Με αφορμή τις πρόσφατες εκλογές, σχολιάζει ο Π. Αλεξίου, εκπρόσωπος του Μ-Λ ΚΚΕ

1. «Μαύρισε στις 21/5 ο τόπος;» Όχι
Αναμφίβολα οι κάλπες κατέγραψαν μια δεξιά εκλογική μετατόπιση που συντελέστηκε στην ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια. Αυτό αποτύπωσαν τα ποσοστά της ΝΔ που μετά από μια τετραετία βαρβαρότητας, όχι απλά δεν έπεσαν, αλλά σημείωσαν μικρή αύξηση. Αυτό αποτύπωσαν οι ψήφοι (~10%) στα δεκάδες ακροδεξιά και σκοταδιστικά ψηφοδέλτια που εμφανίστηκαν.
Υπήρξε όμως και ποιοτική μεταβολή στις ψήφους των άλλων των κομμάτων. Ακόμη και οι ψήφοι στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη και στον ΣΥΡΙΖΑ του Αντώναρου(!) μπορούν σίγουρα να χαρακτηριστούν πολιτικά πιο «δεξιές» από αυτές του ΣΥΡΙΖΑ του 2015. Αυτό όμως είναι μια στιγμιαία καταγραφή της κάλπης. Δεν προδιαγράφει ένα μοιραίο, άβουλο και σκοτεινό μέλλον. Δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια φωτογραφία των πολιτικών συσχετισμών.
Για την πραγματική αριστερά το χρώμα του μέλλοντος δεν κρίνεται μέσα στο εκλογικό παραβάν μιας Κυριακής. Δεν συνέβη ποτέ και πουθενά αυτό.
Δεν συνέβη ούτε το 2015, για όσους είχαν τέτοιες εκλογικές αυταπάτες.
Το μέλλον κρίνεται και θα κριθεί από τους πολιτικούς συσχετισμούς στο κίνημα, από τη μαζικότητα, τη διάρκεια και την προοπτική των λαϊκών αγώνων. Από την πίστη σε αυτούς.

2. «Φταίει ο κόσμος που δεν καταλαβαίνει;» Όχι
Το βράδυ της 21/5 η απελπισία της ρεφορμιστικής «αριστεράς» και άλλων, για μια ακόμη φορά, οδηγήθηκε στην «ατομική ευθύνη» και στη μεταφυσική. Για το λαό που «δεν καταλαβαίνει», που «βολεύεται», που «χρηματίζεται»… που «ψεκάζεται». Όχι. Οι απαντήσεις για τις ανατροπές στους πολιτικούς συσχετισμούς και στην κοινωνία δεν μπορεί να πέφτουν στη μεταφυσική.
Καμία ερμηνεία από αυτές που ακούγονται δεν μπορεί να απαντήσει γιατί το 2015 οι κάλπες κατέγραψαν μια διαλυτική ήττα της ΝΔ, όπως και του ΠΑΣΟΚ.
Τότε ο λαός καταλάβαινε… αλλά τώρα δεν καταλαβαίνει; Και γιατί;
Ο κόσμος, οι εργαζόμενοι και η νεολαία καταλάβαινε και καταλαβαίνει το ίδιο, τότε και τώρα. Και αυτό που «καταλαβαίνει», καθορίζεται κάθε φορά από τους πολιτικούς συσχετισμούς, από την κατάσταση της «συλλογικής συνείδησης». Η αναζήτηση αυτής της απάντησης δεν μπορεί παρά να βρεθεί στις πολιτικές γραμμές που κυριάρχησαν και «συγκρούστηκαν» στην κοινωνία όλο το προηγούμενο διάστημα και σε αυτές που υπηρέτησαν δυνάμεις που αναφέρονται στην αριστερά.

3. Η «συντηρητική στροφή» έγινε στις 21/5; Όχι
Οι κάλπες μπορούν απλά να αποτυπώνουν μια μεταβολή και όχι από μόνες τους να παράγουν ανατροπές συσχετισμών. Πιο απλά η κατάσταση στην κοινωνία, στα συνδικάτα και τους συλλόγους είναι και ήταν τόσο «μαύρη ή άσπρη» στις 22/5, όσο ήταν και στις 20/5.
Τέσσερα χρόνια τώρα και με εξαίρεση ίσως τις μέρες των κινητοποιήσεων που ακολούθησαν τα Τέμπη, η κυβέρνηση της ΝΔ και η κυρίαρχη προπαγάνδα επιδίωξαν και σε ένα βαθμό κατάφεραν να εδραιώσουν αυτή τη δεξιά ιδεολογικοπολιτική μετατόπιση.
Δεν το κατόρθωσαν μόνοι τους.
Δεν θα ήταν δυνατό να επιτευχθεί χωρίς τη συμβολή και τη στήριξη όλων των κομμάτων και ειδικά αυτών που αναφέρονται στην αριστερά, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και το ΜέΡΑ25:
Με το κάλεσμα του Μητσοτάκη για την «εθνική συσστράτευση» στα γεγονότα του Έβρου
Με την «εθνικά ομόψυχη» καταδίκη του αντιμνημονιακού αγώνα στην πλακέτα της «Μαρφίν»
Με την τριετή πολιτική αξιοποίηση της πανδημίας, το αντιδραστικό ιδεολόγημα της «ατομικής ευθύνης», τα χουντικού τύπου μέτρα, την αποδοχή της υποχρεωτικότητας
Με το λουκέτο στο συνδικαλιστικό κίνημα, όταν περνούσε ο νόμος Χατζηδάκη
Μέχρι και τον ακραίο συμβολισμό, το επίδομα των 600€ στα γκλομπ της τετραετίας,

Τα κόμματα αυτά υπέκυψαν, συμμορφώθηκαν, σύρθηκαν και τελικά μετατράπηκαν σε στήριγμα αυτής της πολιτικής, μετατράπηκαν σε ισχυρό ιμάντα μετατόπισης του πολιτικού σκηνικού προς τα δεξιά, έστρωναν στην πραγματικότητα ένα μεγάλο χαλί στην επέλαση του Μητσοτάκη και τον ιδεολογικό πυρήνα του νεοφιλελευθερισμού.

4. «Έπρεπε να είχαμε ψηφίσει όλοι ΣΥΡΙΖΑ;» Όχι
Η νίκη της δεξιάς μετά από μια τετραετία σαρωτικών αντιλαϊκών και αντιδημοκρατικών νόμων και μέτρων συνιστά μια αρνητική καταγραφή: Όχι η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η νίκη της Δεξιάς. Το γεγονός δηλαδή ότι δεν αποδοκιμάστηκε, δεν καταγγέλθηκε αυτή η πολιτική.
Μετά τα exit polls, κάποιοι σκόπιμα, κάποιοι άλλοι οδηγούμενοι από την απογοήτευση, έπλασαν ένα κάλπικο δίλημμα για να κυριαρχήσει μετά την κάλπη.
Εάν είχαμε ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ, «θα έπαιρνε ένα μήνυμα ο Μητσοτάκης και το σύστημα» λένε.
Όχι λέμε εμείς. «Αν είχε βγει ο ΣΥΡΙΖΑ», τα πράγματα δεν «θα ήταν καλύτερα για το λαό». Γιατί το μόνο που θα κατάφερνε εφαρμόζοντας την πολιτική της δεξιάς, όπως έκανε και το 2015, θα ήταν να την επαναφέρει στο προσκήνιο ακόμα πιο αποθρασυμένη.
Όχι. Είναι άλλο ζήτημα ότι έπρεπε να καταψηφιστεί, να απορριφθεί η πολιτική της ΝΔ και τελείως άλλο αν έπρεπε να υπερψηφιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ.
Για το Μ-Λ ΚΚΕ βασικό πολιτικό πρόταγμα για τις 21/5 ήταν το «ούτε ΝΔ-ούτε ΣΥΡΙΖΑ». Η καταδίκη αυτής της πολιτικής απαιτούσε την αποδοκιμασία όλων όσων την υπηρέτησαν και την υπηρετούν. Και όχι την εναλλαγή τους.

Είναι ανάγκη να βγάλουμε συμπεράσματα; Ναι

Στη βαρβαρότητα της τετραετίας της ΝΔ και στο εκλογικό αποτέλεσμα του τέλους της, πρέπει να διαβάσουμε σωστά τα αίτια για τη διαμόρφωση της σημερινής αρνητικής πραγματικότητας.

1. Η ΝΔ του 2015, στα πρόθυρα της διάλυσης, αναστήθηκε, αναγεννήθηκε και επέστρεψε αποθρασυμένη λόγω της προηγούμενης διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Στην τετραετία του ξεπλύθηκε όλη η πολιτική της δεξιάς. Ξεπλύθηκε ο «διαβολικά καλός Τραμπ», η ΕΕ και τα μνημόνια, η πολιτική της εξάρτησης και της υποτέλειας, το ΝΑΤΟ, οι βάσεις και οι εξοπλισμοί, οι ιδιωτικοποιήσεις και οι πλειστηριασμοί, τα πάντα. Δεν υπήρχε αντιδραστική ανατροπή και νόμος της κυβέρνησης της ΝΔ για τον οποίο να μην είχε προηγηθεί ο «πρόλογος» ή το «κυρίως θέμα» από την τετραετία ΣΥΡΙΖΑ.
Για αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ «δεν έκανε αντιπολίτευση» επειδή δεν μπορούσε. Όχι γιατί δεν «ήθελε». Αυτός ήταν και ο λόγος που το 2019 η ΝΔ επέστρεψε δικαιωμένη.

2. Στη διάρκεια αυτής της τετραετίας, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΜέΡΑ25 και ΚΚΕ – με διαφορετικό ρόλο, συμβολισμό και ευθύνες – πρόσφεραν σε αυτή τη βάρβαρη και εγκληματική πολιτική από ανοχή και συμμόρφωση μέχρι προσαρμογή, ακόμη και στήριξη. Και είναι χαρακτηριστικό ότι το ΚΚΕ, που θεωρεί χειρότερη κυβέρνηση αυτή του ΣΥΡΙΖΑ από της ΝΔ (!), πρόσφερε συμμόρφωση και τελικά στήριξη στη Δεξιά, από την πλακέτα της Μαρφίν, μέχρι και το επίδομα στα σώματα καταστολής.

Πρόκειται στην πραγματικότητα για ένα δεύτερο ιστορικό ξέπλυμα της δεξιάς μετά το «βρόμικο ’89» και το «η δεξιά άλλαξε», του Φλωράκη.
Αυτοί ήταν οι λόγοι που το 2023 η ΝΔ αύξησε τα ποσοστά της μετά από μια τέτοια τετραετία.

Με το λαό και τους αγώνες για μια πραγματική αριστερά; Ναι
Η μόνη ρεαλιστική και εφικτή προοπτική. Η επιτακτική ανάγκη των καιρών
Δεν υπάρχει αριστερά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Δεν υπάρχει αριστερά της εξάρτησης, της υποτέλειας και των μνημονίων.
Δεν υπάρχει η αριστερά που μετράει τις ελπίδες του λαού στο παραβάν.
Αυτή είναι η «αριστερά», που – εδώ και 13 χρόνια που ο λαός μας συνθλίβεται από την επιβολή και την πολιτική των μνημονίων – δοκιμάζεται ξανά και ξανά και αποδεικνύεται λίγη, ανεπαρκής και τελικά επικίνδυνη για τα συμφέροντα και τους αγώνες του.
Αυτή η «αριστερά» υπονόμευσε τους μεγάλους λαϊκούς αγώνες του 2011.
Όταν στις συνθήκες πολιτικής κρίσης που δημιούργησαν εκείνες οι συγκλονιστικές απεργιακές συγκεντρώσεις, αυτό που έκαναν ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, ήταν να πιάσουν από μια πλατεία και να ζητούν… εκλογές. Εκλογές!
Σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές της μεταπολίτευσης, έδειξαν στο λαό τα παραβάν.
Πρόσφεραν λύση και διέξοδο στο σύστημα!
Όσο και αν ψάξει κανείς στα τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα δεν θα βρει καμία διαφορά στις προτάσεις αυτών των δυνάμεων στην πράξη. Ακόμη και το λαϊκό ξέσπασμα μετά τα Τέμπη, όλη η αγωνία τους ήταν πώς θα το μετασχηματίσουν σε ψήφους.

Δεν διαβάζουμε τις εξελίξεις στην κοινωνία στα εκλογικά ποσοστά
Δεν απελπιζόμαστε από αυτά. Οι κάλπες κατέγραψαν αλλαγές που είχαν συντελεστεί.
Θετικό μήνυμα σε αυτό το κλίμα, οι χιλιάδες λαού που κόντρα στην δεξιά εκλογική μετατόπιση, αναζήτησαν την ενίσχυση αριστερών ψηφοδελτίων, όπως συνέβη και με το Μ-Λ ΚΚΕ.
Ελπιδοφόρο γεγονός αποτελεί η – μετά από πολλά χρόνια – μαζική έξοδος του λαού για το έγκλημα των Τεμπών. Ήταν οι μέρες που αμφισβητήθηκε πραγματικά η πολιτική ηγεμονία της δεξιάς. Να κρατήσουμε αυτή την αλήθεια. Ό,τι και αν βγάλει η κάλπη στις 25 Ιούνη και όσο και αν η κυρίαρχη προπαγάνδα προλογίζει τη «σταθερότητα», θα υπάρξουν κοινωνικές αναταράξεις. Η σταθερότητά τους θα αποδειχθεί εύθραυστη στην επόμενη μεγάλη αγωνιστική έξοδο του λαού μας.

Να παλέψουμε για αυτήν.
Δεν υπάρχει καμία θετική, καμία προοδευτική κοινωνική εξέλιξη που να μην έχει πίσω της αγώνες του λαού και της νεολαίας. Η ύπαρξή τους είναι απαράβατος ιστορικός όρος.
Δεν υπάρχει πραγματική αριστερά αν δεν υπηρετεί αυτούς τους αγώνες.
Και η ανάγκη για την αναγέννηση αυτής της αριστεράς είναι επιτακτική!
Στις δύσκολες συνθήκες κρίσης, όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των πολέμων, ενάντια στην εγχώρια πολιτική της εξάρτησης και της υποτέλειας, η ύπαρξη αυτής της αριστεράς είναι το ζητούμενο.
Μακριά από αδιέξοδους εγκλωβισμούς, πρέπει περισσότερο από ποτέ να πιστέψουμε στη δύναμη αυτών των αγώνων. Αποτελεί τη μοναδική ρεαλιστική και εφικτή πρόταση.
Να στηρίξουμε τις δυνάμεις που παλεύουν για αυτή τη προοπτική. Στην κάλπη, στα σωματεία, στους δρόμους, να συμπορευτούμε με τις δυνάμεις της αντίστασης και του αγώνα.

Τίποτα δεν «μαύρισε». Το μέλλον μας στους αγώνες!
Εμπρός για μια πραγματική αριστερά! Γι΄ αυτό πρέπει να στηρίξουμε Μ-Λ ΚΚΕ