Η «Αναγέννηση» σήκωσε αποφασιστικά τη σημαία της καταγγελίας του διεθνούς και ελληνικού ρεβιζιονισμού και, ταυτόχρονα, πρόβαλε μια συγκροτημένη ιδεολογική και πολιτική γραμμή για το λαϊκό κίνημα της χώρας συνεπή προς τις αρχές του μαρξισμού – λενινισμού. Αποτέλεσε την ανοικτή και πιο ολοκληρωμένη έκφραση των αντιρεβιζιονιστικών αντιστάσεων που εκδηλώθηκαν μετά το 1956, με τις εξεγέρσεις κομμουνιστών της πολιτικής προσφυγιάς κατά της χρουστσωφικής επέμβασης στα εσωτερικά του ΚΚΕ, με τους ιδεολογικούς αγώνες στο στρατόπεδο πολιτικών εξορίστων του Αη Στράτη, με τη δημιουργία των «Ιστορικών Εκδόσεων» το 1963, με τη συγκρότηση της Μαρξιστικής – Λενινιστικής Οργάνωσης των Πολιτικών προσφύγων στις ανατολικές χώρες το 1964.

Υπήρξε καρπός της γενναίας ιστορικής πρωτοβουλίας που ανέλαβε μια μικρή ομάδα αγωνιστών – κομμουνιστών, προερχόμενη από τα ηρωικά σπλάχνα του επαναστατικού ΚΚΕ, με στόχο να υπερασπίσει τον μαρξισμό – λενινισμό, τις αγωνιστικές παραδόσεις του κομμουνιστικού και λαϊκού κινήματος της πατρίδας μας και να συμβάλει -όπως το σηματοδοτεί και ο τίτλος του περιοδικού- στην αναγέννηση του κομμουνιστικού και λαϊκού κινήματος που είχε μπει κάτω από την κυριαρχία του ρεβιζιονισμού στο ΚΚΕ σε μια πορεία εκφυλισμού.

Μισό αιώνα μετά από αυτή την πρωτοβουλία, όταν πλέον οι ολέθριες συνέπειες της γραμμής του ρεβιζιονισμού -η παλινόρθωση του καπιταλισμού στις άλλοτε σοσιαλιστικές χώρες και το μεγάλο πισωγύρισμα του κομμουνιστικού και λαϊκού κινήματος- είναι καταφανείς, έχει μεγάλη σημασία να αναδείξουμε την αξία της και να εκτιμήσουμε την ιστορική συνεισφορά της.

Η «Αναγέννηση», που κυκλοφόρησε από το 1964 έως το 1967, έθεσε τα ιδεολογικά – πολιτικά και οργανωτικά θεμέλια πάνω στα οποία χτίστηκε τα επόμενα χρόνια το μαρξιστικό – λενινιστικό κίνημα, που συνεχίζει μέχρι τις μέρες μας τη μεγάλη προσπάθεια και τους αγώνες για την ανασυγκρότηση του κομμουνιστικού κινήματος.

Μέσα από τις σελίδες της, αλλά και μέσα από βιβλία που εκδόθηκαν από τον πυρήνα των κομμουνιστών που την συγκρότησαν, και στη συνέχεια μέσα από τις σελίδες της εφημερίδας «ΛΑΪΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ» που πρωτοεκδόθηκε το 1967, λίγο πριν τη φασιστική δικτατορία, καθώς και μέσα από άλλα έντυπα και εκδόσεις που ακολούθησαν, παρουσιάστηκαν οι ιδεολογικές και πολιτικές θέσεις των μαρξιστών – λενινιστών της χώρας μας για την εσωτερική και παγκόσμια πραγματικότητα, ασκήθηκε μια συστηματική ιδεολογική και πολιτική κριτική στη γραμμή του ρεβιζιονισμού, δόθηκε στους αγωνιστές του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος η δυνατότητα να γνωρίσουν αντιρεβιζιονιστικά κείμενα, άρθρα και ντοκουμέντα της αντιπαράθεσης που διεξαγόταν στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα, η πληροφόρηση για την εμφάνιση και την ανάπτυξη της δράσης μαρξιστικών – λενινιστικών κομμάτων σε διάφορες χώρες, για γεγονότα και πτυχές των αντιρεβιζιονιστικών αντιστάσεων που ελάμβαναν χώρα στις γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος της Ελλάδας και πνίγονταν από τη διορισμένη ρεβιζιονιστική ηγεσία του ΚΚΕ.

Όλα αυτά συμπληρώνονταν με τοποθετήσεις και μια συστηματική αρθρογραφία για τις πολιτικές εξελίξεις και τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας, για επίκαιρα εσωτερικά και διεθνή θέματα, για τα προβλήματα της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας και το συνδικαλιστικό κίνημά τους.

Ο γενικός προσανατολισμός που χάραξε η «Αναγέννηση», οι συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις και οι απαντήσεις στα ζητήματα της πάλης του εργατικού και λαϊκού κινήματος που εκπορεύονταν από αυτόν αποτέλεσαν ένα πολύτιμο εφόδιο στους συνεπείς αγωνιστές του αριστερού κινήματος που μάχονταν στις γραμμές του ανιιμπεριαλιστικού κινήματος, του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, του φοιτητικού κινήματος. Πάνω σ’ αυτήν τη βάση προωθήθηκε η συσπείρωση των δυνάμεων του μαρξιστικού – λενινιστικού κινήματος, κτίστηκε η οργάνωσή τους, επεκτάθηκε η παρουσία τους στους εργατικούς, φοιτητικούς και συνοικιακούς χώρους σ’ όλη την Ελλάδα, με τη συγκρότηση και αντίστοιχων συνδικαλιστικών παρατάξεων συνεπούς αριστερού αγωνιστικού προσανατολισμού, αναπτύχθηκε χωρίς διακοπή η δράση τους προδικτατορικά, στη διάρκεια της φασιστικής δικτατορίας και στη μεταπολίτευση.

Στα χρόνια που πέρασαν η γενική ιδεολογική και πολιτική κατεύθυνση που πρόβαλλε η «Αναγέννηση», οι θέσεις και η δράση του μαρξιστικού – λενινιστικού κινήματος χτυπήθηκαν και διώχθηκαν όχι μόνο από τις δυνάμεις της αντίδρασης και το κυρίαρχο αστικό πολιτικό σύστημα. Βρέθηκαν και εξακολουθούν να βρίσκονται αντιμέτωπες με την αποσιώπηση, τη διαστρέβλωση και τη συκοφάντηση, με τα όπλα που χρησιμοποίησαν και οι δυνάμεις του ρεβιζιονισμού ενάντιά τους. Είναι γνωστό πως με τους χαρακτηρισμούς του «αριστερισμού», του «αριστεροχουντισμού» κ.ά., με την πρακτορολογία και την προβοκατορολογία τα κόμματα του ρεβιζιονισμού επεδίωξαν να στήσουν μια υγειονομική ζώνη, προκειμένου να εμποδίσουν την επαφή των μελών και των οπαδών τους με τις ιδέες και τις θέσεις του μαρξιστικού – λενινιστικού κινήματος.

Έτσι διαμορφώθηκαν προκαταλήψεις και υψώθηκαν τείχη απέ­ναντι στο μαρξιστικό – λενινιστικό κίνημα. Έτσι εξηγείται, διαπιστωμένα πλέον από τους τόσους ανθρώπους που έφυγαν από τις γραμμές των ρεβιζιονιστικών κομμάτων τα τελευταία χρόνια, η μεγάλη άγνοια πολλών αριστερών αγωνιστών όχι μόνο για το τι έλεγε η «Αναγέννηση», αλλά ακόμα και για το περιεχόμενο της μεγάλης αντιρεβιζιονιστικής αντιπαράθεσης που συγκλόνισε το παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα τη δεκαετία του 1960. Το ότι όλα τούτα παραμένουν, με ευθύνη του ρεβιζιονισμού, άγνωστος τόπος για χιλιάδες αγωνιστές της Αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος, είναι μια σοβαρή δυσκολία για να κατανοήσει όλος αυτός ο κόσμος την πραγματική αιτία της αρνητικής τροπής και της δυσάρεστης εξέλιξης που πήραν τα πράγματα στο άλλοτε ισχυρό κομμουνιστικό κίνημα. Το να πάψει να είναι άγνωστος τόπος είναι ένας παράγοντας για να μη γίνει θύμα των «ερμηνειών» που θέλουν να διαγράψουν το γιγαντιαίο έργο του κομμουνιστικού κινήματος και να θάψουν τις κομμουνιστικές ιδέες, και ακόμη μια κρίσιμη προϋπόθεση γνώσης για να ανοίξει ο δρόμος της ανασύνταξης του κομμουνιστικού, του αριστερού, του εργατικού και λαϊκού κινήματος.

—————————

Ντοκουμέντα του μ-λ κινήματος μπορεί κανείς να δει ΕΔΩ