Λέξη προς λέξη
«Οπως επανέρχεται καμιά φορά ο ιός, έτσι και αυτή η γκάγγραινα, αυτών των κοπρίτων… Ερχονται αυτοί οι μπαχαλάκηδες, κάτι τύποι περίεργοι Παναγία βοήθα, δίνουν συνεντεύξεις -απορώ και πώς τους δέχονται οι δημοσιογράφοι- 50 χαβαλέδες, γιατί διάλογο με αυτούς τους κοπρίτες δεν κάνω! Μάθανε τώρα να λένε μια λέξη: φουράνια και διοξίνες. Μα φουράνια και διοξίνες είναι αυτοί οι ίδιοι! Κοπριές… Και έχουν και έναν μαλάκα που λέγεται Αλκίνοος Ιωαννίδης, που τους συμπαραστέκεται. Επάγγελμα: τραγουδιστής. Τι τραγουδάει δεν ξέρουμε όμως… Και είναι μία αρνητική νότα στην όμορφη περιοχή μας. Αλλά θα τελειώσει το πανηγύρι με αυτούς τους ξεφτίλες, γιατί αυτοί έχουνε μάθει να κάνουνε τον πούστη με ξένο κώλο… Λένε πως ο κορονοϊός θα φύγει κάποια στιγμή από την Ελλάδα. Η μαλακία, ποτέ!».
Οχι, όχι. Δεν θέλω τα εύσημα του λόγου αυτού. Τα λόγια αυτά, που χρήζουν διδακτορικής διατριβής έως κοινωνιολογικής έρευνας (αν όχι παρέμβασης ανώτερων θεσμικών παραγόντων), ανήκουν στο στόμα, την ψυχή και το μυαλό του δημάρχου Βόλου, Αχιλλέα Μπέου. Λέξη προς λέξη, σε αυτόν ανήκουν… Να μολύνει κάτι αρχαίες πηγές θέλει και κάποιοι «μπαχαλάκηδες» μαζί και με έναν τραγουδιστή, που «τι τραγούδια λέει δεν ξέρουμε» και που όλοι μαζί «κάνουνε τον πούστη με ξένο κώλο», θέλουν να τον σταματήσουν. Από το να μολύνει και να ιδιωτικοποιήσει τα νερά.
Σταματιέται ο Μπέος, ωρέ αδέρφια; Δεύτερη φορά τον βγάλανε δήμαρχο. Για να πετάει κινητά και να βρίζει. Με χυδαία λόγια χυδαίων σκέψεων… Χυδαίοι άνθρωποι-χυδαίες πράξεις-χυδαίες ψήφοι-νεκρό μέλλον.
…Να το χαιρόμαστε βρε! Αγόρι βγήκε;
Πηγή: Νόρα Ράλλη – efsyn.gr
e-prologos.gr
