Το νέο κύμα προσφυγικών ροών που παρατηρείται τα τελευταία εικοσιτετράωρα στον Έβρο και τα νησιά του βορειοανατολικού αιγαίου φέρνει για ακόμα μια φορά στο προσκήνιο το απαίσιο πρόσωπο του ελληνικού εθνικισμού.
Κάθε μέρα, κυκλοφορούν στο διαδίκτυο και τα social media νέα επεισόδια της απύθμενης ελληνικής καφρίλας και όπως μπορούμε να καταλάβουμε ο ρυθμός της μισανθρωπίας δεν έχει καν αναπτυχθεί πλήρως.
Από τον Έβρο μέχρι τα νησιά, περήφανοι έλληνες δείχνουν καθημερινά τι θα πει στην πράξη φασισμός αλλά και ποιο είναι το αποτέλεσμα όταν η κεντρική πολιτική και τα ΜΜΕ ποντάρουν στα ακροδεξιά αντανακλαστικά του αιμοβόρου ποιμνίου.
Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο ο κατάλογος μεγαλώνει ώρα με την ώρα και χωρίς ντροπή βγαίνουν στην επιφάνεια τα κατακάθια της διπλανής πόρτας. Βάρκες με πρόσφυγες που φτάνουν στη Μυτιλήνη βρίσκουν απέναντί τους ατόφιο ελληνικό οχετό, δημοσιογράφοι, φωτορεπόρτερ και εργαζόμενοι σε ΜΚΟ δέχονται επίθεση, όπως το ίδιο συνέβη σε εκπρόσωπο της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ. Την ίδια ώρα οι εθνοφύλακες της μπεκάτσας γυαλίζουν τις καραμπίνες για να προστατεύσουν τους βάλτους από τους «λαθραίους». Και σαν να μην έλειπαν οι «απλοί πολίτες», εφοπλιστές, επιχειρηματίες κι εκδότες στέκονται στο πλευρό των σωμάτων ασφαλείας που με περίσσιο φρόνημα υπερασπίζονται την «Πατρίδα τους» και στέλνουν ακροδεξιές κάρτες στήριξης, τρόφιμα και βιταμίνες για προστασία και τόνωση.
Για να συμπληρωθεί όμως απ’ όλες τις πλευρές η ακροδεξιά πολιτική δε θέλει μόνο χέρια, χρήσιμους ηλίθιους και φιλάνθρωπους. Χρειάζεται πολιτική στήριξη σε κεντρικό επίπεδο. Αυτό εξάλλου έκανε χθες ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Έχοντας δώσει γραμμή, μοίρασε εύσημα από τον Έβρο. Ο έλληνας πρωθυπουργός, ενημέρωσε τους πολίτες ότι αυτό που συμβαίνει «συνιστά μία ασύμμετρη απειλή στα ανατολικά σύνορα της Ελλάδας, που είναι και σύνορα της Ευρώπης», ενώ οι ροές χαρακτηρίστηκαν από τον πρωθυπουργό και πάλι ως «παράνομη εισβολή». Και για να γλυκάνει κι άλλο το αιμοβόρο ακροδεξιό του ακροατήριο, μοίρασε τα εύσημα «στις γυναίκες και τους άνδρες της ΕΛ.ΑΣ., των Ενόπλων Δυνάμεων, του Λιμενικού, για το έργο που επιτελούν», χωρίς φυσικά να παραλείψει να επισημάνει το μεγάλο ευχαριστώ στους «πολίτες που συμπαρίστανται αυθόρμητα στο δύσκολο έργο τους».
Με όλα τα παραπάνω κατά νου, δεν πρέπει να προκαλεί καμία εντύπωση το πιο πρόσφατο περιστατικό ελληνικής μισανθρωπίας που από το πρωί διακινείται στα social media.
H εικόνα ενός τύπου ο οποίος μέσω facebook, ανάρτησε στο προφίλ «Sotos Sieramike» φωτογραφία όπου ποζάρει χαρούμενος με φόντο τη θάλασσα και περήφανος για τη μισάνθρωπη ψαριά του. Πάνω στο δόλωμα από το καλάμι του η κάλτσα ενός μωρού. Κι ο χαρούμενος φασίστας, λεζάντα στην ξεφτίλα, «απομεινάρι από πνιγμένο προσφυγόπουλο».
Με βλέμμα νικητή, ο κανίβαλος κρατά στα χέρια του τα «λάφυρα» απεικονίζοντας και συμπυκνώνοντας όχι κάτι μακρινό. Χωρίς να έχει καμία σημασία ποιος και πού είναι, ο ίδιος είναι η απάντηση στο ερώτημα, «πού ήταν όλοι αυτοί;». Όχι, μακριά, δίπλα μας και ανάμεσά μας.
Όλα αυτά τα περιστατικά είναι θραύσματα από τη μεγάλη εικόνα του ελληνικού εθνικισμού ο οποίος ασχέτως εκπροσώπησης ή όχι σε κοινοβουλευτικό επίπεδο υπήρχε, υπάρχει και πρέπει να ξεριζωθεί για τα καλά.
Και το μεγαλύτερο βάρος πέφτει όντως στις πλάτες των ανθρώπων που ζουν στα μέρη τα οποία είναι το επίκεντρο των ροών. Όχι, φυσικά γιατί δέχονται συνανθρώπους από άλλους τόπους αλλά γιατί ζουν καθημερινά δίπλα – δίπλα με τη φασιστική εισβολή των γύρω τους.
Γιατί ναι, προφανώς και δεν είναι ακροδεξιοί και φασίστες οι κάτοικοι όλων των νησιών και του Έβρου αλλά αντιθέτως, επωμίζονται την άμεση συνύπαρξη με αυτούς.
Εδώ και μέρες βλέπουμε να διαδραματίζονται επικίνδυνα παιχνίδια στις πλάτες τοπικών κοινωνικών, τα οποία μάλιστα αναμένεται να κλιμακωθούν, με στόχο να πειστεί η μεγάλη δεξαμενή δεξιών και ακροδεξιών ψηφοφόρων για το ότι υπάρχει κράτος κάτι το οποίο αποδεικνύεται από την κατασταλτική πολιτική, τα κλειστά κέντρα και τη δήθεν πυγμή των κλειστών συνόρων.
Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο η ουσιαστική απάντηση δεν μπορεί να έρθει από πουθενά αλλού εκτός από το λόγο και τη δράση των συλλογικών υποκειμένων που διαρθρώνουν και συγκροτούν οι τοπικές κοινωνίες αλλά και τα όχι και τόσο «μακρινά» αστικά κέντρα.
Χαμογελάς φασίστα; Όχι, για πολύ…
ΥΓ. Η ανάρτηση κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και εύκολα μπορεί κάποιος να την αναζητήσει. Αντί της προβολής της επιλέχθηκε η περιγραφή της καθότι προσβάλλει ανεπανόρθωτα την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια.
Πηγή: Αντρέας Βάγιας – koutipandoras.gr
e-prologos.gr
