Ανταπόκριση Ηγουμενίτσα

Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση της Κ.Ο. Θεσπρωτίας του Μ-Λ ΚΚΕ στην Ηγουμενίτσα στην Πλατεία Δημαρχείου στις 26 Ιουνίου με εισηγητή τον Αντώνη Παπαδόπουλο, μέλος της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ. Την εκδήλωση άνοιξε ο σ. Π. Αλεξίου και στη συνέχεια την κεντρική εισήγηση έκανε ο σ. Αντώνης Παπαδόπουλος.

Στην εισήγησή του ο Αντώνης Παπαδόπουλος ανάλυσε το πολιτικό και κοινωνικό τοπίο για το λαό μας καθώς και την πολιτική προοπτική που παλεύει το Μ-Λ ΚΚΕ, ότι μετά από 15 μήνες πανδημία και 2 εξοντωτικά λοκντάουν που χαρακτηρίστηκαν από φασιστικού τύπου απαγορεύσεις και από έναν ορυμαγδό αντιλαϊκών νομοσχεδίων με πιο πρόσφατο το αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη.

Ο εισηγητής σημείωσε ότι οι εργαζόμενοι με τις απεργίες και τις κινητοποιήσεις που πραγματοποίησαν έδωσαν μια σημαντική μάχη για την απόκρουση του νομοσχεδίου, συναντώντας, ωστόσο, σ’ αυτήν την προσπάθεια σοβαρά εμπόδια από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες τους και τις κυρίαρχες συνδικαλιστικές δυνάμεις. Η καθυστερημένη ενημέρωσή τους και το κράτημα των συνδικάτων σε μια παθητική στάση, ενώ ήταν γνωστό εδώ και ένα χρόνο ότι η κυβέρνηση προωθούσε το νομοσχέδιο. Το μπλοκάρισμα κινητοποιήσεων ενάντιά του, ακόμα από τον περασμένο Νοέμβρη-Δεκέμβρη, όταν συζητούνταν ότι τότε η κυβέρνηση θα κατέθετε το νομοσχέδιο. Η καθυστέρηση έναρξης απεργιακών αγώνων και τώρα, μετά την Πρωτομαγιά που είχε ανακοινωθεί η δρομολόγηση του νομοσχεδίου για τη Βουλή. Η ακύρωση της πρώτης απεργιακής κινητοποίησης της 3ης Ιούνη από τις ηγεσίες της ΓΣΕΕ, της ΑΔΕΔΥ, του ΕΚΑ και άλλων ανώτερων συνδικαλιστικών οργανώσεων με την ευθύνη των παρατάξεων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και με τη συμφωνία της παράταξης του ΚΚΕ. Η προσαρμογή, τελικά, όλου του αγώνα με την ευθύνη αυτών των δυνάμεων στη γνωστή συγκαλυμμένη υπονομευτική τακτική της κήρυξης απεργιακών κινητοποιήσεων τις παραμονές της ψήφισης του νομοσχεδίου. Όλα αυτά, τελικά, σφράγισαν και το αποτέλεσμα της πάλης που έγινε και δεν κατάφερε να ματαιώσει την ψήφιση του αντεργατικού νόμου.

Ωστόσο, έγινε φανερό ότι όταν η εργατική τάξη κλήθηκε να δώσει μαζικό αγώνα, παρόλα τα εμπόδια που μπήκαν στην προετοιμασία του και στο ξεκίνημά του, ανταποκρίθηκε θρυμματίζοντας τα παραμύθια τού ότι «κόσμος δεν κινητοποιείται… δεν απεργεί…. δεν τραβάει» εκείνων που κρύβονταν πίσω απ’ αυτά, επειδή δεν ήθελαν να δώσουν έναν τέτοιο αγώνα. Αυτό φάνηκε πολύ καθαρά στη μαζικότητα που είχε η απεργία της 10ης Ιούνη, παρόλο που προηγήθηκε το πλήγμα της ματαίωσης της απεργίας της 3ης Ιούνη, η οποία αν είχε πραγματοποιηθεί σαν πανεργατική απεργία θα έδινε ακόμα μεγαλύτερη δυναμική και μαζικότητα στην απεργία της 10ης Ιούνη. Και θα φαινόταν ακόμα περισσότερο, αν άμεσα από τις 10 Ιούνη ανακοινωνόταν κλιμάκωση του αγώνα με νέα πανεργατική απεργία. Αντί γι’ αυτό οι δυνάμεις του συμβιβασμού στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα υπονόμευσαν αυτήν την προοπτική προκρίνοντας …αποκλιμάκωση του αγώνα με μια τετράωρη στάση εργασίας τη μέρα της ψήφισης του νομοσχεδίου η οποία ανατράπηκε, την τελευταία στιγμή, κάτω από την πίεση των εργαζόμενων στα συνδικάτα.

Ωστόσο, και στην 24ωρη αυτή πανεργατική απεργία της 16ης Ιούνη, που δέχτηκε την απεργοσπαστική επίθεση της κυβέρνησης, που πραγματοποιήθηκε με καλέσματα της ΑΔΕΔΥ, Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών άλλα όχι της ηγεσίας της ΓΣΕΕ και πάρα τις τρικλοποδιές των ξεχωριστών συγκεντρώσεων στα συλλαλητήρια, υπήρξε πάλι μαζική κινητοποίηση των εργαζόμενων. Και πρέπει να σημειωθεί ξεχωριστά ότι εργαζόμενοι, όπως λιμενεργάτες στα λιμάνια, πραγματοποίησαν την απεργία παρά τη δικαστική απόφαση που έβγαλε παράνομη την απεργία τους.

Τα ίδια τα γεγονότα δείχνουν ότι υπήρχαν οι δυνατότητες να δώσουν οι εργαζόμενοι έναν πιο αποτελεσματικό αγώνα, αλλά αυτές χτυπήθηκαν από την πολιτική των δυνάμεων του συμβιβασμού και της ηττοπάθειας.

Παρ’ όλα αυτά η μάχη που δόθηκε ενάντια στο αντεργατικό τερατούργημα της κυβέρνησης Μητσοτάκη αφήνει μια αγωνιστική παρακαταθήκη αλλά και χρήσιμα συμπεράσματα για την αυριανή μέρα πάλης του εργατικού κινήματος. Μια αυριανή μέρα που θα έχει συνέχιση της αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης με νέα νομοσχέδια (ήδη ξεκίνησε η προώθηση του νομοσχεδίου για την ιδιωτικοποίηση της επικουρικής ασφάλισης με κυβερνητική επιδίωξη να ψηφισθεί μέσα στο καλοκαίρι) και εφαρμογή του αντεργατικού εκτρώματος που έγινε νόμος.

Οι εργοδότες που πήραν αυτό το δώρο από την κυβέρνηση θα σπεύσουν να το αξιοποιήσουν. Οι εργαζόμενοι και τα συνδικάτα, από την πλευρά τους, πρέπει να επιμείνουν στη συνέχιση της πάλης για την ανατροπή του και να επιδιώξουν την αχρήστευσή του στην πράξη. Θα έχουν να αντιμετωπίσουν μια πιο εκτεταμένη καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεών τους και ισχυρές πιέσεις για ατομικές συμβάσεις, για ελαστικοποιημένα ωράρια και απλήρωτες υπερωρίες, για εξαναγκαστική εργασία τις Κυριακές. Θα έχουν να αντιμετωπίσουν μια ισχυρότερη κρατική παρέμβαση στις συνδικαλιστικές λειτουργίες, αυξημένα εμπόδια στην άσκηση του ρόλου των συνδικάτων (υπογραφή ΣΣΕ κλπ), στη λήψη αποφάσεων και στην άσκηση του δικαιώματος της απεργίας.

Αυτά μπορούν να αντιμετωπισθούν:

με τη συσπείρωση των εργαζόμενων στα σωματεία και την ενίσχυση της ζωντανής συλλογικής δημοκρατικής λειτουργίας,

-με το δυνάμωμα της προσπάθειας για αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων μέσα στα συνδικάτα και την ταξική αγωνιστική ανασυγκρότησή τους,

-με την ενίσχυση του εξωκοινοβουλευτικού αγώνα, με τη μαζική κινητοποίηση και την εργατική αγωνιστική αλληλεγγύη, με την ενιαία και συντονισμένη πάλη στην κατεύθυνση να δημιουργηθεί ένα δυνατό πανεργατικό-παλλαϊκό μέτωπο αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, που θα δρα χωρίς κοινοβουλευτικές αυταπάτες.

Προς αυτήν την κατεύθυνση οι δυνάμεις του Μ-Λ ΚΚΕ και της ΕΡΓΑΣ θα συνεχίσουν να παλεύουν και οφείλουν να κινηθούν όλες οι αγωνιστικές δυνάμεις του εργατικού κινήματος.

Στην εκδήλωση ακολούθησε διάλογος. Υπήρξαν τοποθετήσεις από παλιούς και νέους συντρόφους για θέματα που αφορούσαν την ενότητα,  την κατάσταση του κινήματος, τις προοπτικές του κλπ.