του Γιώργου Κ. Καββαδία

Οι αποφάσεις της πλειοψηφίας σε ΔΟΕ και ΟΛΜΕ για το σπάσιμο της απεργίας – αποχής από την αξιολόγηση σε αντίθεση με τη βούληση της συντριπτικής πλειονότητας των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, φούσκωσε τα πανιά της κυβέρνησης και του ΥΠΑΙΘ. Η υπουργός Παιδείας και οι κάθε λογής ακόλουθοι της, Κόπτσηδες και άλλοι ξανασήκωσαν κεφάλι και με τη λογική του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» επιδιώκουν να επιβάλουν τη δική τους «τάξη» στην εκπαίδευση. Επιδιώκουν να κάνουν σκόνη και θρύψαλα εργασιακά δικαιώματα και ελευθερίες, χωρίς να αφήσουν περιθώρια  για κατάθεση «ενιαίων κειμένων» και άλλα εύκολα τρικ.

Με εγκύκλιο, την οποία υπέγραψε σήμερα ο Γενικός Γραμματέας του υπουργείου Παιδείας Αλ. Κόπτσης, δίνεται παράταση μέχρι 12 Νοεμβρίου για τη υποβολή των φακέλων στην ηλεκτρονική πλατφόρμα του ΙΕΠ, ενώ κάνει γνωστό ότι  με την με αρ. 4242/2021 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Αθηνών κρίνεται τελεσίδικα ως παράνομη η απεργία – αποχή των συνδικαλιστικών οργανώσεων από τις διαδικασίες «Συλλογικού προγραμματισμού, εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγηση των σχολικών μονάδων»(Β ́4189).

Η εφαρμογή του Ι.Ε.Π. «Αξιολόγηση εκπαιδευτικού έργου σχολικών μονάδων», στην οποία υποβάλλονται ηλεκτρονικά η συνοπτική έκθεση αξιολόγησης των σχολικών μονάδων και ο συλλογικός προγραμματισμός, θα παραμείνει ανοικτή έως την Παρασκευή 12 Νοεμβρίου προκειμένου να υλοποιηθούν οι διαδικασίες που ορίζονται στην υπό στοιχεία 108906/ΓΔ4/10.09.2021 «Συλλογικός προγραμματισμός, εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολικών μονάδων» Υπουργική Απόφαση (Β ́4189). 

Την ίδια ώρα η Ν. Κεραμέως, αφού την σήκωσαν από το … καναβάτσο οι συνδικαλιστικές γραφειοκρατίες, πήρε φόρα και διατυμπανίζει:  «Όχι φασόν απαντήσεις από συνδικαλιστές»! «Η αποχή από την αξιολόγηση προβλέπει συγκεκριμένες κυρώσεις», προειδοποιεί η Νίκη Κεραμέως αναφέροντας για μία ακόμα φορά ότι «η αποχή από την αξιολόγηση προβλέπει συγκεκριμένες κυρώσεις». «Επειδή κυκλοφορούν τις τελευταίες ώρες κάποιες φασόν απαντήσεις θέλω να είμαι ξεκάθαρη. Αυτές δεν συνιστούν συμμετοχή στην αξιολόγηση. Αξιολόγηση σημαίνει εξατομικευμένη για κάθε σχολείο.»

Σε αυτή την κατεύθυνση ο ΓΓ Γραμματέας Αλ. Κόπτσης από κανάλι σε κανάλι διαλαλεί ότι το ενιαίο κείμενο συνιστά μορφή απεργίας που είναι παράνομη και απειλεί με κυρώσεις!

Ας πάρουμε το μήνυμα!

Πρωτίστως να πάρουν το μήνυμα(;) συνδικαλιστικές ηγεσίες και δυνάμεις που πιστεύουν ότι με διάφορα τρικ θα μπορέσουν οι εκπαιδευτικοί να τη «βγάλουν ανώδυνα» και να μην περάσουν τα μέτρα για την αξιολόγηση – χειραγώγηση – κατηγοριοποίηση εκπαιδευτικών και σχολείων, τα μέτρα της κυβέρνησης που διαλύουν τη δημόσια εκπαίδευση. Να πάρουν το μήνυμα(;) εκείνες οι δυνάμεις που έχουν την πλειοψηφία στις Ομοσπονδίες των Εκπαιδευτικών, πρωτίστως ΔΑΚΕ και ΣΥΝΕΚ και χρησιμοποιούν τα πιο βρώμικα όπλα για να αλλοιώσουν τις αποφάσεις της πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών για συνέχιση του αγώνα σπέρνοντας τον φόβο, εξαχρειώνοντας και αλλοτριώνοντας συνειδήσεις υλοποιώντας την πολιτική των κομματικών τους φορέων.

 Η επίθεση της κυβέρνησης εναντίον της δημόσιας εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών είναι σφοδρή. Από τη δεκαετία του 1990 έχουν καθυστερήσει και λόγω των αντιστάσεων των εκπαιδευτικών οι αναδιαρθρώσεις της δημόσιας εκπαίδευσης σύμφωνα με τα σκονάκια του ΟΟΣΑ, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Η αξιολόγηση – κατηγοριοποίηση, η αυτονομία – αποκέντρωση, οι χορηγοί και οι πάσης φύσεως μορφές ιδιωτικοποίησης που αλλάζουν σε αντιδραστική κατεύθυνση το DNA του δημόσιου και δωρεάν σχολείου με βάση το δόγμα ότι η μόρφωση δεν είναι δικαίωμα και  κοινωνικό αγαθό, αλλά ατομική δυνατότητα με βάση το πορτοφόλι του καθένα ήταν στόχοι της εκάστοτε κυβέρνησης που δεν μπόρεσαν να υλοποιηθούν. Η ουσία της λεγόμενης αξιολόγησης είναι η κατηγοριοποίηση των σχολείων, η υποβάθμιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών των λαϊκών οικογενειών, η ένταση των ταξικών φραγμών στην εκπαίδευση, η λειτουργία του σχολείου με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Το κερασάκι είναι η ολομέτωπη επίθεση στα σωματεία και την απεργία και η συνολική σκλήρυνση του ελέγχου και του φακελώματος της συνδικαλιστικής δράσης.

Ο Μπ. Μπρεχτ διδάσκει:

Λες: πολύν καιρό αγωνίστηκες. δε μπορείς άλλο πια ν’ αγωνιστείς.

Άκου λοιπόν: είτε φταις, είτε όχι σαν δεν μπορείς άλλο να παλέψεις θα πεθάνεις.

Λες: πολύν καιρό ήλπιζες,δεν μπορείς άλλο πια να ελπίσεις.Ήλπιζες τι;

Πώς ο αγώνας θαν’ εύκολος;

Δεν είν’ έτσι.Η θέση μας είναι χειρότερη απ’ όσο νόμιζες.

Είναι τέτοια που: αν δεν καταφέρουμε το αδύνατο δεν έχουμε ελπίδα.

Αν δεν κάνουμε αυτό που κανείς δεν μπορεί να μας ζητήσει θα χαθούμε.

Οι εχθροί μας περιμένουν να κουραστούμε.

Όταν ο αγώνας είναι στην πιο σκληρή καμπή του, οι αγωνιστές έχουν την πιο μεγάλη κούραση.

Οι κουρασμένοι, χάνουν τη μάχη.

Ενιαίος παρατεταμένος αγώνας!

Σε αυτή την επίθεση δεν υπάρχει για τους εκπαιδευτικούς, άλλος δρόμος παρά ο δρόμος της αντίστασης. Όταν η Ν. Κεραμέως και οι Κόπτσηδες επελαύνουν – η αντίσταση είναι καθήκον! Μόνο που η αντίσταση δεν μπορεί να γίνει με τρικ και μαγικές «εναλλακτικές», ανώδυνες λύσεις που υπόσχονται ή υπονοούν οι σαλτιμπάγκοι της πολιτικής και του συνδικαλισμού.

Μόνο ο ενιαίος παρατεταμένος αγώνας μπορεί να οδηγήσει στη νίκη.  Οι αγώνες δεν είναι παράνομοι – Είναι δίκαιοι!

Αναγκαία η επαναπροκήρυξη της ΑΠΕΡΓΙΑΣ – ΑΠΟΧΗΣ που ψηφίστηκε από τεράστιες πλειοψηφίες κόντρα στην τρομοκρατία και τις απειλές της κυβέρνησης. Ο αγώνας ενάντια στην αξιολόγηση πρέπει να συνεχιστεί με αμείωτη ένταση και να πάρει τώρα ακόμα πιο μαζικά και καθολικά χαρακτηριστικά! Και να συνεχίσουμε στα επόμενα βήματα: ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΜΙΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΑΧΗΣ που θα στοχεύει στην ανατροπή των αντιδραστικών νόμων που χτυπάνε μαθητές – φοιτητές και εκπαιδευτικούς και θέλουν να οικοδομήσουν μια απάνθρωπη κοινωνία. Κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει τα αγωνιστικά σκιρτήματα των μαθητών και την έντονη δυσαρέσκεια των εργαζομένων γονιών ενάντια στην ΕΒΕ και την Τράπεζα θεμάτων.

Η στήριξη όλων των μαθητών και η υπεράσπιση των μορφωτικών τους δικαιωμάτων συνδέεται αναπόσπαστα με την  ανάπτυξη και τον ριζοσπαστικό προσανατολισμό του  εκπαιδευτικού κινήματος. Απέναντι στον τρόμο και την αθλιότητα της κυβερνητικής πολιτικής και του διοικητικού μηχανισμού της εκπαίδευσης ορθώνουν έναν ατίθασο πύργο αντίστασης. επιδιώκοντας να σπάσουν το κλίμα φόβου και τρομοκρατίας μετατρέποντας τον διχασμό σε αλληλεγγύη, τη διάσπαση σε ενότητα, την απομόνωση σε συλλογικότητα. Με τη συλλογική αντίσταση, στέλνουμε μήνυμα ότι ο εκπαιδευτικός έχει χρέος να επιτελεί -με ελεύθερη σκέψη και αίσθημα κοινωνικής ευθύνης- το έργο του δασκάλου και όχι το έργο του σκυμμένου, υποταγμένου υπάλληλου ιδεολογίας.