Αναζήτηση συμβιβασμού με την πΓΔΜ, σύμφωνα με τις υπαγορεύσεις των ιμπεριαλιστών

Ένα επικίνδυνο ρεύμα εθνικισμού και σοβινισμού αναζωπυρώνεται από κυρίαρχες αντιδραστικές δυνάμεις με τη διοργάνωση συλλαλητηρίων

Το υπέρμετρο κλίμα αισιοδοξίας για γρήγορη «λύση» του ζητήματος της ονομασίας της πΓΔΜ φαίνεται να υποχωρεί. Το ζήτημα ήρθε στο προσκήνιο ξανά, 25 χρόνια μετά τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας και 10 χρόνια μετά τη συνάντηση του Βουκουρεστίου, επειδή αυτό είναι σε αυτήν τη φάση στην προτεραιότητα της εξωτερικής πολιτικής ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, με στόχο τον πλήρη έλεγχο των Δυτικών Βαλκανίων στα πλαίσια της έντασης του ανταγωνισμού τους με τη Ρωσία.

Η επαναφορά του ζητήματος όμως «έξυσε» παλιές πληγές και έφερε στην επιφάνεια υποβόσκουσες αντιθέσεις, που έβαλαν φρένο στην “ορμητικότητα” των εξελίξεων των προηγουμένων ημερών, που έθεταν σαν μεγαλεπήβολο στόχο την «επίλυση» του προβλήματος στο 1ο εξάμηνο του 2018. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι ρυθμοί δεν μπορεί να ξαναλλάξουν, αφού το πολιτικό προσωπικό στις δυο χώρες, σε κυβέρνηση και σε αντιπολίτευση, διακρίνεται για την υποτέλειά του και είναι ευεπίφορο στις πιέσεις του ξένου παράγοντα.

Το λίπασμα του εθνικισμού, το δηλητήριο του σοβινισμού και το σαράκι του αλυτρωτισμού με τα οποία καλλιεργήθηκε η κοινή γνώμη τόσα χρόνια από τις δυο πλευρές, στον ένα ή στον άλλο βαθμό, δεν μπορεί να ξεπεραστεί τόσο εύκολα. Το πρόβλημα φάνηκε αμέ¬σως μετά τη συνάντηση των διαπραγματευτών των δυο χωρών και του διαμεσολαβητή του ΟΗΕ, Μάθιου Νίμιτς, με τις πέντε προτάσεις του που περιείχαν τον όρο «Μακεδονία».

Η εσπευσμένη δήλωση (οι προτάσεις «απέχουν πολύ από μια αξιοπρεπή λύση»), από τον διαπραγματευτή της πΓΔΜ Ναουμόφσκι, τοποθετημένο από την προηγούμενη κυβέρνηση του εθνικιστικού κόμματος VMRO-Γκρούεφσκι, με ιδιαίτερες σχέσεις με τη Ρωσία, παρά την ενόχληση της σημερινής κυβέρνησης, οι ανάλογες δηλώσεις του Προέδρου Ιβανώφ και η αναφορά του πρωθυπουργού Ζάεφ για δημοψήφισμα, δείχνει ότι στο εσωτερικό της γειτονικής χώρας, πιθανόν και κάτω από έξωθεν παρεμβάσεις (Ρωσία, Βουλγαρία), υπάρχει σοβαρό ζήτημα για την αποδοχή της όποιας «λύσης».

Βέβαια σκληρές ήταν οι πιέσεις σε όλους και για όλα από τον Γ.Γ του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ, στα Σκόπια, που απέκλεισε την ένταξη της πΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, αν δεν λυθεί το ζήτημα της ονομασίας με την Ελλάδα, θεωρώντας την ένταξη ως εργαλείο για να εξουδετερώσουν τη ρωσική επιρροή και να θωρακιστεί η μερίδα της αστικής τάξης που προωθεί τον ευρωατλαντικό προσανατολισμό.

Αντίστοιχα προβλήματα φαίνεται πως υπάρχουν και στην ελληνική πλευρά σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση. Ο ένας κυβερνητικός εταίρος, το κόμμα των ΑΝΕΛ, παρά τις λεκτικές ακροβασίες του αρχηγού του, που είναι περίφημος στις «κωλοτούμπες», φαίνεται ότι δεν μπορεί να ξεπεράσει τη διακηρυγμένη εθνικιστική ρητορεία του, όπως προκύπτει από τη στάση βουλευτών του. Αν και ο Υπουργός Εσωτερικών, Π. Σκουρλέτης, κάνοντας αυστηρές συστάσεις προς τους ΑΝΕΛ, δήλωσε ότι «ο Καμμένος δεν εκφράζει την κυβερνητική θέση για ΠΓΔΜ».

Αλλά βραχυκυκλωμένη φαίνεται πως είναι και η ηγεσία της ΝΔ, με τα πολλά πρόσωπα (Ντόρα, Άδωνης, Βορίδης κλπ), που έχει οδηγήσει τον Μητσοτάκη σε αδιέξοδο και σε αλλεπάλληλες διαφορετικές τοποθετήσεις. Από τις αρχικές καταγγελίες της κυβέρνησης για «μυστική διπλωματία», αναγκάστηκε, κάτω από εσωτερικές και εξωτερικές πιέσεις, να συμπλεύσει ουσιαστικά με την κυβερνητική θέση και να δηλώσει ότι υιοθετεί τη γραμμή Καραμανλή-Μπακογιάννη στο Βουκουρέστι για «σύνθετη ονομασία έναντι όλων», για να καταλήξει μετά το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης και το Νταβός στην πρόταση για «απόσυρση» του ζητήματος σε αυτήν τη φάση, γιατί οδηγεί σε «εθνικό διχασμό» !

Καταλυτικό ρόλο στις εξελίξεις έπαιξε το εθνικιστικό συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη, που αναμένεται να τροφοδοτήσει περαιτέρω και αυτό που προγραμματίζεται στην Αθήνα. Ένα συλλαλητήριο που οργανώθηκε από ακροδεξιούς, σκοταδιστικούς κύκλους και το παπαδαριό, με ενεργή την ανάμειξη της «Χρυσής Αυγής». Παρόντες όλοι οι βουλευτές της ΝΔ από τη Βόρεια Ελλάδα, ο Περιφερειάρχης, Δήμαρχοι κλπ, με τον απόστρατο στρατηγό Φ. Φράγκο, κεντρικό ομιλητή, να επιδίδεται σε ένα εθνικιστικό πατριδεμπόριο, απειλώντας τους πάντες και τα πάντα.
Όμως Αμερικάνοι και Ευρωπαίοι επιμένουν.

Ο Μάθιου Νίμιτς θα επισκεφθεί τα Σκόπια και την Αθήνα τις επόμενες ημέρες και θα συναντήσει τους υπουργούς Εξωτερικών, Νίκο Κοτζιά, και Νικολά Ντιμιτρόφ, οι οποίοι θα είναι πλέον οι επικεφαλής των διαπραγματεύσεων για την ονομασία της πΓΔΜ, παραμερίζοντας τους δυο διαπραγματευτές.

«Για ιδανική περίοδο ώστε να βρεθεί λύση για το όνομα της ΠΓΔΜ» έκανε λόγο ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα, Τζ. Πάιατ, σε συνάντησή του με τον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης. Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού κόμματος (ΕΛΚ), στο οποίο ανήκει η ΝΔ, Ζοζέφ Ντολ, χαιρέτισε το «παράθυρο ευκαιρίας» για την επίλυση του θέματος της ονομασίας μεταξύ της Ελλάδας και της πΠΓΔΜ, λέγοντας ότι ελπίζει σε «συγκεκριμένα» αποτελέσματα.

Τόσο διακαής είναι ο στόχος τους για να «λυθεί» το ζήτημα, που επιστράτευσαν και τον Κωνσταντίνο Γλύξμπουργκ, που, απευθυνόμενος στο ακροδεξιό-φιλοβασιλικό ακροατήριο, δήλωσε: «Είναι ιστορική στιγμή. H ελληνικότητα της Μακεδονίας δεν διακυβεύεται από ένα όνομα».
Ακόμη και ο γνωστός εθνικιστής Ν. Μέρτζος,_ πρώην πρόεδρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και από τους πρωτεργάτες των συλλαλητηρίων του 1992, μίλησε για «έναν έντιμο συμβιβασμό με το κράτος των Σκοπίων».

Στα πλαίσια αυτά έγινε και η συνάντηση Τσίπρα-Ζάεφ στο Νταβός, όπου μπορεί να μην είχαμε επιτάχυνση της διαδικασίας εξεύρεσης «λύσης», αφού διαπιστώθηκε η ύπαρξη διαφορών, αλλά κράτησε ανοικτούς τους διαύλους επικοινωνίας.
Ο Τσίπρας, διαβλέποντας ότι στο ζήτημα του ονόματος υπάρχει πρόβλημα, αναδιπλώθηκε κάνοντας λόγο για την «προοπτική επίτευξης_ συνολικής λύσης», θέτοντας σαν προϋπόθεση το ζήτημα του αλυτρωτισμού και των εγγυήσεων και υποσχόμενος την προώθηση της υποψηφιότητας των Σκοπίων για την Πρωτοβουλία της Αδριατικής και την κύρωση της 2ης φάσης της συμφωνίας.

Ο Ζάεφ από την πλευρά του υπαινίχθηκε ότι η αλλαγή του Συντάγματος_είναι ένα πολύ δύσκολο θέμα, ανακοίνωσε πως θα προχωρήσει στην αλλαγή ονόματος του αεροδρομίου και λεωφόρων των Σκοπίων, ως ένδειξη καλής θέλησης και απόδειξης ότι δεν έχουν «αλυτρωτικές βλέψεις».

Οι εξελίξεις αυτές έχουν άμεσες επιπτώσεις στο πολιτικό σκηνικό και πιθανολογούμενες ανακατατάξεις στους συσχετισμούς δύναμης και επιρροής μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, στρώνουν το έδαφος για διεργασίες στο πολιτικό σύστημα,_καθώς αναπαράγονται σενάρια δημιουργίας ενός νέου «πατριωτικού» κόμματος στα δεξιά της Ν.Δ., που τροφοδοτούνται και από τις διαφοροποιήσεις στελεχών από την επίσημη θέση της ΝΔ.

Σε καλύτερη θέση φάνηκε να βρίσκεται ο Τσίπρας, πριν το συλλαλητήριο που έχοντας αυτή την περίοδο την υποστήριξη των Αμερικάνων, στους οποίους «έδωσε γην και ύδωρ», γίνεται σημαιοφόρος των σχεδιασμών τους στα Βαλκάνια, με τη φιλοδοξία της αναβάθμισης του ρόλου της ελληνικής αστικής τάξης στην περιοχή.

Όπως έχουμε σημειώσει και σε άλλα φύλλα του Λ. Δ., η βιασύνη για έναν συμβιβασμό στο ζήτημα της ονομασίας στη γειτονική χώρα έχει να κάνει με την ευρωατλαντική ολοκλήρωση των Βαλκανίων και τον σκληρό ανταγωνισμό ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κέντρα και αστικές τάξεις της περιοχής, για τον στρατιωτικό και οικονομικό έλεγχο, τον έλεγχο των πηγών και των αγωγών ενέργειας, τη μείωση της επιρροής της Ρωσίας, την ασφυκτική πίεση στη Σερβία.

Σε συνέντευξη Τύπου ο Ρώσος Υπ. Εξ., Σεργκέι Λαβρόφ,_ δήλωσε με νόημα : «Για ένα μεγάλο διάστημα οι συνομιλίες για την επίλυση του προβλήματος της ονομασίας των Σκοπίων βρίσκονταν σε μια “ημιαδρανή κατάσταση” και_ενεργοποιήθηκαν μόνο τότε, όταν οι ΗΠΑ αποφάσισαν ότι τα Σκόπια πρέπει να είναι στο ΝΑΤΟ».

Από το κάδρο δεν θα μπορούσε να λείψει και η Κίνα, που βλέπει μέσα από τα Βαλκάνια ένα τμήμα του νέου «δρόμου του μεταξιού» προς την Ευρώπη και που διαθέτει για τον σκοπό αυτό τεράστια κεφάλαια, με εξαγορές επιχειρήσεων, επενδύσεις σε υποδομές, συμμετοχή σε χρηματοδότηση μεγάλων έργων κ.ά. Το τραγικό στην όλη υπόθεση είναι ότι χώρες σαν την πΓΔΜ και την Ελλάδα επιδιώκουν την ένταξη και την ολοκλήρωσή τους στο ΝΑΤΟ, όταν το επιθετικό αυτό Σύμφωνο είναι υπεύθυνο για οδυνηρές εξελίξεις σε βάρος των χωρών και των λαών της περιοχής, από τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας μέχρι την κατοχή της Κύπρου και της μετατροπής του Αιγαίου σε ΝΑΤΟϊκή θάλασσα.

Καθήκον των λαών της περιοχής είναι να αναπτύξουν τον αντιιμπεριαλιστικό-αντιπολεμικό αγώνα τους ενάντια στους αυτόκλητους προστάτες και στον εθνικισμό, να σταματήσει η αλυτρωτική προπαγάνδα, να υπάρξει αμοιβαία αναγνώριση του απαραβίαστου των συνόρων, της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας των χωρών, με στόχο τη διαφύλαξη της ειρήνης, την αλληλεγγύη και τη συνεργασία των λαών.