Σκέψη Νο. 1: Τι είναι οι Φοιτητικές εκλογές και γιατί γίνονται;
Οι Φοιτητικές Εκλογές είναι οι εκλογές που διεξάγονται την ίδια μέρα πανελλαδικά σε όλους του φοιτητικούς συλλόγους, δηλαδή σε όλες τις σχολές. Αποφασίζονται σε ένα διαπαραταξιακό όργανο μακριά και αποξενωμένο από τους φοιτητές όπου εκπρόσωποι των μεγάλων παρατάξεων κεκλεισμένων των θυρών αποφασίζουν την ημερομηνία των εκλογών. Αυτό συμβαίνει διότι με ευθύνη των κυρίαρχων δυνάμεων ΔΑΠ-ΠΑΣΠ τόσα χρόνια αλλά και δυνάμεων που αναφέρονται στην αριστερά ΠΚΣ-ΕΑΑΚ το τριτοβάθμιο όργανο των φοιτητών η ΕΦΕΕ και η ΕΣΕΕ έπαψε να υφίσταται από το 1997 και είναι οι δυνάμεις αυτές που στην πραγματικότητα αρνούνται να τα ανασυστήσουν. Οι φοιτητικές εκλογές λοιπόν γίνονται για να εκλέξουμε τους αντιπροσώπους μας που θα αποτελούν και το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου. Οι θέσεις στο Δ.Σ. ορίζονται με βάση το καταστατικό του Συλλόγου. Κατά τη γνώμη μας το όργανο αυτό πρέπει ακριβώς να ‘χει αντιπροσωπευτικό ρόλο των αποφάσεων των φοιτητών και όχι να παίρνει αποφάσεις ερήμην των φοιτητών, ούτε να μεταφράζεται η πλειοψηφία της μιας ή της άλλης δύναμης στο Δ.Σ. ως ότι ο σύλλογος είναι της μιας ή της άλλης παράταξης ότι ο σύλλογος έγινε μπλε ή έγινε κόκκινος, όχι ο σύλλογος ήταν και θα είναι πάντα όλων των φοιτητών.
Σκέψη Νο. 2: ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ και ΔΕΝ ΑΠΕΧΩ:
Το βασικό σκεπτικό του υποστηρικτή της αποχής: “Όχι σ’ όλα τα κόμματα, έξω οι παρατάξεις απ’ το Πανεπιστήμιο” μια τέτοια σκέψη εκτός του ότι αρχίζει από μια λάθος ολοκληρωτική και μηδενιστική αντίληψη (όλοι είναι ίδιοι) και από μια παραδοχή ότι γνωρίζουμε όλες τις παρατάξεις που υπάρχουν αλλά και τις θέσεις τους κιόλας, είναι περισσότερο λάθος και για έναν ακόμη λόγο κατά τη γνώμη μας, γιατί δεν είναι ούτε το μόνο αλλά πολύ περισσότερο το βασικό πρόβλημα που έμελλε να λύσουμε για να μας λυθούν ως δια μαγείας όλα μας τα προβλήματα όπως προβάλουν διάφοροι διόλου ανεξάρτητοι και ουδέτεροι. Σίγουρα οι παρατάξεις έχουν το δικό τους αναλογικά μερίδιο ευθύνης για την διαλυτική κατάσταση που υπάρχει στους συλλόγους μας. Όμως αυτά τα κακώς κείμενα δεν θα διορθωθούν με το να μην υπάρχουν οργανωμένες πολιτικές ομάδες (γιατί οι παρατάξεις αυτό είναι στην ουσία τους, ομάδες φοιτητών που εκφράζουν κάποιες απόψεις πάνω σε κάποια ζητήματα) αλλά μόνο μέσα από την μαζική συμμέτοχη τόσο στις εκλογές όσο και γενικότερα μέσα στο σύλλογο της πλειοψηφίας των φοιτητών.
Από την άλλη ο υπέρμαχος της αποχής όχι μόνο δεν είναι απολιτικός, ανεξάρτητος ή ουδέτερος αλλά έχει επιλέξει ήδη πολιτική θέση. Ουσιαστικά η ΔΑΠ είναι αυτή που τρίβει τα χέρια της με την αποχή γιατί στηρίζεται στην αποχή όχι μόνο αντικειμενικά (γιατί άλλο 90 ψήφοι στους 100 και άλλο 150 στους 500) αλλά πολύ περισσότερο ιδεολογικά καθώς είναι η παράταξη αυτή που με τις ενέργειες της μας θέλει απόντες από την ενεργή συμμέτοχη στους συλλόγους, είναι η ίδιοι απόντες όχι από τα Δ.Σ. ή τις Γ.Σ. αλλά και από την ίδια τη σχολή, είναι οι ίδιοι που με τα λεγόμενα τους και τη στάση τους μας θέλουν να απέχουμε γενικώς ώστε να μπορούν να προχωρήσουν τις απόψεις τους που κρύβονται πίσω από κάθε σημείωση που θα σου πλασάρουν, πίσω από κάθε μπουκάλι που θα σε κεράσουν, πίσω από κάθε ψεύτικη φιλία που θα σου πουλήσουν, πίσω από κάθε εκδρομή σε Bansko, Μέτσοβο και Μύκονο που θα σε καλέσουν και είναι οι απόψεις αυτές που με περισσό θράσος τώρα προμοτάρουν τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τα δίδακτρα, την καταστρατήγηση κάθε φοιτητικού δικαιώματος σε σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, οι διαγραφές φοιτητών, αστυνομία μέσα στα πανεπιστήμια και γενικότερα τα μνημόνια, το ΝΑΙ σε όλα, μια υποτακτική και ραγιαδική στάση. Αυτοί είναι οι πρώτοι και καλύτεροι που πλασάρουν την αποχή λοιπόν μαζί με όλους αυτούς που μας βιάζουν καθημερινά την ζωή.
Σκέψη Νο. 3: Και τι να ψηφίσω τελικά;
Πιστεύουμε ότι αρχικά πρέπει να ξεμπερδέψουμε με τις παρατάξεις τους συστήματος κι αυτές δεν είναι άλλες από τη ΔΑΠ-ΠΑΣΠ-Bloco, άνθρωποι που επιδίδονται με μαεστρία σε τραμπουκισμούς και απειλές, άνθρωποι που λένε συνέχεια ψέματα για να σε εξαγοράσουν, άνθρωποι οι οποίοι υποθάλπουν και καλύπτουν φασίστες και ναζί, άνθρωποι που σε θυμούνται μόνο τέτοιες μέρες, άνθρωποι που καλλιεργούν την αντίληψη να αγοράζεσαι και να πουλιέσαι για ένα κέρασμα, για μια ψεύτικη φιλία, για μια ψεύτικη έξοδο κλπ, άνθρωποι που μας θέλουν με σκυμμένο το κεφάλι περισσότερο από όσο μας ήθελε κι ο ίδιος ο σουλτάνος επί τουρκοκρατίας δεν είναι εκπρόσωποι μας, εξυπηρετούν και εκπροσωπούν τα συμφέροντα λίγων κι εκλεκτών, αυτών που βαστάει η τσέπη τους.
Απ’ την άλλη πολιτικές δυνάμεις που μιλάνε εξ’ ονόματι της αριστεράς αλλά εφαρμόζουν δεξιές πρακτικές είναι το ίδιο απέναντι απ’ τα συμφέροντα σου! Ναι μιλάμε για την ΠΚΣ η οποία ότι κι αν κάνει καταλήγει στο “ψήφισέ με και θα στα λύσω ‘γω” . Μια τέτοια άποψη σε βάζει στην άκρη περιμένοντας μια πεφωτισμένη πρωτοπορία να λύσει συλλογικά προβλήματα, μια τέτοια άποψη σε θέλει ανενεργό ακριβώς για να μπορούν να κινούν τα πράγματα στα δικά τους μέτρα και σταθμά. Μιλάμε για την ΠΚΣ που μπορεί να κλείνει τον κομμουνισμό και την επανάσταση απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ, μπορεί να κάνει χιλιάδες αναφορές στο συλλογικό αγώνα, μπορεί να πουλάει εναλλακτισμό αλλά όταν κάνεις πολιτική με hashtag, story στο instagram με πανό με κινούμενα σχέδια ουσιαστικά μετατρέπεις την πολιτική σε ένα παιχνίδι απολίτικο, σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων, αυτό δεν είναι πολιτική αυτό είναι μάρκετινγκ για να πουλήσεις και οι ιδέες ως γνωστών δεν πουλιούνται, μόνο μεταδίδονται μέσα από επιχειρήματα. Έχουν μετατρέψει τους συλλόγους που είναι 1η δύναμη σε συλλόγους σφραγίδα που είναι παντού και πουθενά ως ουσιαστική βιολογική παρουσία.
Στις εκλογές την Τετάρτη 10 Απρίλη ενίσχυσε την Φοιτητική Πορεία ακόμη κι αν δεν συμφωνείς σ’ όλα αρκεί να συμφωνούμε στο ότι απ’ τις 11 του μηνός μαζί πρέπει και μπορούμε να ζωντανέψουμε ένα σύλλογο φάντασμα και να κουβεντιάσουμε τα προβλήματά μας.