Αυτό που θέλω να θίξω με το σημείωμα μου δεν αφορά τα θέματα που συζητήθηκαν στη Βουλή το τριήμερο που πέρασε αλλά κάποιες εικόνες που δημιουργούν θλίψη για το κατάντημα ορισμένων ανθρώπων που είχαν και σοβαρή θητεία στο χώρο της αριστεράς, με ό,τι ο καθένας εννοεί.

Αναφέρομαι σε δύο βασικούς παράγοντες του αστικού πολιτικού συστήματος σήμερα. Ο ένας είναι ο Αλέξης Τσίπρας, σημερινός αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, και ο άλλος είναι ο Τάκης Θεοδωρικάκος, βασικός υπουργός της κυβέρνησης Μητσοτάκη και  σύμβουλος επικοινωνίας του ίδιου του Μητσοτάκη όλη την προηγούμενη περίοδο.

Ποιο είναι το κοινό στοιχείο των δύο αυτών ανθρώπων που απ’ ό,τι φαίνεται διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στα κυρίαρχα αστικά κόμματα; Ποια είναι η κλωστή που τους συνδέει;

Και οι δύο προέρχονται απ’ την ίδια μήτρα του πολιτικού συστήματος, δηλαδή από το ρεβιζιονιστικό ΚΚΕ!

Ας θυμηθούμε ορισμένα στοιχεία από την ιστορία των δύο παραπάνω παραγόντων στη σημερινή πολιτική κονίστρα.

Ο Τσίπρας από μαθητής ήταν βασικό στέλεχος της ΚΝΕ και είχε διαπαιδαγωγηθεί με τη ρεβιζιονιστική ιδεολογία, ειδικά την περίοδο 85-95, την εποχή της περεστρόικα και της νομιμοποίησης της καπιταλιστικής παλινόρθωσης, σαν στέλεχος της ΚΝΕ και του ΚΚΕ. Στη συνέχεια, μέσα από μια περίοδο διάφορων διαδρομών στο Συνασπισμό αρχικά και μετέπειτα στο ΣΥΡΙΖΑ, έγινε ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης της σοσιαλδημοκρατίας, το χαϊδεμένο παιδί του αστικού πολιτικού συστήματος και παρατρεχάμενος των διεθνών ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Ο Θεοδωρικάκος απ’ την άλλη μεριά υπηρέτησε επίσης τη ρεβιζιονιστική ιδεολογία από ιδιαίτερα σημαντική θέση, αφού ήταν ο γραμματέας της ΚΝΕ την περίοδο 1990-91, μια περίοδο ιδιαίτερα σύνθετη για την ρεβιζιονιστική ηγεσία του ΚΚΕ. Στη συνέχεια μεταπήδησε στο ΠΑΣΟΚ και στην «αγκαλιά» του Λαλιώτη, μέχρι να φτάσει στη ΝΔ.

Όπως έγραφε ο Πλεχάνωφ – μία σημαντική φυσιογνωμία του επαναστατικού κινήματος για μια ορισμένη ιστορική περίοδο –  «η ιστορία αναζητά τα πρόσωπα που θα εκφράσουν την εποχή τους και τις ανάγκες της» και όπως δήλωσε ο Θεοδωρικάκος σε τηλεοπτικό σταθμό το 2016: « Ο Κυρ. Μητσοτάκης είναι ο κατάλληλος άνθρωπος την κατάλληλη στιγμή για την Ελλάδα». Από τότε ο Θεοδωρικάκος εξελίχθηκε σε βασικό στέλεχος της ΝΔ, το δεξί χέρι του Μητσοτάκη και κατέχει ένα κυρίαρχο χαρτοφυλάκιο στην κυβέρνηση της ΝΔ.

Ανάφερα δύο κραυγαλέα παραδείγματα απ’ την πολιτική σκηνή της χώρας, γιατί αυτά τα δύο παραδείγματα επιβεβαιώνουν με τον πιο τρανταχτό τρόπο μια βασική αρχή του μαρξιστικού- λενινιστικού κινήματος για το χαρακτήρα του ρεβιζιονισμού και το ρόλο του στην κοινωνία. Ο πρόεδρος Μάο Τσε Τουνγκ στη διάρκεια της πάλης του ενάντια στο ρεβιζιονισμό δήλωνε: ο ρεβιζιονισμός στην εξουσία είναι η αστική τάξη στην εξουσία. Ακόμα δήλωνε: ψάχνουμε να βρούμε πού είναι η αστική τάξη στην κοινωνία μας. Είναι μέσα στο ίδιο το κόμμα. Είναι οι άνθρωποι που πήραν τον καπιταλιστικό δρόμο και που ακολουθούν τη ρεβιζιονιστική γραμμή.

Να λοιπόν μια μεγάλη αλήθεια. Στις χώρες του παλινορθωμένου καπιταλισμού τα ρεβιζιονιστικά στελέχη που πήραν την εξουσία δεν ήταν τίποτε άλλο παρά οι εκφραστές της αστικής τάξης νέας και παλιάς στις πρώην χώρες του σοσιαλισμού.

Στις χώρες όπου η αστική τάξη διατήρησε και συνεχίζει να διατηρεί την εξουσία της, τα απολειφάδια του ρεβιζιονισμού υπηρετούν επίσης την αστική τάξη με κάθε τρόπο. Άξιος ο μισθός τους!  

Γιώργος Σόφης