Πάρα τις τρικλοποδιές και τις αναβολές της ΓΣΕΕ, παρά τους πυθιακούς χρησμούς του ΚΚΕ-ΠΑΜΕ, οι συγκεντρώσεις για τον οδοστρωτήρα Χατζιδάκη έδειξαν τον δρόμο. Πλήθος και πάθος, η απελπισία να γίνεται δύναμη και η αγανάκτηση να δίνει τη θέση της στην ορμή. Η ανάθεση στην προσωπική παρουσία. Τι κι αν οι δεινόσαυροι της ΓΣΕΕ έβαλαν την προβιά του αγωνιστή. Τι κι αν το ΚΚΕ πήγε χωριστά κι ανάποδα. Τι κι αν οι σειρήνες των κυβερνητικών ΜΜΕ έδωσαν τα ρέστα τους. Οι σημαίες ξεδιπλώθηκαν. Τα πανό άνοιξαν. Οι ντουντούκες βρήκαν ακροατήρια και οι δρόμοι γέμισαν. Οι σφιγμένες γροθιές σηκώθηκαν. Αν υπήρχε και μπαρουτοκαπνισμένη ηγεσία, σχέδιο κι απαντοχή, τα πράγματα θα πήγαιναν αλλιώς…

“Μας κλέβουν κατακτήσεις ολόκληρου αιώνα, όλοι στο δρόμο, όλοι στον αγώνα”, “Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη” κι άλλα παρόμοια δονούν τον αγέρα και οι φόβοι λιγοστεύουν και μικραίνουν. Ο εργαζόμενος λαός είναι δύναμη όταν οργανώνεται και διεκδικεί. Ο λαός είναι ανίκητος όταν έχει σχέδιο κι αγωνίζεται. Το κυβερνητικό έκτρωμα είναι άταφος νεκρός. Ο πάγος έσπασε, ο δρόμος χαράχτηκε, η λύση υποδείχτηκε.

Παλλαϊκός αγώνας, οργάνωση, διεκδίκηση.

Ο δρόμος απέναντι στο νόμο.

Η κυβερνητική πολιτική και τα δεκανίκια της δεν είναι ανίκητα.

Θανάσης Τσιριγώτης