μάτι του Εμπενίζερ Σκρουτζ ότι η νέα απειλή από την παραλλαγή του ιού θα αποτελέσει πεδίο κερδοσκοπίας, αν τα υπάρχοντα εμβόλια και οι υφιστάμενες θεραπείες αποδειχθούν αναποτελεσματικά. Σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ, οι πρώτες ενδείξεις υποδηλώνουν ότι η παραλλαγή του ιού με την ονομασία «Όμικρον» θεωρείται ιδιαίτερα μολυσματική γιατί ενσωματώνει στο εσωτερικό της 32 μεταλλάξεις, επιφέροντας μεγαλύτερο κίνδυνο επιμόλυνσης σε σύγκριση με τις άλλες. Ήδη τα κρούσματα της «Όμικρον» φαίνεται ότι αυξάνονται σχεδόν σε όλες τις επαρχίες της Νότιας Αφρικής, ενώ άρχισαν να εμφανίζονται και στις καπιταλιστικές μητροπόλεις. Η νέα, αφρικανικής προέλευσης, παραλλαγή δημιουργεί σεισμικές δονήσεις την ώρα που οι Δυτικές χώρες φόρτωναν με νέα μέτρα τους λαούς, μετά την έκρηξη της μετάλλαξης «Δέλτα», προκειμένου να αποφύγουν ένα νέο δαπανηρό lockdown και να ελέγξουν την πανδημία πάνω στη βάση της «ατομικής ευθύνης». Με συσκέψεις επί συσκέψεων προσπαθούν να ξορκίσουν το κακό για χάρη των οικονομικών τους συμφερόντων.

Οφείλουμε να πούμε ότι όλ’ αυτά ήταν αναμενόμενα, όπως αναμενόμενη είναι και η επόμενη και η μεθεπόμενη μετάλλαξη που θα οφείλονται στον μη εμβολιασμό των λαών των φτωχών χωρών που δεν μπορούν να πληρώσουν τα πανάκριβα εμβόλια. Σε ό,τι αφορά το κόστος των εμβολίων, μετά από κυβερνητική διαρροή στο Βέλγιο το Γενάρη του 2021, ο τύπος δημοσίευσε σχετικά στοιχεία. Έτσι, στην προπαραγγελία το εμβόλιο της AstraZeneca στοιχίζει 1.78 €, της Johnson & Johnson 6.95 €, της Sanofi-GSK 7.56 €, της Curevac 10 €, της BionTech/Pfizer 12 € και της Moderna 14.70 €. Σε αυτές τις τιμές δεν συνυπολογίζονται οι εκπτώσεις για μαζική παραγγελία σε μεγάλη κλίμακα.

Κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει έστω με κάποια βεβαιότητα, το τέλος της πανδημίας που ήδη μετρά ήδη 262.203.422 κρούσματα και 5.207.764 θανάτους (Ινστιτούτο J.Hopkins 29/11). Έτσι, αυτή τη στιγμή αρκετές εν δυνάμει παράμετροι παραμένουν ισχυρές για την παρατεταμένη κατάσταση πολιορκίας που επεκτείνεται με τις αλλεπάλληλες μεταλλάξεις. Ο ιός επιστρέφει σαν μπούμερανγκ, ξανά και ξανά, αναδεικνύοντας την απανθρωπιά του καπιταλιστικού συστήματος, του συνυφασμένου με το κέρδος και μόνον. Την ίδια στιγμή, ο πανικός που επικρατεί έριξε βαριά τη σκιά του στις αγορές που καλούνται να αντιμετωπίσουν ένα ακόμη πλήγμα, μετά την εκτόξευση των τιμών σε ενέργεια και μεταφορές αλλά και την απειλή του πληθωρισμού.

***

Ας δούμε αυτές τις Κερκόπορτες:

1) Παρά τις αρχικές διαβεβαιώσεις, τα εμβόλια αποτελούν τελικά μία παροδική -μάλλον επταμηνιαίας διάρκειας- ασπίδα(;) για τους λαούς των ισχυρών κρατών, καθώς τα αντισώματα εξασθενούν σημαντικά ή και εξαφανίζονται μετά ένα επτάμηνο. Παρά το γεγονός ότι οι ΗΠΑ, η ΕΕ, η Κίνα, η Ρωσία κ.ά. χρηματοδότησαν το μεγαλύτερο μέρος της Έρευνας, ωστόσο τα 2-3 φαρμακευτικά μονοπώλια, που επικράτησαν μετά τον οξύτατο ανταγωνισμό μεταξύ πολλών άλλων, όχι μόνον αρνήθηκαν να δώσουν -όπως όφειλαν- τις «πατέντες» των εμβολίων στις φαρμακευτικές βιομηχανίες και των φτωχών κρατών για την αναπαραγωγή δισεκατομμυρίων φτηνότερων(;) δόσεων για τον εμβολιασμό των ντόπιων πληθυσμών, αλλά επιπλέον κράτησαν επτασφράγιστο μυστικό τις νέες έρευνες για τις νέες μεταλλάξεις του ιού, καρπωνόμενες επιπλέον τα δισεκατομμύρια των κερδών που θα προκύψουν από τα νέα εμβόλια αυτών των συνεχών μεταλλάξεων, που προέρχονται ακριβώς από τα δισεκατομμύρια των ανεμβολίαστων πληθυσμών.

2) Με ευθύνη των ιμπεριαλιστικών κρατών θεσμοθετούνται αυστηροί νόμοι τόσο για την προστασία της δημόσιας Υγείας και παράλληλα νόμοι για την προστασία των μονοπωλίων τους. Ωστόσο, είναι προφανές ότι οι νόμοι της λαϊκής «προστασίας» του νεοφιλελεύθερου -βαθιά ρατσιστικού- μοντέλου της οικονομίας ξεκινούν από την «ατομική ευθύνη», περνούν μέσα από την «Υγεία για τους λίγους» και τελειώνουν με την «ανοσία της αγέλης», κλείνοντας το μάτι αφενός στην ιδιωτική Υγεία και αφετέρου στα φαρμακευτικά μονοπώλια. Και παρά τις διακηρύξεις και τις αποφάσεις του Π.Ο.Υ η προώθηση εμβολίων στις χώρες του Τρίτου Κόσμου από τα ισχυρά κράτη όχι μόνον είναι ανεπαρκής, αλλά παίρνει και το χαρακτήρα εμπορικού αλισβερισιού με στόχο την αρπαγή πλουτοπαραγωγικών πηγών από τα φτωχά κράτη, κυρίως της Αφρικής και της Ασίας, προς τα ιμπεριαλιστικά κράτη στα οποία ανήκουν τα προνομιούχα μονοπώλια εμβολίων. Έτσι, δισεκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον πλανήτη, αυτή τη στιγμή παραμένουν ανεμβολίαστοι. Θυμίζουμε τη δήλωση του Γεν. Δ/ντή του Π.Ο.Υ (18/01), Τ. Γκεμπρεϊσιους, ότι στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, τη χώρα με το χαμηλότερο εισόδημα στον Κόσμο, χορηγήθηκαν μόνον 25 εμβόλια!

3) Τα δημόσια συστήματα Υγείας όχι μόνον δεν ενισχύθηκαν λόγω των εκατομμυρίων θυμάτων και κρουσμάτων του κορονοϊού, αλλά και περικόπηκαν σημαντικές δαπάνες για την Υγεία προς όφελος της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Μάλιστα, σε πολλά κράτη ισχύει απολύτως η ιδιωτική Υγεία, ενώ στα υπόλοιπα ευνοείται η σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα προς όφελος προφανώς των ιδιωτών. Το ότι το 87% των θανάτων ανήκει στα πληβεία στρώματα, αποδεικνύει και αδιαφορία -στα όρια του ρατσισμού- των κυβερνήσεων για τους λαούς τους. Προκειμένου να αποφύγουν νέα κοστοβόρα καθολικά lockdowns (κοστίζουν 2% του τριμηνιαίου ΑΕΠ ανά μήνα, σύμφωνα με εκτιμήσεις οικονομολόγων της Citi, δηλ για τη χώρα μας 178 δισ. € του ΑΕΠ: 4 τρίμηνα= 44,5 δισ./τρίμηνο € Χ 2%= 890 εκατ. € το μήνα), οι οποίοι σημειώνουν ότι τα περιοριστικά μέτρα λειτουργούν αποπληθωριστικά και ενδεχομένως να οδηγήσουν τις κυβερνήσεις σε νέο γύρο δημοσιονομικών και νομισματικών μέτρων στήριξης, εάν η κατάσταση τεθεί εκτός ελέγχου.

4) Η παγκόσμια οικονομία, πέραν του πληθωρισμού και των διαταραχών στην εφοδιαστική αλυσίδα λόγω της ανόδου των διεθνών τιμών στα ορυκτά καύσιμα, τις μεταφορές, τις πρώτες ύλες, καλείται τώρα να αντιμετωπίσει και τη νέα, πιο απειλητική όπως προμηνύεται, νοτιοαφρικανική μετάλλαξη του κορονοϊού, η οποία γίνεται ο βασικός ρυθμιστής των οικονομικών εξελίξεων. Ήδη οι «αγορές» (δηλ. τα Χρηματιστήρια), μετά ένα ράλι ανόδου που προεξοφλούσαν το τέλος της πανδημίας, βουλιάζουν, δείχνοντας πως τίποτα ακόμα δεν τελείωσε. Η προοπτική ανάκαμψης από την πανδημία απομακρύνεται, λόγω του σοβαρού κινδύνου από το νέο κύμα της πανδημίας. Κατά συνέπεια, καθίσταται πλέον αδύνατη κάθε προσπάθεια εκτίμησης για την ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας ή για την πορεία των επιχειρήσεων ή για τον πληθωρισμό ή για τη νομισματική πολιτική ή για τις τιμές ενέργειας ή για την ανάπτυξη του εμπορίου ή για τις αερομεταφορές ή για τον τουρισμό κλπ.

Εξάλλου, οι προσδοκίες του παγκόσμιου χρηματιστικού κεφαλαίου για αύξηση των επιτοκίων εξανεμίζονται, ο φόβος του ανεξέλεγκτου πληθωρισμού ή του στασιμοπληθωρισμού (=ο πληθωρισμός που δε συνοδεύεται από αντίστοιχη αύξηση της παραγωγής, η οποία μένει στάσιμη, ενώ αυξάνεται η ανεργία) κατακλύζει τα οικονομικά επιτελεία, η οικονομία παραμένει παγωμένη.

***

Όμως το πρόβλημα δεν είναι η παγκόσμια οικονομία αλλά οι επιπτώσεις της στους λαούς και μάλιστα σε χώρες σαν τη δική μας που βρίσκεται δεμένη με χίλια νήματα από την ξένη εξάρτηση, με μία οικονομία σε «ελεγχόμενη χρεοκοπία», υποταγμένη στις ξένες επιταγές και την «ενισχυμένη εποπτεία». Μέσα σε αυτή την κυβερνητική ομίχλη που προκαλεί ο κίνδυνος εξάπλωσης της νέας παραλλαγής του κορονοϊού, τη συσκότιση, το αλληλομπέρδεμα, τις απειλές κατά των ανεμβολίαστων, τις αλληλοαναιρούμενες αποφάσεις, τη σπορά ψευδαισθήσεων, τις αμφιβολίες και τους αποκλεισμούς, επιχειρείται η συγκάλυψη των βρόμικων αντιλαϊκών μέτρων, που αφήνουν τελικά το λαό απροστάτευτο στη δίνη της πανδημίας. Και οι χρυσοκάνθαροι των ΜΜΕ παίζοντας αριστοτεχνικά το ρόλο τους θολώνουν ακόμα περισσότερο τα νερά, προσπαθώντας να αποτυπωθεί στη λαϊκή συνείδηση ο δήθεν συναγερμός που έχει σημάνει προκειμένου να βρεθεί λύση για την αποφυγή ενός νέου lockdown, που θα σημάνει αφενός την οικονομική καταστροφή των λαϊκών στρωμάτων και παράλληλα το τέλος των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που ελπίζουν στη νέα επερχόμενη τουριστική περίοδο.

Η κυβέρνηση της Δεξιάς βρίσκεται σε κατάσταση σύγχυσης. Προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποπροσανατολίσει το λαό, ρίχνοντας τις ευθύνες πότε στους ανεμβολίαστους, πότε στην αντιπολίτευση, πότε στην κακοτυχία, αλλά ποτέ στις δικές της ευθύνες ή τις ευθύνες της ΕΕ. Ένα είναι βέβαιο. Σίγουρα ευθύνονται όλοι όσοι εκφράζουν με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο τα συμφέροντα του ξένου ιμπεριαλισμού και της ντόπιας λακέδικης ολιγαρχίας, πιέζοντας ασφυκτικά τα εργατολαϊκά στρώματα να αποδεχθούν τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, στο όνομα -και πάλι- της «ατομικής ευθύνης».

Ωστόσο, ο λαός δεν είναι ποτέ δυνατόν να αποδεχθεί την άγρια πρωτοφανή επίθεση που δέχεται ενάντια στα ίδια τα ζωτικά συμφέροντα του. Δεν μπορεί να αποδεχθεί τους όρους της τριτοκοσμικής ζωής που του επιβάλλουν ξένοι και ντόπιοι δυνάστες. Δεν μπορεί να αποδεχθεί την μεγαλοαστική τάξη που ξεπουλά το δημόσιο πλούτο και απαξιώνει τη δημόσια Υγεία. Δεν μπορεί να αποδεχθεί τις απειλές και τους ωμούς εκβιασμούς για τα δήθεν «μέτρα προστασίας» με τους 18.067 θανάτους και τα 931.000 κρούσματα (29/11). Δεν είναι δυνατόν να αποδεχθεί την ανυπαρξία ΜΕΘ, το κλείσιμο έξι Νοσοκομείων και τη μείωση των κονδυλίων στη δημόσια Υγεία. Δεν είναι δυνατόν να αποδεχθεί την κοροϊδία των εμβολίων που φορτώνει με δισεκατομμύρια κέρδη 3-4 παγκόσμια φαρμακευτικά μονοπώλια. Δεν είναι δυνατόν να αποδεχθεί τα δισεκατομμύρια των ανεμβολίαστων του Τρίτου Κόσμου και τις εκατοντάδες χιλιάδες των μη καταγεγραμμένων θανάτων. Δεν μπορεί να ανεχθεί την υποκρισία των ισχυρών της Γης απέναντι στις φτωχές χώρες. Δεν μπορεί.

Όμως, με την κυβερνητική σπορά αυταπατών και ψεύτικών ειδήσεων, τον αποπροσανατολισμό και τις αντιεπιστημονικές αντιλήψεις, την ξενοφοβία και το ρατσισμό, τις θεωρίες συνωμοσίας και των σκόπιμων παρερμηνειών, των αντιφατικών αποφάσεων και ασίγαστης κοροϊδίας, σήμερα οι δυνάμεις της εργασίας βρίσκονται σε σύγχυση και το εργατολαϊκό κίνημα σε μεγάλη υποχώρηση. Η Κυβέρνηση της Δεξιάς, εκμεταλλευόμενη την κατάσταση, περνάει τον έναν αντεργατικό νόμο μετά τον άλλο, καταλύοντας τις εργασιακές κατακτήσεις ενός τουλάχιστον αιώνα!

Για όλη αυτή την κατάσταση που βάζει σε κίνδυνο και την υγεία και την εργασιακή βάση του λαού, υπάρχει προφανώς μακριά πορεία αγώνων. Μόνο οι διαρκείς και παρατεταμένοι παλαϊκοί λαϊκοί αγώνες μπορούν να εγγυηθούν την επανάκτηση ενός συστήματος δωρεάν δημόσιας Υγείας, εργασιακών δικαιωμάτων και δημοκρατικών ελευθεριών.

Ιωσήφ Σταυρίδης, μέλος της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ