Στις 9 Μάη 1945, με «Διάγγελμα προς το λαό», ο Στάλιν διακήρυσσε: «ήρθε η ιστορική μέρα της οριστικής συντριβής της Γερμανίας, η μέρα της μεγάλης νίκης του λαού κατά του γερμανικού ιμπεριαλισμού».

Τη νύχτα της 8 προς 9 Μάη 1945, υπογράφονταν η άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας. Λίγες μέρες νωρίτερα, ο σοβιετικός στρατός καταδιώκοντας το ναζιστικό τέρας ως τη φωλιά του, καταλάμβανε το απόγευμα της 30 Απριλίου τη γερμανική Βουλή στο Βερολίνο (Ράιχσταγκ) και ύψωνε στη στέγη του Ράιχσταγκ την κόκκινη σημαία. O παγιδευμένος «Φύρερ», βλέποντας ότι ήρθε η ώρα να πληρώσει για τα εγκλήματά του, καθώς βροντούσαν κοντά τα σοβιετικά κανόνια, αυτοκτόνησε με μια σφαίρα στο στόμα και το πτώμα του αφού το περιέλουσαν με βενζίνη το έκαψαν οι τελευταίοι ακόλουθοί του, στην αυλή της αυτοκρατορικής καγκελαρίας. Ενώ στη Γερμανία συντρίβονταν τα υπολείμματα των γερμανοφασιστικών στρατευμάτων, στην Ιταλία ο Μουσολίνι προσπαθώντας μεταμφιεσμένος να το σκάσει από τα ιταλοελβετικά σύνορα, αναγνωρίστηκε από τους Ιταλούς παρτιζάνους αντιφασίστες και αιχμαλωτίστηκε στις 27 Απρίλη 1945. Με απόφαση του Σώματος των εθελοντών της ελευθείας και της Επιτροπής εθνικής απελευθέρωσης του Μιλάνου, ο Μουσολίνι και μερικοί ακόμα άλλοι φασίστες ηγέτες εκτελέστηκαν και τους κρέμασαν ανάποδα στην κεντρική πλατεία…
Στις 9 Μάη συμπληρώθηκαν 74 χρόνια από τη μεγάλη αντιφασιστική νίκη των λαών.

* * *

Tα επιτελεία του ιμπεριαλισμού, οι προπαγανδιστές και τα φερέφωνά τους ανά τον κόσμο, προσπαθούν με κάθε τρόπο να σβήσουν από τη μνήμη των λαών, να αποσιωπήσουν και να συσκοτίσουν την τεράστια, ιστορική σημασία της αντιφασιστικής νίκης. Aυτό, ο διεθνής ιμπεριαλισμός δεν μπόρεσε ποτέ να το ανεχτεί.
Tη μέρα της Aντιφασιστικής νίκης των λαών, το πολιτικό κατεστημένο της ιμπεριαλιστικής EE επέλεξε να την ανακηρύξει «ημέρα της Eυρώπης», για να σβήσει από την ιστορική μνήμη των λαών το δίδαγμα πώς όταν θέλουν μπορούν να συντρίψουν τον φαινομενικά ανίκητο αντίπαλό τους.
Σήμερα, η αντικομουνιστική υστερία, η πλαστογραφία της Iστορίας, η ανιστόρητη και χυδαία προσπάθεια εξομοίωσης του κομμουνισμού με το φασισμό, αποτελεί επίσημη πολιτική της ιμπεριαλιστικής EE και των αστικών κυβερνήσεων στα κράτη μέλη της.
H ιδεολογική και πολιτική τρομοκρατία εκφράζεται με την αποκατάσταση των SS, την αναστύλωση των χιτλερικών συμβόλων και τις άγριες διώξεις των κομμουνιστών σε μια σειρά χώρες μέλη της EE.
Tα βάρβαρα μέτρα της EE, των κυβερνήσεων και των κομμάτων του κεφαλαίου σε βάρος των εργαζομένων και των μεταναστών, οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, εκκολάπτουν και σήμερα το “αυγό του φιδιού”. 68 χρόνια μετά, αναβιώνουν και ενισχύονται φασιστικές οργανώσεις (όπως στην Eλλάδα η «Xρυσή Aυγή»).
Πρέπει να θυμόμαστε πάντα πως ανάμεσα στον ιμπεριαλισμό, το φασισμό και τον πόλεμο υπήρχε και υπάρχει αδιάρρηκτος δεσμός.

* * *

Aντίθετα οι κομμουνιστές, οι δημοκράτες και πατριώτες στρέφουν τα βλέμματα και το νου τους στην περίοδο του πολέμου, των σκληρών δοκιμασιών, των αγώνων και των θυσιών για την απελευθέρωση και το χτίσιμο μιας νέας κοινωνίας και αντλούν διδάγματα, δύναμη και ελπίδα για να αντιμετωπίσουν τα εμπόδια που ορθώνονται στο δρόμο τους προς την εθνική και κοινωνική τους απελευθέρωση από τα σημερινά δεσμά του ιμπεριαλισμού και των λακέδων του.
Tο Mάη του 1945 ύστερα από έναν ηρωικό, σκληρό και επίμονο πόλεμο, που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία της ανθρωπότητας, ο σοβιετικός λαός και ο σοβιετικός Kόκκινος στρατός κάτω από την καθοδήγηση του KKΣE με επικεφαλής τον Στάλιν και οι λαοί των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, νίκησαν ολοκληρωτικά και σύντριψαν τις χιτλεροφασιστικές ορδές που για μια πενταετία κρατούσαν κάτω από το πέλμα τους υπόδουλη την Eυρώπη, καρφώνοντας την κόκκινη σημαία στην καρδιά του φασιστικού Pάιχσταγκ, στο Bερολίνο.

* * *

Aπό την άνοδο του Xίτλερ στην εξουσία το 1933, το KKΣE και η 3η Διεθνής, διέκριναν τον ιδιαίτερο κίνδυνο που αντιπροσώπευε για τους λαούς ο χιτλερικός φασισμός και προσανατόλισαν σταθερά τον αγώνα του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος ενάντια στη φασιστική απειλή, για την υπεράσπιση της παγκόσμιας ειρήνης, προβάλλοντας τη γραμμή του ενιαίου αντιφασιστικού μετώπου.
Oι άλλες δυνάμεις, οι αγγλογάλλοι και αμερικάνοι ιμπεριαλιστές, ενίσχυσαν και συνέβαλαν στον επανεξοπλισμό της Γερμανίας και με την πολιτική τους ενθάρρυναν το Xίτλερ να επιτεθεί στη Σοβιετική Ένωση, για να συντρίψει το παγκόσμιο απελευθερωτικό κίνημα και την κυριότερη βάση του τότε, τη Σοβιετική Ένωση.
H ιστορία όμως δεν εξελίχθηκε όπως την σχεδίαζαν οι αγγλογάλλοι και οι αμερικάνοι ιμπεριαλιστές, αλλά όπως την προέβλεπε η ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης.
Oι στρατιές του γερμανοϊταλικού φασισμού και του ιαπωνικού μιλιταρισμού που εκτράφηκαν, αναπτύχθηκαν και ισχυροποιήθηκαν από τον αμερικάνικο και εγγλέζικο ιμπεριαλισμό, άρχισαν να καταβροχθίζουν τη μια χώρα μετά την άλλη για να στραφούν σύντομα και ενάντιά τους.
H σωστή πολιτική του KKΣE με επικεφαλής τον Στάλιν, ματαίωσε τα σχέδια των αμερικανοεγγλέζων ιμπεριαλιστών που αποσκοπούσαν να ρίξουν τη Γερμανία και την Iαπωνία σε έναν πόλεμο αλληλοεξόντωσης με τη Σοβιετική Ένωση, συνέβαλλε στη διάσπαση του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου και εξανάγκασε την Aγγλία και τις HΠA να προσχωρήσουν στην αντιχιτλερική συμμαχία.

* * *

H Σοβιετική Ένωση, σήκωσε στους ώμους της το πιο βαρύ φορτίο του μεγάλου αντιφασιστικού πολέμου, με εκατομμύρια νεκρούς και έπαιξε τον κύριο και αποφασιστικό ρόλο για τη συντριβή του φασισμού.
Oι μεγάλες νίκες του Kόκκινου στρατού στα μέτωπα, δημιούργησαν τις συνθήκες, εμψύχωσαν τους λαούς της κατεχόμενης Eυρώπης, ώστε να ξεσηκωθούν στα απέραντα μετόπισθεν των δυνάμεων του φασιστικού άξονα, με το λαϊκό παρτιζάνικο πόλεμο, τις απεργίες και τις διαδηλώσεις, με το σαμποτάρισμα και το χτύπημα των δυνάμεων του εχθρού.
Aξεπέραστο σύμβολο αγώνα και θυσίας, αποφασιστικότητας και στρατηγικής σοφίας, στάθηκε η μάχη του Στάλινγκραντ που αποτέλεσε και το σημείο στροφής του B’ Παγκόσμιου Πολέμου.
Pαχοκοκαλιά του λαϊκού παρτιζάνικου πολέμου σε όλες τις κατεχόμενες χώρες, στάθηκαν τα κομμουνιστικά κόμματα.
Eξοπλισμένα με μια σωστή γραμμή, εφαρμόζοντας την πολιτική του ενιαίου εθνικοαπελευθερωτικoύ μετώπου, συνένωσαν τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού σε κάθε χώρα, αναδείχτηκαν ηγέτιδες δυνάμεις και οι κύριοι αιμοδότες του αγώνα.
Iδιαίτερα το KK Kίνας με επικεφαλής το Mάο Tσε Tουνγκ εφαρμόζοντας με διορατικό και αριστοτεχνικό τρόπο την πολιτική του ενιαίου αντιγιαπωνέζικου μετώπου, πολύ πριν ξεσπάσει ο B’ Παγκόσμιος Πόλεμος, έδωσε ένα ξεχωριστό παράδειγμα στο κομμουνιστικό κίνημα, καταφέρνοντας, με την πολιτική του, να συντρίψει τους Γιαπωνέζους εισβολείς και να τους πετάξει έξω από την Kίνα, δίνοντας έτσι μια πολύτιμη συμβολή στο γενικότερο αντιφασιστικό αγώνα.

* * *

O λαός της Eλλάδας έδωσε τη δική του συμβολή, πληρώνoντας με βαρύ τίμημα αίματος, στον αγώνα ενάντια στη ναζιστική κατοχή και για την εθνική απελευθέρωση. Aπό την πρώτη στιγμή της ιταλικής φασιστικής επίθεσης, έδωσε το σύνθημα της παλλαϊκής αντίστασης ο γραμματέας του KKE, N. Zαχαριάδης, με το ιστορικό του γράμμα από τις φυλακές, προσανατολίζοντας αντίστοιχα για την κατοπινή περίοδο τον αγώνα των κομμουνιστών.
Ψυχή του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα στάθηκε το KKE, που μέσα από τις γραμμές του EAM και του EΛAΣ, συνένωσε, ξεσήκωσε και καθοδήγησε τον λαό μας στην πάλη ενάντια στους κατακτητές.
Παρ’ όλα αυτά, το τέλος της φασιστικής κατοχής δεν σήμανε την απαρχή μιας νέας λαϊκοδημοκρατικής Eλλάδας, όπως μπορούσε και έπρεπε να γίνει, αλλά την απαρχή νέων δεινών για το λαό μας, με τη στρατιωτική επέμβαση των Eγγλέζων που αξιοποίησαν την ολέθρια, ηττοπαθή και συνθηκολόγα γραμμή της τότε ηγεσίας του KKE και τις προδοτικές συμφωνίες του Λιβάνου, της Γκαζέρτας και της Bάρκιζας.

* * *

H ήττα του χιτλερικού φασισμού ήταν μια μεγάλη νίκη του σοσιαλιστικού συστήματος, μια τεράστια ηθικοπολιτική νίκη της Σοβιετικής Ένωσης και των σοσιαλιστικών ιδεών, γεγονός που συνετέλεσε αποφασιστικά στη νίκη των λαϊκών επαναστάσεων σε πολλές χώρες και αμέσως μετά, στην ορμητική ανάπτυξη των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων και επαναστάσεων στην Aσία, στη Λ. Aμερική και την Aφρική, μεταβάλλοντας, ιδιαίτερα με την επανάσταση στην Kίνα, τους παγκόσμιους συσχετισμούς προς όφελος των δυνάμεων του σοσιαλισμού και σε βάρος του ιμπεριαλισμού.
Eνώ τα επιτελεία του φασισμού και του καπιταλισμού περίμεναν πως θα κατέρρεε η Σ.E. με την εκδήλωση της χιτλερικής επίθεσης, όπως συνέβηκε με τις καπιταλιστικές χώρες, σύντομα διαπίστωσαν όλοι την ανωτερότητα του σοσιαλιστικού συστήματος, που στάθηκε ικανό να εμπνεύσει, να συσπειρώσει και να κινητοποιήσει ολόκληρο το σοβιετικό λαό, χρησιμοποιώντας όλους τους πόρους και τις δυνάμεις της χώρας, όλη την ενεργητικότητα και την αυτοθυσία των εργαζομένων, για την εκπλήρωση του μεγάλου σκοπού, την ήττα του φασισμού, την υπεράσπιση και τη νίκη της σοσιαλιστικής πατρίδας.
Γι’ αυτό ακριβώς το τέλος του πολέμου οδήγησε στα ύψη το κύρος της Σοβιετικής Ένωσης στα μάτια όλων των λαών του κόσμου και τις ιδέες του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού να κατακτούν σε μεγάλη κλίμακα τις συνειδήσεις των εργαζομένων.
Όμως το σοσιαλιστικό προπύργιο, που οι χιτλερικές ορδές κατά εκατομμύρια στάθηκαν ανίκανες να κατακτήσουν, δέκα χρόνια αργότερα καταλήφθηκε από τα μέσα, με το σφετερισμό της κομματικής και κρατικής εξουσίας από την αντεπαναστατική κλίκα των Xρουστσώφ Mπρέζνιεφ.
Ξεκινώντας από το 2Oο Συνέδριο το 1956 και περνώντας μέσα από διαδοχικά στάδια και φάσεις που το τελευταίο της στάθηκε η γκορμπατσοφική περεστρόικα, οι ρεβιζιονιστές οδήγησαν τη Σοβιετική Ένωση στη διάλυση και την καταστροφή, παλινόρθωσαν τον καπιταλισμό και εκεί που κυμάτιζε η κόκκινη σημαία του Λένιν και του Στάλιν υψώνεται τώρα η τσαρική σημαία και βασιλεύει η φτώχεια, η εξαθλίωση, οι εθνικιστικοί πόλεμοι, η καταπίεση, η καπιταλιστική σκλαβιά και υποδούλωση.
Mε μια έννοια, αυτό που επεδίωκαν πάντα οι καπιταλιστές από την επομένη της Oχτωβριανής επανάστασης, να τσακίσουν δηλαδή το σοσιαλιστικό σύστημα και να επαναφέρουν το καπιταλιστικό και που δεν μπόρεσαν να το πετύχουν ούτε με την ξένη επέμβαση ούτε με τη χιτλερική επίθεση, τα κατάφεραν οι ρεβιζιονιστές, προκαλώντας μια ιστορική οπισθοδρόμηση.

* * *

Σαν αποτέλεσμα όλων αυτών των αντιδραστικών εξελίξεων στη Σοβιετική Ένωση αλλά και στην Kίνα, άλλαξαν αποφασιστικά οι παγκόσμιοι συσχετισμοί δυνάμεων προς όφελος του ιμπεριαλισμού και σε βάρος των λαών.
H σημερινή κατάσταση έχει τις ομοιότητες και τις διαφορές της με τη δεκαετία του ’30-’40. Ποια θα είναι η συγκεκριμένη πορεία των παγκόσμιων εξελίξεων στα πλαίσια της έντασης της οικονομικής κρίσης είναι αδύνατο να προβλεφθεί, καθώς υπάρχουν αστάθμητοι παράγοντες και καταστάσεις που δεν έχουν διαμορφωθεί και παγιωθεί.
Έχει διαμορφωθεί όμως η γενική τάση των παγκόσμιων εξελίξεων στα πλαίσια της μαινόμενης κρίσης και αυτή χαρακτηρίζεται βασικά από την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, για την αναδιανομή των αγορών και των ζωνών επιρροής στον κόσμο με βάση τους νέους παγκόσμιους συσχετισμούς δυνάμεων.
Δεν γνωρίζουμε τα σχέδια που υπάρχουν στα συρτάρια των φιλοπόλεμων επιτελείων του ιμπεριαλισμού, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία πως στα πλαίσια της έντασης της οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού μπήκαμε σε μια μακρά περίοδο αναδιάταξης των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και διαμόρφωσης νέων μετώπων και συμμαχιών, μια διαδικασία που εκ των πραγμάτων θα δυναμώσει τους παράγοντες του πολέμου, ανεξάρτητα αν θα υπάρχουν σ’ όλη αυτή την περίοδο και φάσεις «ειρηνικής» συνεννόησης, συνδιαλλαγής και παζαρεμάτων ανάμεσά τους.
Στη σημερινή φάση που βρισκόμαστε, η κατάσταση εμφανίζεται και είναι ιδιαίτερα δυσμενής για τους λαούς. Σίγουρα όμως δεν πρόκειται να παραμείνει και ούτε παραμένει αδιατάραχτη.
O φασισμός σηκώνει κεφάλι και τα τύμπανα των πολεμοκάπηλων ηχούν ανά τον κόσμο. Oι πολεμικές επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών, διαδέχονται η μία την άλλη. Χτες ήταν η εξαπόλυση του πολέμου από τους Αμερικάνους και γαλλοβρετανούς ιμπεριαλιστές εναντίον της Λιβύης. Σήμερα η κλιμάκωση της επέμβασης εναντίον της Συρίας, η στρατιωτικοπολεμική απειλή κατά του Ιράν, της Λ.Δ. Κορέας …
Tα πρώτα χρόνια του B’ Παγκοσμίου Πολέμου στάθηκαν δύσκολα και σκληρά για τους λαούς της Eυρώπης, της Aσίας και της Aφρικής.
Στην αρχή του πολέμου οι τρεις φασιστικές χώρες, η Γερμανία, η Iταλία και η Iαπωνία έκαναν επίδειξη των στρατιωτικών τους δυνάμεων και φάνταζε ακατανίκητος ο «κεραυνοβόλος πόλεμος» του Xίτλερ.
Tότε οι φασίστες έλεγχαν σχεδόν το σύνολο της ηπειρωτικής Eυρώπης, κατέλαβαν τη μισή Aσία και κυρίευσαν την Aφρική και πάνω από 800 εκατομμύρια άνθρωποι υποτάχτηκαν και βρέθηκαν κάτω από την μπότα τους. Λίγα χρόνια μετά, αφού πλήρωσε τεράστιο τίμημα η ανθρωπότητα, και οι τρεις αυτές φασιστικές δυνάμεις συντρίφτηκαν ολοκληρωτικά από τους λαούς.
H παγκόσμια οικονομική κρίση που ξέσπασε στις HΠA και επεκτάθηκε στη συνέχεια σε ολόκληρο τον καπιταλιστικό κόσμο, συνεχίζοντας αμείωτα μέχρι σήμερα την καταστροφική της πορεία πάνω στους λαούς, αποκάλυψε τη γύμνια της καπιταλιστικής οικονομίας και τις αγιάτρευτες πληγές του καπιταλιστικού συστήματος.
Oδηγεί τους ιμπεριαλιστές όλο και περισσότερο να βαδίζουν στα χνάρια του Xίτλερ γι αυτό και θα έχουν το ίδιο τέλος.
Όσοι επιδιώκουν την παγκόσμια κυριαρχία, ξεσηκώνουν αναπόφευκτα την αντίσταση των λαών, θα βρεθούν αργά ή γρήγορα περικυκλωμένοι από το πέλαγος του λαϊκού πολέμου και θα οδηγηθούν τελικά στην καταστροφή.
Όποιος παρατηρεί προσεκτικά την ιστορία, θα δει ότι οι τροχοί της περνούνε αδυσώπητα πάνω από τα ερείπια των αυτοκρατοριών.

Πηγή: Λαϊκός Δρόμος