Μια απεικόνιση της ζωής το 2022 από ένα ιταλικό περιοδικό που κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1962 απεικόνιζε τους πεζούς που χρησιμοποιούν μηχανοκίνητες κάψουλες αντί να περπατούν, κάτι που μπορεί να οδηγήσει κάποιον στην υπόθεση ότι πρόκειται για μια πρόβλεψη που πηγαίνει γάντι την περίοδο αυτή της πανδημίας. 

Όπως δείχνει το παρακάτω βίντεο, ένα εστιατόριο στις Κάτω Χώρες δοκιμάζει απομονωμένες κάψουλες σε στιλ θερμοκηπίου όπου οι επισκέπτες τρώνε με «ασφάλεια» καθώς ο σερβιτόρος τους τους φέρνει το φαγητό τους σε μια μεγάλη σανίδα, φορώντας μάσκα. 

Ιδιαίτερα δημοφιλής στα κοινωνικά δίκτυα, από τον περασμένο Μάιο, έχει γίνει μια retro εικόνα ενός ιταλικού περιοδικού, του έτους 1962, με τον ισχυρισμό ότι ο σκιτσογράφος προέβλεψε τον κόσμο του 2022, αφήνοντας εμφανώς υπονοούμενα περί κοινωνικής απόστασης, απομόνωσης, καραντίνας και … COVID-19.

Στο πλαίσιο αυτό πολλοί υποστήριξαν ότι το περιοδικό του 1962, προέβλεψε πώς θα μοιάζει η ζωή το 2022, 60 χρόνια μετά στο μέλλον.

Ωστόσο ο Γιώργος Γιώτης στα ellinikahoaxes.gr δίνει την πραγματική διάσταση της φωτογραφίας:

Η εν λόγω εικόνα, είναι πραγματική, σχεδιάστηκε από τον Walter Molino (Ιταλός καλλιτέχνης κόμικς και εικονογράφος) και δημοσιεύτηκε στο εξώφυλλο της εφημερίδας La Domenica del Corriere (ιταλική εβδομαδιαία εφημερίδα που κυκλοφόρησε από το 1899 ως το 1989), και συγκεκριμένα στο τεύχος της 16ης Δεκεμβρίου 1962.

“in città gireremo così ?” “Θα κυκλοφορούμε έτσι στην πόλη;” γράφει με έντονα γράμματα το πλαίσιο στο κάτω δεξιά μέρος της εικόνας, συνεχίζοντας:  «Να πώς μπορεί να μειωθεί η κίνηση στις πόλεις. Αντί για τα υπάρχοντα και δυσκίνητα αυτοκίνητα, μικροσκοπικά μονοθέσια αυτοκίνητα που να καταλαμβάνουν μια ελάχιστη επιφάνεια και τα οποία θα μπορούσαν να ονομαστούν singlets».

Σχέδιο του Disperaga (Domenica del Corriere, 16 Δεκεμβρίου 1962, σελ. 7)

Ο Molino στην πραγματικότητα είχε, σχεδιάσει μια «φουτουριστική» λύση στην κίνηση των μεγάλων πόλεων, το “Singoletta”, ένα μονοθέσιο όχημα, κάτι μεταξύ σκούτερ, Segway και Smart.  Στην πρότασή του, το Singoletta θα είχε έναν ηλεκτροκινητήρα που θα τροφοδοτούνταν από μπαταρίες. Μια έκδοση του όπως η παραπάνω θα είχε κινητήρα 125cc.

Το Singoletta εκτός από τον Walter Molino σχεδιάστηκε μαζί με έναν άλλο γίγαντα της εικονογράφησης: τον Disperaga, ή Giorgio De Gaspari.

Ποιος όμως ήταν αυτός που είχε φανταστεί και προτείνει αυτή την ιδέα, δεδομένου του ότι ο Molino περιορίστηκε μόνο στη ζωγραφική της απόδοση; Αυτό αποκαλύπτεται στις σελίδες 6, 7 και 36 της εφημερίδας, στις οποίες εμφανίζεται σε μέρη το κύριο άρθρο, που έχει τίτλο “Για τη λύση του κυκλοφοριακού προβλήματος προτείνουμε το “singlet” και το οποίο υπογράφεται από τον Cesare Armano (ψευδώνυμο του δημοσιογράφου  Φράνκο Μπαντίνι)

Η ιδέα ενός μονοθέσιου οχήματος που οδηγείται σε όρθια θέση δεν ήταν τίποτα κοντόφθαλμο για εκείνη την εποχή. Γιατί στην πραγματικότητα, δεν ήταν απλώς μια ευφάνταστη απεικόνιση του Molino, αλλά ήταν μια συγκεκριμένη πρόταση η οποία είχε ημερομηνία: 1962. Ήταν μια ιδέα του Μπαντίνι για να συμβάλει στη μείωση της κίνησης και της ρύπανσης.

Εκεί ακριβώς βρίσκονταν τα δυνατά σημεία του Singoletta, που διαφημιζόταν ως εξής:

«Με ταχύτητα όχι μεγαλύτερη από σαράντα χιλιόμετρα την ώρα. Με ελάχιστη προστασία από τον καιρό. Με τον μικρότερο απαιτούμενο χώρο. Με ελάχιστη κατανάλωση. Με ελάχιστο κόστος “.

Ας ρίξουμε όμως μια ματιά και στο εξώφυλλο του συγκεκριμένου τεύχους που θα βοηθήσει ακόμη περισσότερο στην κατανόηση της ιστορίας.

Εξώφυλλο του Domenica del Corriere της 16ης Δεκεμβρίου 1962

Στο εξώφυλλο, γίνεται ξεκάθαρα ότι η πόλη που έλαβε σαν μοντέλο ο καλλιτέχνης για την εικονογράφηση ήταν η Νέα Υόρκη και γίνεται αναφορά στην κυκλοφοριακή συμφόρησή της. Το αναφέρει εμφανώς στο πλαίσιο κειμένου (που τοποθετήθηκε, αυτή τη φορά, κάτω αριστερά) «Νέα Υόρκη», «συμφόρηση από τον Χριστουγεννιάτικο πυρετό», ένας « ταχυδρομικός υπάλληλος» (που ονομάζεται Τζορτζ Α. Κόμπτον) που έχει κολλήσει στην κίνηση αποφάσισε να παρατήσει το αυτοκίνητό του και να περπατήσει πάνω από τους άλλους για να κινηθεί πιο γρήγορα.

Επομένως, οι εικόνες που σχεδιάστηκαν από τον καλλιτέχνη Molino, μπορεί να θυμίζουν κάποια οχήματα που χρησιμοποιούνται σήμερα, αλλά ούτε γίνεται κάποια αναφορά σε μακρινό μέλλον, ούτε βέβαια υπάρχει καμία συσχέτιση, πρόβλεψη ή προφητεία του για το 2022.

Εν κατακλείδι, η εν λόγω εικόνα είναι πραγματική, δημοσιεύτηκε στο περιοδικό La Domenica del Corriere το 1962, αλλά οποιοσδήποτε συσχετισμός, με την καραντίνα, ή τη ζωή στο έτος 2022 είναι παντελώς αυθαίρετος.