Όταν η εταιρεία Coca Cola πήρε τον άγιο παραμάσχαλα

Το καλόκαρδο πνεύμα των Χριστουγέννων μας καλούν σε κάθε τόνο να αποκτήσουμε, οι τηλεοράσεις και οι διαφημίσεις κάθε λογής παιχνιδιών, αρωμάτων, ουίσκι, ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών και αναρίθμητων άλλων προϊόντων του εμπορίου, των μονοπωλίων.

Οι λαοί, όμως, έχουν τις παραδόσεις τους, ανεξάρτητα από τους εμπόρους.

Στην ορθόδοξη χριστιανική παράδοση ο Άι Βασίλης, (από την Καισάρεια), ήταν Μικρασιάτης, μελαχρινός, αδύνατος, γελαστός, με μαύρα γένια και σμιχτά φρύδια. Απεικονίζεται σαν βυζαντινός πεζοπόρος με σκουφί και πέδιλα, που βοηθούσε τους φτωχούς και όχι τους πλούσιους. Ο Άι Βασίλης είναι ο «Σάντα Κλάους», των Άγγλων, ο «Περ Νοέλ» των Γάλλων, ο «Σίντερ-Κλάας» (Άγιος Νικόλαος) των Ολλανδών, ο «Βάιναχτσμαν» των Γερμανών, ο «Λαμ-Κουνγκ-Κουνγκ» («ο Καλός γερο-πατέρας») των Κινέζων, ο «Χοτέισο» των Ιαπώνων, ο «Μπάμπο Νατάλε» των Ιταλών και ο «Άγιος των Πάγων» των Ρώσων. Βασίλης, ή Νικόλας, ή οποιοδήποτε, δυσπρόφερτο όνομα, είναι, αιώνες τώρα, η επίκληση, των Ανθρώπων, στην υπέρ-λογική, άγνωστη θεότητα που μπορεί να φέρει, γι’ αυτούς, καλή χρονιά. Των Ανθρώπων που τους έπεισαν πως οι ίδιοι είναι ανήμποροι να φτιάξουν με τα ίδια τους τα χέρια την καλή χρονιά.

Κάθε τόπος και δική του απεικόνιση. Μέχρις ότου… Μέχρις ότου η εταιρεία Coca Cola, πήρε τον άγιο παραμάσχαλα, το 1930, παρουσιάζοντάς τον, με τη μορφή που σχεδίασε, ο για δεκαετίες διαφημιστής της εταιρείας, Σάντμπλουμ, τη σημερινή του μορφή. Η διαφήμιση πήγε άριστα, καθώς άριστα ήταν και τα έσοδα της εταιρείας. Έκτοτε ο Άι Βασίλης, είναι ο καλοκάγαθος παππούς που φέρνει δώρα για τα παιδάκια σ’ όλη τη γη. Τι δώρα; Μα αυτά που διαφημίζονται στην τηλεόραση. Μπάρμπι και ρόμποκοπ.

Τα παιδάκια, πάλι, στις εμπόλεμες ζώνες, των απέραντων ερειπίων, στις αχυροκαλύβες της υποσιτισμένης Αφρικής, με τα τεράστια, απλανή μάτια, θα αρκούνταν σε ένα ολοκάθαρο σπιτάκι, με άφθονο νερό και ηλεκτρικό, με το φαΐ στο τραπέζι και τη μάνα και τον πατέρα, παρόντες.

Δυσάρεστα όλα αυτά, λένε κάποιοι, αλλά να καταστρέψουμε μια όμορφη φαντασία των αθώων Παιδιών; Σαν τη δασκάλα στις ΗΠΑ, που είπε στους μαθητές της ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης και απολύθηκε για τη …σκληρότητά της; Στις ΗΠΑ που τα αθώα παιδάκια βιώνουν τη σκληρότητα των ομαδικών εκτελέσεων από κάθε σχιζοφρενή που μπουκάρει στα σχολειά. Στις ΗΠΑ της υποκρισίας, που απαντά στη σκληρότητα, οπλίζοντας με όπλα τους Δασκάλους μετά από «εκπαίδευση» τριών ημερών, αλλά δεν καταργούν το νόμο για την οπλοκατοχή, του Φαρ Ουέστ.

Ας μάθουμε στα παιδιά μας, μα πρώτα να μάθουμε εμείς πως τα δώρα της ζωής δεν έρχονται ουρανοκατέβατα, από τον ιπτάμενο άγιο. Φτιάχνονται με τα ίδια μας τα χέρια. Και τότε, στη πορεία αυτή, οι δοξασίες, οι δεισιδαιμονίες, θα καταργηθούν από μόνες τους.

★★★

Και αφού μιλάμε για έθιμα, προσοχή το «Δωδεκαήμερο», δηλαδή τις δώδεκα μέρες που κρατούν, από τη μέρα των Χριστουγέννων, μέχρι τα Φώτα. Σας εφιστούμε την προσοχή. Κυκλοφορούν Καλικάντζαροι!

Από στόματος, πανιερότατου, παναγιότατου, πανγνωσιότατου, Ανθίμου Θεσσαλονίκης, ακούσαμε: «Μην ακούτε τι σας λένε, ότι έχουν πάει στο φεγγάρι ή ότι υπάρχουν άλλοι πλανήτες… Διαπρεπής επιστήμονας, με πήρε στο τηλέφωνο και μου το είπε». Για να καταλήξει: «Δεν συγκράτησα το όνομά του και τον παρακαλώ να με πάρει τηλέφωνο». Δεν μπορεί!! Καλικάντζαρος, που τον αμολήσανε τα τελώνια, πριν το Δωδεκαήμερο, του έκανε φάρσα, παίρνοντας τηλέφωνο.

Ομολογουμένως, ακούγοντας για τη μοναξιά μας, εμάς των γήινων, σ’ αυτό το πελώριο σύμπαν, πάθαμε ένα κάποιο σοκ. Ύστερα συνήλθαμε, αναλογιζόμενοι πως τα αστέρια που βλέπουμε στον ουράνιο θόλο, είναι ντεκορασιόν, διακόσμηση δηλαδή, υψηλής τέχνης. Το κακό είναι ότι ο Ύψιστος τα κρέμασε μια φορά και μετά βαρέθηκε και τα άφησε εκεί. Κανένα καινούργιο χάπενιγκ, όπως πυροτεχνήματα, άναμμα των φώτων του συμπαντικού χριστουγεννιάτικου δέντρου, δεν συνέβη. Μη ξεχαστείτε και προσπαθήσετε να τα μετρήσετε τα άστρα. Θα βγάλετε …σπυριά.