Ένα ντοκιμαντέρ, μια ταινία που δεν είναι μυθοπλασία, θριάμβευσε στο 79ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας. Τον Χρυσό Λέοντα κέρδισε το Σάββατο το ντοκιμαντέρ  All the Beauty and the Bloodshed της Αμερικανίδας σκηνοθέτιδας Laura Poitras. Η ταινία αναφέρεται στη φωτογράφο Nan Goldin και την περιπέτειά της με την «αδίστακτη οικογένεια Σάκλερ» και την Purdue Pharma, την δημιουργό του OxyContin 

Ο Άρθουρ Σάκλερ (ψυχίατρος, συλλέκτης τέχνης και «φιλάνθρωπος») και οι δύο αδερφοί του, Ryan και Mortimer, ήταν συνιδιοκτήτες της φαρμακευτικής εταιρείας Purdue Pharma που παρήγαγε το γνωστό οπιοειδές παυσίπονο OxyContin, το οποίο έχει κοστίσει τη ζωή σε 200.000 Αμερικανούς. Ένα από τα παρολίγον θύματα του φαρμάκου ήταν και η διάσημη φωτογράφος Ναν Γκόλντιν.

Όπως έγραψε σε ανοιχτή επιστολή της η Γκόλντιν, η σχέση της με το OxyContin (Oxy) ξεκίνησε πριν αρκετά χρόνια στο Βερολίνο, όταν της έγραψαν το παυσίπονο οι γιατροί για μια εγχείρηση που έκανε. Αν και ακολούθησε επακριβώς τις συμβουλές των γιατρών για τη δοσολογία, εθίστηκε μέσα σε ένα βράδυ. Όπως λέει:

«Στην αρχή, σαράντα μιλιγκράμ ήταν υπερβολικά δυνατή δόση, αλλά όσο συνήθιζα, δεν ήταν ποτέ αρκετό. Στην αρχή, μπορούσα να συγκρατήσω τον εαυτό μου. Μετά τα πράγματα έγιναν ολοένα και χειρότερα. Άρχισα να πηγαίνω σε διάφορους γιατρούς στο Βερολίνο για να μου το συνταγογραφήσουν. (…)

Γύρισα στη Νέα Υόρκη… Από τρία χάπια την ημέρα που μου είχαν συνταγογραφηθεί, έφτασα τα δεκαοκτώ. Πήρα ένα κληροδότημα και το ξόδεψα όλο. Όπως όλοι οι χρήστες οπιοειδών, κινητήριος δύναμή μου ήταν ο τρομερός μου φόβος της απόσυρσης των φαρμάκων.

Δε “φτιαχνόμουν”, αλλά δεν μπορούσα να αρρωστήσω. Η ζωή μου περιστρεφόταν εντελώς γύρω από το πώς θα βρω και θα κάνω χρήση Oxy. Η πλήρης απασχόλησή μου ήταν να μετράω και να ξαναμετράω, να λιώνω τα χάπια και να τα σνιφάρω. Έβγαινα σπανίως έξω από το σπίτι. Ήταν λες και ήμουν φυλακισμένη. Δουλειά, φιλίες, νέα, όλα συνέβαιναν από το κρεβάτι μου. Όταν ξέμεινα από λεφτά για Oxy κατέληξα να σνιφάρω Fentanyl, παίρνοντας υπερβολική δόση.

Ήθελα να καθαρίσω, αλλά μου πήρε ένα χρόνο να μπω για απεξάρτηση, επειδή φοβόμουν ότι θα αποσυρθούν τα φάρμακα. (…)»

Η Nan Goldin είναι πλέον καθαρή και πιστεύει ότι ήταν τυχερή που είχε τη δυνατότητα να εισαχθεί σε ένα εξαιρετικό νοσοκομείο -κάτι που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να κάνουν οι περισσότεροι άνθρωποι. «Το να κόψεις τα ναρκωτικά και να μείνεις μακριά από τα ναρκωτικά είναι δύο διαφορετικά πράγματα -το κάθε ένα οδυνηρό με το δικό του τρόπο. Αλλά το πισωγύρισμα δεν αποτελεί επιλογή. Σταμάτησε η παροχή χρημάτων από το κληροδότημά μου και λυπάμαι για τα λεφτά που ξόδεψα. Λυπάμαι για το χρόνο που έχασα, τον οποίο δεν μπορώ να πάρω πίσω.»

Μπορεί να δυσκολεύεται να ανταπεξέλθει στη νέα πραγματικότητα, αλλά η όλη εμπειρία τής έδωσε ένα σκοπό. Όπως λέει, «δεν μπορώ να κάθομαι άπραγη και να βλέπω ακόμη μια γενιά να εξαφανίζεται. Οι Sackler έκαναν μια ολόκληρη περιουσία προωθώντας τον εθισμό. Το OxyContin είναι ένα από τα πιο εθιστικά παυσίπονα στην ιστορία της φαρμακολογίας. Διαφήμισαν και διέθεσαν στην αγορά το φάρμακο γνωρίζοντας όλους τους κινδύνους. Η οικογένεια Sackler και η ιδιωτική εταιρεία της, Purdue Pharma, έχτισε την αυτοκρατορία της με τις ζωές εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων.»

Αξίζει να σημειωθεί ότι το 2015, στις ΗΠΑ μόνο, περισσότεροι από 33.000 άνθρωποι πέθαναν από υπερβολική δόση οπιοειδών, τα μισά από τα οποία ήταν συνταγογραφημένα: 80% από τους ναρκομανείς που χρησιμοποιούν ηρωΐνη ή αγοράζουν Fentanyl στη μαύρη αγορά ξεκίνησαν από συνταγογραφημένο οπιοειδές φάρμακο. Και τα νούμερα αυτά συνεχίζουν να αυξάνονται.

Γι’ αυτό, η Nan Goldin ξεκίνησε την ομάδα P.A.I.N. (Prescription Addiction Intervention Now) και μέσα από τους λογαριασμούς @sacklerpain σε Instagram και Twitter, καθώς και το hashtag #ShameOnSackler, προσπαθεί να γνωστοποιήσει το μέγεθος του προβλήματος και να αναγκάσει τους Sackler να χρησιμοποιήσουν τα λεφτά που έβγαλαν από το OxyContin για να χρηματοδοτήσουν έρευνα και εκπαίδευση γύρω από τη θεραπεία του εθισμού σε αυτό.

πηγή: artinews.gr