Από την αρχή του φετινού σχολικού έτους οι γονείς των μικρών μαθητών του 1^ου Ειδικού Νηπιαγωγείου Αθηνών έχουν εξαναγκαστεί να κάνουν μία επιλογή: Καθώς η Περιφέρεια δεν έχει εξασφαλίσει ακόμη (!) τους (λιγοστούς αλλά απαραίτητους) οδηγούς ταξί οι οποίοι θα μεταφέρουν, μαζί με συνοδούς παιδαγωγούς, τους μικρούς μαθητές στο Ειδικό Νηπιαγωγείο, καλούνται είτε να αναλάβουν/να διευθετήσουν οι ίδιοι την καθημερινή μεταφορά των τέκνων τους, είτε να κρατήσουν τα τέκνα τους κατ’ οίκον.

Στην πρώτη περίπτωση, και με δεδομένο μάλιστα ότι πολλές οικογένειες συμβαίνει να μη βρίσκονται σε εγγύτητα με το Ειδικό Νηπιαγωγείο (στο Παγκράτι), πρακτικώς οι γονείς πρέπει να εγκαταλείψουν την πρωινή εργασία τους, καθότι είναι αδύνατο να παραδίδει κανείς το παιδί του στις 08:30 για να το παραλάβει στις 11:00 (πρώτη εβδομάδα προσαρμογής), ή στις 11:45 ή στις 12:00 ή ακόμη και 12:30 (δεύτερη, τρίτη, τέταρτη εβδομάδα και εξής, αντίστοιχα) χωρίς να διακόψει για πολλή ώρα ό,τι τυχόν κάνει.

Στη δεύτερη περίπτωση, οι γονείς οι οποίοι αδυνατούν για τον οποιονδήποτε λόγο να αναλάβουν τη μεταφορά των τέκνων τους, με αποκλειστική ευθύνη της Περιφέρειας η οποία τους έχει κρεμάσει ήδη 4 εβδομάδες, υποχρεώνονται να κρατήσουν τα παιδιά τους μακριά από το πρόγραμμα αλλά και τις θεραπείες τους. Ας σημειωθεί ότι, προϊόντος του χρόνου, όλο και περισσότεροι γονείς οι οποίοι ξεκίνησαν τη χρονιά μεταφέροντας οι ίδιοι τα τέκνα τους, εγκαταλείπουν, καθώς δεν μπορούν να ανταποκρίνονται σε μια υποχρέωση η οποία αναπαράγει τον εαυτό της και δεν φαίνεται να έχει χρονικό ορίζοντα λήξης.

Οι υπεύθυνοι του 1^ου Ειδικού Νηπιαγωγείου Αθηνών δηλώνουν σήμερα πλήρη άγνοια για την προοπτική να βρεθούν οι οδηγοί για τους μαθητές με ειδικές ανάγκες, τηρώντας ψύχραιμη στάση. Στην πράξη, οι γονείς των ΑΜΕΑ εμμέσως ωθούνται σε (αντιπαιδαγωγική) διέξοδο να αναζητήσουν αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος, να ψάξουν άλλο σχολείο για τα παιδιά τους, το οποίο να καλύπτει τουλάχιστον τα στοιχειώδη.

Αν αυτά συμβαίνουν σε ειδικά σχολεία, με την αναλγησία και την χρονίζουσα αδιαφορία να εκδηλώνεται σε βάρος μαθητών με ειδικές ανάγκες (το 1^ο Ειδικό Νηπιαγωγείο Αθηνών είναι μια ενδεικτική περίπτωση, με τα κρούσματα κρατικής εγκατάλειψης των δημόσιων δομών εκπαίδευσης να απλώνονται σε όλη την επικράτεια), είναι περιττό να διερωτηθεί κανείς πώς οραματίζεται η πολιτεία μας τη «δημόσια» και «δωρεάν» τυπική εκπαίδευση.