Στο πρώτο έτος συγκατοίκησης και συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ (και Τσίπρα-Καμμένου), και πιο συγκεκριμένα στις 10 Ιουλίου 2015, η πρώτη φορά αριστερά συγκυβέρνηση ετοιμαζόταν τότε να φέρει προς κύρωση στο ελληνικό Κοινοβούλιο τη λεγομένη και «ευρωπαϊκή συμφωνία», ένα ακόμη αντικοινωνικό πακέτο μέτρων (το τρίτο στη σειρά από την τότε συγκυβέρνηση, η οποία είχε και τη ΛΑΕ στο εσωτερικό της).

Αργά το απόγευμα της 10ης Ιουλίου, στη Συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, κατά τη διάρκεια ολιγολέπτου διαλείμματος (κατά το οποίο ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ, Π. Καμμένος, έχει εξέλθει της αιθούσης, γεγονός που δυστυχώς μείωσε τον αριθμό των αυτοπτών μαρτύρων σε …έναν) η τότε βουλευτής των ΑΝΕΛ, Σταυρούλα Ξουλίδου, βίωσε ένα καταπληκτικό όραμα: ο Άγιος Εφραίμ παρουσιάστηκε μπροστά της και της είπε ότι πρέπει να καταψηφίσει τη συμφωνία!

Συμπτωματικά(;) την ώρα που η βουλευτής είδε το όραμα, έσπασε και η καρέκλα επί της οποίας καθόταν! Από έγκριτη δημοσιογράφο του Άλφα, μαθαίναμε τότε ότι «η κυρία Ξουλίδου_θεώρησε σημάδι το γεγονός πως έσπασε η καρέκλα, και πήγε στον κύριο Καμμένο να του μεταφέρει ακριβώς όλα όσα συνέβησαν». (Μα καλά, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς, εδώ της μίλησε κοτζάμ άγιος, τη σπασμένη καρέκλα θεώρησε «σημάδι»;!) Εν πάση περιπτώσει, δύο «σημάδια» συγκρότησαν επαρκή φάκελο-έκφραση της θείας βούλησης, ώστε η βουλευτής να υποχρεωθεί να αμφισβητήσει την ευρωπαϊκή συμφωνία, η οποία, ατυχώς, αποτελούσε και συμφωνία Τσίπρα-Καμμένου!

Μολονότι διαπρύσιος προστάτης της Ορθοδοξίας, ο Π. Καμμένος δεν φάνηκε να κλονίζεται από το όραμα της βουλευτού του. Αυτό μπορεί να το συμπεράνει κανείς από τη χαρακτηριστική του απόκριση σε όσα εκείνη του περιέγραψε: «Είναι σεβαστά όσα σου είπε ο Άγιος Εφραίμ, αρκεί να μην πέσει η κυβέρνηση. Αν πέσει η κυβέρνηση θα έχεις να κάνεις με εμένα κι όχι με τον Άγιο» (sic).

Λίγες ώρες αργότερα, στον οίκο της Δημοκρατίας, ο Πρόεδρος της Βουλής φώναζε για τρίτη φορά το όνομα της βουλευτού Ξουλίδου, με την ελπίδα ότι κι εκείνη επιτέλους θα αποφάσιζε να υπερψηφίσει. Η βουλευτής είχε ακούσει το όνομά της, αλλά βρισκόταν από ώρα σε εσωτερική σύγκρουση: Η συνείδησή της τής λέει να καταψηφίσει, ο Καμμένος τής λέει να υπερψηφίσει…  Λέγεται ότι αφόρητες πιέσεις της έχουν ήδη ασκηθεί στους διαδρόμους της Βουλής, όπου η βουλευτής έχει κρυφτεί για να αποφύγει την ψηφοφορία. Τελικώς, αποφασίζει να τηρήσει ίσες αποστάσεις ανάμεσα σε Άγιο Εφραίμ και Πρόεδρο Καμμένο (πολύ επιτιμητικό για τον τελευταίο), και, δίνοντας σολομώντεια λύση, να ψηφίσει «παρών».

Καθώς προσέρχεται στα οικεία έδρανα, μισο-έτοιμη να μισο-ψιθυρίσει «παρών», ο αρχηγός της ΑΝΕΛ τη συνετίζει επιτακτικά: «Πατρίδα, κι όχι όραμα!». Υποκύπτοντας στην παραίνεση του Προέδρου της, η βουλευτής «διορθώνει την ψήφο της», κατά την προσφιλή έκφραση του ΚΚΕ, και με μισή καρδιά, προδίδοντας «τα πιστεύω της» αναφωνεί: «Όχι “παρών”, εννοείται “Ναι”!»…

Ο Τσίπρας, τίμιος άνθρωπος, και πιστός σε εκείνους που του είναι πιστοί, δεν ξέχασε ποτέ τη μεγάλη προσπάθεια του συγκυβερνήτη του, Π. Καμμένου (βέβαια, την υπερπροσπάθεια της Σταυρούλας Ξουλίδου -η οποία, αν και καθηγήτρια θεολογίας και, γενικότερα, άνθρωπος του θεού, έριξε, κατά το κοινώς λεγόμενο, άκυρο στον Άγιο- την ξέχασε, και πολύ γρήγορα μάλιστα, καθώς δεν της έδωσε τότε την ευκαιρία να στεφθεί Γενική Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας, σύμφωνα με τα σενάρια που είχαν αναπτυχθεί στη συγκυρία ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ).

Ο Τσίπρας, λίγες ημέρες πριν το σήμερα, αλλά τρία και πλέον χρόνια μετά το καλό που του πρόσφερε ο κυβερνητικός του εταίρος, δεν έχασε την ευκαιρία να του το ανταποδώσει: στην κόντρα του (δικού του) Κοτζιά με τον εξωκομματικό Καμμένο, υποστήριξε τον δεύτερο. Ως γνωστόν, η μαρμάγκα «έφαγε» τον μέχρι πρότινος υπουργό Εξωτερικών, και όχι τον υπουργό Άμυνας.

Φαίνεται ότι η ιστορία του Ανδροκλή με το Λιοντάρι ή των επιστήθιων Δάμωνα και Φιντία, ωχριά ανάμεσα στην πίστη και αγάπη που τρέφουν ο ένας προς τον άλλο οι δύο συγκυβερνήτες, την οποία δεν χάνουν ευκαιρία να εκδηλώσουν, με κάθε κόστος. Βέβαια, όλοι οι μύθοι έχουν τις παραλλαγές τους και τις διαφορετικές εκδοχές τους: κάποιοι λένε ότι εκείνο που ενώνει Τσίπρα και Καμμένο είναι η αγάπη τους προς την κυβερνητική καρέκλα τους, όχι η αγάπη του ενός προς τον άλλο…

Δημήτρης Κουφοβασίλης