Μεγάλο συλλαλητήριο, στο οποίο συμμετείχαν πάνω από 2.500 άνθρωποι, εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ και μέλη συνδικάτων και φορέων εργαζομένων, πραγματοποιήθηκε σήμερα Σαββάτο στο κέντρο της Αθήνας. Οι εργαζόμενοι στην ΛΑΡΚΟ αντιδρούν στα σχέδια της κυβερνησης για πώληση της εταιρείας, η οποία τίθεται σε καθεστώς εκκαθάρισης εν λειτουργία, ζητώντας διασφάλιση των θέσεων εργασίας, καλύτερα μέσα προστασίας, διασφάλιση εργασιακών σχέσεων και προστασία του ορυκτού πλούτου της χώρας.

Το συλλαλητήριο ξεκίνησε στις 11.30 από την πλατεία Ομονοίας και με κατεύθυνση στην πλατεία Συντάγματος όπου μέλη συνδικαλιστικών οργανώσεων και φορέων υποδέχθηκαν με θερμό χειροκρότημα τους εργαζόμενους της επιχείρησης.

Στο συλλαλητήριο συμμετείχε και η ΕΡΓ.Α.Σ. που μοίρασε την παρακάτω ανακοίνωση:

ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΛΑΡΚΟ

Ανακοίνωση της ΕΡΓ.Α.Σ

Η κυβέρνηση της ΝΔ με γοργούς ρυθμούς προχωράει τη διάλυση και το ξεπούλημα της ΛΑΡΚΟ στις κατευθύνσεις της Ε.Ε. και των μνημονιακών δεσμεύσεων. Επαναφέρει, ως «λύση» για την επιχείρηση, παλιότερα σχέδια για τεμαχισμό και ξεπούλημα της που η ίδια είχε επεξεργαστεί και συμφωνήσει με την ΕΕ, όταν ήταν στην κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ και τα οποία η μετέπειτα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ποτέ δεν εγκατέλειψε.

Με πρόσχημα τα “χρέη” της εταιρείας, που με χίλιους δύο τρόπους δημιούργησαν ο πρώτος ιδιοκτήτης της εταιρείας Μποδοσάκης αλλά και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στη συνέχεια (που την διαχειρίστηκαν μέσω των δικών τους διορισμένων διοικήσεων ), η κυβέρνηση σκοπεύει να πουλήσει κομματιαστά τη μοναδική δημόσια μεταλλουργία της χώρας και μεγαλύτερη παραγωγό σιδηρονικελίου στην Ευρώπη καθώς και νικελιούχα κοιτάσματα σημερινής αξίας περί τα 20 δις €.

ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν δώσει ρεσιτάλ υπονόμευσης της εταιρείας: Με τη διαχείριση που έκαναν στη ΛΑΡΚΟ την οδήγησαν σε τεχνολογική απαξίωση. Με τις κυβερνητικές κατευθύνσεις τους, οι εκάστοτε διοικήσεις της ΔΕΗ (που είναι και μέτοχος της ΛΑΡΚΟ), ενώ χρέωναν λίγες μόνο δεκάρες την κιλοβατώρα το ρεύμα στη γαλλική ΠΕΣΙΝΕ, την ίδια στιγμή υπερχρέωναν την κρατική ΛΑΡΚΟ με υψηλά τιμολόγια (πρακτική που συνεχίστηκε μέχρι και σήμερα).

Είναι γνωστό, επίσης, ότι από το 1950 οι βορειοευρωπαίοι βιομήχανοι χαλυβουργίας, με επικεφαλής τον Krupp, πολέμησαν με κάθε τρόπο και επέβαλλαν στις υποτελείς ελληνικές κυβερνήσεις να μην προχωρήσει επένδυση μονάδας ανοξείδωτου χάλυβα στην Ελλάδα, η οποία θα στήριζε τη ΛΑΡΚΟ. Σήμερα η ΕΕ έχει επιβάλλει πρόστιμα στην εξαρτημένη Ελλάδα για τις κρατικές ενισχύσεις στην ώρα ΛΑΡΚΟ ενώ σφυρίζει αδιάφορα όταν αυτό γίνεται κατά κόρον από τις ισχυρές χώρες του σκληρού πυρήνα της.

Τα κοιτάσματα νικελίου της ΛΑΡΚΟ που είναι διάσπαρτα σε ένα εκατομμύριο στρέμματα ελληνικής γης, τα μεταλλεία, το εργοστάσιο της Λάρυμνας, το λιμάνι, ο στόλος της εταιρείας είναι περιουσία που πληρώθηκε με φόρους του ελληνικού λαού, με βαριά και ανθυγιεινή δουλειά χιλιάδων εργαζομένων, με δεκάδες νεκρούς σε εργατικά ατυχήματα. Από την εταιρεία αυτή στηρίζονται οικονομικά οι τοπικές κοινωνίες έξι νομών της Ελλάδας (Φθιώτιδα, Εύβοια, Βοιωτία, Κοζάνη, Καστοριά, Αθήνα). Καμία από τις περιοχές αυτές δεν αντέχει άλλη ανεργία, άλλη φτώχεια.

Γι’ αυτό και η τύχη της ΛΑΡΚΟ δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους αλλά ολόκληρη την κοινωνία.

Οι προτάσεις της κυβέρνησης προς τους εργαζόμενους της εταιρείας και τα ταξίματα για «πρόωρες» συνταξιοδοτήσεις ή η επαναπρόσληψη των υπολοίπων σε κάποια από τις νέες εταιρείες μετά από ατομική διαπραγμάτευση για τσακισμένα εργασιακά δικαιώματα, στοχεύουν στον εφησυχασμό και την διάσπαση των εργαζομένων και την παραίτησή τους από τον συλλογικό, μαζικό, ανυποχώρητο αγώνα που είναι αναγκαίος σήμερα για

– Να μην κλείσει, πουληθεί ή ιδιωτικοποιηθεί η ΛΑΡΚΟ
– Να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας και οι εργασιακές σχέσεις
– Υγεία και ασφάλεια στους χώρους δουλειάς
– Κατάργηση των εργολαβιών και ενσωμάτωση όλου του προσωπικού στην επιχείρηση

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΡΚΟ
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ

ΕΡΓ.Α.Σ
Εργατοϋπαλληλική Αγωνιστική Συσπείρωση

Ψήφισμα των Σωματείων της ΛΑΡΚΟ

Κάτω τα χέρια από τη ΛΑΡΚΟ. Ορυκτός Πλούτος είναι περιουσία του λαού μας

Απαιτούμε κρατική χρηματοδότηση για να διασφαλιστεί η μέχρι σήμερα καθετοποιημένη επεξεργασία των νικελιούχων μεταλλευμάτων. Να διασφαλιστεί η ενιαία λειτουργία μεταλλείων και εργοστασίου της ΛΑΡΚΟ, το παραγωγικός της χαρακτήρας.

Απαιτούμε χρηματοδότηση και με ευθύνη, σχεδιασμό και έλεγχο από το κράτος τον εκσυγχρονισμό της ΛΑΡΚΟ, την παραπέρα ανάπτυξη της σύμφωνα με τις δυνατότητες που έχει, κατασκευή μονάδας ανοξείδωτου χάλυβα όπου θα αναπτυχθούν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας γύρω του.

Απαιτούμε διασφάλιση της συνέχισης της λειτουργίας της ΛΑΡΚΟ, διασφάλιση όλων των θέσεων εργασίας, διασφάλιση όλων των κεκτημένων των εργαζομένων μέσα από την υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας, κατάργηση του σκλαβοπάζαρο των εργολαβιών.

Απαιτούμε να παρθούν ουσιαστικά μέτρα ασφαλείας στην εργασία και η κίνηση εδώ και τώρα.

ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ: ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ) ΣΕ ΚΟΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ

Τις προηγούμενες μέρες ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας απευθυνόμενος στους εργαζόμενους διατύπωσε μια σειρά εκβιασμούς επιβεβαιώνοντας τα σχέδια της κυβέρνησης για “εξυγίανση” της ΛΑΡΚΟ “μέσα από κάποια πτωχευτική διαδικασία(…) Η εφαρμογή του σχεδίου του 2014 ή παραλλαγής του”, δηλαδή τον τεμαχισμό της εταιρείας, ώστε “να επιβιώσει η εταιρεία για ένα χρονικό διάστημα, μέχρι να πάμε στο επόμενο που είναι η συμμετοχή ιδιώτη”, με στόχο την “ανάληψη της δραστηριότητας της εταιρείας από τον ιδιωτικό τομέα”. Εντείνοντας περαιτέρω τους εκβιασμούς τόνισε πως: “Ακόμα και αν διαγράφαμε όλα τα λάθη του παρελθόντος, σήμερα η ΛΑΡΚΟ κάθε μήνα μπαίνει μέσα, χρωστάει και δεν πληρώνει (…) Φοβάμαι το τέλος Ιανουαρίου σε ό,τι αφορά τη ΔΕΗ(…) Υπάρχει φόβος διακοπής ρεύματος από τη ΔΕΗ(…) Αν δεν βρεθεί ιδιώτης δεν υπάρχει εναλλακτική”.
Στη συνέχεια διάβασε έγγραφο του υπουργού Οικονομικών της τότε κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, Ευ. Τσακαλώτου, το οποίο απηύθυνε στις 28/3/2019 στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεσμευόμενος για την αποκρατικοποίηση της ΛΑΡΚΟ. “Άρα αντιλαμβάνεστε ότι τρία μεγάλα πολιτικά κόμματα τουλάχιστον συμφωνούν με το ποια θα πρέπει να είναι η λύση” δήλωσε με νόημα, καρφώνοντας παράλληλα το ΣΥΡΙΖΑ ότι κινούνταν, ως κυβέρνηση, παρασκηνιακά προς την ίδια κατεύθυνση.
Χωρίς καμία ντροπή παραδέχτηκε μπροστά στους εργαζόμενους ότι το μέλλον τους είναι είτε στην ανεργία είτε σε εργασιακές σχέσεις γαλέρας, αφού παραδέχθηκε ότι ένας από τους στόχους του σχεδίου της κυβέρνησης είναι η “διαφύλαξη όλων των θέσεων εργασίας αλλά με διαφορετικές συμβάσεις εργασίας”, προσθέτοντας ξεδιάντροπα πως “αν θέλετε να έχετε δουλειά αποδεχτείτε τη χειροτέρευση των όρων εργασίας”.
Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η τοποθέτηση του διευθύνοντος συμβούλου της ΛΑΡΚΟ, Σπ. Τζίντζου, ο οποίος έκανε ξεκάθαρο με ποιανού το μέρος είναι σε αυτή την κατάσταση. Δήλωσε πως: “Δεν μπορεί και δεν πρέπει ένα κράτος, μια κυβέρνηση να λειτουργεί μεταλλεία και μεταλλουργικές επιχειρήσεις(…) Τα δίνει σε ιδιωτικούς ομίλους, σε επιχειρήσεις, σε επιχειρηματίες να τα εκμεταλλευτούν(…) Τα κέρδη που αποκομίζει το Δημόσιο, η κοινωνία είναι οι φόροι, η απασχόληση των ανθρώπων στις τοπικές κοινωνίες, είναι οι ασφαλιστικές εισφορές (!)”.
Επιβεβαίωσε ότι υπάρχουν ήδη μονοπώλια έτοιμα να κατασπαράξουν τη ΛΑΡΚΟ, λέγοντας ότι “υπάρχουν ενδιαφερόμενοι για τη ΛΑΡΚΟ και διεθνείς όμιλοι και ελπίζω και ελληνικοί όμιλοι”. Την ίδια στιγμή επιβεβαίωνε πόσο σημαντικό “φιλέτο” είναι η ΛΑΡΚΟ και τις αναπτυξιακές δυνατότητες που έχει, λέγοντας πως: “Το κοβάλτιο και το νικέλιο είναι ίσως και στρατηγικής σημασίας μέταλλα(…) Ειδικά για τις μπαταρίες, για την ηλεκτροκίνηση, για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, όπου η Ενέργεια πρέπει να αποθηκεύεται κάπου για να μπορεί να την χρησιμοποιείς (…) το νικέλιο και το κοβάλτιο είναι ίσως τα μέταλλα των επόμενων 50 – 60 χρόνων”.
Στην τοποθέτησή του ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Μ. Χατζηγιαννάκης, αν και προσπάθησε να μην πάρει σαφή θέση για να μην εκθέσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που, για 4 χρόνια ως κυβέρνηση, εφάρμοσε την ίδια πολιτική για την επιχείρηση, στην ουσία δεν απέρριψε το σχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ.
Μεταξύ άλλων δήλωσε πως “Δεν υπάρχει εύκολη λύση(…) Δεν θα σας πω ότι είναι εύκολη η κατάσταση, ούτε ότι υπάρχουν μαγικές λύσεις. (…) Είμαι στη διάθεσή σας να μελετήσουμε πραγματικές λύσεις (…) Η κυβέρνηση δεν πρέπει να δει ως μονόδρομο την τριχοτόμηση και την ιδιωτικοποίηση πριν εξαντλήσουμε όλα τα περιθώρια”, ενώ για το έγγραφο Τσακαλώτου δήλωσε ότι “Δεν το γνώριζα”!
Από τη μεριά της η Κατερίνα Μπατζελή, εκπρόσωπος του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, που μαζί με τη ΝΔ το 2014 εκπόνησαν το σχέδιο τριχοτόμησης και ξεπουλήματος της ΛΑΡΚΟ, κινήθηκε στην ίδια κατεύθυνσης σημειώνοντας πως “το Δημόσιο δεν είναι επιχειρηματίας. (…) Το Δημόσιο να διαμορφώσει όρους προϋποθέσεις σωστής λειτουργίας της αγοράς”.
Την ίδια θέση πρόβαλε και ο περιφερειάρχης Στερεάς Ελλάδας, Φ. Σπανός, λέγοντας πως “δεν πιστεύω ότι το κράτος μπορεί να είναι καλός επιχειρηματίας, ή ότι πρέπει να είναι επιχειρηματίας”.
Αν και κανείς δεν περίμενε διαφορετική αντιμετώπιση από τους εκπροσώπους των αστικών κομμάτων μόνο ως πρόκληση προς τους εργαζόμενους ήταν η τοποθέτηση του εκπροσώπου της διοίκησης της ΓΣΕΕ Θ. Θεοχάρη. Βάζοντας στο ίδιο ζύγι εργαζόμενους και εργοδότες επί της ουσίας κάλεσε του εργαζόμενους να αποδεχθούν τα σχέδια της κυβέρνησης, αρκεί να βρεθεί ένας “υγιής εργοδότης”. “Θεωρώ ότι κανείς εργαζόμενος δεν είναι αντίθετος σε μια υγιή επιχειρηματικότητα, σε υγιείς εργασιακές σχέσεις” δήλωσε αρχικά, ξεσηκώνοντας διαμαρτυρίες μεταξύ των εργαζομένων, ειδικά μετά και την τοποθέτηση Σταϊκούρα. Στη συνέχεια προσπάθησε να ανασκευάσει λέγοντας ότι εκφράζει “προσωπικές του απόψεις”, για να συμπληρώσει ακόμα πιο χαρακτηριστικά ότι: “Είμαι υπέρ της δουλειάς και του εργοδότη, υπέρ και της δουλειάς του εργαζόμενου”!
Αν έχεις τέτοιους φίλους, τι να τους κάνεις τους εχθρούς!