Με μεγάλη επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκδρομή του 11ου κάμπινγκ της Πορείας, η οποία πραγματοποιήθηκε στο χωριό της Παύλιανης.
Μετά την εξιστόρηση γνωστών και άγνωστων επεισοδίων της ελληνικής μυθολογίας που έλαβαν χώρα στην περιοχή κατά τη διάρκεια της μετακίνησης προς το χωριό, πρώτος σταθμός ήταν το μνημείο πεσόντων της μάχης της Παύλιανης. 80 χρόνια πριν, ο ΕΛΑΣ κατατρόπωσε στην περιοχή τις πολυαριθμότερες και πολύ καλύτερα εξοπλισμένες δυνάμεις των Ιταλών φασιστών, γράφοντας μία ακόμη λαμπρή σελίδα στην εποποιία της εαμοελασίτικης αντίστασης.
Οι σύντροφοι, οι συναγωνιστές και οι φίλοι της Πορείας πορεύτηκαν με το πανό και τις σημαίες, φωνάζοντας συνθήματα μέχρι το μνημείο.
Εκεί ο σύντροφος Δημήτρης Κουφοβασίλης κατέθεσε στεφάνι εκ μέρους του Κεντρικού Συμβουλίου της Πορείας, κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη των νεκρών μαχητών του ΕΛΑΣ υπό τους ήχους του «Επέσατε θύματα», ενώ στη συνέχεια μίλησε για το ιστορικό της μάχης της Παύλιανης.
Έπειτα, ο σύντροφος Στέλιος Καραμήτσος, στέλεχος του Μ-Λ ΚΚΕ και της Κομματικής Οργάνωσης Φθιώτιδας, πραγματοποίησε μια μεστή και ουσιαστική ομιλία για τη σημασία και τα διδάγματα του εαμοελασίτικου αγώνα για τους σημερινούς αγώνες του λαού και της νεολαίας.
Παραθέτουμε στη συνέχεια α) μια περίληψη όσων από στήθους παρουσίασε ο σ. Δημήτρης Κουφοβασίλης για το ιστορικό της μάχης και β) την τοποθέτηση του Στέλιου Καραμήτσου.
Περίληψη της παρουσίασης του σ. Δημήτρη Κουφοβασίλη:
Για την Κεντρική – Ανατολική Ρούμελη το αρχηγείο του ΕΛΑΣ εγκαταστάθηκε στην Ορεινή Παρνασσίδα, στο Μαυρολιθάρι όπου βρίσκονταν σε ετοιμότητα 300 – 400 άνδρες για εφεδρεία.
Τα χαράματα, οι Ιταλοί ξεκίνησαν από το Πουρναράκι και μπήκαν στην Οίτη, κατευθυνόμενοι προς την Παύλιανη. Οι αντάρτες είχαν στήσει ενέδρες στα νότια του χωριού.
Όταν ένας φασίστας βγαίνοντας από τη φάλαγγά του έπεσε πάνω σε έναν αντάρτη, δόθηκε το σύνθημα. Ήταν 11 η ώρα το πρωί. Ο Καλλίας είχε δώσει ρητή εντολή να γίνεται οικονομία πυρομαχικών. Κάθε σφαίρα έπρεπε να βρίσκει τον στόχο.
Ύστερα από το πρώτο χτύπημα των ανταρτών, η κύρια δύναμη των φασιστικών ιταλικών στρατευμάτων πήρε αμέσως διάταξη, επιτιθέμενη καταιγιστικά, αρχίζοντας να κυκλώνει απειλητικά και χτυπώντας αδιάκοπα.
Σε αυτό το πολύ δύσκολο σημείο της μάχης, κατέφθασαν τα άλλα τμήματα του Αρχηγείου της Παρνασσίδας που συνενώθηκαν με τους μαχητές. Για να αποκόψουν και να εξοντώσουν τους Ιταλούς φασίστες χωρίστηκαν σε 3 τμήματα. Το 1ο τμήμα, με επικεφαλής τον Καπετάν Ερμή -τον καπετάνιο του Αρχηγείου-, θα χτυπούσε κλείνοντας τη διαφυγή των Ιταλών προς την Οίτη. Το 2ο τμήμα, με επικεφαλής το Νικηφόρο -το διοικητή του Αρχηγείου- θα επιτίθονταν στο κέντρο και το 3ο τμήμα, με τον αείμνηστο Διαμαντή, θα έδινε το αποφασιστικό χτύπημα μαζί με το Λόχο του Καλλία.
Οι Ιταλοί υποχώρησαν. Κάποιοι οχυρώθηκαν στην Οίτη, αλλά καταδιώχθηκαν από το τμήμα του Καπετάνιου Ερμή. Άλλοι έφυγαν προς το δάσος και έπεσαν πάνω στο Νικηφόρο, ενώ όσοι έτρεξαν στα νότια, προς τη γέφυρα του Ασωπού, αφού τσακίστηκαν από το Διαμαντή και το Λόχο του Καλλία, βρέθηκαν αντιμέτωποι με τα «φίλια» πυρά των χιτλερικών που τους πέρασαν για αντάρτες. Ακόμη, όποιοι Ιταλοί κατέληξαν στο Σκλήθρο, τους περίμενε η μαχητική ομάδα του χωριού. Ώσπου να νυχτώσει όλα είχαν τελειώσει.
Τελικά οι ιταλικές δυνάμεις αποκρούστηκαν και εγκατέλειψαν την περιοχή μετά από την νέα μάχη, ανάλογη προς εκείνη της Παύλιανης που θα λάβαινε χώρο αργότερα στην περιοχή της Καλοσκοπής.
Η προσπάθεια τους να εκμηδενίσουν τις αντάρτικες δυνάμεις είχε αποτύχει ολοκληρωτικά, ενώ η εκστρατεία αυτή τους είχε στοιχίσει σοβαρότατες απώλειες.
Τοποθέτηση του σ. Στέλιου Καραμήτσου:
Συντρόφισσες και σύντροφοι , συναγωνιστές και συναγωνίστριες, φίλες και φίλοι
Βρισκόμαστε εδώ στην Παύλιανη, όπου πριν από 80 χρόνια γράφτηκε μια ακόμη λαμπρή σελίδα ηρωισμού του λαού μας. Εδώ δόθηκε μια από τις πιο κορυφαίες μάχες του ΕΑΜ – ΕΛΑΣ της Ρούμελης με τους Ιταλούς φασίστες που προχωρούσαν στην πρώτη εκκαθαριστική τους επιχείρηση στην περιοχή της Ελεύθερης Ελλάδας.
Στις 3 Ιούνη του 1943 βρήκαν απέναντί τους 200 περίπου μαχητές με επικεφαλής τους Καλλία (ανθυπολοχαγός Χαράλαμπος Μώκος) τον καπετάνιο Παναγιώτη Τζιβάρα και τον Πολιτικό Επίτροπο Δήμο Μαλούκο. Αυτοί αποτελούσαν το αρχηγείο του 1ου λόχου τάγματος Παρνασσίδος και σκοτώθηκαν και οι τρεις τους, μαζί με άλλους 27 στην Αγ. Τριάδα Καλοσκοπής στις 5/1/1944, σε χιτλερική ενέδρα.
Αυτός ο λόχος χωρίς βαρύ οπλισμό και ελάχιστα πυρομαχικά, τα έβαλε με ολόκληρο τάγμα τουλάχιστον 1.200 Ιταλών με ισχυρό οπλισμό και αεροπορική υποστήριξη. Και τους κατατρόπωσε μέσα σε λίγες μόνο ώρες.
***
Η μάχη της Παύλιανης είναι μια ακόμη ηρωική στιγμή που έγραψε ο λαός μας στον αγώνα του ενάντια στον φασίστα κατακτητή. Τις περήφανες αυτές ιστορικές παραδόσεις επιδιώκουν να καπηλευτούν και να απονευρώσουν από το βαθύτερο πολιτικό και ιστορικό τους περιεχόμενο οι «κεφαλές» του τόπου όπως έγινε και πρόσφατα (και κάθε χρόνο) στην επέτειο για τα 80 χρόνια της Μάχης της Παύλιανης, ή γίνεται κάθε χρόνο στον Γοργοπόταμου στην Υπάτη και αλλού.
Ο Ελληνικός Λαός από τους πρώτους μήνες της τριπλής φασιστικής κατοχής ξεκίνησε την αντίστασή του και με μπροστάρη το επαναστατικό ΚΚΕ δημιουργεί το έπος της Εθνικής Αντίστασης.
Σε μια περίοδο όπου η κυρίαρχη τάξη πρόδιδε ανοιχτά ή κρυφά τους αγώνες του λαού, διασπούσε την ενότητά του και έκανε πιο βασανιστική και αιματηρή την πάλη του, το KKE πρόκρινε το δρόμο της αντίστασης με τη δημιουργία του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου.
Η γραμμή που προηγούμενα επεξεργάστηκε η Κομμουνιστική Διεθνής, που αναπόσπαστο τμήμα της αποτελούσε το ΚΚΕ από την ίδρυσή του, για τα αντιφασιστικά λαϊκά μέτωπα και το γράμμα του γραμματέα Ν. Ζαχαριάδη από την φυλακή έβαλαν τα θεμέλια για τη δημιουργία του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ που γύρω τους συσπειρώθηκε και πάλεψε ο ελληνικός λαός για μια Ελλάδα λεύτερη, ανεξάρτητη και λαοκρατούμενη.
Δίπλα στα παραπάνω, η ΕΑΜική Λαϊκή Αλληλεγγύη για να μην πεινάσει ο λαός μας στην κατοχή, οι απελευθερωμένες περιοχές με την Αυτοδιοίκηση και τη Λαϊκή Παιδεία.
«Δίπλα στο κύριο μέτωπο και ο κάθε βράχος, η κάθε ρεματιά, το κάθε χωριό, καλύβα με καλύβα, η κάθε πόλη σπίτι με σπίτι, πρέπει να γίνει φρούριο του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα» έγραφε ο Ζαχαριάδης στο γράμμα του από τις φυλακές καλώντας τους κομμουνιστές και όλο το λαό να παλέψουν ενάντια στη φασιστική ιταλική εισβολή.
Η γραμμή, την οποία καθόριζε το γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη, έκφραζε με πρωτοβουλία και τόλμη, μέσα στις ιδιαίτερες συνθήκες της χώρας, τις γενικές οδηγίες που διαμόρφωσε και πρόβαλε η Κομμουνιστική Διεθνής για τον αγώνα ενάντια στο φασισμό και τον πόλεμο. Οι οδηγίες αυτές είχαν αποτυπωθεί στις αποφάσεις του ΚΚΕ που είχαν παρθεί πριν ακόμα επιβληθεί η μοναρχοφασιστική μεταξική δικτατορία.
Τέτοιες ήταν οι αποφάσεις της 4ης Oλομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ (Σεπτέμβριος 1935) και στη συνέχεια οι αποφάσεις του 6ου συνεδρίου του ΚΚΕ (Δεκέμβριος 1935), που βασίζονταν στις ιστορικές αποφάσεις του 7ου (τελευταίου) συνεδρίου της Κομμουνιστικής Διεθνούς, που είχε συγκληθεί λίγο νωρίτερα (25 Ιούλη – 20 Αυγούστου 1935).
Οι πολιτικές διαβουλεύσεις που ξεκινούν το καλοκαίρι του 1941, καταλήγουν στις 27 Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς στην ίδρυση του EAM.
***
Το ζήτημα της ένοπλης αντίστασης κατά του κατακτητή ήταν στην ημερήσια διάταξη από την πρώτη στιγμή που η χώρα βρέθηκε υπόδουλη του φασισμού.
Επρόκειτο για μια αναγκαιότητα που ο ελληνικός λαός την αντιλαμβανόταν μέσα από την ίδια του την πείρα και που το επαναστατικό ΚΚΕ δεν είχε καμία δυσκολία να αναγνωρίσει από την πρώτη στιγμή, με βάση τη γενική ιδεολογικοπολιτική του γραμμή.
Στις 16 Φλεβάρη του 1942 κυκλοφόρησε πλατιά στην Αθήνα και στην Επαρχία η ιδρυτική διακήρυξη του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΣ), του μαχητικού δηλαδή τμήματος του ΕΑΜ, που έμελλε να γράψει απαράμιλλες σελίδες ηρωισμού στον αγώνα κατά της φασιστικής κατοχής και να δώσει ξανά στη χώρα τη λευτεριά της. Η 16η του Φλεβάρη έμεινε στην ιστορία ως η ημέρα ίδρυσης του ΕΛΑΣ
Εύλογα καταλαβαίνει κανείς πως η εποποιία της Εθνικής Αντίστασης είναι το συνειδητό έργο πριν απ’ όλα των κομμουνιστών καθώς και των χιλιάδων λαϊκών αγωνιστών που έδωσαν τα πάντα στον αγώνα.
Γύρω τους, στην πορεία του αγώνα, συγκεντρώθηκε η τεράστια πλειοψηφία της εργατικής τάξης, της αγροτιάς και όλων των εργαζομένων. Οργανώθηκαν στην Eθνική Aλληλεγγύη πάνω από 2.700.000 άτομα. Στο EAM πάνω από 1.800.000 άνθρωποι. Στην EΠON 650.000 νέοι και νέες. Στον θρυλικό EΛAΣ πάνω από 140.000 μαχητές και μαχήτριες.
Πέρα από τον δοξασμένο ένοπλο αγώνα του EΛAΣ, του EΛAN και της πολιτοφυλακής, που ανάγκασε τους Γερμανούς κατακτητές να διατηρούν στην Ελλάδα πολλές μεραρχίες που τόσο είχαν ανάγκη στο Ανατολικό Μέτωπο, το ΕΑΜ δημιούργησε την Ελεύθερη Ελλάδα, οργάνωσε μαζικούς αγώνες και πέτυχε να σώσει το λαό από τον εφιάλτη της πείνας.
Πέτυχε να εμποδίσει την πολιτική επιστράτευση και να σταματήσει την επέκταση της βουλγαρικής κατοχής. Οργάνωσε απεργίες, διαδηλώσεις, ίδρυσε την κυβέρνηση του βουνού, την Πολιτική Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης.
***
Όλα αυτά δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις, ώστε ύστερα απ’ το διώξιμο των κατακτητών να ανέβουν στην εξουσία οι λαϊκές δυνάμεις.
Αντί γι’ αυτό όμως ξανάρθαν οι Άγγλοι ιμπεριαλιστές (και μετέπειτα οι αμερικανοί) και στην εξουσία επιβλήθηκαν οι μαύρες δυνάμεις της πλουτοκρατικής ολιγαρχίας.
Η πολιτική της καθοδήγησης του ΚΚΕ κυριαρχούνταν από την αντίληψη πως «δεν μπορούμε να τα βγάλουμε πέρα με τους Άγγλους». Γι’ αυτό ο αγώνας δεν κατευθυνόταν στην κατάληψη της εξουσίας και στο διώξιμο όλων των ξένων κατακτητών, αλλά στην προετοιμασία της λεγόμενης «ειρηνικής μεταπολεμικής εξέλιξης». Αυτό το σφάλμα οδήγησε στις προδοτικές συμφωνίες του Λιβάνου και της Καζέρτας και τελικά στη συνθηκολόγηση της Βάρκιζας.
Η καθοδήγηση του ΚΚΕ, διαστρεβλώνοντας την έννοια του εθνικού αγώνα, που είναι αντιιμπεριαλιστικός – ταξικός αγώνας, διακήρυξε στη 10η ολομέλεια πως δεν κάνουμε ταξικό αγώνα αλλά εθνικό. Αφαίρεσε δηλ. από τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα την ταξική του ουσία και σύμφωνα με την αντίληψη αυτή ήθελε και ο ΕΛΑΣ «να αποτελέσει εθνικό στρατό, αντάξιο των προσδοκιών του έθνους».
Όταν εκδηλώθηκε η ένοπλη αγγλική επέμβαση το Δεκέμβρη 1944, οι κομμουνιστές κι ο λαός της Αθήνας και του Πειραιά πρόβαλαν ηρωική αντίσταση, που θα μείνει για πάντα στην ιστορία σαν ένας από τους πιο υψηλούς τίτλους τιμής για το λαό και το έθνος μας. Η καθοδήγηση όμως του ΚΚΕ, μη πιστεύοντας στη δυνατότητα μιας νίκης, δεν προχώρησε σε αποφασιστική αναμέτρηση και άφησε έξω από τη σύγκρουση τις κύριες δυνάμεις του ΕΛΑΣ, προσπαθώντας να πετύχει ένα συμβιβασμό με τους Άγγλους.
Έτσι, ενώ υπήρχαν όλες οι δυνατότητες, παρά τα λάθη που είχαν προηγηθεί, με μια αποφασιστική κινητοποίηση όλων των δυνάμεων για μια νίκη πάνω στους ’Άγγλους, οδηγηθήκαμε αντίθετα στη Βάρκιζα.
Με τη «συμφωνία της Βάρκιζας» ο ΕΛΑΣ παράδωσε τα όπλα, νομιμοποιήθηκε η δίωξη των αγωνιστών της αντίστασης και στην εξουσία εγκαταστάθηκαν οι αντιδραστικές δυνάμεις, που κάτω από την άμεση καθοδήγηση και ενίσχυση των άγγλων ιμπεριαλιστών εξαπέλυσαν αμέσως το μονόπλευρο αιματηρό, δολοφονικό εμφύλιο πόλεμο ενάντια στο λαϊκοδημοκρατικό κίνημα όπως Ελλάδας.
Μετά τη Βάρκιζα και ενώ ο μοναρχοφασισμός αιματοκυλούσε το λαό και τη χώρα, ο πολιτικός στόχος της ηγεσίας του ΚΚΕ ήταν η επίτευξη ενός συμβιβασμού με τους Άγγλους και την εσωτερική αντίδραση. Είναι ο λόγος που ο ένοπλος αγώνας του 1946-1949 χρησιμοποιήθηκε όχι σαν η ανώτατη μορφή πάλης για την κατάληψη της εξουσίας, αλλά σαν ένα μέσο πίεσης για να εξαναγκασθεί η εσωτερική αντίδραση να αποδεχθεί μία «έντιμη δημοκρατική λύση».
***
Ο ελληνικός λαός σήμερα βρίσκεται μπροστά σε μια πολύ δύσκολη ιστορική περίοδο. Μετά από μια δεκαετή μνημονιακή λεηλασια βρίσκεται αντιμέτωπος με μια νέα ολόπλευρη κοινωνική κρίση ως αποτέλεσμα της εγκληματικής δεξιάς πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων.
Με την πολεμική φωτιά να κατακαίει την Ουκρανία και να απειλεί να επεκταθεί παγκόσμια η κυβέρνηση της ΝΔ, υπηρετώντας πιστά το δόγμα της υποτέλειας «ανήκομεν εις την Δύσιν», εμφανίζεται ως ο καλός υπηρέτης της περιοχής που ικανοποιεί όλες τις αμερικανονατοϊκές απαιτήσεις.
Σε μια περίοδο που εξελίσσονται επικίνδυνες, για τα εθνικά συμφέροντα, διευθετήσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, έχει μετατρέψει τη χώρα σε στρατιωτικό πολεμικό προγεφύρωμα, ενώ το Αιγαίο και τα σύνορα του παραδίδονται στις νατοϊκές φρεγάτες. Ο Μητσοτάκης βαφτίζει τα νησιά μας Νατοϊκά!
Σε ένα περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από σφοδρούς ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς ανάμεσα στις ΗΠΑ, τη Ρωσία, την ΕΕ και την Κίνα, η ασφυχτική πρόσδεση στις ΗΠΑ και την ΕΕ και ο ρόλος πλασιέ των αμερικανονατοϊκών συμφερόντων μόνο επικίνδυνες εξελίξεις μπορεί να σημαίνουν για το λαό μας.
Σήμερα στην Ελλάδα, η πραγματικότητα μιας βαθιά εξαρτημένης χώρας επιβάλλει τον αγώνα για την αποτίναξη του ιμπεριαλιστικού ζυγού, επιβάλλει τον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία. Η ανάγκη αυτή δεν αποτελεί κάποια εφεύρεση, αλλά υπάρχει, διαπερνά όλες τις εκφάνσεις της πολιτικής ζωής.
Η πραγματική αριστερά και το κομμουνιστικό μαρξιστικό λενινιστικό κίνημα οφείλει να αναλάβει αυτό το χρέος και υπερασπίζοντας τις ιστορικές παρακαταθήκες, να σηκώσει ψηλά τα λάβαρα του αγώνα για Ειρήνη-Δουλειά-Δημοκρατία-Εθνική Ανεξαρτησία και Σοσιαλισμό.
Η εκδήλωση μνήμης και τιμής της Πορείας για τους πεσόντες ΕΛΑΣίτες της μάχης της Παύλιανης αποτέλεσε την αρχή μιας ιδιαίτερα επιτυχημένης εκδρομής, η οποία συνεχίστηκε στο Πάρκο της Παύλιανης, όπου με πολύ μεράκι οι σύλλογοι της περιοχής έχουν φτιάξει μία πολύ όμορφη διαδρομή με ξύλινες κατασκευές, κούνιες, παιχνίδια για μικρούς και μεγάλους κατά μήκος του ποταμού Ασωπού. Οι συναγωνιστές και οι φίλοι της Πορείας είχαν την ευκαιρία να περιηγηθούν σε έναν τόπο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, να δουν τα πολυβολεία του ΔΣΕ στην περιοχή, αλλά και να επισκεφτούν το χωριό της Παύλιανης, γεμάτο πρωτότυπες πινακίδες, στίχους και ρητά, σαν συνέχεια του πάρκου στους πρόποδες της Οίτης.
Η σημερινή μέρα έκλεισε με τη μουσική των Γιώργου Κωνσταντινίδη και Αργύρη Καραγγελή, που συνόδευσαν με έντεχνα, λαϊκά και παραδοσιακά τραγούδια το 11ο κάμπινγκ της Πορείας που συνεχίζεται με ενθουσιασμό και ολοένα και μεγαλύτερη συμμετοχή! Οι φίλοι της Πορείας παρακολούθησαν μια πολύ καλή μουσική βραδιά, διασκέδασαν και χόρεψαν μέχρι αργά τις μεταμεσονύχτιες ώρες.
e-prologos.gr
