Η μέρα τα είχε όλα.
Ένα εκατομμύριο άταφους νεκρούς στα βουνά, στα σκοπευτήρια, στα ολοκαυτώματα, στα στρατόπεδα, στην πείνα.
Υψωμένες γροθιές, δίκιο, διεκδίκηση και τσαγανό για ελευθερία.
Δοσίλογους, ρουφιάνους, γερμανοτσολιάδες και ταγματασφαλίτες, έτοιμους για νέους φόνους και γραβατωμένους για αποκατάσταση.
Την αλλαγή φρουράς από τη Γερμανική Κατοχή στη Βρετανική αποικία.
Ακροβολισμένους σκοπευτές, φονιάδες.
Το φρέσκο αίμα της προηγούμενης μέρας.
Την πυροδότηση ενός εμφύλιου, με εγγλέζικη σφραγίδα.
Τον πρόλογο της υποταγής στη Βάρκιζα.
Τον πρόλογο από προσφυγιά, φυλακές και εξορίες.
Αν μια σελίδα από την καταξεσχισμένη ιστορία, έπρεπε να σωθεί είναι αυτή.
Γιατί τα είχε όλα. Τα προηγούμενα και τα επόμενα.
Αυτή η μέρα σφράγισε το σήμερα.
Γι αυτό δεν διδάσκεται σε κανένα σχολείο.
Γιατί μόνη της αυτή η μέρα θα μπορούσε να γίνει πυροκροτητής.

Νίνα Γεωργιάδου