του Μπάμπη Χατζηθεοδωρίδη

Μεγάλη δημοσιότητα- και μέσω ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ- πήρε η συνέντευξη του Γιάννη Μηλιού στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ (19/1-«Αναγκαίος ο διάλογος και η στήριξη του ΚΚΕ»)

Στη συνέντευξη αυτή τονίζει:

«…Με το ΚΚΕ με χωρίζουν επί δεκαετίες σημαντικότατες ιδεολογικοπολιτικές διαφορές, γεγονός που καταγράφεται στα βιβλία και τα άρθρα μου, αλλά και στη μεταξύ μας αντιπαράθεση, σε δικά τους κείμενα, μέσα από τον «Ριζοσπάστη», την ΚΟΜΕΠ κ.λπ. Όμως σήμερα το ΚΚΕ αποτελεί τον κύριο πόλο αντίστασης στις πολιτικές του κεφαλαίου, για την προάσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης και των κοινωνικών στρωμάτων που πλήττονται.

Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια έχει ξεκινήσει μια εντυπωσιακή επανεκτίμηση των αναλύσεων του παρελθόντος, η οποία μάλιστα περιέχει στοιχεία αυτοκριτικής. Ακόμα εντυπωσιακότερη είναι η αποτίμηση της δικής τους ιστορίας (που σε μεγάλο βαθμό είναι και δική μου, της πλειοψηφίας των κομμουνιστών, μέχρι το 1968). Ανοίγουν την αναγκαία συζήτηση για τον μαρξισμό, την κοινωνική αλλαγή, τον σοσιαλισμό, και σε αυτή τη γόνιμη διαδικασία δεν πρέπει να μείνουν μόνοι. Διαφορές μπορεί να παραμένουν, όμως ο διάλογος που ξεκίνησε αντικειμενικά αφορά όλα τα τμήματα της επαναστατικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς…»

Ας μας επιτραπούν ορισμένες παρατηρήσεις:

Α. Ο Γ. Μηλιός δεν είναι ένας τυχαίος πανεπιστημιακός με μαρξιστικές αναφορές στο έργο του αλλά και μέσω του περιοδικού «ΘΕΣΕΙΣ» (από το 1983) είχε συγκροτημένη ιδεολογική-πολιτική αντιπαράθεση με τις επεξεργασίες και τη δράση του. Έγραφε ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 5/8/2007: «…Το ιδεολογικό στίγμα τόσο της ΑΡΑΝ όσο και της ΑΡΑΣ προσδιορίζεται από την υιοθέτηση ιδεολογικών σχημάτων των Αλτουσέρ, Μπετελέμ, Πουλαντζά, Μπαλιμπάρ του λεγόμενου ρεύματος του «μαρξιστικού δομισμού». Στο επίπεδο της πολιτικής ανάλυσης συμπίπτουν σε μεγάλο βαθμό με τις απόψεις της ομάδας του περιοδικού «Θέσεις», που διευθύνει το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Μηλιός , άλλωστε αρκετά στελέχη των δύο αυτών ομάδων είναι και αρθρογράφοι κατά καιρούς του περιοδικού ή και μέλη της Συντακτικής Επιτροπής του…»( Κύριλλου ΠΑΠΑΣΤΑΥΡΟΥ/ Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ» ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑΗ περίπτωση του «Νέου Αριστερού Ρεύματος»).

Ο Γ. Μηλιός, ως γνωστόν, επί δεκαετίες με βάση τις αντιλήψεις του  έχει εκφραστεί στη βάση του «ευρωκομμουνιστικού» αντισοβιετισμού-αντικομμουνισμού (με απόψεις περί «κρατικού καπιταλισμού» στην ΕΣΣΔ κ.α). Έχει διαπρέψει και στην αναθεώρηση και διαστρέβλωση του μαρξισμού: απόρριψη της διαλεκτικής αλλά και της μαρξιστικής θεωρίας της αξίας, υιοθέτηση της ιδεολογίας και πρακτικής της Β’ Διεθνούς περί «ιστορίας ως διαδικασίας χωρίς υποκείμενο» στην εκδοχή του αλτουσεριανού αντιδιαλεκτικού δομισμού, υποστήριξη της ιμπεριαλιστικής ολοκλήρωσης της ΕΕ, οι απόψεις για το ΝΑΤΟ κ.α με αντίστοιχη κατακεραύνωση κάθε αντίθετης άποψης ως «εθνικιστικής», κ.λπ. Τις θεωρητικές αυτές αποσκευές του δεν τις απαρνιέται αλλά ούτε και κάνει αυτοκριτική γι’αυτές.

2. Ως γνωστός διετέλεσε επί μακρόν «σκιώδης υπουργός οικονομικών» του ΣΥΡΙΖΑ απ’ τον οποίο αποστασιοποιήθηκε και παραιτήθηκε από το Τμήμα Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ το 2015.

« Την αποχώρησή του από τη θέση του υπεύθυνου Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε χτες ο Γιάννης Μηλιός , μέσω ανάρτησής του σε σελίδα «κοινωνικής δικτύωσης». Να σημειωθεί ότι ο Γ. Μηλιός, ο οποίος εμφανιζόταν το τελευταίο διάστημα να ασκεί κριτική για τα αποτελέσματα των παζαριών της συγκυβέρνησης με τους «εταίρους» (ζητώντας ταυτόχρονα στήριξη της κυβέρνησης στο όνομα της διαπραγμάτευσης που συνεχίζεται), δεν έχει πλέον καμία άλλη στελεχική θέση στον ΣΥΡΙΖΑ. (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 19/3/2015)

Νωρίτερα και όλα αυτά τα χρόνια όμως ήταν από τα βασικά στηρίγματα καλλιέργειας αυταπατών στο λαό από τη θέση του αυτή.

«…Οι φραστικοί ακροβατισμοί του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που επιδιώκει να καναλιζάρει τη λαϊκή αντίδραση και την διεκδικητική πάλη σε αιτήματα και στόχους που όχι μόνο δε θίγουν την εξουσία των μονοπωλίων, αλλά αποτελούν βούτυρο στο ψωμί των επιδιώξεων του κεφαλαίου, αποκαλύπτονται περίτρανα και στη συζήτηση για την έκδοση ευρωομολόγου.Ο Γιάννης Μηλιός , υπεύθυνος οικονομικής πολιτικής του ΣΥΝ, σημειώνει σχετικά ότι «το ζητούμενο είναι πώς το ευρωομόλογο θα ενταχθεί σε μια συνολική προσπάθεια επαναδιαπραγμάτευσης του χρέους και αλλαγής της πολιτικής σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, σε μια λογική δραστικού περιορισμού της κερδοσκοπίας των αγορών». Διακηρύττει ταυτόχρονα ότι «η συζήτηση για το ευρωομόλογο, έστω και καθυστερημένα, επιβεβαιώνει ότι δεν ήταν μονόδρομος η πολιτική που ακολούθησε η κυβέρνηση και μας οδήγησε στο μνημόνιο». (ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ:  4/1/2011-Υποκλίνονται στη διαχείριση υπέρ του κεφαλαίου)

3. Θα μπορούσε να πει κανείς και τι κακό με τη δήλωση του αυτή ή την μετακίνησή του. Καταρχήν να τονίσουμε ότι η μετατόπιση ενός ανθρώπου με την παραπάνω θεωρητική και ιδεολογική σκέψη δεν μπορεί να αποϊδεολογικοποιείται. Όμως εδώ συμβαίνει κάτι διαφορετικό. Δεν είναι ουσιαστικά ο Γ. Μηλιός που μετακινείται προς το ΚΚΕ αλλά το αντίθετο συμβαίνει. Αν κανείς διαβάσει προσεκτικά την αλλαγή θέσεων του ΚΚΕ (μετά το 19ο συνέδριο οριστικά, νωρίτερα «δειλά») θα διαπιστώσει ότι το ΚΚΕ είναι τελικά αυτό που μετακινείται προς τον Γ, Μηλιό! Αλλωστε το λέει και ο ίδιος με τον τρόπο του στη συνέντευξη: «..τα τελευταία χρόνια έχει ξεκινήσει μια εντυπωσιακή επανεκτίμηση των αναλύσεων του παρελθόντος… Ακόμα εντυπωσιακότερη είναι η αποτίμηση της δικής τους ιστορίας (που σε μεγάλο βαθμό είναι και δική μου, της πλειοψηφίας των κομμουνιστών, μέχρι το 1968)….»

Και το συμπέρασμα απλό: «Αν σε παινεύει ο εχθρός κοίταξε που έχεις κάνει λάθος!»