Για την 25 Απρίλη του 1945 και την απελευθέρωση της Ιταλίας από τον ναζισμό και τον φασισμό

Η 25η Απριλίου σηματοδοτεί για τον λαό της Ιταλίας και το εργατικό/αντιφασιστικό κίνημα της,την απελευθέρωση από την εικοσαετή φασιστική δικτατορία και την ναζιστική κατοχή, με τον τελικό θρίαμβο της αντίστασης και το τέλος του ιταλικού εμφυλίου.

Η ημέρα είναι γνωστή στα Ιταλικά ως «Festa della Resistenza» (γιορτή της Αντίστασης) ενώ από το 1946 έχει οριστεί ως εθνική εορτή και είναι δημόσια αργία. Η ημερομηνία επιλέχθηκε συμβατικά καθώς στις 25 Απρίλη του 1945 η παρτιζάνικη δράση απελευθέρωσε το Μιλάνο και το Τορίνο. Είχε προηγηθεί η απελευθέρωση της Μπολόνια και της Γένοβα στις 21 και 23 αντίστοιχα, του ίδιου μήνα. Κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, στις μεγάλες ιταλικές πόλεις και ιδιαίτερα στις περιοχές με το έντονο αντιφασιστικό και αγωνιστικό παρελθόν πραγματοποιούνται πορείες, παρελάσεις, και πολιτικές συγκεντρώσεις, ενώ τραγουδιέται το θρυλικό «Bella Ciao», ο ύμνος του ιταλικού παρτιζάνικου κινήματος.

Συγκεκριμένα, στις 25 Απριλίου του 1945, η Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης της Βόρειας Ιταλίας (CLNAI) που συντόνιζε με έδρα της το Μιλάνο πολιτικά και στρατιωτικά την αντίσταση με όρους μαζικής λαϊκής αυτοάμυνας, κι όπου σε αυτή συμμετείχαν πέντε αντιφασιστικά κόμματα με πρωτοπόρο το κομμουνιστικό κόμμα Ιταλίας, υπό την προεδρία των Luigi Longo, Emilio Sereni, Sandro Pertini και Valiani, διακήρυξε στις 8 το πρωί από το ραδιόφωνο επίσημα την παλλαϊκή εξέγερση ενάντια στην Γερμανική κατοχή και το φασιστικό ψευδοκράτος του Σαλό στην Βόρεια Ιταλία, καθώς και την λήψη όλων των εξουσιών από την CLNAI.

Δόθηκε εντολή σε όλες τις δυνάμεις των ανταρτών να επιτεθούν σε κάθε εναπομείναντα θύλακα ναζιστικής και μουσολινικής κυριαρχίας. Ταυτόχρονα, η Επιτροπή άρχισε να εκδίδει νομοθετικά διατάγματα, στο «όνομα του ιταλικού λαού», αποφασίζοντας μεταξύ άλλων την καταδίκη σε θάνατο όλων των ηγετίσκων του φασιστικού καθεστώτος, συμπεριλαμβανομένου φυσικά του Μουσολίνι, ο οποίος συνάντησε το «φασιστικό πεπρωμένο»- παρά τις αντιρρήσεις Βρετανών και Αμερικάνων – στην προσπάθειά του να διαφύγει, στις 28 Απρίλη του 1945, για να εκτεθεί την επομένη από τους κομμουνιστές αντάρτες στο κέντρο του Μιλάνου και την Πιατσάλε Λορέτο, κρεμασμένος ανάποδα μαζί με τους συνεργάτες του Σταράσε και Πετάτσι.

Το “Παράδοση ή Θάνατος” έγινε το σύνθημα με το οποίο οι παρτιζάνοι εκκαθάρισαν τη χώρα από τα υπολείμματα της φασιστικής και ναζιστικής παρουσίας. Ως την Πρωτομαγιά του ίδιου έτους είχε ήδη απελευθερωθεί όλος ο ιταλικός βορράς.

Η οριστική εκδίωξη των ναζί από ολόκληρη την Ιταλία πραγματοποιήθηκε στις 3 Μάη 1945, με την απόσυρση και των τελευταίων Γερμανών βάσει της λεγόμενης “Παράδοσης της Καζέρτας”.

Η «Festa della Resistenza» επίσης, αντιπροσωπεύει συμβολικά και το ξεκίνημα της ιστορικής διαδρομής, που οδήγησε στο δημοψήφισμα της 2 Ιουνίου του 1946, όπου απάλλαξε τον ιταλικό λαό δια παντός από την μοναρχία με τις γυναίκες να ψηφίζουν για πρώτη φορά.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ

Από τη σελίδα στο φβ: Από τη σπίθα στη φλόγα