γράφει η Αρετή Σπαχή*

Σε μια ιστορική περίοδο που φλέγεται η Ανατολική Ευρώπη και ο Ουκρανικός λαός ματώνει κάτω από τη μπότα του Ρωσικού ιμπεριαλισμού και την ανοιχτή επέμβαση των Δυτικών Ιμπεριαλιστικών Δυνάμεων (ΗΠΑ-ΕΕ), σε μια ιστορική φάση που η  χώρα έχει μετατραπεί σε πολεμικό ορμητήριο του ΝΑΤΟ, κάτω από την επίνευση των επικυρίαρχων, κηδεμόνων και προστατών της δεξιάς κυβέρνησης της ΝΔ, αλλά και όλου του πολιτικού προσωπικού της εγχώριας ολιγαρχίας, η ΟΛΜΕ -η μεγαλύτερη ομοσπονδία του Δημοσίου με εκατονταετή περίπου ιστορία- πραγματοποίησε το συνέδριό της  (1-4 Ιούλη) μακριά και πέρα από τις λαϊκές ανάγκες  της βάσης για την  προάσπιση της ειρήνης, της δημοκρατίας, της εθνικής ανεξαρτησίας, για την κατοχύρωση των βασικών δημοκρατικών εργασιακών, παιδαγωγικών, μορφωτικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων.

Ειδικότερα, το συνέδριο της ΟΛΜΕ  συγκάλεσε, δυστυχώς, μια διορισμένη διοίκηση που -κόντρα στη μαζική καταδίκη της συνδικαλιστικής φίμωσης που επιβάλλει το έκτρωμα Χατζηδάκη-υπέβαλε αίτηση διορισμού της(!) στο Πρωτοδικείο, ενώ ήταν εκλεγμένη δημοκρατικά από τη βάση, σε μια ένδειξη συμμόρφωσής της  στο νέο τοπίο της κατεδάφισης των βασικών δημοκρατικών, συνδικαλιστικών  και πολιτικών ελευθεριών που επιβάλλει η κυβέρνηση της ΝΔ, έχοντας, ουσιαστικά, στο πλευρό της όλη τη συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση.

Αυτό το χτύπημα των δημοκρατικών ελευθεριών στην ομοσπονδία με τις πλάτες κυρίως των παρατάξεων της συναίνεσης(ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ) -χτύπημα που, δυστυχώς, είχε τη συνοδοιπορία της ΑΣΕ-ΠΑΜΕ- αποτέλεσε την πρώτη ισχυρή ένδειξη ότι οι συνδικαλιστικοί στυλοβάτες των κομμάτων του κεφαλαίου απαιτούν όχι μόνο την αλλαγή πλεύσης της ΟΛΜΕ, αλλά   και τη μετατροπή της σε ένα μηχανισμό επιβολής των αντιδραστικών συνθηκών της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ και  των αποφάσεων του ΟΟΣΑ και του ΣΕΒ για την εγκαθίδρυση  του σχολείου της «αυτονομίας»- και της …αποκεντρωμένης ιδιωτικο-οικονομικής λειτουργίας, για διαβαθμισμένες σχολικές μονάδες, μέσω της περιώνυμης Αξιολόγησης-Αποτίμησης, δηλ  μέσω της ακόμη πιο ταξικής κατηγοριοποίησης των σχολείων και της διαβάθμισης των εκπαιδευτικών ανάλογα με την κοινωνική-ταξική ζώνη λειτουργίας του σχολείου τους, την επίδοση των μαθητών τους στις εξετάσεις κλπ

Επειδή τα μέτρα της αποδόμησης των θεμελιωδών κατακτήσεων του λαϊκού κινήματος στην εκπαίδευση δεν είναι «κεραυνός εν αιθρία», αλλά αντιθέτως έχουν πίσω τους μεγάλη, συστηματική και μεθοδική προσπάθεια επιβολής τους από τη δεκαετία ήδη του 90’ -δεκαετία που σηματοδότησε την ανατροπή του διεθνούς χάρτη,  με την κατάρρευση των συστημάτων του «υπαρκτού σοσιαλισμού»- πρέπει να τονίσουμε ότι, σε όλη αυτή τη μακρόχρονη και άνω  των σαράντα ετών ιστορική διαδρομή, οι συνδικαλιστικές  δυνάμεις της υποταγής είχαν επικεφαλής της επίθεσης την άλλοτε ισχυρή ΠΑΣΚ/ΠΕΚ, είτε τη ΔΑΚΕ, είτε τα ΣΥΝΕΚ και  αδιάλειπτα στρέφονταν κατά των δημοκρατικών αποφάσεων της βάσης που βροντοφώναζε μαζικά σε όλα τα συνέδρια: Καμία Αξιολόγηση-Αποτίμηση-Διαβάθμιση, Απόλυση, Καμία «Αποκέντρωση»-Ιδιωτικοποίηση. Καμία σύνδεση του σχολείου με τους νόμους της αγοράς.

Ωστόσο, μετά από σαράντα και πλέον  έτη κατάργησης στην πράξη του αντιδραστικού μέτρου της Αξιολόγησης (με όποια μορφή), κατάργηση που στηριζόταν στον  ασίγαστο  και σταθερό αγώνα της δημοκρατικής βάσης και στη συνεχή πάλη των συνεπών αριστερών δυνάμεων της ομοσπονδίας, οι κήρυκες της υποταγής, οι πρώην  και νυν κυβερνητικές παρατάξεις (ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ-ΔΑΚΕ), βρήκαν την ευκαιρία -στις συνθήκες της καραντίνας, του κοινωνικού εγκλεισμού και της μειωμένης συμμετοχής στα συνδικαλιστικά δρώμενα- να υπονομεύσουν το βασικότερο πυρήνα των δημοκρατικών αποφάσεων της ΟΛΜΕ, για να επιβάλουν τις εντολές του ΟΟΣΑ και ΣΕΒ για την «Αποτίμηση»(!). Πρόκειται για το μέτρο που συνεπάγεται την κατάργηση της «δημοκρατικής ανάσας» των συλλόγων, την επιβολή του καθεστώτος της «σιδηράς πειθάρχησης» στις εντολές του διευθυντή «manager», του «σύμβουλου-νέου επιθεωρητή», του «μέντορα» κλπ, ενώ συγχρόνως αίρει αναγκαστικά τη μονιμότητα, καταργεί την οργανική θέση και γενικεύει την ελαστική απασχόληση.

Έτσι «σαν έτοιμοι από καιρό» και σε μια προσπάθεια επίδειξης μιας μελλοντικής κυβερνητικής συνεργασίας, οι δυνάμεις των ΣΥΝΕΚ συμπορεύτηκαν με την ΠΕΚ/ΠΑΣΚ στον κοινό…δρόμο της από τα άνω (και επομένως της πραξικοπηματικής) επιβολής της περιώνυμης «Αποτίμησης», δηλ της Αξιολόγησης. Σε αγαστή συνεργασία οι δυο παρατάξεις κατέθεσαν αρχικά χώρια και στη συνέχεια, εντελώς αιφνιδιαστικά,  από κοινού  κείμενο θέσεων  Υπέρ της Αξιολόγησης στην Επιτροπή θέσεων του Συνεδρίου (στην οποία ήμουν μέλος). Οι δυο συνδικαλιστικοί «εταίροι», προετοιμάζοντας το κλίμα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, βεβαίως βασίστηκαν στην ασμένως δεδομένη συμπόρευση της ΔΑΚΕ, ώστε από κοινού το αντιδραστικό συνδικαλιστικό μπλοκ των  τριών (ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ-ΔΑΚΕ) την τελευταία ημέρα του συνεδρίου(3/7), καταργώντας ακόμη και τις βασικές διατάξεις του καταστατικού, να μετατρέψει σε αρένα το σώμα του συνεδρίου: οι τρεις συνδικαλιστικοί εταίροι  στέρησαν  το λόγο από τους συνέδρους που αντιστέκονταν (Αγωνιστικές Παρεμβάσεις-Συσπειρώσεις- Κινήσεις και ΑΣΕ-ΠΑΜΕ) και υιοθέτησαν αντιδραστικές πρακτικές που παραπέμπουν στην αλήστου μνήμης υπονομευτική στάση της ηγεσίας της ΓΣΕΕ.

Παραφράζοντας τον ποιητή  («Μακριά σ’ έν’  άλλο κόσμο γίνηκε αυτή /η αποκριά»), τονίζουμε στους επίδοξους υπονομευτές των βασικότερων και δημοκρατικών κατακτήσεών μας ότι αυτό το συνέδριο έγινε όντως μακριά από τον κόσμο της εργασίας και της συλλογικής  αντίστασης, μακριά και έξω από τη βούληση της δημοκρατικής βάσης του κλάδου που αντιστέκεται, με μπροστάρηδες τις συνεπείς αριστερές δυνάμεις, οι οποίες  για πάνω από σαράντα χρόνια δεν υπέστειλαν τη σημαία, δεν συναίνεσαν και δεν συμμορφώθηκαν στις υποδείξεις των επικυρίαρχων και στις εντολές των εκπροσώπων του κεφαλαίου.

Αυτή τη δημοκρατική, συλλογική δράση, φωνή  και αντίσταση, εσείς οι  συνδικαλιστικοί  κήρυκες της υποταγής θα τη βρείτε μπροστά σας ξανά, ενισχυμένη, δυνατή και ανυποχώρητη.

*Αρετή Σπαχή, σύνεδρος, εκλεγμένη με το ψηφοδέλτιο της ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Ν ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ