Ο αγώνας μπορεί και πρέπει να συνεχιστεί!

Χαιρετίζουμε τη μεγαλειώδη πανελλαδική κινητοποίηση χιλιάδων φοιτητών ενάντια στο νομοσχέδιο έκτρωμα που ψηφίστηκε στη Βουλή στις 8 Μάρτη. Το συλλαλητήριο αυτό αποτέλεσε συνέχεια του δίκαιου αγώνα που δίνουν οι φοιτητές το τελευταίο δίμηνο δείχνοντας με ξεκάθαρο τρόπο την εναντίωσή τους απέναντι στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων και την παράκαμψη του άρθρου 16 που φέρνει με το νέο νομοσχέδιο η κυβέρνηση της ΝΔ. Τους τελευταίους δύο μήνες, οι φοιτητές που συμμετείχαν μαζικά στις γενικές τους συνελεύσεις και τις καταλήψεις, η υπόλοιπη εκπαιδευτική κοινότητα και το εργατικό λαϊκό κίνημα που βρέθηκε στο πλευρό των φοιτητών έστειλαν ηχηρό μήνυμα απόρριψης του νομοσχεδίου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αναγνωρίζοντας πως αυτό φέρνει την περαιτέρω εμπορευματοποίηση της παιδείας και παράλληλα την όξυνση των ταξικών φραγμών, γεγονός που θα αποκλείει σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων από την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

Καταγγέλλουμε την άγρια καταστολή των αστυνομικών δυνάμεων στη διαδήλωση της Πέμπτης με την έντονη χρήση χημικών αλλά και της ωμής βίας που χρησιμοποιήθηκαν με αποτέλεσμα τον τραυματισμό 8 φοιτητών που συμμετείχαν στο συλλαλητήριο. Ακόμα και την μέρα ψήφισης η κυβέρνηση έδωσε εντολή στην ελληνική αστυνομία να χτυπήσει όποιον αντιτίθεται στις αλλαγές που φέρνει το νέο νομοσχέδιο. Η τελευταία αστυνομική επιχείρηση βάρβαρης καταστολής αποτελεί κομμάτι της πολιτικής της τρομοκρατίας απέναντι στο φοιτητικό κίνημα, με την αστυνομία κάθε εβδομάδα σχεδόν να πραγματοποιεί εφόδους πότε στο ΕΜΠ και πότε στο ΑΠΘ, να χτυπά τις διαδηλώσεις, την ίδια στιγμή που η τηλεξεταστική και η τηλεκπαίδευση αξιοποιήθηκαν και αξιοποιούνται ως μέσα καταστολής του αγώνα, αποκλείουν χιλιάδες φοιτητές από την εκπαιδευτική διαδικασία και αποτελεί ζήτημα για τους Φοιτητικούς Συλλόγους να διεκδικήσουν την πραγματοποίηση εμβόλιμων εξεταστικών διά ζώσης για όλους τους φοιτητές.

Η ΚΝΕ/ΠΚΣ αποδέχθηκε την τηλεξεταστική, ενώ από την τρίτη κιόλας εβδομάδα των κινητοποιήσεων, η ΚΕ του ΚΚΕ δήλωνε πως «η κυβέρνηση έχει ήδη ηττηθεί», καλλιεργώντας στους φοιτητές ένα κλίμα επανάπαυσης και εφησυχασμού. Τώρα, και ενώ καλά-καλά δεν έχει στεγνώσει το μελάνι από την ψήφιση του νομοσχεδίου, οι ίδιες δυνάμεις, με τα γνωστά αφηγήματα για «τις μορφές πάλης που πρέπει να εναλλάσσονται», για «τους φοιτητές που είμαστε ήδη νικητές», προχωρούν -πότε ανοιχτά και πότε συγκαλυμένα- στην πρόταση να ανοίξουν οι σχολές και οι φοιτητές να επιστρέψουν στην ακαδημαϊκή «κανονικότητα». Αλήθεια, τι μήνυμα στέλνει στο φοιτητικό κίνημα και σε όλο τον λαό που όλη αυτή την περίοδο αντλεί δύναμη κι ελπίδα από τον δίκαιο αγώνα του, ο τερματισμός των κινητοποιήσεων, των διαδηλώσεων και των καταλήψεων λίγες μόλις μέρες αφού ψηφίστηκε το νομοσχέδιο; Στην πραγματικότητα, οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ δεν είχαν εξαρχής την πεποίθηση ότι ο αγώνας αυτός μπορεί να κερδίσει, ότι το φοιτητικό κίνημα μπορεί να αναγκάσει την κυβέρνηση να αποσύρει το αντιεκπαιδευτικό της έκτρωμα, γι’ αυτό βάζει πλώρη για τις φοιτητικές εκλογές και τις ευρωεκλογές του Ιούνη.

Οι δυνάμεις των ΕΑΑΚ αρνήθηκαν να δώσουν σοβαρή μάχη απέναντι στην τηλεξεταστική ή όπου το έκαναν το έκαναν με όρους τυχοδιωκτικούς, μακριά και έξω από τους συλλόγους και τις διαδικασίες τους, ενώ παράλληλα με τις ενέργειες και την πολιτική τους στένεψαν το περιεχόμενο του αγώνα με τα πολυσέλιδα «πολιτικά πλαίσιά» τους, έφτιαξαν συντονιστικά χωρίς σε αυτά να εκλέγεται κανείς, αλλά να αποτελούν βασικά πεδίο ανταγωνισμού τόσο ανάμεσά τους, όσο και με τις δυνάμεις της ΠΚΣ, καλούσαν κάθε τόσο σε κινητοποιήσεις που αντικειμενικά λειτουργούσαν διασπαστικά απέναντι στις κεντρικές κινητοποιήσεις της Πέμπτης, η συνθηματολογία τους για «λευκές εξεταστικές» τροφοδότησε την αντιδραστική προπαγάνδα και τους φορείς της, ενώ οι πρακτικές των ξυλοδαρμών και των τραμπουκισμών των δυνάμεων αυτών αμαύρωσαν και αμαυρώνουν τις ιδέες της αριστεράς και αξιοποιούνται από την κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της για να λοιδορούν τον αγώνα των φοιτητών.

Δύο μήνες τώρα, οι δύο αυτές δυνάμεις προκαλούν διάσπαση στο φοιτητικό κίνημα. Δύο «συντονιστικά», δύο «πλαίσια», οι ίδιοι φοιτητικοί σύλλογοι σε δύο διαφορετικά πανό, δύο διαδηλώσεις, με αποτέλεσμα αντικειμενικά να αποδυναμώνουν τον αγώνα. Ακόμα και όταν υποχρεώθηκαν, κάτω από την πίεση του κόσμου που μαζικά μπήκε στις συνελεύσεις και κατέβηκε στους δρόμους, να κατεβάσουν κοινά πλαίσια και κοινά πανό, οι μικροηγεμονίστικες και σεχταριστικές αντιλήψεις που διαπνέουν τους δύο αυτούς χώρους οδήγησαν και οδηγούν στην αναπαραγωγή μιας σειράς εκφυλιστικών και διαλυτικών πρακτικών στις συνελεύσεις και τις κινητοποιήσεις.

Η Φοιτητική Πορεία εξαρχής κάλεσε τους φοιτητές να παλέψουν συσπειρωμένοι στους συλλόγους τους. Με πραγματική ενότητα πάνω στο παλλαϊκό αίτημα της υπεράσπισης της δημόσιας δωρεάν παιδείας. Στάθηκε απέναντι στην κυβερνητική προπαγάνδα και την τρομοκρατία των «χαμένων εξαμήνων». Έδωσε με συνέπεια τη μάχη απέναντι στην ηλεκρονική εξεταστική, καταγγέλλοντάς την ως μηχανισμό καταστολής του αγώνα. Το φοιτητικό κίνημα υποχρέωσε την κυβέρνηση να μεταθέσει την ψήφιση του νομοσχεδίου ενάμιση μήνα μετά, ενώ ταυτόχρονα οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ να «συρθούν» στην καταψήφισή του. Το αίτημα από εδώ και πέρα δεν μπορεί να είναι ούτε «ο νόμος να μείνει στα χαρτιά», ούτε «να μην εφαρμοστεί», όπως διακηρρύσσουν οι δυνάμεις του ρεφορμισμού. Αμετάθετος στόχος του φοιτητικού κινήματος πρέπει να είναι το νομοσχέδιο αυτό να παρθεί πίσω και να καταργηθεί και ο αγώνας για δημόσια και δωρεάν παιδεία, για μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα να συνεχιστεί. ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ!