ΩΡΙΜΑΣΑΝ ΤΑ ΠΕΟΔΕΝΤΡΑ και γέμισαν καρπούς. Κάθε εποχή φέρνει τη σφραγίδα της γνησιότητάς της. Μεσαίωνας χωρίς πεόδεντρα δε γίνεται. Στη σημερινή εκδοχή των medieval times, δε φτάνει το κυνήγι των μαγισσών, οι κατ’ οίκον φυλακίσεις, τα εργασιακά κάτεργα, η δουλοπαροικία, η θρησκοληψία, τα βασανιστήρια, οι βιασμοί. Για να είναι ο μεσαίωνας, πραγματικός μεσαίωνας θέλει ένα σήμα κατατεθέν.

Τα πεόδεντρα, ας πούμε στον προηγούμενο μεσαίωνα, ήταν κάτι τόσο εντυπωσιακό, που δεν θα μπορούσε να συμβαίνει σε άλλη εποχή.

Σύμφωνα με τις οδηγίες ενός κατατοπιστικού εγχειριδίου, του Malleus Maleficarum, που γράφτηκε από Δομινικανούς ιεροεξεταστές και ήταν το δεύτερο σε κυκλοφορία βιβλίο, μετά τη Βίβλο, πολλές μάγισσες ψήθηκαν, όχι μόνο γιατί είχαν φακίδες ή γνώσεις μαιευτικής ή χρησιμοποιούσαν το φασκόμηλο ως γιατρικό αλλά και με το παρακάτω ακλόνητο κατηγορητήριο.

Οι μάγισσες ευνούχιζαν τους καλούς νοικοκυραίους της εποχής, που σε μια στιγμή αδυναμίας έφταναν στο κρεβάτι τους και, μετά τον ευνουχισμό φύτευαν το αποκοπέν μέλος και αποκτούσαν έτσι ολόκληρο οπωρώνα από θαλερά πεόδεντρα. Άλλες πάλι, σύμφωνα πάντα με Malleus Maleficarum, που δεν είχαν καλή σχέση με την κηπουρική, έβαζαν τα καρατομημένα μέλη σε κλουβί, δίκην ωδικού πτηνού. Οι άκαρδες ψηνόντουσαν δικαιολογημένα και παραδειγματικά στις πλατείες, όπως ψήνουμε εμείς τα αρνιά το Πάσχα, ενώπιον φιλοθεάμονος κοινού, καθώς δεν υπήρχαν, ως γνωστό, τότε τηλεοράσεις.

Η εδραίωση σήμερα του νέου Μεσαίωνα συνοδεύτηκε βέβαια από πλήθος πεόδεντρων, άριστης μάλιστα ποικιλίας, τα οποία αναπτύσσονται ως φυτά εσωτερικού χώρου, σε στέγες προστασίας του πολίτη, στη Βουλή, σε κρατικά θέατρα, τηλεοπτικά πλατό, στα γραφεία τραπεζικών συγκροτημάτων και αλλού. Η απουσία ωστόσο καρπών, προκαλούσε βάσιμες ανησυχίες για τη γονιμότητά τους.

Υπήρξε μια υφέρπουσα φήμη πως πρόκειται για υβριδικούς σπόρους από νεοφιλελεύθερα φυτώρια. Δεν άργησε όμως, ευτυχώς η διάψευση των φημών. Τα πεόδεντρα άνθισαν και κάρπισαν και καθώς πρόκειται για άριστες ποικιλίες, γρήγορα ωρίμασαν τους καρπούς τους, γέμισαν τις δεντροστοιχίες των δρόμων, τις πλατείες, τα πάρκα, τα πανεπιστημιακά campus, δημιουργώντας μιαν αίσθηση οργιαστικής γονιμότητας, στο παρολίγον άγονο ανοιξιάτικο τοπίο.

(Στην πρώτη εικόνα, κορασίς μάγισσα συλλέγουσα καρπούς από πεόδεντρο του προηγούμενου μεσαίωνα. Στη δεύτερη εικόνα πεόδεντρα του νέου μεσαίωνα με τους καρπούς τους, σε αστικό πάρκο. Καμία σχέση με τη φύλαξη των παρακείμενων πάγκων.)

Νίνα Γεωργιάδου