Η υπουργός Παιδείας κ. Νίκη Κεραμέως δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει ότι η τηλεκπαίδευση δεν υποκαθιστά τη δια ζώσης διδασκαλία («έχουν γίνει βήματα στην τηλεκπαίδευση και σε σχέση με το πρώτο λοκντάουν, ωστόσο δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να υποκαταστήσει τη δια ζώσης διδασκαλία»).

Από την άλλη, η βουλευτής Κυκλάδων της Ν.Δ. κ. Κατερίνα Μονογυιού, πρότεινε αντί για σχολεία να γίνουν μόνιμες δομές τηλεκπαίδευσης στα μικρά νησιά («μόνιμες δομές τηλεκπαίδευσης»).

Με τη σειρά της η υφυπουργός Παιδείας κ. Ζεττα Μακρή δήλωσε ότι είναι απολύτως ισάξιοι οι δυο τρόποι διδασκαλίας («Άλλοι μαθητές διδάσκονται δια ζώσης και άλλοι μαθητές διδάσκονται εξ αποστάσεως. Είναι δύο διαφορετικοί τρόποι διδασκαλίας απολύτως ισοδύναμοι»).

Και για να δέσει το γλυκό, ο έτερος υφυπουργός Παιδείας κ. Άγγελος Συρίγος είπε ότι η τηλεκπαίδευση είναι σαν να μιλάς σε τοίχο («είναι εξαιρετικά δύσκολο να κάνεις τηλε-εκπαίδευση. Είναι σαν να μιλάς σε έναν τοίχο Χάνεις τη ζωντάνια του μαθήματος, χάνεις τα πάντα»).

Αν εξαιρέσουμε τη Μυκονιάτισσα βουλευτίνα της Ν.Δ, Κατερίνα Μονογυιού που μας έχει συνηθίσει σε φαεινές ιδέες (είναι η ίδια που είχε την ευαισθησία να ζητήσει την εξαίρεση των θαλαμηγών από το lockdown  και είχε αναρωτηθεί για τους πρόσφυγες γιατί να έρχονται με βάρκες και χωρίς ταυτότητα) οι άλλοι τρεις, η υπουργός και οι δυο υφυπουργοί, συγκατοικούν στον ίδιο όροφο του υπουργείου Παιδείας.

Ε, λοιπόν, ναι, αυτοί είναι που θέλουν να αξιολογήσουν τους εκπαιδευτικούς, δηλαδή να τους καταστήσουν υπεύθυνους για τα αποκαΐδια της δικής τους πολιτικής.

Χρήστος Κάτσικας