«Είναι η πρώτη φορά που δεσμευόμαστε να περιορίσουμε την αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη στον ενάμιση βαθμό, με την ανάληψη συγκεκριμένων και βραχυπρόθεσμων πρωτοβουλιών…», τόνισε περιχαρής μεταξύ άλλων ο Ιταλός πρωθυπουργός Μ. Ντράγκι. Και συνέχισε: «Τα τελευταία χρόνια οι χώρες του G20 δεν εργάζονταν σε τόσο στενή επαφή. Τώρα, όμως, άλλαξε κάτι. Και αναφέρομαι σε θέματα όπως είναι η αντιμετώπιση του κορονοϊού, των ανισοτήτων, οι νέες προκλήσεις…», κοιτώντας επιδεικτικά προς τις κενές θέσεις του Κινέζου και Ρώσου προέδρου που έλαμψαν δια της απουσίας τους από το φετινό G20 πραγματοποιήθηκε στην Ρώμη.

Ουσιαστικά πρόκειται για επανάληψη της Συνόδου του G7 στην Κορνουάλη της Βρετανίας τον περασμένο Ιούνη (11-13/06), αλλά σε επίπεδο G20 (Αργεντινής, Αυστραλίας, Βραζιλίας, Καναδά, Κίνας, Γαλλίας, Γερμανίας, Ινδίας, Ινδονησίας, Ιταλίας, Ιαπωνίας, Νότιας Κορέας, Μεξικού, Ρωσίας, Σαουδικής Αραβίας, Νότιας Αφρικής, Τουρκίας, Ηνωμένου Βασιλείου, ΗΠΑ και της ΕΕ), χωρών δηλαδή που αντιπροσωπεύουν το 80% της παγκόσμιας ανάπτυξης, μαζί με τα εργαλεία τους όπως το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, ο ΟΟΣΑ, ο ΟΗΕ κλπ. Εδώ το διακύβευμα είναι η μοιρασιά των βαρών της «περιβαλλοντικής καταστροφής», της «ανθρωπιστικής βοήθειας», της «καταπολέμησης των φορολογικών Παραδείσων», των «διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων», το «χτύπημα της φοροδιαφυγής». Με δυο λόγια όλων των εγκλημάτων που δημιουργεί η χρηματιστική τους ολιγαρχία, την οποία υπηρετούν πιστά. Και η δόλια αυτή «αναλογική» μοιρασιά, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το συμφέρον των λαών, αλλά αντίθετα προσβλέπει σε νέους ορίζοντες κερδοσκοπίας από τις πιο πάνω καταστροφικές δράσεις τους.

Πέρα λοιπόν από τις ψευδεπίγραφες αναφορές για την «προστασία» του περιβάλλοντος και την κλιματικής αλλαγής, βάζουν μπροστά το στόχο της «στήριξης της ανάπτυξης» μετά την πανδημία, με δήθεν μοναδικό τους γνώμονα τη «δημιουργία χιλιάδων θέσεων εργασίας» για τους πολύπαθους λαούς που δοκιμάζονται, εδώ και μία δωδεκαετία, από την οικονομική και πρόσφατα από την υγειονομική κρίση και τώρα την ενεργειακή κρίση.

Άξονας του σχεδίου είναι η ενίσχυση και αναζωογόνηση των οικονομιών του G20 για «μελλοντική ευημερία», για «δικαιότερο εμπόριο, σε ένα μεταρρυθμισμένο εμπορικό σύστημα», για «δικαιότερο διεθνές φορολογικό σύστημα». Παράλληλα, κατέληξαν σε μία «δέσμευση» που προσδιορίζει τον «ελάχιστο εταιρικό φόρο» των πολυεθνικών εταιρειών στο 15% επί των κερδών. Έτσι θα δοθεί τάχα η δυνατότητα αφενός ενίσχυσης των κρατικών πόρων και αφετέρου της προώθησης ενός μεγαλύτερου πλήθους εταιρειών που θα μοιραστεί τα «ψηφιακά» και «πράσινα» έργα που βρίσκονται προ των πυλών, με ανάλογες προσλήψεις προσωπικού από τις ατελείωτες στρατιές ανέργων.

Υποκριτικό το ενδιαφέρον, εν μέσω εργασιακού Μεσαίωνα…

***

Ο δήθεν έλεγχος των κερδών των πολυεθνικών, γίνεται σε μία περίοδο ραγδαίων διεθνών ανατιμήσεων των πρώτων υλών στις οποίες πρωτοστατούν τα μονοπώλια. Κατά συνέπεια, πρόκειται για μία παραπλανητική απόφαση που λαμβάνεται ενόψει των τεραστίων διαστάσεων αναθέσεων των «πράσινων» και «ψηφιακών» έργων στα πλανητικά μεγαθήρια και στις εκατοντάδες -αν όχι χιλιάδες- θυγατρικές τους, που αποτελούν το «πλήθος» των εταιρειών που θα μοιραστούν τα έργα. Σε ό,τι αφορά τη «φορολόγηση των κερδών των μονοπωλίων», σε καμία περίπτωση δεν ελέγχεται ούτε η «δημιουργική λογιστική» που επιτρέπει την ανεξέλεγκτη απόκρυψη και διαρροή κερδών και κεφαλαίων σε φορολογικούς «Παραδείσους», ούτε η βεβαία διαπλοκή -ακόμα και η επιβολή κυβερνητικών αποφάσεων- των κορυφαίων στελεχών των πολυεθνικών με υπουργούς ή και πρωθυπουργούς των εκάστοτε κυβερνήσεων. Να προσθέσουμε πως θα είναι αφέλεια να πιστεύουμε ότι η όποια φορολογία των μονοπωλίων, δεν θα φορτωθεί -μέσω της αύξησης των τιμών- στους καταναλωτές.

Θα αναρωτηθεί κανείς: Καλά, πώς δέχθηκαν οι παγκόσμιοι δυτικοί κολοσσοί μία τέτοια απόφαση;

Η απάντηση βρίσκεται στις συνεχείς «μπηχτές» των χωρών της Δύσης προς τη συνεχώς προπορευόμενη Κίνα, με την οποία ο ανταγωνισμός στην ψηφιακή τεχνολογία έχει χάσει σχεδόν κάθε έννοια, καθώς το κινέζικο μονοπώλιο της Alibaba και της Huawei ανταγωνίζονται μόνον μεταξύ τους για τη εφαρμογή του 6G η ακόμα και των προσχεδίων του 7G! Παράλληλα, η τεράστια επενδυτική πρωτοβουλία στο πλαίσιο του προγράμματος «μία ζώνη, ένας δρόμος», που αφορά στις υποδομές των δρόμων μεταφοράς εμπορευμάτων, περιλαμβανομένης της ψηφιακής τεχνολογίας, της μεταλλευτικής βιομηχανίας, των ηλεκτρονικών συστημάτων, των αυτοκινήτων και ΜΜΜεταφοράς κλπ, κλπ, περικλείει σε έκταση το 50% του Πλανήτη, με ένα κόστος πάνω από 3 τρισ. δολάρια!

Θυμίζουμε, έναν από τους φραγμούς που έβαλαν πρόσφατα οι δυτικοί, και αφορά στο ναυτιλιακό ναύλο από την Κίνα που αυξήθηκε κατά 256%, έτσι που ένα κοντέινερ για να φθάσει από την Κίνα στην Ευρώπη στοιχίζει σήμερα 10.000 € από 2.000 € που είχε πριν δύο μήνες! Οι Κινέζοι απάντησαν με τις δικές τους μεταφορικές εταιρείας και τα τεράστια αποθέματα ορυκτών καυσίμων. Ήδη, ο κινέζικος ιμπεριαλισμός προβλέποντας την άσκηση αφόρητων πιέσεων για την ευθυγράμμιση στην απόφαση φορολόγησης των κερδών των μονοπωλίων και την αύξηση των ναύλων, έσπευσε να προαγοράσει κατά την περσινή ύφεση των τιμών, μέσω της κρατικής πετρελαϊκής εταιρείας CNOOC, 73 εκατ. βαρέλια πετρελαίου (περ. 9,5 εκατ. tn) από τη Βραζιλία, το Ιράκ, τη Σαουδική Αραβία και τη Νιγηρία, αποθηκευμένα σε 59 διαφορετικά πλοία έξω από τις Βόρειες ακτές της χώρας, δηλ. μία ποσότητα που αντιστοιχεί στα τρία τέταρτα της ζήτησης ολόκληρου του πλανήτη.

Δεν έλειψαν ωστόσο και οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις. Οι Γερμανία και Γαλλία, η κάθε μία για δικούς της λόγους χαμήλωσαν τους επιθετικούς τόνους, καθώς εξακολουθούν να διατηρούν μεγάλες επενδυτικές δραστηριότητες τόσο με την Κίνα, όσο και με τη Ρωσία.

***

Οι Βραζιλία, Κίνα, Ινδία, Γερμανία και ΗΠΑ, αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 80% του παγκόσμιου ΑΕΠ, το 60% του παγκόσμιου πληθυσμού και εκλύουν περίπου το 80% του CO₂. Η Κίνα μόνη της εκπέμπει το ένα τρίτο των παγκόσμιων εκπομπών CO2. Να γιατί οι 18 λοξοκοιτούσαν προς την πλευρά της Κίνας; Γιατί η Κίνα σχεδιάζει να διατηρήσει τις εκπομπές της σε αύξηση έως το 2030 και πάντως δεν εξετάζει το ενδεχόμενο της ουδετερότητας του CO₂ μέχρι το 2060. Αντίθετα, οι Δυτικοί βλέποντας τη ραγδαία άνοδο της κινέζικης βιομηχανίας, επιζητούν με κάθε τρόπο να καταστεί ο πλανήτης ουδέτερος από CO₂ μέχρι το 2030, ώστε να υποχρεωθεί η Κίνα να περιορίσει τις εκπομπές της. Σημειώνουμε, πως η Κίνα έχει χαρακτηριστεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου ως «οικονομία εκτός αγοράς» και επομένως οι δυτικοί μπορούν ανά πάσα στιγμή να χαρακτηρίζουν τις εξαγωγές της Κίνας σαν «αθέμιτες» και άρα να επιβάλουν αυθαίρετα πρόσθετους δασμούς.

Στο περιθώριο της Συνόδου οξύνθηκαν και οι ενδοευρωπαϊκές αντιπαραθέσεις όπως αυτή μεταξύ ΕΕ και Βρετανίας για το ζήτημα της ροής εμπορευμάτων μεταξύ της Ιρλανδίας (χώρα ΕΕ), της Βόρειας Ιρλανδίας (τμήμα του Ην. Βασιλείου) και του υπόλοιπου Ην. Βασιλείου. Ο Μπ. Τζόνσον ισχυριζόμενος πως το Ην. Βασίλειο και η Βόρεια Ιρλανδία είναι μία «ενιαία χώρα» (sic) απείλησε με ενεργοποίηση του άρθρου 16 της συμφωνίας Βρετανίας-ΕΕ, που δίνει τη δυνατότητα στα συμβαλλόμενα μέρη να παύσουν ορισμένες διατάξεις της. Οι τόνοι υψώθηκαν και μεταξύ των Τζόνσον και Μακρόν για το ψάρεμα των Γάλλων ψαράδων στα χωρικά ύδατα της Βόρειας Ιρλανδίας και του νησιού Τζέρσεϊ, όπου πριν ένα μήνα παρενέβησαν και φρεγάτες του πολεμικού ναυτικού των δύο χωρών.

Η πανδημία του κορονοϊού αποκάλυψε τη γύμνια των παγκόσμιων συστημάτων δημόσιας Υγείας, που στοίχισε εκατομμύρια νεκρούς. Τώρα, οι είκοσι ηγέτες θυμήθηκαν αφενός να «δωρίσουν» ένα δισεκατομμύριο εμβόλια στις χώρες του Τρίτου Κόσμου και αφετέρου να ξεκινήσουν εκτεταμένα «προγράμματα Υγείας».

Φυσικά δεν ξεχάσανε και τους φτωχούς της Γης. Η Παγκόσμια Τράπεζα προειδοποίησε ότι η ανάκαμψη είναι «δραματικά άνιση», επειδή οι φτωχότερες χώρες δεν είχαν ούτε εμβόλια, αλλά ούτε και τα οικονομικά περιθώρια για να στηρίξουν την οικονομία τους. Έτσι λοιπόν αποφασίστηκε αφενός να διανεμηθούν μεγάλες ποσότητες δόσεων εμβολίων σε φτωχότερες χώρες και αφετέρου το ΔΝΤ να δώσει γερές δόσεις δανείων για την ανοικοδόμηση των οικονομιών τους, ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα η εκμετάλλευσή τους από τα ιμπεριαλιστικά κράτη του G20.

***

Η Σύνοδος ολοκληρώθηκε με ένα νέο κοινό ανακοινωθέν που επιχειρεί να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα, δηλαδή τόσο τις αντιθέσεις ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά κράτη και λαούς, όσο και την αντίθεση εργασίας κεφαλαίου. Κι ακόμα, -γεγονός που αποτελεί φτύσιμο στο πρόσωπο της παγκόσμιας κοινής γνώμης και με το αίμα των αμάχων να αχνίζει ακόμα στα ερείπια των καθημαγμένων πρώην ανεξαρτήτων κρατών-, τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, που ενοχοποιούνται όχι μόνον για τα αστρονομικά κέρδη των πολυεθνικών εν μέσω πανδημίας και οικονομικής κρίσης, όχι μόνο για τους επεκτεινόμενους ασίγαστους πολέμους στις διάφορες περιοχές της Γης, όχι μόνο για την καταστροφή του περιβάλλοντος (η χθεσινή “30/10” Έκθεση για την κατάσταση του κλίματος που παρουσιάζεται στην COP26 στη Γλασκώβη αναφέρει χωρίς περιστροφές ότι: «από τα βάθη των ωκεανών μέχρι τις κορυφές των βουνών, τα οικοσυστήματα σε όλο τον κόσμο καταστρέφονται»), αλλά ανάμεσα από τις γραμμές του απαράδεκτου ανακοινωθέντος, αναδύεται η ένταση της εκμετάλλευσης των λαών, η αχόρταγη όρεξη για άρπαγμα νέων πλουτοπαραγωγικών πηγών, η δίψα του ανώτατου κέρδους. Οι Ιησουίτες που παριστάνουν τους ειρηνοποιούς, τα πιο τυχοδιωκτικά, αντιδραστικά στοιχεία του χρηματιστικού κεφαλαίου του G-20 αναζητούν νέους τρόπους για την εκμηδένιση των ανταγωνιστών, το άρπαγμα μεγαλύτερου μέρους της «πίτας», στην παγκόσμια κυριαρχία, για την αναχαίτιση κάθε ιδέας λαϊκής κινητοποίησης. Και καθώς η κρίση αποτελεί την αφετηρία για νέες μεγάλες επενδύσεις κεφαλαίου, παράλληλα με το δυνάμωμα της εκμετάλλευσης των εργαζομένων, προχωρούν σε νέες καινοτόμες τεχνολογικές μεθόδους και πρακτικές, σαν «μοχλού ανάπτυξης» της οικονομίας, επιδιώκοντας πάντοτε το ανώτατο κέρδος.

Παρά την επιστράτευση 5.000 αστυνομικών με όλη τη συμπαράσταση της τεχνολογίας (drones, χημικά, αύρες νερού κ.ά.) υπήρξαν εκτεταμένες λαϊκές αντιδράσεις και πλήθος διαδηλώσεων της Αριστεράς, κατά των επαίσχυντων ιμπεριαλιστικών αποφάσεων.

Ιωσήφ Σταυρίδης, μέλος της ΚΕ του Μ-Λ ΚΚΕ