Η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, για το Προσφυγικό, επέβαλε ένα πρωτοφανές, μεταπολεμικά, καθεστώς βαρβαρότητας με αιχμή την ένταση των αποκρούσεων στο Αιγαίο, τη δυνατότητα επαναπροωθήσεων προσφύγων, την παρατεταμένη κράτηση στα hotspots (Λέσβος, Σάμος, Χίος).

Για όσους πρόσφυγες καταφέρουν, μέσω επικίνδυνων θαλάσσιων περασμάτων, να φτάσουν στην Ελλάδα προβλέπει τον γεωγραφικό περιορισμό και τον απάνθρωπο εγκλωβισμό τους στα κολαστήρια των νησιών όπου γίνεται το πρώτο ξεδιάλεγμα. Αυτό το ανθρωποκτόνο πλέγμα αποτελεί θεσμικά τη μόνη νόμιμη οδό για τη χορήγηση ασύλου σε ευρωπαϊκό έδαφος, σπρώχνοντας εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες στα δίχτυα κυκλωμάτων διακίνησης, σε μια απέλπιδα προσπάθεια είτε να περάσουν στην Ελλάδα από την Τουρκία, είτε να φτάσουν σε κάποια χώρα προορισμού, διακινδυνεύοντας διαρκώς τη ζωή τους. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί τρομοκρατούν ανυπεράσπιστους ανθρώπους, οι διακινητές εκμεταλλεύονται μια ιδανική κατάσταση δρώντας σε όλη την ελληνική επικράτεια, από το Αιγαίο μέχρι τον Έβρο, ανακαλύπτοντας νέες διαδρομές θανάτου. Τελευταίος τραγικός απολογισμός έντεκα πρόσφυγες και μετανάστες, στοιβαγμένοι σε ένα αυτοκίνητο απανθρακώθηκαν σε μετωπική σύγκρουση με φορτηγό στην παλιά Εθνική Οδό Καβάλας – Θεσσαλονίκης. Με την ευγενική χορηγία της ΕΕ και τις αδιαπραγμάτευτες ανθρωπιστικές αξίες της κυβέρνησης, οι ζωές των προσφύγων εκμηδενίζονται, ως μια «κανονικότητα» της διαχείρισης του Προσφυγικού, που καταμετρά καθημερινά νέα θύματα. Η Ύπατη Αρμοστεία, εξέδωσε ανακοίνωση όπου σημειώνεται ότι «περισσότεροι από 12.700 πρόσφυγες και μετανάστες έχουν διασχίσει τα βορειοανατολικά ελληνικά σύνορα μέχρι στιγμής το 2018, αριθμός υπερδιπλάσιος σε σχέση με τις αφίξεις που σημειώθηκαν το 2017. Τουλάχιστον 40 θάνατοι έχουν καταγραφεί στην περιοχή μέσα στο 2018, με σχεδόν τους μισούς να οφείλονται σε πνιγμό στα ορμητικά νερά του ποταμού Έβρου».

Η ελληνική κυβέρνηση άριστη μαριονέτα, αναλόγως των οδηγιών που λαμβάνει ευθυγραμμίζει και προσαρμόζει την αντιπροσφυγική της ατζέντα. Αδιαφορώντας τελείως για τις απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης χιλιάδων ανθρώπων που στοιβάζει σε στρατόπεδα και κέντρα ταυτοποίησης, διεκπεραιώνει τα συμφωνηθέντα, σε ρόλο δεσμοφύλακα. Με πρόσχημα την προσήλωση στην κοινή ευρωπαϊκή γραμμή, η κυβέρνηση επιχειρεί να συσκοτίσει τη βαθιά υποτελή της στάση. Εκλιπαρώντας, δημαγωγικά σε κάθε Σύνοδο της ΕΕ για μια καλύτερη ανακατανομή προσφύγων ανάμεσα στα κράτη-μέλη, πριμοδοτεί στην ουσία το αντίθετο -την υλοποίηση ακόμα πιο ασφυκτικών μηχανισμών αποκλεισμού των προσφύγων προς τις χώρες προορισμού, όπως το περίφημο κοινό σύστημα ασύλου. Από τη μία μετατρέπει τον τόπο σε σιδερόφρακτο χώρο υποχρεωτικής κράτησης απελπισμένων, από την άλλη σε ορμητήριο των ιμπεριαλιστών. Ταυτόχρονα εξωραΐζει και συγκαλύπτει τις ιμπεριαλιστικές εκστρατείες ως ανεξάρτητες από τον ξεριζωμό και τον εκτοπισμό εκατομμυρίων ανθρώπων.

Όσο για τη θέση της ΝΔ, αυτή πλέον είναι ξεκάθαρη μετά την κατάπτυστη κίνηση της ΔΑΚΕ Λέσβου, να προτρέψει τα μέλη της να χρησιμοποιούν τον όρο «λαθρομετανάστης», κίνηση που κάλυψε μια χαρά ο βουλευτής Λέσβου, πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, Αθανασίου, περιορίζοντας την ουσία σε λεξικολογικές αναλύσεις και συνώνυμα. Όμως η επιλογή της συγκεκριμένης λέξης μόνο τυχαία δεν είναι. Η ΔΑΚΕ Λέσβου, υιοθετώντας μια φασιστική ρητορική, που σε λίγο θα προτρέπει απροκάλυπτα σε επιθέσεις ενάντια σε πρόσφυγες και μετανάστες, συνόψισε τα άμεσα καθήκοντα των εκπαιδευτικών, να μετατραπούν σε κυνηγούς κεφαλών, ξεκινώντας από τα παιδιά των προσφύγων. Συνοψίζοντας παράλληλα την αντίληψη της ΝΔ για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες ότι αποτελούν απειλή για την ασφάλεια της χώρας. Στο έδαφος της κυβερνητικής πολιτικής που εξαθλιώνει μαζικά τα λαϊκά στρώματα και από την οποία σε τίποτα δεν διαφοροποιείται ουσιαστικά η ΝΔ, ανθίζει η μισαλλοδοξία και αυξάνονται οι ξενοφοβικές επιθέσεις, το ρατσιστικό παραλήρημα βρίσκει ακροατήριο και οι φασιστικές αντιλήψεις ξαναβγαίνουν στην επιφάνεια. Οι πολιτικές σκοπιμότητες της ΝΔ να τραβήξει ψηφοφόρους από τη δεξαμενή της ΧΑ πίσω στο μαντρί και να ενσωματώσει τα ακροδεξιά στοιχεία είναι σαφείς. Ιδιαίτερα στις τοπικές κοινωνίες της Λέσβου, της Χίου, της Σάμου, αυτή η τακτική προωθείται εδώ και καιρό. Πρόσφυγες και μετανάστες στοχοποιούνται ως η πηγή όλων των δεινών. Η αξιωματική αντιπολίτευση δεν καταγγέλλει τη συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας, αλίμονο, αλλά στρέφει τα πυρά της στους ανθρώπους που κρατούνται σε ομηρεία στα νησιά, όπως επιβάλλει η συγκεκριμένη συμφωνία, στους ανθρώπους που η ΕΕ τους αποστερεί τη δυνατότητα να προχωρήσουν στις χώρες προορισμού και τους υποχρεώνει να παραμείνουν στην Ελλάδα. Η ΝΔ βρίσκει τα εξιλαστήρια θύματα που θα ξεπλύνουν τα αδιέξοδά της, τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο προνομιακός συνομιλητής και ο πιστός εντολοδόχος ντόπιου κεφαλαίου και ιμπεριαλιστικών κέντρων.

★★★

Αν η Τουρκία είναι ο ένας βασικός πυλώνας της αντιμεταναστευτικής ευρωπαϊκής πολιτικής, για τον περιορισμό της διέλευσης προσφύγων προς την Ευρώπη μέσω Αιγαίου – ο άλλος είναι η Λιβύη που διασφαλίζει τις αναχαιτίσεις στην Κεντρική Μεσόγειο. Τα βασανιστήρια και τα σκλαβοπάζαρα είναι λεπτομέρειες που δεν κλονίζουν τη συνεργασία της ΕΕ με τις λιβυκές αρχές, προσεχώς προετοιμάζεται και η συμμετοχή της Αιγύπτου, του Σίσι. Επιπλέον τα κέντρα ταυτοποίησης της Ελλάδας θεωρούνται ένας επιτυχημένος θεσμός ανεξάρτητα από τις συνθήκες που επικρατούν σε αυτά. Η ΕΕ με το άλλοθι της χρηματοδότησης απεμπολεί κάθε ευθύνη, ρίχνοντας το μπαλάκι στις χώρες εισόδου. Ταυτόχρονα, μεθοδικά και απρόσκοπτα, παρά τις αναρίθμητες καταγραφές ανθρωπιστικών οργανώσεων και εκθέσεις της Ύπατης Αρμοστείας, σκληραίνει την αντιμεταναστευτική της πολιτική. Συνοριοφύλακες, μηχανισμοί αναχαιτήσεων, στρατόπεδα, συρματοπλέγματα, φράκτες και απελάσεις είναι στην ημερήσια διάταξη και στο επίκεντρο των προτάσεων για την αντιμετώπιση των προσφύγων, που μονοπωλούν κάθε Σύνοδο, ενώ το ζήτημα της δικαιότερης κατανομής έχει παγώσει, δίνοντας τη θέση του σε ειδικές σχέσεις με χώρες της Αφρικής, προκειμένου να ανακόπτονται οι προσφυγικές ροές προς την Ευρώπη. Με αυτούς τους εξοντωτικούς σχεδιασμούς, σ’ αυτό το γαϊτανάκι του τρόμου, αυξάνονται κατακόρυφα οι πνιγμοί στη Μεσόγειο, πολλαπλασιάζονται οι θάνατοι στα περάσματα. Σε ποιον, επομένως, απευθύνει εκκλήσεις για εύρεση ασφαλών και νόμιμων οδών διέλευσης η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ; Όσο οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιπαραθέσεις οξύνονται και οι επεμβάσεις εντείνονται, υποδουλώνοντας και ρημάζοντας χώρες, εκατομμύρια άνθρωποι θα συνεχίζουν να παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς, για να καταλήξουν στα όπου γης στρατόπεδα. Τον αγώνα ενάντια σε όλη αυτή την κτηνωδία μόνο οι λαοί μπορούν να τον σηκώσουν, μέσα από τη συγκρότηση αντιπολεμικού – αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Όσο δύσκολο και να φαίνεται σήμερα.

Χρύσα Σταυρίδη

Πηγή: Εφημερίδα Λαϊκός Δρόμος