Στις 15 Αυγούστου τα ξημερώματα, ένα εργοστάσιο ανακύκλωσης στη Μεταμόρφωση πιάνει φωτιά και για πολλές μέρες μετά, η Αθήνα βυθίζεται σε ένα τοξικό νέφος. Η πληροφόρηση ελάχιστη και συγκεχυμένη. Στην αρχή γίνεται λόγος για εργοστάσιο πλαστικών το όνομα του οποίου ποτέ δεν αναφέρεται. Χρειάστηκαν να περάσουν δύο μέρες για να γίνει σαφές ότι πρόκειται για εργοστάσιο ανακύκλωσης.

Έχουν περάσει 20 μέρες και το γεγονός από πλευράς κυβέρνησης και ΜΜΕ έχει παραδοθεί στη λήθη. Όσες φωνές επιστημόνων και φορέων μπόρεσαν να ακουστούν εκείνες τις μέρες, υπήρξαν κατηγορηματικές και εξαιρετικά ανησυχητικές. Οι ρύποι από μια τέτοια φωτιά είναι εξαιρετικά επικίνδυνοι. Οι παραγόμενες διοξίνες (από τις πλέον καρκινογόνες ουσίες) δεν γίνονται αντιληπτές με την οσμή, ή οποιοδήποτε άλλο τρόπο. Παράγονταν για μέρες και όσο συνεχίζονταν ακόμα η ατελής καύση (χωρίς κατ’ ανάγκη να υπάρχει φωτιά ή καπνός) πλαστικών. Παραμένουν στον αττικό ουρανό και το περιβάλλον, εισπνέονται από τους κατοίκους και εισέρχονται στον ανθρώπινο οργανισμό και από τα παραγόμενα στο νομό (και όχι μόνο) τρόφιμα.

Παρά τη σοβαρότητα του προβλήματος, η κυβέρνηση της ΝΔ και η περίφημη-υπεύθυνη αρχή πολιτικής προστασίας έλαμψαν δια της απουσίας τους. Μόνο κάτι αντιφατικές ανακοινώσεις από την Περιφέρεια Αττικής υπήρξαν, που στη μια γραμμή καλούσε τον κόσμο να σφραγίσει τα σπίτια του και στην επόμενη περιέγραφε τον απαραίτητο καλό αερισμό των κλειστών χώρων. Και πέραν αυτών ουδέν. Ούτε για μέτρα προστασίας, ούτε βέβαια για ευθύνες. Όμως από τις 15 Αυγούστου, οι κάτοικοι των Αθηνών βρέθηκαν και βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πραγματικά μεγάλη υγειονομική απειλή, προϊόν της εγκληματικής κυβερνητικής πολιτικής.

Κανένας εισαγγελέας, ή δημοσιογράφος, από αυτούς που βγάζουν φωτιές για τους ανεύθυνους νεολαίους, δεν αναζήτησε ευθύνες σε αρμόδιους και σε καμία περίπτωση στην κυβέρνηση. Τα αναπάντητα ερωτήματα πολλά. Ποιοι είναι οι όροι και οι προϋποθέσεις λειτουργίας τέτοιων εργοστασίων, ειδικά μέσα στο μεγαλύτερο αστικό κέντρο της χώρας; Γιατί δεν πραγματοποιείται ποτέ κανένας έλεγχος σε τέτοια εργοστάσια από μία κυβέρνηση μάλιστα, που έχει ταυτιστεί με την αστυνομοκρατία όσο καμία άλλη; Γιατί ενώ γνώριζαν από την αρχή τους τεράστιους κινδύνους για την υγεία, δεν μπόρεσαν να ελέγξουν ούτε μια στιγμή τη φωτιά, η οποία τελικά κατέκαψε όλο το ανακυκλώσιμο πλαστικό; Πόσες μέρες τελικά έκαιγε μια φωτιά σε κτίριο της Αθήνας; Υπάρχουν ευθύνες για αυτό; Έχουν απομακρυνθεί τα επικίνδυνα για τη δημόσια υγεία υπολείμματα της φωτιάς; Αν η προηγούμενη κυβέρνηση έχει ευθύνη για την πυρκαγιά στο Μάτι, όπως διεκδικούν οι «άριστοι» της ΝΔ που καμώνονται τους αθώους, αυτοί δεν έχουν ευθύνες για την αδυναμία κατάσβεσης ενός κτιρίου;

Αυτά και πολλά ακόμη ερωτήματα, όχι απλά μένουν αναπάντητα, αλλά ούτε καν τίθεται από αυτούς που κατά τα άλλα παριστάνουν τους προστάτες της δημόσιας υγείας.

Η φωτιά στο εργοστάσιο ήταν προμελετημένο έγκλημα

Όλα αυτά τα ερωτηματικά αποκτούν άλλη διάσταση αν ληφθεί υπόψη ένα δεδομένο στο οποίο ποτέ δεν αναφέρονται τα ΜΜΕ και πολύ περισσότερο τα κυβερνητικά στελέχη. Η κυβέρνηση της ΝΔ μπορούσε με βεβαιότητα να περιμένει αν όχι να γνωρίζει ότι θα «ξεσπούσε» φωτιά στο εργοστάσιο της Μεταμόρφωσης.

Ο λόγος είναι ότι η φωτιά στη Μεταμόρφωση αποτελεί την τελευταία από μια σειρά πανομοιότυπων περιστατικών. Τα εργοστάσια ανακύκλωσης τα τελευταία χρόνια γίνονται παρανάλωμα. Μόνο επί των ημερών της κυβέρνησης της ΝΔ το εργοστάσιο στη Μεταμόρφωση είναι το τέταρτο που καίγεται.
Είχαν προηγηθεί:
6 Ιουλίου 2019 στο Λασίθι.
14 Ιανουαρίου 2020 στην Κόρινθο.
14 Μαΐου 2020 στον Ασπρόπυργο. (η δεύτερη σε δύο χρόνια).

Είναι προφανές ότι ακόμη και αν τα κυβερνητικά στελέχη δεν είχαν πάρει χαμπάρι τι γινόταν στην Ελλάδα πριν από αυτούς, οι τρεις προηγούμενες φωτιές ήταν αρκετές για να πάρουν τα σχετικά μέτρα, εάν ήθελαν. Αλλά είναι φανερό ότι δεν ήθελαν. Ακόμη και η ημερομηνία για έναν όχι ιδιαίτερα καχύποπτο, δημιουργεί ερωτηματικά. Η φωτιά «ξέσπασε» τη μέρα που το λεκανοπέδιο έχει το λιγότερο κόσμο από κάθε άλλη και άρα αυτή που μπορεί να προκαλέσει και τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις. Μόνο που αυτό που δεν λένε στον κόσμο είναι ότι οι διοξίνες εξακολουθούν να υπάρχουν στην Αθήνα και μετά τη φωτιά.

Ο λόγος για όλα αυτά εξίσου προφανής. Η ανακύκλωση που έχει παραδοθεί στα ιδιωτικά κεφάλαια, αλλιώς στους «επενδυτές», έχει εξελιχθεί σε μια χρυσοφόρα μπίζνα. Και γίνεται διπλά χρυσοφόρα, όταν οι επενδυτές εισπράττουν τα υπέρογκα συμβόλαια και τις αθρόες επιδοτήσεις για την ανακύκλωση πλαστικού και τελικά δεν την κάνουν!

Το αποτέλεσμα είναι οι χώροι αποθήκευσης να γεμίζουν πέρα από κάθε όρο και προϋπόθεση λειτουργίας. Τα όποια μέτρα ασφαλούς αποθήκευσης πάνε περίπατο και ακόμη και αν η φωτιά δεν προκύψει μόνη της, στην πραγματικότητα αποτελεί τη μόνη «λύση» για τη δημιουργία «νέων» χώρων αποθήκευσης! Όπως ακριβώς λειτουργούσαν οι εκατοντάδες κορεσμένοι ΧΑΔΑ (σκουπιδότοποι) στη χώρα για δεκαετίες και κάποιοι συνεχίζουν να «λειτουργούν». Ακόμη και οι εταιρίες διαλογής και ανακύκλωσης που λειτουργούν με άδεια δεν πληρούν στην πραγματικότητα τις προϋποθέσεις, ενώ όπως καταγγέλλουν (στην Περιφέρεια Αττικής μετά την φωτιά στον Ασπρόπυργο) ιδιοκτήτες του χώρου, υπάρχουν περίπου 250 τέτοιες επιχειρήσεις που δεν έχουν καν άδεια. Οι φωτιές σε τέτοιους χώρους ακόμη και αν δεν προκαλούνται εσκεμμένα είναι αναπόφευκτες.

Πρόκειται για ένα κατά συρροή υγειονομικό και περιβαλλοντικό έγκλημα που γίνεται μάλιστα από τις εταιρίες που υποτίθεται παρουσιάζουν προφίλ υψηλής περιβαλλοντικής ευθύνης και «πράσινης ανάπτυξης».
Οι εξαιρετικά φειδωλές δηλώσεις και ανακοινώσεις από πλευράς κυβέρνησης ΝΔ για ένα τόσο σοβαρό θέμα δείχνουν το μέγεθος της διαπλοκής με αυτά τα συμφέροντα. Η ασυγχώρητη αδράνεια μπροστά στο ενδεχόμενο και το ξέσπασμα της φωτιάς στη Μεταμόρφωση, τους μετατρέπουν σε χυδαίους συνένοχους σε αυτό το έγκλημα. Έχουν την απόλυτη ευθύνη!

πηγή: Λαϊκός Δρόμος