Οι υποτιθέμενες ζυμώσεις
Το διήμερο 8 και 9 Φεβρουαρίου 2020 πραγματοποιήθηκαν στο ΣΕΦ οι κυρίως εργασίες του 31ου Συνεδρίου του Εργατικού Κέντρου Αθήνας (ΕΚΑ), οι οποίες ολοκληρώθηκαν στο διήμερο 15 και 16 Φεβρουαρίου, με τις εκλογές για την ανάδειξη του νέου ΔΣ του ΕΚΑ, της Ελεγκτικής Επιτροπής και των αντιπροσώπων του στη ΓΣΕΕ.
Σε σημαντικό βαθμό οι διαδικασίες συζητήσεων/ζυμώσεων ήταν ένας βαρετός μονόλογος της ΔΑΣ (ΚΚΕ), καθότι οι υπόλοιπες παρατάξεις με εκλογική δύναμη επέλεξαν να μη «φθείρουν» τους εκλεγμένους αντιπροσώπους τους, ούτε καν να τους εκθέσουν στην ανιαρή επανάληψη των «επιχειρημάτων» των αντιπροσώπων της ΔΑΣ, οι οποίοι δεν κουράζονταν να τονίζουν, ο ένας μετά τον άλλο, πόσο μοναδική είναι η ΔΑΣ και το ΠΑΜΕ, και πώς μόνο αυτοί βρίσκονται δίπλα στους εργαζόμενους.
Έτσι λοιπόν, ΔΑΚΕ (ΝΔ) και Ενότητα-Νέα Πορεία (διάσπαση της ΔΑΚΕ), ΠΑΣΚΕ (ΠΑΣΟΚ) και ΕΑΚ (βασικά ΣΥΡΙΖΑ-ΛΑΕ) δεν ζήτησαν από τους δεκάδες ή εκατοντάδες αντιπροσώπους τους να δώσουν τη μάχη του συνεδρίου, ούτε καν να το παρακολουθήσουν, και τους «φύλαξαν» αποκλειστικώς για το διήμερο των εκλογών. Οι παρατάξεις αυτές αξιοποίησαν, στοχευμένα, μόνο τους βασικούς και πλέον ικανούς συνδικαλιστές τους (εκείνους που έχουν έδρα στο ΔΣ του ΕΚΑ, και ταυτόχρονα το θεσμικό δικαίωμα να παρεμβαίνουν με τις τοποθετήσεις τους ανά πάσα στιγμή στη διάρκεια των εργασιών του συνεδρίου) οι οποίοι, ανεξάρτητα από το συντηρητικό περιεχόμενο των λεγομένων τους, αξιώθηκαν κάποιες στιγμές να μιλήσουν, έστω και με πολύ στρογγυλεμένες διατυπώσεις, κόντρα σε μια συνεδριακή αίθουσα στην οποία κυριαρχούσε (κατά τα 3/4 ή τα 4/5) η ΔΑΣ, που κατά τακτά διαστήματα εκδηλωνόταν σαν όχλος οπαδών ποδοσφαιρικής ομάδας. Όλοι οι εκπρόσωποι των παρατάξεων αυτών, μοιράζοντας …ακριβοδίκαια την τράπουλα, έλεγαν έναν έπαινο για την παράταξή τους, έκαναν μια επιδερμική αυτοκριτική (τύπου «όλοι έχουμε κάνει λάθη»), και έριχναν και ένα (τουλάχιστον) κομπλιμέντο στη ΔΑΣ.
Τοποθετήσεις επίσης έκαναν οι αντιπρόσωποι παρατάξεων από την Αγωνιστική Ταξική Ενότητα (βασικά ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και από το Ρεσάλτο στη Γαλέρα (βασικά ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ-διάσπαση ΜΕΤΑ), οι οποίοι διατήρησαν μεν την ομάδα των αντιπροσώπων τους στην αίθουσα συζητήσεων, αλλά δεν βρήκαν ποτέ το κουράγιο να μιλήσουν ενάντια στις διαθέσεις της ΔΑΣ, και προτίμησαν να λένε «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε».
Στο Συνέδριο τοποθετήθηκε ο αντιπρόσωπος της Ταξικής Πορείας και οι δύο αντιπρόσωποι της ΕΡΓΑΣ, με τις δύο παρατάξεις να παρεμβαίνουν με κοινό κείμενο στο Συνέδριο και με κοινό ψηφοδέλτιο στις εκλογές του ΕΚΑ.
Η παρέμβαση της ΕΡΓΑΣ
Οι σ. της ΕΡΓΑΣ υπήρξαν οι μόνοι ομιλητές που τουλάχιστον είχαν το θάρρος να δυσαρεστήσουν το ακροατήριό τους, και, για τον λόγο αυτό, κατά διαστήματα αποδοκιμάστηκαν από αυτό, μιας και οι αντιπρόσωποι της ΔΑΣ είχαν συνηθίσει μόνο σε επαίνους (μεταξύ τους) και σίγουρα όχι σε επιχειρήματα.
Εκ μέρους της ΕΡΓΑΣ, οι σ. Δ. Κουφοβασίλης και Σ. Καραμήτσος μίλησαν για τις ευθύνες των «μεγάλων» συνδικαλιστικών παρατάξεων, για τη διάλυση συνεδρίων (ΟΙΥΕ, ΓΣΕΕ) που περνάει από την παραταξιακή μάχη συσχετισμών για το ποια σωματεία είναι νομιμοποιημένα να συμμετέχουν στις διαδικασίες και ποια όχι, για τις κυβερνητικές και εργοδοτικές παρεμβάσεις στα σωματεία που συμπληρώνονται από τις ενέργειες σκοπιμότητας της ΔΑΣ. Για την ανάγκη υπομονετικής δράσης μέσα στις συνδικαλιστικές οργανώσεις όλων των βαθμίδων, ενάντια στην υπόσκαψη, συκοφάντηση και τρομοκράτησή τους, όπως επιχειρείται (και) με το Κεντρικό Μητρώο Πραγματικά Δικαιούχων (ΚΜΠΔ). Αναφορά επίσης έγινε στους ιμπεριαλιστικούς πολεμικούς σχεδιασμούς στην περιοχή μας, στην αυξανόμενη τουρκική προκλητικότητα, στους κινδύνους που έχουν να αντιμετωπίσουν οι λαοί της περιοχής μας .
Αξίζει να σημειωθεί ότι το μοναδικό ψήφισμα που δεν τέθηκε σε ψηφοφορία (ανάμεσα στα πολυάριθμα άλλα) ήταν εκείνο για το ΚΜΠΔ που τέθηκε από αντιπρόσωπο της ΕΡΓΑΣ. Έπειτα από την πίεση που του ασκήθηκε από τους αντιπροσώπους της ΕΡΓΑΣ, ο πρόεδρος του Συνεδρίου δεσμεύτηκε πως, αφού δεν υπέβαλε το ψήφισμα στο σώμα του Συνεδρίου, θα το υποβάλει στο …νέο ΔΣ του ΕΚΑ (το οποίο πρακτικώς δεν πρόκειται να λειτουργήσει πριν την ενεργοποίηση του ΚΜΠΔ, στο τέλος του τρέχοντα μήνα)!
Οι σ. της ΕΡΓΑΣ, επισημαίνοντας ότι το ζήτημα των νομιμοποιήσεων των συνέδρων δεν είναι μια μικρή ή αδιάφορη διαδικασία (και ότι, αντιθέτως, πάνω σε αυτό πάτησαν οι δυνάμεις που πρωτοστάτησαν στη διαδικασία διάλυσης των συνεδρίων της ΟΙΥΕ και της ΓΣΕΕ το 2019), σημείωσαν την ανάγκη θέσπισης συγκεκριμένων, κατηγορηματικών κριτηρίων για τον αποκλεισμό συνέδρων που διατηρούν την εργοδοτική ιδιότητα μέσα σε σωματεία εργαζομένων και δρουν απέναντι στα συμφέροντα των τελευταίων. Τα κριτήρια αυτά θα πρέπει να εστιάζουν στα συγκεκριμένα πρόσωπα και να μη γίνονται η λαβή για την αποπομπή ολόκληρων σωματείων και την απομάκρυνση των δεκάδων ή εκατοντάδων εργαζομένων των σωματείων (εν προκειμένω) από τη δευτεροβάθμια συνδικαλιστική τους οργάνωση.
Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος
Πέρα από τη λυπηρή, πραγματική ένδεια επιχειρημάτων (ιδεολογικών, πολιτικών, συνδικαλιστικών) τα οποία εξάλλου φαίνεται ότι …δεν απαιτούνται ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας -της ΔΑΣ- (όπως είχε διαμορφωθεί η σύνθεση του σώματος του Συνεδρίου, εξαιτίας της υπόσκαψής του από τις παρατάξεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού), τουλάχιστον απογοητευτική υπήρξε η αντίληψη που καλλιεργήθηκε (και στο συνέδριο αυτό) για τους όρους υπό τους οποίους ένα σωματείο και οι αντιπρόσωποί του νομιμοποιούνται ή όχι να έχουν συμμετοχή στις εργασίες και στην ίδια τη σύνθεση του ΕΚΑ. Βάζοντας το κερασάκι της σε μια τούρτα της δεξιάς, η ΔΑΣ πατώντας σε υπαρκτά φαινόμενα παθογένειας σε μια σειρά σωματείων της επιλογής της, πρότεινε τη μη νομιμοποίηση, όλων συλλήβδην των αντιπροσώπων τους, και την αποπομπή τους από τις διαδικασίες του Συνεδρίου του ΕΚΑ.
Ασχέτως προς την ορθότητα ή όχι των καταγγελιών της ΔΑΣ (το σώμα ψήφιζε ό,τι τυχόν πρότειναν οι αντιπρόσωποι της ΔΑΣ, δηλαδή, η παράταξη του ΚΚΕ μόνη της κέρναγε και μόνη της έπινε), δύο γεγονότα είναι βέβαια :
α) αν τυχόν το Συνέδριο αποφάσιζε να κρίνει με την ίδια συνέπεια και αυστηρότητα όλα τα σωματεία μέλη του που παρουσιάζουν αντίστοιχες παθογένειες, με το ερώτημα της αποπομπής τόσο των συνέδρων όσο και των ίδιων των σωματείων, τα 9/10 αυτών θα τελούσαν υπό … έξωση.
β) ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ, ΕΑΚ επιλέγουν να διατηρούν στη φορμόλη τους εκλεγμένους αντιπροσώπους τους και, υπηρετώντας (και εν προκειμένω) πολιτική υπόσκαψης του συνδικαλισμού και των συλλογικών διαδικασιών, τους παρουσιάζουν μόνο για να ψηφίσουν. Στην άλλη όψη του ίδιου νομίσματος βρίσκεται η ΔΑΣ, η οποία διαμορφώνει στα μέλη της απονεκρωμένα κριτήρια, και λειτουργίες οπαδισμού, φτάνοντας σε πρακτικές δυσφήμισης του συνδικαλισμού.
Οι κάλπες
Το αποτέλεσμα των αρχαιρεσιών, όπως αυτό αποτυπώνεται στις κάλπες για το ΔΣ του ΕΚΑ, πρακτικώς αφήνουν τη ΔΑΣ στην πρώτη θέση, ελαφρώς ενισχυμένη, αλλά χωρίς επιπλέον έδρα. Η ΔΑΚΕ και η ΕΝΟΤΗΤΑ, αν και έλαμψαν ως επί το πλείστον δια της απουσίας τους στις συζητήσεις του Συνεδρίου, ενισχύονται αμφότερες με μία έδρα. Και η ΑΤΕ, με τις ίδιες ψήφους που είχε και το 2017, κερδίζει μία επιπλέον έδρα. Στον αντίποδα, 1 έδρα χάνει η ΕΑΚ, και 2 το ΕΜΕΙΣ, με το σχήμα του Φωτόπουλου να μη κατέρχεται. Η ΕΡΓΑΣ-Ταξική Πορεία εξασφάλισε 4 ψήφους για το ΔΣ του ΕΚΑ, και 2 για αντιπροσώπους στη ΓΣΕΕ.
Αναλυτικά τα αποτελέσματα για το ΔΣ του ΕΚΑ, τα οποία διατηρούν τη γενική εικόνα του 2017, έχουν ως εξής:

Γεύση συνεδρίου
Αυτή τη φορά, μιας και δεν είχε ανοίξει ακόμη επισήμως το Τριώδιο, δεν είχαμε συνέδρους της ΔΑΣ μασκαρεμένους σε μαϊμούδες, όπως είδαμε πέρυσι στο Συνέδριο της ΟΙΥΕ. Μόνο ένα δρώμενο είδαμε μέσα στην αίθουσα συζητήσεων, με σύνεδρο της ΔΑΣ να δίνει μια σακούλα «ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗ» σε ομιλητή της ΕΑΚ (εννοώντας ότι το σωματείο όσο και ο ομιλητής είναι «εργοδοτικοί»). Εννοείται ότι έξω από την αίθουσα συζητήσεων είδαμε πολλά δρώμενα, αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η υπόθεση της αποπομπής των συνέδρων και ολόκληρου του σωματείου υπό τον τίτλο «Ένωση Υπαλλήλων Εμπορίου Τροφίμων και Σούπερ μάρκετ Αθηνών, Πειραιώς, Δήμων και Κοινοτήτων Νομού Αττικής» απασχόλησε ιδιαίτερα το Συνέδριο, καθώς η ΔΑΣ-ΠΑΜΕ υπήρξαν κατηγορηματικοί (εδώ και χρόνια) για τον «εργοδοτικό» χαρακτήρα του σωματείου. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι η ΔΑΣ είχε κανονικότατα συμμετάσχει στις τελευταίες εκλογές του σωματείου αυτού, λαμβάνοντας περίπου 350 ψήφους (στους 6.400 ψηφίσαντες). Τότε, ΠΑΜΕ-ΔΑΣ από τον Ριζοσπάστη αλλά και με σταθερή παρουσία έξω από τον χώρο των εκλογών του σωματείου, καλούσαν τους εργαζόμενους να μη ψηφίσουν στο εργοδοτικό σωματείο, αλλά, αν το κάνουν, να ψηφίσουν ΔΑΣ!
Οι εκπρόσωποι της ΔΑΣ εξήγησαν από το βήμα του 31ου Συνεδρίου του ΕΚΑ ότι έθεσαν υποψηφιότητα στο εργοδοτικό σωματείο για να …εισέλθουν στον μηχανισμό και στις διαδικασίες και να μπορέσουν να αποκαλύψουν σε όλη της την έκταση την εργοδοτική τρομοκρατία και τις νοθείες/παρατυπίες/εργοδοτικό συνδικαλισμό που βασιλεύουν στα Τρόφιμα!
Φοβερά ενδιαφέρουσα ήταν και η ταξική μάχη κορυφής ανάμεσα στο ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η τελευταία, πέρα από την απεργία της 18ης Φεβρουαρίου για το ασφαλιστικό, είχε στο πρόγραμμά της και μελλοντική 48 ωρηαπεργία, ως συνέχεια της 24ωρης απεργίας.
Όμως η ΔΑΣ είχε θέσει ήδη ψήφισμα για το ασφαλιστικό, και το πλαίσιό της προέβλεπε απεργία μόνο για την Τρίτη 18 Φεβρουαρίου.
Η ΑΤΕ δεν είχε να προσθέσει ούτε να αφαιρέσει έστω μισή λέξη από το πολιτικό κείμενο-πλαίσιο της ΔΑΣ, με το οποίο συμφώνησε απόλυτα, και ζήτησε μόνο να προστεθεί στο ψήφισμα της ΔΑΣ η 48ωρη απεργία, για να μη μείνει η 18η Φεβρουαρίου «τουφεκιά στον αέρα».
Η ΔΑΣ γνωρίζοντας ότι είχε τους συσχετισμούς για να ψηφίζει ό,τι θέλει, απάντησε κομψά: «Εμείς θέλουμε και 48ωρη και διαρκείας και γενική απεργία, αλλά πρέπει να δούμε τις διαθέσεις του κόσμου, χωρίς να δεσμευτούμε». Το επιχείρημα αυτό θα μπορούσε να είναι σωστό, με τη διαφορά ότι είναι μια εύσχημη πολιτική μπαρούφα από την πλευρά της ΔΑΣ, η οποία καταργεί τις απεργιακές κινητοποιήσεις που έχουν ξεκινήσει από την πρώτη στιγμή ως 48ωρες ή διαρκείας, χωρίς την απαίτηση μέτρησης των διαθέσεων του κόσμου σε μια πρώτη 24ωρη απεργία. Και πάντως, αν διαβάσει κανείς τον Ριζοσπάστη της 19ης Φεβρουαρίου, είναι βέβαιος ότι, μόνο και μόνο με την κινητοποίηση του ΚΚΕ, είμαστε έτοιμοι όχι μόνο για μια επόμενη 48ωρη, αλλά για τη σοσιαλιστική επανάσταση. Η ΑΤΕ δεν τόλμησε να αντιτάξει επιχείρημα, αλλά …παρακάλεσε τη ΔΑΣ τουλάχιστον να μπει η διατύπωση ότι η 24ωρη απεργία της 18ης Φεβρουαρίου αποτελεί σκαλί σε μια προσπάθεια «απεργιακής κλιμάκωσης», για να δοθεί ένα μήνυμα στους αναγνώστες του ψηφίσματος και στους κινητοποιούμενους. Η ΔΑΣ ήξερε ότι είχε το πάνω χέρι και ότι δεν χρειάζεται να χαρίζεται στους κόλακές της. Επέμεινε, λοιπόν, στη λογική να μη δεσμεύσει το αγωνιζόμενο κομμάτι του ελληνικού λαού και αντιπρότεινε, αντί για «απεργιακή κλιμάκωση», να μπει η διατύπωση «αγωνιστική
κλιμάκωση», πράγμα το οποίο μπορεί να σημαίνει και απεργία, και οτιδήποτε άλλο, χωρίς όμως να είναι και δεσμευτικό για τη διεξαγωγή απεργίας! Κλιμάκωση μιας απεργίας, χωρίς απεργία! Η ΑΤΕ, σκέφτηκε με την πολιτική ωριμότητα που τη διακρίνει, και αποδέχτηκε το πολιτικό σκεπτικό και τα επιχειρήματα της ΔΑΣ! Μια μεγάλη μάχη είχε ήδη κριθεί.

πηγή: Λαϊκός Δρόμος