Οι υποσχέσεις και τα «θα» του Α. Τσίπρα και για την Παιδεία, στο πλαίσιο της ΔΕΘ, ήταν από τα must της προεκλογικού τύπου ομιλίας, στην περίοδο μάλιστα που: 

• η καταστολή ενάντια στη φοιτητική νεολαία έχει πιάσει «ταβάνι» και ο εκτρωματικός νόμος-πλαίσιο Κεραμέως-Μητσοτάκη έχει συναντήσει την αντίθεση της συντριπτικής πλειοψηφίας της πανεπιστημιακής κοινότητας -της πλειοψηφίας των συγκλήτων των ΑΕΙ συμπεριλαμβανομένων,
• τα αντιλαϊκά και αντιεκπαιδευτικά μέτρα που ψαλιδίζουν τα όνειρα για πανεπιστημιακές σπουδές έχουν δώσει ήδη πικρά αποτελέσματα (Τράπεζα θεμάτων, ΕΒΕ, δραστική μείωση αριθμού εισακτέων, κενές θέσεις σε ΑΕΙ), 
• όσα ταλαιπωρούν το δημόσιο σχολείο (ελλιπής χρηματοδότηση, συγχωνεύσεις-καταργήσεις, εκπαιδευτικά κενά) και τους εκπαιδευτικούς (καθηλωμένοι μισθοί πείνας, αξιολόγηση, εργασιακές σχέσεις-λάστιχο) προκαλούν οργή 
• και η ακρίβεια έχει φθάσει «στο θεό», οδηγώντας στην απόγνωση τα λαϊκά νοικοκυριά και ιδιαίτερα αυτά των οποίων τα παιδιά τους σπουδάζουν μακριά από την οικογενειακή στέγη.

Μετά τις νουθεσίες προς τους φοιτητές και τους νέους να μην αντιστέκονται στην καθημερινή καταστολή από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, γιατί αν αντισταθούν θα πέσουν στην παγίδα να υποδαυλίσουν την ένταση(!), αλλά να κάτσουν «στ’ αυγά τους», περιμένοντας την «κάλπη», και τί δεν υποσχέθηκε ο Τσίπρας από τη Θεσσαλονίκη.

Υποσχέθηκε ότι :

• θα καθιερώσει τη 14χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση
• θα προχωρήσει σε 20.000 διορισμούς μόνιμων δασκάλων και καθηγητών 
• θα διπλασιάσει σε βάθος τετραετίας τη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων, αλλά και τον αριθμό των μελών ΔΕΠ 
• θα καταργήσει την πανεπιστημιακή αστυνομία
• θα καταστήσει δωρεάν τη φοίτηση στα μεταπτυχιακά
• θα επαναφέρει το σύστημα εισαγωγής των λεγόμενων «πράσινων» και «κόκκινων» σχολών, που παρέχει τη δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης στο Πανεπιστήμιο με μόνο προαπαιτούμενο την απόκτηση του απολυτηρίου
• θα επαναφέρει τη λειτουργία των Διετών Προγραμμάτων Σπουδών, όπου θα εισάγονται χωρίς εξετάσεις οι απόφοιτοι των ΕΠΑΛ 
• θα καταργήσει τους αντιεκπαιδευτικούς νόμους της κυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένης της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, κ.ά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, και οι πράξεις του δεν προέρχονται από παρθενογένεση. Διαχειρίστηκε τον ελληνικό καπιταλισμό για μια τετραετία με ιδιαίτερη επιτυχία για τα συμφέροντα του κεφαλαίου και της κερδοφορίας του. Γι’ αυτό και η εργαζόμενη κοινωνία δεν πρέπει να παραμυθιάζεται.

Ειδικά, όσον αφορά τα έργα και ημέρες της διακυβέρνησής του, θυμίζουμε ότι πάμπολλα είχε υποσχεθεί και πριν γίνει κυβέρνηση και άλλα έπραξε. Π.χ. 

• Υποσχέθηκε ότι θα επαναφέρει το πανεπιστημιακό άσυλο, που είχαν καταργήσει Διαμαντοπούλου και Αρβανιτόπουλος και τελικά θεσμοθέτησε μια ψευδεπίγραφη επαναφορά του. Καταρχάς άνοιξε το θέμα  της «παραβατικότητας»,  προκειμένου να γίνει αρεστός σε συντηρητικούς ψηφοφόρους, και δημιούργησε την Επιτροπή Παρασκευόπουλου για «τη μελέτη ζητημάτων ακαδημαϊκής ειρήνης και ελευθερίας». Στη συνέχεια νομοθέτησε την ψευδεπίγραφη επαναφορά του πανεπιστημιακού ασύλου, με την εξής ρύθμιση: Το άσυλο ορίζεται ως «ακαδημαϊκό» και αναγνωρίζεται «για την κατοχύρωση… των ακαδημαϊκών ελευθεριών στην έρευνα και τη διδασκαλία… την προστασία του δικαιώματος στη γνώση και τη μάθηση, έναντι οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει (σ.σ. ο «οποιοσδήποτε» μπορεί να είναι κάθε διαμαρτυρία και μαχητική εκδήλωση των φοιτητών, κάθε απεργία των εργαζόμενων του πανεπιστήμιου, εφόσον με αυτές τις πράξεις παρεμποδίζονται η διεξαγωγή της έρευνας και της διδασκαλίας). Επέμβαση δημόσιας δύναμης σε χώρους των Α.Ε.Ι. επιτρέπεται αυτεπαγγέλτως σε περιπτώσεις κακουργημάτων και εγκλημάτων κατά της ζωής και ύστερα από απόφαση του Πρυτανικού Συμβουλίου σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση» (σ.σ. όλες οι πράξεις διαμαρτυρίας και αντίστασης μπορούν να θεωρηθούν «έκνομες», να θεωρηθούν πλημμελήματα και να επιβάλλουν τη σύγκληση του Πρυτανικού Συμβουλίου, που θα αποφασίσει να δώσει το πράσινο φως για την εισβολή των δυνάμεων καταστολής).
• Στα χρόνια διακυβέρνησής του τήρησε πιστά τις μνημονιακές δεσμεύσεις και δεν προχώρησε σε κανέναν μόνιμο διορισμό εκπαιδευτικών. Λίγο πριν χάσει τις εκλογές, ο Γαβρόγλου, υπουργός Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ, θεσμοθέτησε το γνωστό «προσοντολόγιο» για το διορισμό και τις προσλήψεις εκπαιδευτικών, που ακυρώνει το βασικό πτυχίο, ως μοναδικό κριτήριο διορισμού, και έχει οδηγήσει τους εκπαιδευτικούς σε ένα ατελείωτο κυνήγι απόκτησης «προσόντων» (μεταπτυχιακά, διδακτορικά, ξένες γλώσσες, πιστοποίηση υπολογιστών, σεμινάρια και τα ρέστα) που απαιτούν χρόνο, και χρήμα, ενώ λειτουργεί ως «κόφτης» για τη μείωση των διορισμών. Μάλιστα, μόλις τον Μάιο του 2019, δύο μήνες πριν τις εκλογές και ενώ διαφαινόταν η ήττα, ο ΣΥΡΙΖΑ εξήγγειλε ότι ξεκίνησαν οι διαδικασίες για το διορισμό 4.500 μόνιμων εκπαιδευτικών στην Ειδική Αγωγή και ότι τον Ιούνιο θα ξεκινούσαν και οι διαδικασίες για το διορισμό στη γενική εκπαίδευση. Ολες οι διαδικασίες θα ολοκληρωνόταν μέσα στο 2020! Η κατάληξη είναι γνωστή, με τη ΝΔ να θριαμβολογεί ότι ήταν αυτή που διόρισε μόνιμους εκπαιδευτικούς στο δημόσιο σχολείο μετά από μια δωδεκαετία.
• Υποσχέθηκε ότι θα καθιερώσει την ελεύθερη πρόσβαση στα ΑΕΙ και αντ’ αυτής νομοθέτησε νέους ταξικούς φραγμούς στο Λύκειο που δυσκολεύουν την απόκτηση του απολυτήριου, ειδικά για τα παιδιά της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, και θεσμοθέτησε μια καρικατούρα «ελεύθερης πρόσβασης» («πράσινες» και «κόκκινες» σχολές), που όμως δεν πρόλαβε να εφαρμόσει στην πράξη και που ο Τσίπρας αναγγέλλει τώρα ότι θα επαναφέρει.

Θυμίζουμε ότι με το νόμο 4610/2019 εισάγεται ένα νέο Λύκειο, αυστηρά προσανατολισμένο στην ειδίκευση και όχι στη γενική μόρφωση, στο οποίο οι ταξικές ανισότητες, με τη βούλα του νόμου, αποθεώνονται, ενώ ενισχύονται και οι εξεταστικοί φραγμοί.

Διατηρούνται οι δυο τύποι Λυκείου (ΓΕΛ και ΕΠΑΛ), ώστε να ξεχωρίζει η ήρα από το σιτάρι και να λειτουργεί ο αυστηρός κανόνας του ταξικού διαχωρισμού. Γι’ αυτό και η τωρινή εξαγγελία για 14χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, εκτός του ότι δεν προσδιορίζεται χρονικά πότε θα υλοποιηθεί (λέμε τώρα) είναι κυριολεκτικά στον αέρα.

Η Γ΄ Τάξη μόνο τυπικά ανήκει στον ενιαίο κορμό του Λυκείου και μετατρέπεται σε τάξη φροντιστήριο προετοιμασίας για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Τα όποια ψήγματα γενικής μόρφωσης έχουν απομείνει στο σχολείο, περιορίζονται κατά πολύ στη Β΄ Λυκείου και εξαφανίζονται στη Γ΄ Τάξη, που έχει ένα μάθημα γενικής Παιδείας και τα υπόλοιπα τρία επιλογής.

Το απολυτήριο του Λυκείου «αναβαθμίζεται» μέσω μίνι πανελλαδικών εξετάσεων στα τέσσερα εξάωρα μαθήματα των πανελλαδικών, που βαφτίζονται ενδοσχολικές εξετάσεις (νέος ταξικός φραγμός). Το 40% του βαθμού του απολυτήριου προκύπτει από τις εξετάσεις αυτές, στις οποίες τα θέματα δεν μπαίνουν από τον καθηγητή του σχολείου αλλά από καθηγητές ομάδας σχολείων, ανά Δήμο ή Νομό.

Οι μαθητές από τη Β΄Λυκείου μαθαίνουν να εσωτερικεύουν «τη μοίρα» τους, να αποδέχονται «το ριζικό» τους. Αυτόν το χαρακτήρα έχει η συμπλήρωση του πρώτου μηχανογραφικού στο τέλος της Β΄ Τάξης και μάλιστα σε πολύ περιορισμένο αριθμό επιλογών. Τέρμα τα όνειρα. Οι μαθητές κατηγοριοποιούνται και ο τελικός διαχωρισμός επέρχεται στη Γ΄ Λυκείου.

Με τη βοήθεια της ανασυγκρότησης της όλης μορφωτικής διαδικασίας και στη Β΄Λυκείου (εκτεταμένα δοκίμια, εξετάσεις, κ.λπ.) και μπροστά στο μηχανογραφικό στο τέλος της Β΄ Τάξης, κάποιοι θα αποδεχθούν (;) ότι είναι «άχρηστοι» και δε θα συμπληρώσουν καν το πρώτο μηχανογραφικό των περιορισμένων επιλογών, κάποιοι θα το συμπληρώσουν με στόχο στο δεύτερο μηχανογραφικό να επιλέξουν οριστικά ένα Τμήμα που βρίσκεται στα αζήτητα (με τα μέχρις εκείνη τη στιγμή δεδομένα) και το οποίο με βάση την αγοραία λογική της προσφοράς και ζήτησης θα ορισθεί σε Τμήμα ελεύθερης πρόσβασης και να εισαχθούν σε αυτό και κάποιοι θα επιλέξουν να δώσουν πανελλαδικές εξετάσεις, ξανά στα 4 εξάωρα μαθήματα (κοινά και για το απολυτήριο, με την προϋπόθεση ότι θα το έχουν πάρει), δηλώνοντας όσα Τμήματα επιθυμούν από το επιστημονικό πεδίο στο οποίο έχουν πρόσβαση. 

Ο βαθμός του απολυτήριου συμμετέχει στη διαμόρφωση του βαθμού πρόσβασης στα ΑΕΙ σε ποσοστό 10%. Το υπόλοιπο 90% του βαθμού πρόσβασης στα ΑΕΙ διαμορφώνεται από τους βαθμούς στα 4 πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα χωρίς συντελεστές βαρύτητας. 

Οι Σχολές, τα Τμήματα κατηγοριοποιούνται με τη βούλα του νόμου και σύμφωνα με την αγοραία λογική της προσφοράς και ζήτησης. Κατατάσσονται σε σχολές πρώτης (υψηλής ζήτησης με πανελλαδικές) και δεύτερης κατηγορίας (χαμηλής ζήτησης και άρα ελεύθερης πρόσβασης), ενώ ο διαχωρισμός αυτός σίγουρα θα έχει ανάλογο αντίχτυπο και στην αγορά εργασίας.

Ολα τα παραπάνω αποτελούν μια άλλη εκδοχή ταξικών φραγμών. Η εξαγγελία, λοιπόν, της κατάργησης της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (ΕΒΕ) από μόνη της δεν λέει τίποτε, είναι απλώς ένα πυροτέχνημα που θέλει να κρύψει την αντικατάστασή της από άλλους ταξικούς φραγμούς συνταγής ΣΥΡΙΖΑ.

• Υπόσχεται ο Τσίπρας ότι θα καταργήσει και τους άλλους αντιεκπαιδευτικούς νόμους της ΝΔ. Ομως είναι γνωστό ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν ήταν στην κυβέρνηση, νομοθέτησε την επιστροφή του επιθεωρητισμού με την καθιέρωση του «προγραμματισμού και αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου». Αλλωστε δεν κατήργησε τον αντιδραστικό νόμο 3848/2010 (βασικός νόμος της αξιολόγησης), τον οποίο προεκλογικά διεκήρυττε ότι θα καταργήσει, αλλά τροποποίησε κάποιες διατάξεις του. 

Δεν προχώρησε βέβαια στην ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, καθώς όπως έλεγε ο Γαβρόγλου, πρώτα οι εκπαιδευτικοί έπρεπε να αποκτήσουν «κουλτούρα αξιολόγησης». Σε αντίθεση δηλαδή με την Κεραμέως έκανε τα βήματα ένα, ένα για να μην προκαλέσει οξείες αντιδράσεις.

• Η υπόσχεση Τσίπρα για διπλασιασμό της χρηματοδότησης των δημόσιων ΑΕΙ και των μελών ΔΕΠ σε βάθος τετραετίας,  τα δωρεάν μεταπτυχιακά κ.λπ. είναι έπεα πτερόεντα. Οχι μόνο γιατί παραπέμπονται στις ελληνικές καλένδες, όχι μόνο γιατί η προσθήκη (λέμε τώρα) θα γίνει πάνω στην ελλιπέστατη κρατική χρηματοδότηση ώστε να μη διαταραχθεί η δημοσιονομική πειθαρχία που επιβάλλει η μνημονιακή εποπτεία, αλλά γιατί υπάρχει και το ιστορικό προηγούμενο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έδωσε γενναία χρηματοδότηση στο δημόσιο Πανεπιστήμιο. Ποτέ δεν αρνήθηκε τη σύνδεση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με την καπιταλιστική παραγωγή και τις ανάγκες της «αγοράς» και τη λειτουργία με κριτήρια ιδιωτικοοικονομικά και δυνατότητας αποκόμισης πρόσθετης χρηματοδότησης από «τρίτους».

Τελευταία μάλιστα στις θέσεις και τις προτάσεις που αποτελούν τα συλλογικά συμπεράσματα της 4ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης των Πανεπιστημιακών του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, στο πλαίσιο του  προσυνεδριακού διαλόγου σημειώνεται χαρακτηριστικά ότι «οι θεσμικές δυνατότητες των δημόσιων πανεπιστημίων μένουν ανεκμετάλλευτες ως προς τη συμβολή τους στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας». Και ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με τη συμβολή των πανεπιστημίων και των παραγωγικών φορέων θα συνδιαμορφώσουν την παραγωγική ανασυγκρότηση στο πλαίσιο ενός εθνικού σχεδιασμού». Προτείνεται δε, η «συστηματική μελέτη και συζήτηση για το πώς τα πανεπιστήμια θα εμπλακούν στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και τι αυτό σημαίνει για τη δομή και τη λειτουργία τους».

Για το σκοπό αυτό, στο σχεδιασμό περιλαμβάνεται και η  επαναφορά των Περιφερειακών Ακαδημαϊκών Συμβουλίων (όπως είχε προβλέψει ο ν.4485). Τα Ακαδημαϊκά Περιφερειακά Συμβούλια αντικατέστησαν τα Συμβούλια Ιδρύματος του νόμου Διαμαντοπούλου και θα αντικαταστήσουν τα Συμβούλια Διοίκησης της Κεραμέως που με τόσο πάθος, υποτίθεται, ότι πολεμά ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι αυτά που ανέλαβαν το σκέλος των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων των ΑΕΙ (εξ ου και η συμμετοχή σε αυτά των καπιταλιστών). Σε αυτά συνυπάρχουν τα ΑΕΙ και τα Ερευνητικά Κέντρα και ανά περιφέρεια το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο. 

Από τις δραστηριότητες αυτές ωφελημένες θα είναι οι επιχειρήσεις που αξιοποιούν το «συγκριτικό πλεονέκτημα» των ιδρυμάτων (υποδομές, γνωστικό υπόβαθρο, ερευνητικό προσωπικό, τσάμπα εργασία υποψήφιων διδακτόρων, κ.λπ.), αλλά ωφελημένο θα είναι επίσης και το πανεπιστημιακό κατεστημένο, που δεν έχει κανένα πρόβλημα να κάνει μπίζνες με επιχειρηματίες, που θα χρηματοδοτούν την εν λόγω έρευνα για ίδιον όφελος. Ενώ ανακουφισμένο είναι και το αστικό κράτος που απαλλάσσεται από την πίεση που προκαλεί η υποχρέωσή του να ενισχύει τα δημόσια Πανεπιστήμια και Ερευνητικά Κέντρα με επαρκή χρηματοδότηση.

Την εικόνα του επιχειρηματικού πανεπιστήμιου αλά ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με τα συλλογικά συμπεράσματα της 4ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης, συμπληρώνουν 

α) τα «διετή προγράμματα επαγγελματικής εκπαίδευσης σε όλα τα ΑΕΙ» στα οποία εισάγονται χωρίς εξετάσεις οι απόφοιτοι των ΕΠΑΛ. «Η λειτουργία τους προϋποθέτει συμφωνίες των Πανεπιστημίων με τοπικούς παραγωγικούς φορείς». Ο Τσίπρας στις εξαγγελίες του, τα παρουσιάζει ως μέγα ευεργέτημα για τα παιδιά της εργατικής τάξης.

β) κάποια ξενόγλωσσα προγράμματα προπτυχιακών σπουδών, που διατηρούνται («Ειδική εξαίρεση με ειδικό νόμο»), «για πολιτιστικούς και ιστορικούς λόγους», γιατί, λέει τα υπόλοιπα καταργούνται. Οταν έρθει η ώρα να γίνει πράξη αυτή η εξαγγελία, τότε θα επικαλεστούν τετελεσμένα, ξενόγλωσσα προπτυχιακά δηλαδή που προώθησε η Κεραμέως και στα οποία θα έχουν εγγραφεί ήδη αλλοδαποί φοιτητές. 

Θυμίζουμε ότι οι Τσιπροκαμμένοι με πρόσχημα την πλήρη λειτουργία του Διεθνούς Πανεπιστήμιου Ελλάδας (ΔΙΠΑΕ) (προγράμματα σπουδών και των τριών κύκλων) και τη δημιουργία «κρίσιμης μάζας» προώθησαν και αυτοί τα ξενόγλωσσα προπτυχιακά προγράμματα με δίδακτρα.

Οσον αφορά δε, τις κορόνες που πετούν κατά καιρούς ενάντια στα κολλέγια, τις πετάμε στα σκουπίδια. Ηταν αυτοί που κατήργησαν ακόμη και το Συμβούλιο Αναγνώρισης Επαγγελματικών Προσόντων γιατί, σύμφωνα με τον Γαβρόγλου, δεν υλοποιούσε αυστηρά τις επιταγές της ευρωπαϊκής οδηγίας.
Ο τίτλος «Συγκρότηση και λειτουργία του Συμβουλίου Αναγνωρίσεως Επαγγελματικών Προσόντων» αντικαταστάθηκε με τον τίτλο «Αρμόδια αρχή για την εφαρμογή του π.δ. 38/2010» και το Αυτοτελές Τμήμα Εφαρμογής της Ευρωπαϊκής Νομοθεσίας (Α.Τ.Ε.Ε.Ν.) αποφαίνεται επί των αιτήσεων αναγνωρίσεως επαγγελματικών προσόντων των αποφοίτων κολλεγίων.

Ο Γαβρόγλου μάλιστα έλεγε ότι οι απόφοιτοι κολλεγίων αρκεί να προσκομίσουν το «πτυχίο» του κολλεγίου και επειδή η συντριπτική πλειοψηφία των κολλεγίων συνεργάζονται με πανεπιστήμια του εξωτερικού, θα προσκομίζουν και ένα έγγραφο από την Αρχή Πιστοποίησης της χώρας του Πανεπιστημίου με το οποίο συνεργάζεται το κολλέγιο. Μόλις το φέρουν και αυτό το υπουργείο θα πει ότι «δεν είναι ένα πλαστό χαρτί, πάρτε το και είτε ασκήστε το επάγγελμα είτε πηγαίνετε στο αντίστοιχο επιμελητήριο για να σας δώσει άδεια ασκήσεως εργασίας. Είναι τόσο απλό και με τόσο απλό τρόπο θα γίνει».

Πάνω σε αυτές τις ρυθμίσεις πάτησε τώρα η Κεραμέως και τα έδωσε όλα στους κολλεγιάρχες, αφού το κράτος έχει συνέχεια όσον αφορά την προώθηση των επιχειρηματικών συμφερόντων.

ΠΗΓΗ: Γιούλα Γκεσούλη – eksegersi.gr