του Στέφανου Μακρυγιάννη*

Οδηγίες:

α) Το κείμενο είναι όλο το ποίημα του Μπρεχτ με εμβόλιμα τμήματα ανάλογου περιεχομένου (μπορούν να προσαρμοστούν σε κάθε τόπο ανάλογα). Ο χωρισμός του σε τμήματα για το δρώμενο είναι ελεύθερος ανάλογα με τον αριθμό των μαθητών – τριών μας.

β) Ενδυμασία: Όλα τα παιδιά φοράνε  χειμωνιάτικα ρούχα (όλοι/ες αδιάβροχα, είναι μια καλή λύση σαν εικόνα) και κρατάνε ομπρέλες ή σακούλες με ψώνια.

γ) Κίνηση: Τα παιδιά περπατάνε πάνω στη σκηνή φαινομενικά ακανόνιστα προσομοιάζοντας κίνηση περαστικών σε δρόμο μιας πόλης. Μπορεί κάποια να υποδύονται αυτούς/ες που σταματούν άλλους περαστικούς ζητώντας (χωρίς φωνή – παντομίμα) αυτά που λέει το διασκευασμένο κείμενο.

δ) Λόγος: Δεν υπάρχουν διάλογοι. Κατά τη διάρκεια της κίνησης σε επιλεγμένα χρονικά σημεία (χρειάζεται χρόνος παύσεων ανάμεσα) το κάθε παιδί απευθύνεται προς το κοινό με το τμήμα/τα του κειμένου που του αντιστοιχεί. Όσο μιλά η κίνηση παγώνει. Όλο το δρώμενο είναι σαν αφήγηση ιστορίας με αργό ρυθμό.

ε) Ήχος: ηχογραφημένοι ήχοι πόλης αυξομειούμενης έντασης παίζουν στο υπόβαθρο με εναλλαγή μουσικής. Προτείνεται σε ορχηστρική εκτέλεση το Working Class Hero στη διασκευή των Green Day: εδώ και υπόβαθρο αποσπάσματα από ήχοι Νέας Υόρκης βράδυ χειμώνας.

Στ) Εφέ – σκηνικό (εάν υπάρχει δυνατότητα): Σκοτεινή σκηνή με background πόλης (κτίρια, φανάρια, εικόνα λεωφόρου κτλ) και φώτα από προβολάκια σε επιλεγμένα σημεία στης σκηνής στα οποία σταματούν και μιλούν τα παιδιά. Σημαίνουμε με χαρτοταινία τις διαδρομές στο πάτωμα για να βοηθήσουμε την ομοιόμορφη κατανομή των παιδιών στη σκηνή.

Σημείωση: το δρώμενο πραγματοποιήθηκε χωρίς πολλές δυνατότητες από τις παραπάνω στη Χριστουγεννιάτικη γιορτή του 2016 στο 13^ο Δημοτικό Σχολείο Κομοτηνής από τη Στ΄ τάξη.

Το διασκευασμένο κείμενο:

Ακούω πως στη Νέα Υόρκη

στη γωνιά της 26ης Οδού και του Μπρόντγουαίη

Στέκει ένας άντρας κάθε βράδυ τους μήνες του χειμώνα

Αλλά και στην Αθήνα

στις εξόδους του μετρό στο κέντρο της πόλης

εθελοντές στέκουν κάτω από στέγαστρα

Στη νύφη του βορρά

Σε γιορτινά περίπτερα στις λαμπερές λεωφόρους

Κληρικοί με βαριά ράσα περιμένουν στο κρύο

Μα και εδώ, στην πλατεία της πόλης και στα σχολειά

Σύλλογοι, ομάδες πολιτών και σωματεία διάφορα

στους άστεγους που μαζεύονται βρίσκουν ένα καταφύγιο για τη νύχτα

Κάνοντας εκκλήσεις στους διαβάτες.

Από πολίτες που γυρνάν σπίτι με Χριστουγεννιάτικα ψώνια

Οικονομική ενίσχυση ζητούν για οικογένειες ανέργων

καλούν σε ελεημοσύνη των φτωχών τις άγιες τούτες μέρες

και συγκεντρώνουν ρούχα και τρόφιμα

παιχνίδια και δώρα για τα παιδιά χωρίς οικογένεια,

ή μια κάρτα ευχών για ξεχασμένους ασθενείς σε νοσοκομεία.

Ο κόσμος έτσι δε θ’ αλλάξει.

Δε θα καλυτερέψουνε ανάμεσα στους ανθρώπους οι σχέσεις

Του θανάτου τα εργοστάσια θα συνεχίσουν βόμβες να παράγουν

Και δε θα σταματήσουν οι πόλεμοι στην Παλαιστίνη και την Υεμένη

Ούτε θα πάψουν οι λιμοί σε αυτόν που λένε «τρίτο κόσμο»

Πιο εύκολη δε θα γίνει η ζωή των ανθρώπων

Οι σύγχρονοι πρόσφυγες δούλοι δε θα ελευθερωθούν στη Λιβύη

Ούτε η μάνα μου στο εργοστάσιο θα δουλέψει λιγότερες ώρες

Ξανά βιογραφικά θα στέλνει ο άνεργος αδερφός μου

Δε συντομεύει έτσι η εποχή της εκμετάλλευσης

ούτε κρατά για πάντα η ευτυχία των γιορτών

Μα ωστόσο λίγοι άνθρωποι βρίσκουνε καταφύγιο για τη νύχτα

Για μια νύχτα τους φυλάγεις απ’ τον άνεμο

Το χιόνι που προορίζονταν γι’ αυτούς πέφτει στο δρόμο.

Η βροχή δε θα μουσκέψει τα τρύπια παλτά τους

στο πρόσωπο κάποιων παιδιών θα σκάσει ένα αδιόρατο χαμόγελο

μια οικογένεια τη θέρμανση θα ανάψει για δύο μέρες

και θα βγάλει από το φούρνο ζεστό ταψί φαγητό

Κάποιος ξωμάχος της δουλειάς θα φορέσει καινούργιο πανωφόρι

Σαν ακούσεις τούτα εδώ, μη φύγεις, άνθρωπε, θυμήσου:

Λίγοι άνθρωποι βρίσκουνε καταφύγιο για τη νύχτα

Για μια νύχτα τους φυλάγεις απ’ τον άνεμο

Το χιόνι που προορίζονταν γι αυτούς πέφτει στο δρόμο

στο πρόσωπο κάποιων παιδιών θα σκάσει ένα αδιόρατο χαμόγελο

μια οικογένεια θα βγάλει από το φούρνο ένα ζεστό ταψί φαγητό

Κάποιος ξωμάχος θα φορέσει πανωφόρι καινούργιο

Μα ο κόσμος έτσι δε θ’ αλλάξει

Δε θα καλυτερέψουνε ανάμεσα στους ανθρώπους οι σχέσεις

Δεν κρατά για πάντα η ευτυχία των γιορτών

Δε νικιέται η φτώχεια με μιας νυχτιάς τα δώρα

Δε συντομεύει έτσι η εποχή της εκμετάλλευσης.

Δε συντομεύει έτσι της εκμετάλλευσης η εποχή.

 

*Ο Στέφανος Μακρυγιάννης είναι δάσκαλος στο 13ο ΔΣ Κομοτηνής

Πηγή: selidodeiktis.edu.gr